Naddominacja jest sytuacja, w której jeden allel recesywny , co stanowi wadę dla stanu homozygotycznych , obecnych w kształcie heterozygotycznych selektywne zaletą specyficzne dla uchwytu, która prowadzi do zwiększenia częstości występowania tego allelu w populacji. Wyraża się to matematycznie w następujący sposób: albo dopasowanie heterozygoty w danym locus jest większe niż dopasowanie homozygot. Ta selektywna przewaga heterozygoty jest jednym z mechanizmów, obok selekcji zależnej od częstotliwości, który pozwala na utrzymanie zrównoważonego polimorfizmu , czyli utrzymanie częstości kilku fenotypów w populacji; jest jednym z czynników utrzymania różnorodności genetycznej .
Istnieje kilka przypadków, w których stan heterozygotyczny ma pewne zalety i wady, podczas gdy stan homozygotyczny ma tylko wady. Dobrze znanym przypadkiem przewagi heterozygotycznej u ludzi jest locus genu HBB, który koduje jeden z łańcuchów hemoglobiny : u homozygot allel recesywny powoduje anemię sierpowatą, podczas gdy heterozygoty mają pewną oporność na malarię -to . Tak więc w Afryce częstość występowania tego allelu jest wyższa na obszarach, na których panuje malaria. Heterozygotyczność niektórych genów układu odpornościowego, takich jak HLA lub HIV , również przynosi korzyści ich nosicielom, ponieważ zwielokrotnia zestaw rozpoznanych celów.
Weźmy pod uwagę początkową populację gatunku X, która żyje na określonym terytorium i że istnieją dwie populacje wynikające z populacji początkowej: są one daleko od siebie (na przykład katastrofa spowodowała oddzielenie się od populacji początkowej); są teraz odizolowani. Z biegiem czasu częstość szkodliwych mutacji różni się w obu populacjach (dryf genetyczny), ponieważ jest szczególnie mało prawdopodobne, aby ta sama szkodliwa mutacja utrzymywała się w obu populacjach. Dzięki częstościom alleli (dane bieżące) i genotypom można przewidzieć wartości częstości tych alleli w locus po określonej liczbie pokoleń, opierając się na zasadzie Hardy'ego-Weinberga .
gdzie p = odsetek osobników o genotypie AA, q = odsetek osobników o genotypie BB lub 1-p, an całkowita liczba osobników w tej populacji.
Zasada ta wskazuje, że częstotliwości genotypowe i alleliczne mają tendencję do stabilizacji w czasie.