Antonio Magliabechi

Antonio Magliabechi Obraz w Infobox. Jego popiersie w Biblioteca Nazionale Centrale di Firenze Biografia
Narodziny 20 października 1633
Florencja
Śmierć 4 lipca 1714(80 lat)
Florencja
Pseudonim Diotimo Oeio
Czynność Bibliotekarz
Inne informacje
Członkiem Accademia degli Umidi
Academy of Arcadia

Antonio Magliabechi ( Florencja ,29 października 1633 - Florencja, 4 lipca 1714), jest toskańskim uczonym i bibliotekarzem .

Biografia

Urodzony 29 października- data pojawia się w rejestrach chrztu baptysterium we Florencji - a nie dwudziestym, jak się często pisze, Magliabechi jest synem Marco Magliabechi, pochodzącym z regionu Mugello na północ od Florencji i Ginevry, córki Jacopo Baldoriottiego. Po śmierci ojca w 1640 r. Wychowywała go matka, która w szczególności uczyła go łaciny u florenckiego duchownego Giovanniego Fabbriego. W wieku szesnastu lat wszedł jako praktykant do warsztatu złotników Guidi i Comparini, kuzynów ze strony matki.

Namiętny czytelnik, zetknął się z wieloma florenckimi uczonymi, w tym z hellenistą Michele Ermini , bibliotekarzem Léopold de Médicis , kanonikiem Lorenzo Panciatichim czy Carlo Roberto Dati , wpływowym literatem i członkiem wielu akademii. To dzięki nim został zauważony przez kilku członków rodziny Wielkich Książąt, w tym kardynała Léopold de Medici, dla którego stał się głównym dostawcą książek na rynku włoskim i zagranicznym. Zdobył prawdziwą sławę dzięki znajomości pism łacińskich, greckich i hebrajskich.

Wielki książę Toskanii Cosimo III de Medici mianował go bibliotekarzem Biblioteki Palatynatu we Florencji (łącznie z zasobami Biblioteki Pałacu Pitti i Biblioteki Laurenziana ).

Przez ponad pięćdziesiąt lat prowadził bardzo intensywną korespondencję z ponad dwoma tysiącami korespondentów, głównie włoskich, ale także w dużej części Europy, zarówno katolickich, jak i reformowanych. Większość otrzymanych listów (ponad 23 000 listów) znajduje się w zbiorach „rękopisów” Centralnej Biblioteki Narodowej we Florencji.

Pomimo reputacji aspołecznego człowieka, całkowicie pochłoniętego swoimi zadaniami naukowymi, Magliabechi od lat osiemdziesiątych XVII wieku został członkiem kilku akademii, w tym Akademii Arkad w Rzymie - został członkiem 4 września 1698pod nazwą Diotimo Oeio - akademia florencka - w 1699 r .; był jego sekretarzem od 1699 r. aż do śmierci - i Spensierati z Rossano w królestwie Neapolu. We Florencji jest nawet jednym z założycieli wKwiecień 1699, od małej uczonej grupy, Akademii Remoti , której Wielki Książę udziela zgody na spotkania w pracowni i której konsulem Magliabechi zostaje w 1701 roku.

Stanowi osobistą bibliotekę zawierającą ponad 28 000 dzieł, które w testamencie przekazuje miastu Florencji za „  promowanie gli studi, the virtù, scienze, e con Quelle la pietà e il bene universale, a Benefio universale della città e special ai poveri, chierici sacerdoti e secolari che non hanno modo di compressar libri e di poter studiare.  "

Franciszek II Toskanii decyduje się również na zdeponowanie kopii wszystkiego, co zostało wydrukowane we Florencji (1737), a następnie w całej Toskanii (1743).

Biblioteka publiczna otwarta dla publiczności od 1747 r. Stanowi początkowe jądro BNCF, Narodowej Biblioteki Centralnej we Florencji .

Pracuje

Bibliografia

Korespondencja

Pracuje

Linki zewnętrzne