Narodziny |
13 czerwca 1841 Kraków |
---|---|
Śmierć |
1929 lub 3 stycznia 1929 Kraków |
Narodowość | Polskie |
Trening | Wiedeńska Akademia Sztuk Pięknych |
Czynność | Malarz |
Gatunek artystyczny | Portret |
---|
Antoni Kozakiewicz (ur. 1841 w Krakowie , zmarł w tym samym mieście dnia3 stycznia 1929) to polski malarz, którego twórczość nawiązuje do realizmu .
W latach 1857–1866 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych , gdzie uczył się u profesorów Władysława Łuszczkiewicza (de) i Feliksa Szynalewskiego (pl) . Za udział w powstaniu styczniowym trafił do więzienia. Po zwolnieniu wyjechał w 1868 r., Aby kontynuować studia na Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu . Otrzymane w 1871 roku stypendium cesarskie pozwoliło mu studiować w Monachium , gdzie osiadł. Tam rozwinął swój tradycyjny styl i odniósł sukces. Był wówczas aktywnym członkiem polskiej sceny artystycznej w Monachium, prowadzonej przez Józefa Brandta i przyjaciela Romana Kochanowskiego (z) . W 1900 roku wrócił do Polski. Przez pięć lat mieszkał w Warszawie , gdzie jego nowe prace nie zostały docenione ani przez krytyków, ani przez publiczność. Na emeryturze w Szczawnicy umiera biedny i zapomniany.
Antoni Kozakiewicz uprawiał malarstwo historyczne (zwłaszcza o powstaniu styczniowym), pejzaż i portret . Poza tym życie na wsi zainspirowało go barwnymi i folklorystycznymi scenami , w których dominują Cyganie i Żydzi. Jego obrazy były wystawiane m.in. w Wiedniu, Monachium i Berlinie. Wielu ich nabywców znajduje się w Niemczech, Austrii, Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych.
Przed walką (1875)
Koncert Kobzara (1876)
Mały wirtuoz
Żydzi modlący się