Odwołanie od 43 to manifest opublikowany13 kwietnia 1974podpisany przez 39 parlamentarzystów i czterech ministrów, głównie z ZDR , z myślą o francuskich wyborach prezydenckich w tym samym roku . Tekst wyraża ubolewanie z powodu „wielości kandydatur zgłaszanych przez mężczyzn, którzy na różnych stanowiskach uczestniczyli w pracach generała de Gaulle'a i Georges'a Pompidou ” . Brał udział w niepowodzeniu kandydatury Jacquesa Chabana-Delmasa oraz w wyborze Valéry'ego Giscarda d'Estaing przeciwko François Mitterrandowi .
Prezydent Republiki Francuskiej Pompidou umiera2 kwietnia 1974. Kandydatura Jacquesa Chabana-Delmasa wydaje się być konieczna dla „głównych baronów gaullizmu ” . Chaban-Delmas formalizuje swoją kandydaturę dalej4 kwietnia, a hołd Zgromadzenia Narodowego dla zmarłego prezydenta jeszcze się nie skończył. Przedstawia się również trzech innych kandydatów z większości: Christian Fouchet (3.); Edgar Faure , przewodniczący Zgromadzenia Narodowego (5. miejsce); Valéry Giscard d'Estaing , Minister Finansów (8. miejsce).
Jacques Chirac , minister spraw wewnętrznych w sondażach wywiadu ogólnego , jest przekonany o porażce Chaban-Delmas, która może zaszkodzić przyszłości ZDR. Naciska na premiera Pierre'a Messmera, aby został kandydatem, co przyjmuje pod warunkiem wycofania się pozostałych czterech kandydatów na jego korzyść. W obliczu odmowy dwóch z nich - Giscard d'Estaing warunkujący swoją zgodę na wycofanie się Chaban-Delmas, który odmawia - wycofał swoją kandydaturę tego samego dnia (9.). Niemniej operacja pozwala Chaban-Delmasowi pojawić się jako dzielnik jego obozu.
Pierre Juillet przekonuje Jeana Royera do wystąpienia (11 listopada), aby Chaban-Delmas stracił głosy centrowe.
„Zauważając powolną, ale stopniową erozję Chaban-Delmas w sondażach, Jacques Chirac decyduje się przekroczyć Rubikon” . Pod naciskiem lipca wystosował „apel 43”13 kwietnia, który pojawia się w prasie. Dzień wcześniej spotkał się z Giscardem d'Estaing, aby powiedzieć mu, że pośrednio wesprze go tym apelem.
Tekst podpisali członkowie UDR (29 parlamentarzystów i czterech ministrów) i pięciu krewnych, a także dwóch niezależnych republikanów i trzech centrystów.
Pod osłoną apelu o pojedynczą kandydaturę, wezwanie ma w rzeczywistości na celu doprowadzenie do upadku Chaban-Delmas i udzielenie Giscard d'Estaing gwarancji gaullistowskiej .
„Apel i jego bezpośrednie konsekwencje wypchnęły na przód sceny„ młodego wilka ”Jacquesa Chiraca” , który został pierwszym premierem Giscard d'Estaing po jego wyborze za cenę swojej „zdrady”. ” .
To wymaga :
Czterech ministrów:
oraz w kolejności alfabetycznej:
Parlamentarzyści (dziesięciu z 39 to zastępcy):