Avenue Q
| Avenue Q | |
| |
| Tytuł oryginalny | Avenue Q |
|---|---|
| Broszura | Jeff Whitty |
| tekst piosenki | Robert Lopez i Jeff Marx |
| Muzyka | Robert Lopez i Jeff Marx |
| Inscenizacja | Jason Moore |
| Choreografia | Ken Roberson |
| Tła | Anna louizos |
| Kostiumy | Mirena Rada |
| Światła | Howell Binkley |
| Pierwszy |
31 lipca 2003 Vineyard Theatre, Nowy Jork |
| Język ojczysty | język angielski |
| Ojczyźnie | Stany Zjednoczone |
Avenue Q todwuaktowy musical, którego premiera na Broadwayu odbyła sięw marcu 2003 roku przez Roberta Lopeza , Jeffa Marxa i Jeffa Whitty'ego. Swoją oryginalność wywodzi się z tego, że grają w nim lalki (projekt Ricka Lyona) i aktorzy. Podobnie jak serial telewizyjny Fur TV , można go umieścić między The Muppet Show , ponieważ jego marionetki są bardzo podobne do tych Jima Hensona , a kreskówkowym South Park , ze względu na dziwaczny humor.
Zasada
Avenue Q parodiuje program edukacyjny dla dzieci 1, rue Sésame . Na przykład Macaron le glouton zostaje zastąpiony przez Trekkie Monster , który zamiast być uzależniony od ciasteczek, jest uzależniony od pornografii internetowej . Ten musical nie jest zalecany dla dzieci poniżej 12 roku życia.
W Avenue Q bohaterowie żałują swojego dzieciństwa i ze zdziwieniem i przerażeniem odkrywają bardzo realne problemy i niepokoje związane z dojrzewaniem. Omówiono wiele kwestii społecznych: pieniądze , płeć , rasizm , nostalgia , pornografia , miłość , homoseksualizm ... Akcja rozgrywa się na Avenue Q, w dzielnicy Brooklyn w Nowym Jorku , na odległej ulicy od stojaka alei A, B i C Manhattanu .
Obsada składa się z 3 ludzkich ról i 11 marionetek, które zachowują się i oddziałują jak ludzie. Lalki są animowane i śpiewane przez aktorów, którzy manipulują wzrokiem, pozostając niewidocznymi w historii spektaklu.
Historyczny
Początkowo pomyślany jako serial telewizyjny, twórcy ostatecznie zdecydowali się zrobić z Avenue Q musical. Program miał swoją premierę wMarzec 2003w Vineyard Theatre na Off-Broadwayu , gdzie zdobyła nagrodę Lucille Lortel za najbardziej zaskakujący nowy musical. ZLipiec 2003produkcja została przeniesiona na sam Broadway , gdzie wygenerowała 3 nagrody Tony, w tym nagrodę dla najlepszego musicalu. Po 6 latach eksploatacji wwrzesień 2009, nowy transfer Off-Broadway , do New World Stages , gdzie nadal gra.
Spektakl zaowocował produkcjami w Las Vegas i Londynie (od 5 lat), dwoma trasami krajowymi i kilkoma międzynarodowymi produkcjami (w tym we Francji ).
Z ponad 3500 występów do tej pory, Avenue Q jest 21 th pokazać najbardziej grał w historii Broadwayu , a już ponad 10 milionów widzów widzieli tę muzyczną całym świecie.
Francuska adaptacja
Pierwszy sezon Avenue Q był grany w Paryżu od7 lutego w 26 maja 2012w teatrze Bobino w oryginalnej inscenizacji Dominique Guillo .
We francuskiej adaptacji Bruno Gaccio ( Les Guignols de l'Info , Le Théâtre de Bouvard itp.) Postać została zmodyfikowana. Rzeczywiście, jedną z oryginalnych ról jest Gary Coleman , Arnold w amerykańskim serialu komediowym Arnolda i Willy'ego z lat 80 . Po śmierci aktora28 maja 2010, produkcja na Broadwayu ogłosiła, że ta postać zostanie zachowana, ale jego dialog zostanie zmieniony. Dominique Guillo i Bruno Gaccio postanowili przekształcić tę postać w rolę Willy'ego, drugą rolę sitcomu Arnolda i Willy'ego , a tym samym zagrać w niewielkim rozgłosie komika.
Program jest produkowany przez Bernarda Bitana. Dominique Guillo ( Megalopolis , La Nuit de Valognes , Les Héritiers itp.) Jest dyrektorem artystycznym i dyrektorem. Raphaël Sanchez ( Le Roi lion , Les Misérables , Cirque du Soleil , itp.) Kieruje orkiestrą złożoną z sześciu muzyków i odpowiada za kierownictwo muzyczne, François Guizérix ( Les Guignols de l'Info ) za kierownictwo artystyczne lalek, Catherine Mahéo - produkcja wykonawcza montażu, Julien Poncet - kierownictwo produkcji operacji. Adaptację oryginalnego wystroju powierzono Jean-Michel Adamowi, „projektantem światła” jest Laurent Béal, „projektantem dźwięku” Philippe Parmentier, a kostiumy wykonali Sophie Goudard i Camille Paraiso.
Spektakl został nominowany w kategorii „Najlepszy Musical” z 8 th ceremonii Kryształowe Globy .
Poprzednia próba importowania spektaklu do Francji przez Sauvane i Nadine Delanoë sięga 2007 roku (z aktorami z dubbingu do animacji postaci i Claude Lombard do reżyserii wokalnej). W ramach tego projektu nigdy nie udało się znaleźć paryskiego teatru, który by go gościł.
Dystrybucje
| Rola | Oryginalna obsada (Nowy Jork, Vineyard Theatre) |
Dystrybucja w języku angielskim (Londyn, West End Theatre) |
Dystrybucja francuska (Paryż, Bobino) |
|---|---|---|---|
| Princeton / Rod | John Tartaglia | Jon robyns |
Emmanuel Suarez Gaétan Borg |
| Kate Monster / Lucy the Slut | Stephanie D'Abruzzo | Julie Atherton |
Shirel Prisca Demarez |
| Nicky / Trekkie Monster / Bad Idea Bear (Ami Pourri we Francji) | Rick Lyon | Simon Lipkin |
David Alexis David Bàn Hervé Lewandowski |
| Gary Coleman (Willy we Francji) | Natalie Venetia Belcon | Giles Terera |
Jean-Michel Vaubien Philippe Aglaé |
| Wigilia (Tatami we Francji) | Ann Harada | Ann Harada | Alice Lyn Cherry Callistus |
| Brian | Jordan Gelber | Zion Lloyd | Emmanuel Quatra David Bàn |
| Pani T ( M me Brouttemotte we Francji) / Bad Idea Bear (Amie Pourrie we Francji) | Jennifer Barnhart | Clare Foster | Virginie Ramis Prisca Demarez |
| Zestawy | Cherry Calixte Charlotte Berry |
Piosenki
Akt I
|
Akt II
|
Nagrody
- 2003: Lucille Lortel Award za najbardziej zaskakujący nowy musical
- 2004: 3 Tony Awards - Best Musical , Best Musical Booklet (Jeff Whitty), Best Music ( Robert Lopez , Jeff Marx )
- 2004: Theatre World Award (Stephanie D'Abruzzo i John Tartaglia)
- 2006: Nagroda Klubu Różnorodności
- 2007: Nominacja do Grammy za oryginalny album
- 2013: Francuska produkcja Bobino: Nominacja na Globes de Cristal dla najlepszej komedii muzycznej