| Narodziny |
22 lipca 1870 r Bethune ( Pas-de-Calais ) |
|---|---|
| Śmierć |
11 sierpnia 1957 Narbona ( Aude ) |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność |
Artysta-malarz Akwarelista Pastelista |
| Mistrz | Fernand Cormon |
| Wpływem | Henri Matisse , Sérusier , Maurice Denis , Szkoła holenderska |
| Nagrody | Wyróżnienie w Salonie francuskich artystów w 1901 roku Medal of 3 th klasy w 1904 roku |
Augustin Hanicotte , urodzony dnia22 lipca 1870 rw Béthune ( Pas-de-Calais ), zmarł dnia11 sierpnia 1957w Narbonne ( Aude ), jest francuskim malarzem .
Bez ojca, jego matka ponownie wyszła za mąż za Pierre'a Rinquina. Jego matka zmarła w 1883 roku. Odnaleziony w Montmartre w 1890 roku został uczniem Fernanda Cormona (1845-1924). Bywał u malarzy Julesa Adlera (1865-1952), Émile'a Wéry'ego (1868-1935) i Henri Matisse'a (1869-1954). Hanicotte i Matisse podróżują do Bretanii w 1895 i 1896 roku.
Wyjechał do Holandii i osiadł w Volendam , nad brzegami Zuiderzee , i wynajął warsztat od karczmarza hotelu Spaander, bogatego w płótna pozostawione przez jego gospodarzy na opłacenie rachunków. Tam poznał Wilma Woutersa (1887-1957) i Georgesa Herina (1884-1936), którzy poślubili jego dwie siostry. Hanicotte zakochał się w jednej z córek Leenderta Spaandera i poślubił ją w Paryżu przed wybuchem I wojny światowej .
Jego prace krążyły następnie w Ameryce Północnej , po zaprezentowaniu ich na Wystawie Światowej na inaugurację Kanału Panamskiego w 1914 roku . W tym czasie cierpiał na zapalenie wielostawowe stawów. W 1917 r. powódź polderów zniszczyła dużą część jego funduszu warsztatowego.
Wyjeżdża z żoną do Perros-Guirec . Spotykają tam architekta i akwareli Adolphe'a Delvaux i jego partnera. Para następnie udaje się do Lourdes , a następnie osiedla się w Banyuls-sur-Mer, gdzie spotkają Aristide Maillol . Następnie jadą do Collioure, gdzie Augustin przejmuje pracownię Henri Matisse'a i wynajmuje mały domek przy rue Mailly od strony morza, aktywnie uczestniczy w życiu małego miasteczka, ucząc dzieci z Collioure rysunku.
Podczas II wojny światowej odwiedzał Waltera Denysa, niemieckiego dowódcę odpowiedzialnego za obronę Port Vendres, za co został uwięziony w cytadeli Perpignan podczas wyzwolenia. Opuścił Collioure i przeniósł się do Narbonne, gdzie zmarł w 1957 roku.