P.19 Scricciolo | |
P.19 Scricciolo w 1965 roku. | |
Producent samolotów | Aviamilano |
---|---|
Rodzaj | Samolot szkoleniowy |
Pierwszy lot | 13 grudnia 1959 |
Numer budowy | Prototyp 50 + 1 |
Motoryzacja | |
Silnik | 1 × Continental O-200 -A, chłodzony powietrzem, 4-cylindrowy, płaski |
Moc | 100 KM |
Wymiary | |
Zakres | 10,24 m |
Długość | 7,03 m |
Wysokość | 2,02 m |
Powierzchnia skrzydeł | 14,0 m 2 |
Szerokie rzesze | |
Pusta masa | 525 kg |
Maksymalna masa | 785 kg |
Występ | |
Prędkość przelotowa | 170 km / h |
Maksymalna prędkość ( VNE ) | 210 km / h |
Sufit | 3100 m |
Prędkość wspinaczki | 2,8 m / s |
Autonomia | 5 godz |
Aviamilano str.19 Scricciolo to włoska dwumiejscowy samolot szkolny produkowane w małych seriach w 1960.
Pod koniec lat pięćdziesiątych Aeroklub Włoch ogłosił zawody mające na celu odnowienie floty samolotów treningowych klubów narodowych. Programowi brakowało ambicji (dwumiejscowe side-by-side, górnopłat i stały konwencjonalny bieg, moc ograniczona do 100 KM przy obciążeniu skrzydła nieprzekraczającym 45 kg m- 2 ...) i zaproponowano tylko dwa projekty, Partenavia P.59 z wysokim usztywnionym skrzydłem i Aviamilano P.19.
Zaprojektowany przez Ermenegildo Preti (en) , P.19 nie spełniał dokładnie specyfikacji, ponieważ był dolnopłatem nieco bardziej obciążonym na metr kwadratowy niż przewidziano w programie, ale ten dwumiejscowy samolot wykonał pierwszy lot13 grudnia 1959z silnikiem Continental C- 90 o mocy 90 KM . Prezentowany publicznie z okazji wystawy lotniczej w Wenecji w lipcu 1960 roku został ostatecznie wybrany. Oprócz prototypu, seria 50 jednostek została uzupełniona o silnik Continental O-200-A do 100 KM .
Samolot z nisko wspornikowym skrzydłem i stałym konwencjonalnym podwoziem, samolot ten miał konstrukcję mieszaną. Baldachim, zbudowany z dwóch skręconych ze sobą elementów, spoczywał na drewnianej skrzyni składającej się z dźwigara głównego, obramowanego dwoma fałszywymi prętami połączonymi arkuszami sklejki. Krawędź natarcia została wykonana z tworzywa sztucznego wzmocnionego włóknem szklanym, a nogi podwozia głównego zostały przymocowane do wzmocnionych żeber w celu odciążenia drzewca. Całość była płócienna, podobnie jak kadłub z metalowych rurek.