Antoine Dorfeuille

Philippe-Antoine Dorfeuille

Kluczowe dane
Narodziny 1 st grudzień 1754
Etoges
Śmierć 4 maja 1795
Roanne
Podstawowa działalność aktor
dramturge
Dodatkowe zajęcia rewolucyjny
Miejsca działalności Paryż
Lata działalności 1773-1795

Philippe- Antoine Dorfeuille jest aktorem , dramaturgiem , a następnie francuskim rewolucjonistą, urodzonym1 st grudzień 1754w Étoges i zamordowany4 maja 1795w Roanne .

Był przewodniczącym Trybunału Rewolucyjnego , powołał również popularną komisję sprawiedliwości, zasiadającą w Roannes du31 października 1793 w 1 st grudzień 1754który skazał stu czterech obywateli na zgilotynowanie na Place Bellecour w Lyonie .

Antoine Dorfeuille był czasami mylony z autorem i aktorem Pierre-Paulem Gobetem dit Dorfeuille (1745-1806).

Biografia

Komik

Po dwóch nieudanych próbach wejścia do Théâtre-Français , Dorfeuille występował w bulwarowych miejscach, takich jak Variétés-Amusantes , a następnie kontynuował karierę na prowincji. W 1775 r. Należał do oddziału księcia Karola Lotaryńskiego . W 1777 roku był pierwszym aktorem w firmie z Gandawy , gdzie wyreżyserował własne sztuki. W 1779 roku wyśmiał Le Protecteur, a następnie przejął L'Illustre Voyageur w Maastricht . Następnie, w 1782 roku, został jednym z aktorów Comédie de Clermont-Ferrand .

Rewolucyjny

W 1789 r. Entuzjastycznie podchodził do rewolucji , mnożąc patriotyczne teksty i szkice. Jakobinem misjonarz, on kolejno odwiedzanych społeczeństw politycznych wszystkich francuskich Zachodzie (z Bretanii do Kraju Basków ), to te z Morza Śródziemnego na południu. Swoje talenty aktorskie i dramaturgiczne stawia w służbie antyklerykalizmu, wrogości arystokracji, wywyższaniu militarnych wartości ochotników narodowych , czytając jego pisma ( Miracle of the Holy Omlet , The Magic Lantern patriotic lub coup de grace dla arystokracji , List arystokraty do jego pana , La Religion de Dieu et la religion du Diable , itp.). Sam zaciągnął się do wojska, został adiutantem kilku generałów i zaprzyjaźnił się z Dubois-Crancé .

Wielbiciel La Fayette i Mirabeau w latach 1790-1791, następnie Girondinów w latach 1791-1792, wstąpił do3 sierpnia 1792W randze podporucznika w 1 st  batalionu ochotników w Hérault . Z22 sierpnia 1792w Grasse zajmuje miejsce adiutanta generała porucznika Anselme w Armii Południa i spotyka się z Dubois-Crancé. Zorganizował w Marsylii ceremonię upamiętniającą Marsylińczyków zabitych 10 sierpnia i został pośrednikiem między klubem tego miasta a armią. Wjeżdża z Anselme do Nicei , wyzwolonej z Piemontu29 wrześniai przyczynia się do powstania lokalnego klubu. Jest odpowiedzialny za przewiezienie flag zabranych wrogowi do Paryża. Każdy krok w kierunku Paryża jest dla niego okazją do gloryfikowania armii Var w przedstawieniach teatralnych. Przyjeżdża do Paryża wGrudzień 1792.

Jego rozwój przywiódł go do Montagnardów w 1793 r. Po powrocie do Nicei po hańbie Anselme, Dorfeuille został przydzielony do generała Saint-Martina Przez przedstawiciela Grégoire Jagot . Wraz z tym generałem udał się na Korsykę i z powrotem na kontynencie wstąpił do Dubois-Crancé. WWrzesień 1793, ten mianuje swojego „drogiego Dorfeuille'a” komisarza cywilnego w dystrykcie Roanne, aby zorganizował podatek przeciwko Lyonie i federalisty Forezowi . Obdarzony rozległymi uprawnieniami oczyścił gminę Roanne, powołał komitet nadzorczy i społeczeństwo ludowe, a na czele gwardii narodowej w Roanne zajął Boën the9 września 1793. Ten apostoł przyrody, słońca i rozumu, szczególnie entuzjastycznie nastawiony do Marata i Héberta , bierze udział w walce dechrystianizacyjnej , którą przedłuża, asymilując się z ojcem Duchesne , w którego imieniu pisze do Roanne'a.

Kiedy rozpoczyna się oblężenie Lyonu , Dorfeuille, po przepchnięciu Montbrisonnais, maszeruje na miasto na czele zbrojnej kolumny. Plik11 października 1793, Postanowieniem Couthon i Maignet , Dorfeuille jest ustawiony na krześle Komisji mob sprawiedliwości w Lyon, stając się 1 st frimaire II roku Trybunał Rewolucyjny Lyon, odpowiedzialny za „sądząc wszystkie osoby oskarżone o udział w kontrrewolucji co objawiło się w Lyonie, poza tymi, których trzymano z bronią w ręku ”.

Dorfeuille spotyka Merle, prokuratora pochodzącego z Bâgé-le-Châtel . W Commune-Affranchie (nowa nazwa Lyonu) Dorfeuille przewodniczy, w dniu 20 Brumaire II roku , na czele centralnego klubu imprezy na cześć Chaliera , która zamienia się w antyreligijną maskaradę. Następnie wysłał popiersie Chaliera do jakobinów w Paryżu, których był członkiem. Dorfeuille w Commune-Affranchie rozpoczął dziennikarstwo, pisząc pod nazwiskiem Damane 32 numery Père Duchesne de Lyon z21 listopada 1793. Ta działalność dziennikarska doskonale wpisuje się w rolę rewolucyjnego propagandysty, którą Dorfeuille gra od 1790 roku.

W następstwie oskarżeń Fouché i Collota d'Herbois o półśrodki przeciwko trybunałowi, któremu przewodniczył Dorfeuille, ten ostatni wydaje się brać udział w realizacji masowych egzekucji 14 i 15 Frimaire II roku. Dorfeuille, jeśli jest człowiekiem zaufania przedstawicieli w Commune-Affranchie, ma również swoje kontakty z członkami Konwentu, jak niewątpliwie w Komunie.

Dorfeuille został powołany do Commune-d'Armes, aby kierować przemysłem zbrojeniowym pod koniec II roku Frimaire, następnie był komisarzem cywilnym w Ain w II roku Nivôse . Członek stowarzyszenia sans-culottes z Bourg w dniu 14 Ventôse II roku, przeczytał tego dnia dwa przemówienia, które gorąco oklaskiwały ludność miasta. Następnie, 20 roku Ventôse II, odczytał nowe przemówienie podczas uczty wygłoszonej na cześć zniesienia niewolnictwa w Lyonie.

Pisząc z Pache , burmistrzem Paryża , napisał w III roku Germinal II do społeczeństwa Bourg z prośbą o „zdemaskowanie zdrajców, zadenuncjowanie ich opinii publicznej i doprowadzenie ich do zemsty narodowej”, a następnie ponownie, w 15 Roku Germańskim II, aby ogłosić ogłoszenie dekretu o cnocie i powiedzieć sans-kulotom, aby „czuwali nad więźniami ze strachu, że konsekwencje wielkiego spisku, który właśnie odkryto, rozprzestrzenią się na nich”.

Po powrocie do Bourg w 24 Germinal Year II zwołał nadzwyczajne zgromadzenie stowarzyszenia sans-culottes. Jest zdumiony niezgodą panującą w firmie i wyraża smutek Albitte na ten temat, a następnie prosi, aby firma wysłała dwóch swoich członków do Komitetu Bezpieczeństwa Publicznego , aby zgłosili zasady społeczne, aby uciszyć. oszczerstwo. Następnie udał się do Claristes, aby zbadać więźniów, a po znalezieniu go przeczytał list od Gauthier de Murnan i Gauthier des Orcières do społeczeństwa. Idąc do podania nazwisk osób proponowanych do rozszerzenia, oznajmia, że ​​„miał obsesję na punkcie ładnych adwokatów, aby wydostać więźniów”.

Apoteozę Jakobinów dokonał 26 roku Germinalnego II w firmie Bourg. Ufny w Gauthier des Orcières, prosi, aby społeczeństwo napisało do niego, aby mu powiedzieć, że nie uważa go za zdolnego do takiego spisku i pomaga im zdemaskować sprawców. W 6 roku Floréal II ogłosił, że osadzeni obrażają członków władz utworzonych w więzieniach i wypowiadał się na korzyść członków gmin wezwanych do Paryża.

Stowarzyszenie sans-culottes de Treffort powiedziało o nim 20-go roku Floréal II, "że przejawiał zasady najżarliwszego patriotyzmu i wielkiej miłości do pracy, odkąd mieszkał na tym wydziale". Prosi 1 st Prairial II rok, popularną płytę Bourg, że zachowanie żandarmów z Tournus , który uwięził sankiuloci z Belley , zbadać i daje zawodu patrioty.

Członek oczyszczonego stowarzyszenia sans-culottes z Bourg le 1 st. Prairial year II. Oskarżony o wspieranie gminnych urzędników Bourg, wygłosił przemówienie do popularnej społeczeństwa Bourg, na 1 st Prairial, II rok, w którym szczycił się być znienawidzony przez arystokratów, „że nie jest mały mistrz i że on nie zabiega o kobiety ”. Deklaruje, że pojedzie do Paryża, aby bronić urzędników miejskich Bourg, jeśli zostaną postawieni przed trybunałem rewolucyjnym, i zapowiada swój następny wyjazd. Następnie, w trzecim roku prerialnym II, poprosił popularne społeczeństwo Bourg, podczas gdy byli federaliści bili brawa, by oklaskiwali ich za zgilotynowanie.

Mianowany wiceprzewodniczącym trybunału wojskowego armii Alp z siedzibą w Lyonie 25 roku Messidor II, przez przedstawiciela Dupuya , jest w towarzystwie Bourga 29 Messidora II roku, gdzie jest zapraszany do brawa na tym samym czas, czas Duhamel, Volland i Morand . Złożył skargę do społeczeństwa Bourg w dniu 29 Messidora II roku, że obywatele tej gminy wydali go przed Komitetem Bezpieczeństwa Publicznego w Paryżu. W trzecim roku II Thermidor przeczytał list z firmy z Reims do firmy Bourg w sprawie otwarcia abonamentu na budowę fregaty.

Ten człowiek łatwego nawracania nie przetrwał długo upadku Robespierre'a . Zrezygnowawszy z 8 Fructidor w II roku, aby powrócić do Bourg, został potępiony na trybunie popularnego społeczeństwa w Treffort 20 Frimaire III roku jako „jeden z przywódców intrygantów, którzy przybyli, by wzmocnić partię wandali de l'Ain ”syna Marietanta przebywającego w Paryżu. Nie przestając się martwić, mimo poparcia, jakim cieszył się w Ogólnym Komitecie Bezpieczeństwa, został aresztowany2 marca 1795na próżno próbuje interweniować u przedstawicieli na misji i pisze 29 kwietnia, aby oznajmić mu, że wie, iż jest skazany. Zatrzymany wraz z innymi w Areszcie Śledczym w Roanne został zamordowany podczas masakry4 maja 1795pod koniec popołudnia podczas Białego Terroru .

21. rok kwiatowy III (10 maja 1795), wdowa po nim, Julie Françoise Coigny (ur. 1748), opublikowała w Paryżu Relacje obywatela Dorfeuille, zamordowanego w więzieniach Lyonu przez agentów emigrantów , relację skierowaną do członków Konwentu.

Pracuje

TeatrGazetaPrzemówienia, raportyHistoria jego żony

Częściowe źródło

Uwagi i odniesienia

  1. Krytyczny przegląd historii i literatury, zbieranie miesięcznego , 1916, 2 nd  Series, vol. 81-82, s.  101 .
  2. Jérôme Croyet wskazuje na Sézanne , również na Marnie . Por. Jérôme Croyet , Albitte: tygrys z Ain , Bourg-en-Bresse, Musnier-Gilbert, pot.  "Znakomita galeria",2004, 351  str. ( ISBN  978-2-910267-28-5 , uwaga BnF n o  FRBNF39912057 ), s.  313 .
  3. Zobacz Edmond Denis de Manne, Nowy słownik prac anonimowych i pseudonimowych, w większości współczesnych , Lyon, N. Scheuring, 1862 (nowe wydanie), str.  328 , wyjaśnia, że ​​„kilku biografów, Étienne i Martainville, w swoim Histoire du Théâtre-Français , M. Paul Lacroix, w swoim Catalog de la Bibliothèque de Soleinne , a my, idąc za ich przykładem, pomyliliśmy Antoine Dorfeuille z Pierre-Paul Dorfeuil ”. To samo jest zapisane jako „Pierre Paul Gabet  ”, znany jako „Dorfeuille”, na końcu tego samego dzieła, w „Alfabetycznym spisie niejawnych autorów”, str.  16 .
  4. Zobacz Alfred de Lacaze, „Dorfeuille (Antoine)” i A. Jadin, „Dorfeuille (P.-P.)” w Ferdinand Hoefer (red.), Nowa ogólna biografia od najbardziej odległych czasów do współczesności , Paryż, Firmin Didot frères, fils et Cie, 1858, tom 14 („Dexbach-Duchesnois”), s.  605-606 , co oznacza „Dorfeuille”.
  5. Philippe Bourdin, Miejsca, słowa, rewolucjoniści: Puy-de-Dôme między 1789 a 1799 University naciska Blaise Pascal, 1995, 512 stron, str.  44-46 i 57 , dodatek do przypisu 132 ( ISBN  2877410692 ) .

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne