Arado Ar 231

Arado Ar 231
Model Ar 231 w zmniejszonej skali pokazujący konfigurację rozłożonych skrzydeł
Model Ar 231 w zmniejszonej skali pokazujący konfigurację rozłożonych skrzydeł
Rola pokładowe samoloty rozpoznawcze
Budowniczy Arado Flugzeugwerke GmbH
Załoga 1
Pierwszy lot 1941
Wymiary
Długość 7,81  m
Zakres 10,18  m
Wysokość 3,12  m
Obszar skrzydła 15,2  m 2
Masa i nośność
Maks. pusty 0,833  t
Maks. odlecieć 1,05  t
Motoryzacja
Silniki 1 Hirth HM 501
Całkowita moc 112  kW
( 160  KM )
Występ
Maksymalna prędkość przelotowa 130  km / h
Maksymalna prędkość 170  km / h
Autonomia 500  km

Arado Ar 231 jest wodnosamolotów lekki samochód z uznając w II wojnie światowej do użytku przez niemieckich łodzi podwodnych .

Autorski program i odpowiednie rozwiązania

W 1940 roku projekt Kriegsmarine dotyczył wykonania hydroplanu zwiadowczego na pokładzie okrętów podwodnych XIB, według techniki opracowanej przez Heinkela w latach dwudziestych XX wieku na rzecz Cesarstwa Japonii . Ograniczenia były liczne i zniechęcały inżynierów  : samolot musiał być w stanie przechowywać w cylindrze o średnicy 2 metrów , montaż i demontaż musiał być przeprowadzony w ciągu dwóch minut, a wszystkie operacje startu lub startu. nie powinien przekraczać sześciu minut, biorąc pod uwagę dużą wrażliwość okrętu podwodnego na powierzchni.

Arado Flugzeugbau zaprezentował ciekawą odpowiedź na wyzwanie techniczne, z jednopłatem typu parasol - skrzydło, którego dwa pływaki były umieszczone wzdłuż kadłuba, a samoloty złożone na kadłubie, jedna nad drugą, były lekko przesunięte na wysokość przez środkową część nachylonego skrzydła. . Jednak niska wysokość miecza narzucona przez cylinder hangaru o średnicy 2 metrów, słabo kompensowana dużą liną , a następnie dodatkowymi powierzchniami przykrywającymi stabilizator, dawała słabe właściwości lotne.

Nieudany eksperyment

Sześć prototypów zbudowano w 1941 roku, z których dwa wyruszyły na kampanię testową na pokładzie pomocniczego krążownika Stier . Testy wykazały, że nie można utrzymać powietrza przy wietrze powyżej 20 węzłów, urządzenie to okazało się kruche i słabe. Projekt porzucono na początku 1942 roku na rzecz wiatrakowca automatycznego Focke-Achgelis Fa 330 Bachstelze .

Bibliografia

Linki zewnętrzne