Badchen lub badkhn (hebrajskie słowo oznaczające błazen , w jidysz badchen; liczba mnoga: badchonim ) jest żydowski komik (poeta i improwizator piosenek), ze uczeni akcenty przeznaczone do zabawiania gości, na weselach w aszkenazyjskich społeczności w Europie ze wschodu . Dziś można ich spotkać we wszystkich krajach, w których żyją chasydzi , zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych , wykonujących swoje shtick (taniec, kostiumy, żonglowanie, bzdury) na weselach.
Badchen uznano za integralną część wesela, jak de rigueur , jak biura rabina . W wyszukanym tradycyjnym weselu może być także letz (oświetlony klaun, tutaj żongler lub muzyk) i marszałek (mistrz ceremonii).
Badchen musi wiedzieć, zarówno w celu zapewnienia energii dla osoby przed i po samej ceremonii, a także w celu przejścia do bardziej poważnego tonu tuż przed ceremonią. W tym celu jego komedia nie była pokazem slapstickowym , ale raczej werbalnym z wieloma i złożonymi odniesieniami talmudycznymi i żartami .
Po Radzie Wileńskiej im 3 lipca 1661wydano zarządzenie zakazujące hulanek, w tym ograniczenia uroczystości weselnych, publicznego picia, tańców z ogniem, maskarad i żydowskich artystów komediowych. Badchen został zwolniony z dekretu.
Niektóre słynne badchonim to Haïm Menahem (Mendel) Mermelstein (ur2 marca 1920 rw Munkaczu i zmarł dalej7 listopada 1985w Nowym Jorku ), uważany za ojca współczesnego badchonusa, a dziś wykonawców, takich jak Yankel Miller i Yoel Lebowits.
W XIX th stulecia „śpiewacy Broder” ( Brodersänger z Brodów na Ukrainie ) rozpoczął jako badchonim ale szybko zostały wyprodukowane poza ramami małżeństwa. Oni z kolei są powszechnie uważani za prekursorów teatru jidysz .
Podczas żydowskiego święta Purim wielu młodych mężczyzn zobowiązuje się do bycia badchonimem podczas „gry w Purim” ( Purimszpiln ).
Tłumaczenie: (en) Cyrus Adler, HG Enelow and Joseph Jacobs, „Badhan” , w Jewish Encyclopedia ( czytaj online )