Antoine Wehenkel
| Antoine Wehenkel | |
.jpg) Antoine Wehenkel w Maj 1964. | |
| Funkcje | |
|---|---|
| Przewodniczący Izby Deputowanych | |
| 1974 - 1975 ( 1 rok ) |
|
| Wybór | 27 czerwca 1974 |
| Legislatura | 25 tys |
| Poprzednik | Pierre Grégoire (funty) |
| Następca | René van den Bulcke (funty) |
| Zastępca | |
| 1969 - 1979 ( 10 lat ) |
|
| Wybór | 15 grudnia 1968 |
| Ponowna elekcja | 26 maja 1974 (alternatywny) |
| Okręg wyborczy | Środek |
| Legislatura | 24 th i 25 th |
| Grupa polityczna | LSAP |
| Poprzednik | Robert Krieps |
| 1951 - 1962 ( 11 lat ) |
|
| Wybór | 3 czerwca 1951 |
| Ponowna elekcja | 30 maja 1954 i 1 st lutego 1959 |
| Okręg wyborczy | Środek |
| Legislatura | 20 p , 21 ul oraz 22 ND |
| Grupa polityczna | LSAP |
| Następca | Jean-Baptiste Schilling (funty) |
| Minister Budżetu, Gospodarki Narodowej i Energii | |
| 15 lipca 1964 - 1 st luty 1969 ( 4 lata, 6 miesięcy i 17 dni ) |
|
| Prezydent rządu | Pierre Werner |
| Rząd | Werner-Cravatte |
| Poprzednik |
Paul Elvinger (sprawy gospodarcze) |
| Następca | Marcel Mart (gospodarka narodowa i energia) |
| Biografia | |
| Data urodzenia | 10 lutego 1907 |
| Miejsce urodzenia | Luksemburg ( Luksemburg ) |
| Data śmierci | 27 lutego 1992 (w wieku 85 lat) |
| Miejsce śmierci | Luksemburg ( Luksemburg ) |
| Narodowość | luksemburski |
| Partia polityczna | LSAP |
| Ukończyć | Luksemburskie Ateneum |
Antoine Wehenkel , urodzony dnia10 lutego 1907w Luksemburgu ( Luksemburg ) i zmarł dnia27 lutego 1992w tym samym mieście jest luksemburskim inżynierem i politykiem , przewodniczącym Luksemburskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej (LSAP) od 1970 do 1974 roku.
Biografia
Po studiach w Athénée w Luksemburgu , Antoine Wehenkel uzyskał tytuł inżyniera w Centralnej Szkole Sztuk Pięknych w Paryżu w 1930 roku, a następnie kontynuował studia, studiując fizykę i matematykę na Sorbonie. Najpierw zatrudniony w Aciéries Réunies de Burbach-Eich-Dudelange (ARBED), przez kilka lat pracował jako nauczyciel w Technikum w Esch-sur-Alzette (lb) . Skończył pracę na kolei, gdzie zakończył karierę jako członek zarządu Luksemburskiego Krajowego Przedsiębiorstwa Kolejowego (CFL).
Członek Ogólnego Stowarzyszenia Studentów Luksemburskich (ASSOSS), brał udział w kampanii referendalnej przeciwko tzw. „Ustawie kagańcowej ” z 1937 r. Sprzeciwiając się faszyzmowi, został aresztowany11 maja 1940, zaraz po przybyciu wojsk niemieckich i osadzony w więzieniu na miesiąc. Następnie został przeniesiony do podległej lokalizacji Reichsbahn, aż do zwolnienia w 1943 r.
Pod koniec wojny Antoine Wehenkel został sekretarzem generalnym administracji CFL, aw 1962 roku objął stanowisko dyrektora. Kiedy wstąpił do rządu w 1964 roku, złożył rezygnację.
Wstąpił do Luksemburskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej w 1945 roku i został wybrany do Izby Deputowanych po częściowych wyborach parlamentarnych w okręgu Centrum w 1951 roku . Ponownie wybrany w wyborach parlamentarnych w 1954 i 1959 r. W tym samym okręgu wyborczym, po nawiasach rządowych w latach 1964–1969, był nieprzerwanie posłem do parlamentu w latach 1969–1979. Również członek rady miejskiej Luksemburga , siedział do 1964 roku.
Z 15 lipca 1964 w 1 st lutego 1969, Antoine Wehenkel zostaje mianowany ministrem budżetu, ministrem gospodarki narodowej i energii w rządzie kierowanym przez Pierre'a Wernera
W 1970 r., Po rozwiązaniu Partii Socjaldemokratycznej (SdP), jako następca dysydenta Henry Cravatte , został wybrany przewodniczącym partii na kongresie i piastował tę funkcję do 1974 r. Utrwalił nowy program bardziej na lewo od partii. partii i aktywnie pracuje nad przyszłą koalicją z Partią Demokratyczną (DP). Po wyborach w 1974 r. Został wybrany na przewodniczącego Izby na rok. W 1979 r. Przeszedł na emeryturę z życia politycznego. Kolejne lata poświęcił się głównie odnowieniu rodzinnego majątku wsi i dokumentowaniu historii kompleksu.
Antoine Wehenkel był Wielkim Mistrzem Wielkiej Loży Luksemburga przez prawie piętnaście lat. Jest także żonaty i ma pięcioro dzieci, w tym historyka i wykładowcę Henri Wehenkela (lb) .
Opublikowanie
- Tony Wehenkel-Guillier , „Am Dierfchen”: Monografia zaginionej dzielnicy starego miasta Luksemburga , Luksemburg, Les Amis de l'Histoire,1995, 272 pkt. ( ISBN 978-2-919884-16-2 , OCLC 44271844 , czytaj online ).
Bibliografia
- ( fr ) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku angielskim zatytułowanego „ Antoine Wehenkel ” ( zobacz listę autorów ) .
- (lb) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z luksemburskiej Wikipedii zatytułowanej „ Antoine Wehenkel ” ( zobacz listę autorów ) .
- „ Dekret Wielkiego Księcia z dnia 23 marca 1949 r. Przyznający honorową rezygnację z funkcji członka Rady Dyrektorów Luksemburskiego Towarzystwa Kolejowego Panu Antoine Wehenkelowi, inżynierowi zamieszkałemu w Luksemburgu ” , na stronie http: // legilux. public.lu/ , Memorial ,30 marca 1949(dostęp 27 czerwca 2020 ) .
- „ Dekret Wielkiego Księcia z 15 lipca 1964 r. W sprawie mianowania MM. Henry Cravatte, Nicolas Biever, Albert Bousser, Antoine Wehenkel i Marcel Fischbach jako ministrowie i MM. J.-P. Buchler and Raymond Vouel as Secretaries of State ” , na http://legilux.public.lu/ , Memorial ,17 lipca 1964(dostęp 27 czerwca 2020 ) .
- " Dekret Wielkiego Księcia z 1 lutego 1969 r. Przyznający MM honorową rezygnację. Henry Cravatte, wiceprezes rządu, Pierre Grégoire, Albert Bousser, Antoine Wehenkel, Antoine Krier, ministrowie i Raymond Vouel, sekretarz stanu ” , na stronie http://legilux.public.lu/ , Memoriał ,3 lutego 1969(dostęp 27 czerwca 2020 ) .
Zobacz też
Bibliografia
Artykuły- Romain Durlet " Antoine Wehenkel - Der erste Bürger im Staat " Revue , n O 41,12 października 1974, s. 32-37.
- Ed Kayser i Josy Birsens ( red. ), „ Antoine WEHENKEL 1907-1992 ”, 400 Joer Kolléisch , Luksemburg, Éditions Saint-Paul, vol. II „Ateneum i jego starożytni 1815-1993”,2003, s. 409-410.
-
Guy Thewes, Rządy Wielkiego Księstwa Luksemburga od 1848 r. , Imprimerie centrale, Luksemburg , Serwis informacyjno-prasowy rządu luksemburskiego, Dział wydawniczy,Maj 2011( Repr. 2003, 2006 i 2007) ( 1 st ed. 1989), 271 str. [ szczegóły wydań ] ( ISBN 978-2-87999-212-9 , OCLC 830021082 , czytaj online )
