Ołtarz ojczyzny jest symbolem obywatelstwa i naród w czasie rewolucji francuskiej . Są miejscem uroczystości i ceremonii obywatelskich, czasem związanych z nowymi kultami .
Pierwszy ołtarz zbudował naukowiec i dziennikarz Antoine-Alexis Cadet de Vaux .
Zbudowane z kamienia lub drewna architektura tych ołtarzy może być inspirowana starożytnością, masońską lub religijną. Ustawa z 26 czerwca 1792 r. Nakłada na każdą gminę obowiązek zbudowania takiej, na której musi być wyryta deklaracja praw człowieka i obywatela z 1789 r. Oraz napis „obywatel rodzi się, żyje i umiera za ojczyznę”.
Czasami nazywane są również ołtarzami wolności, często są stawiane obok drzew wolności .
Podobnie jak ta ostatnia, zostali zniszczeni pod rządami Pierwszego Cesarstwa . Zachowało się bardzo niewiele, ruiny w Fontvieille , jedna w dobrym stanie w Thionville i ołtarz zwieńczony krzyżem w Plassac .
Ołtarz dębowy ojczyzny jest zachowany i wystawiony w Muzeum Sztuk Pięknych w Angers . Wyrzeźbiony przez Pierre'a Louisa Davida w 1798 roku, ołtarz ma kształt ściętej antycznej kolumny i jest ozdobiony girlandami z kwiatów, liści dębu i żołędzi utrzymywanych na miejscu za pomocą wiązanych wstążek.
Thionville.
Fontvieille.
Plassac.
Ołtarz Ojczyzny dębowy, Muzeum Sztuk Pięknych w Angers .
Ludwik XVI przysięgający wierność Konstytucji na ołtarzu ojczyzny.
Poświęcenie flag na ołtarzu ojczyzny 13 czerwca 1790 r. Na Plaine des Bouchers w pobliżu Strasburga.
Wojownik umierający na ołtarzu Ojczyzny.