Association des Bleus de Bretagne , założona w Paryżu w 1899 roku, skupia świeckich i antyklerykalne republikanów, najpierw w Paryżu, potem w Bretanii, gdzie grupy lokalne cieszył się bardzo względny sukces. Stowarzyszenie to jest następcą stowarzyszenia Bretończyków de Paris założonego w 1891 roku przez Ary'ego Renana i Armanda Dayota .
Ważne miejsce zajmowane przez szlachtę i duchowieństwo w Breton Regionalist Union sprawiło, że niektórzy jego członkowie szybko poczuli się tam nieswojo, a Ary Renan i Armand Dayot założyli w 1894 r. Z kilkoma innymi organizację Breton de Paris., Która w 1899 r. Przekształciła się w Stowarzyszenie. des Bleus de Bretagne.
Ruch ten skupia polityków, intelektualistów i artystów, którzy twierdzą, że są częścią rewolucji francuskiej i głoszą swoją solidarność z nowymi kierunkami radykalnej polityki . Czasami czerwono, ale zawsze niebiesko, ponieważ przeciwnicy białych i zwolennicy Oświecenia zamierzali walczyć o dostęp Bretanii do Oświecenia. Naznaczona wrażliwością Dreyfusa i protestanckimi, masońskimi, a nawet libertariańskimi wpływami, liga była bardzo złożona. Znajdziemy na przykład Charles Guernier , Alphonse Gasnier-Duparc , Robert Henri Surcouf , Yves Le Febvre , Jean Boucher , Pierre-Paul Guieysse , Jean-Bertrand Pégot-Ogier .
Wspólną cechą bluesa Bretanii, jeśli odłożymy na bok osobowości takie jak Anatole Le Braz - oprócz profesji antyklerykalizmu - jest przynależność do miejskiej i francuskojęzycznej burżuazji prowincji, a nawet do społeczeństwa paryskiego.