Baal (Brecht)
Ten artykuł jest szkic do
spektaklu .
Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .
Baal to pierwszy kawałek teatru w dramaturg niemiecki Bertolt Brecht , napisanej w 1918 - 1919 roku .
Kawałek młodości, będzie kilkakrotnie modyfikowany przez autora do 1955 r. .
Ta pełna wspomnień sztuka Arthura Rimbauda opowiada o bezsensownym życiu przeklętego młodego poety Baala, płonącego życie na wszystkich końcach i topiącego je w sznapsach ; dążąc do wypełnienia egzystencjalnej pustki, żywi się seksem i poezją. Sztuka przedstawia go jako postać zwierzęcą, małomówną i prowokacyjną.
Postacie
- Baal, poeta liryczny
- Mech, handlarz i wydawca
- Emilie, jego żona
- Doktor Piller, krytyk
- Jean Schmidt
- Pschierer, dyrektor opłat
- Joanna
- Ekart
- Louise, kelnerka
- Dwie siostry
- Właścicielka
- Sophie barger
- Prowler
- Lupu
- Mjurk
- Pokojówka
- Pianista
- Ksiądz
- Bolleboll
- Gougou
- Stary żebrak
- Maja, żebrak
- Młoda kobieta
- Watzmanna
- Kelnerka
- Dwóch żandarmów
- Carterowie
- Rolnicy
- Rejestratory
Główne produkcje francuskojęzyczne
Compagnie Le Chantier Théâtre,
Théâtre de la Plaine , 1974.
Tłumaczenie:
Eugène Guillevic
Reżyseria, dekoracje i kostiumy
François Joxe , muzyka
Patrick Abrial .
Z
Patrickiem Abrialem (Baal), Jean-Luc Bissonem, Paulem Pidancetem,
Jean- Paulem Duboisem, Patrice Coursanem, Jacquesem Roehrichem,
Claude Bouchery , Dagmar Deisen, Marie Keruzoré, Isą Lamour,
Mado Maurinem , Marie-Hélène Rudel,
Już zbiorowy,
Odéon-Théâtre de l'Europe , Ateliers Berthier, 2006.
Tłumaczenie: Éloi Recoing
Reżyseria:
Sylvain Creuzevault , scenografia Julia Kravtsova, światła Richarda Fischera, muzyka David Georgelin.
Z
Louisem Garrelem, Samuelem Achache, Mathieu Boccarenem, Raphaèle Bouchardem, Éricem
Charonem , Pierre Devérines, Davidem Georgelinem,
Michèle Goddet, Lionelem Gonzàlezem,
Arthurem Igualem, Lise Maussion, Damienem Monginem, Amandine Pudlo,
Olivierem Rabourdinem , Julien Ti
Teatr NéNéKa (Ajaccio),
Festiwal w Awinionie ,
Teatr Bastille , 2010.
Tłumaczenie Bernarda Lortholary'ego
Reżyseria:
François Orsoni , kostiumy Anouck Sullivan, muzyka
Tomasa Heuera i Thomasa Landbo.
Z
Tomasem Heuerem ,
Clotilde Hesme , Albanem
Guyonem , Mathieu Genetem, Thomasem Landbo, Estelle Meyer,
Jeanne Tremsal
Adaptacje filmowe
Uwagi i referencje
-
Historia teatru V , Vito Pandolfi, Uniwersytet Marabout, Vervier, 1969.
Linki zewnętrzne