Annobon

Annobon
Karta Annobon
Karta Annobon
Geografia
Kraj Gwinea Równikowa
Lokalizacja Zatoka Gwinejska ( Ocean Atlantycki )
Informacje kontaktowe 1°2500″S, 5°38′00″E
Powierzchnia 17  km 2
Punkt kulminacyjny Kioveo  (598  m )
Geologia Wyspa wulkaniczna
Administracja
Województwo Annobon
Demografia
Populacja 5314  mieszk.  (2015)
Gęstość 312,59 mieszk/km 2
Największe miasto San Antonio de Pale
Inne informacje
Odkrycie Pre-historia
Strefa czasowa UTC + 1
Geolokalizacja na mapie: Gwinea Równikowa
(Zobacz sytuację na mapie: Gwinea Równikowa) Annobon Annobon
Wyspy w Gwinei Równikowej

Wyspa Annobón (od kilku lat nazywana przez prezydenta Francisco Macíasa Nguema „  Pagalú  ”) to wyspa w Gwinei Równikowej , z której stanowi jedną z siedmiu prowincji tego kraju. Mały rozmiar (17 km 2 ), jest dość zaludniony pomimo górzystego terenu (1700 mieszkańców w 2001 roku). Ze względu na brak perspektyw ekonomicznych mężczyźni w wieku produkcyjnym mieszkają w Malabo , Rio Muni lub za granicą, a ludność wyspy składa się głównie z kobiet, dzieci i osób starszych. Annobon jest bardzo odizolowany od reszty Gwinei Równikowej, a najbliżej położonym lądem jest wyspa Sao Tome ( Sao Tome and Principe ).

Geografia

Położona na półkuli południowej, 363 km od lądu, na zachód od Przylądka Lopez (Gabon), Annobón to wydłużona i owalna wyspa o długości 6 km i szerokości 3 km, o powierzchni około 18 km². Ma bardzo starożytne pochodzenie wulkaniczne, powstało 4,8 miliona lat temu. Jej wulkan jest ostatnim z łańcucha, który zaczyna się na kontynencie od góry Kamerun i rozciąga się na wyspy Bioko , Principe i Sao Tome . Ostatnia aktywność wulkaniczna w Annobón miała miejsce niecałe 100 000 lat temu, w okresie trzeciorzędu. Posiada trzy szczyty, których kulminacja przekracza 400 m: Pic Quioveo (598 m), Pic Lago (525 m) i Pic Do Fogo (435 m).

Annobon nie ma naturalnego portu. Jest obsługiwany przez lotnisko i port, które zostały niedawno wybudowane przez rząd Gwinei Równikowej.

Annobón przecinają strumienie zwane Aguas Claras , które, jak sama nazwa wskazuje, mają czystą wodę pitną. Stary krater znajdujący się na północy wyspy zamienił się w jezioro, Lago garnek o powierzchni 2,4 km².

Ze względu na niskie opady, północna część wyspy charakteryzuje się półpustynnym krajobrazem i glebą pokrytą trawami w porze deszczowej. Na południu wyspy, gdzie wieją wilgotne wiatry, znajdują się lasy równikowe, plantacje kawy i kokosów, które zajmują 75% powierzchni. Górzyste tereny w pobliżu szczytów Quioveo i Sainte Mina porośnięte są gęstym lasem.

Populacja wynosi 5008, a głównym miastem i stolicą wyspy jest San Antonio de Palé .

Historia

Został odkryty w latach 1469-1472 przez Portugalczyków , prawdopodobnie Joao de Santarem i Pedro de Escobara , w Nowy Rok, stąd jego nazwa ( Ano Bom ). Wyspa, podobnie jak jej sąsiedzi Sao Tome i Principe , jest pusta do odkrycia. W 1503 r. król Portugalii Manuel I mianował swojego pierwszego kapitana (tytuł szlachecki). Jest wypełniona tylko połowa XVI -tego  wieku , a dzięki giermka sądu portugalskiego króla. Następnie mieszka na wyspie Sao Tome, gdzie poślubił bogatą dziedziczkę Metysów Dona Simoa Godinho. To właśnie Luis de Almeida (bratanek słynnego handlarza niewolnikami Balthasara de Almeida) kupuje za zgodą władcy wyspę i tytuł do rodziny jej prawnego właściciela: Jorge de Melo w 1565 roku.

Na wyspie jest nadal portugalska kolonia, aż do końca XVII -tego  wieku. Annobonais i urzędnik reprezentujący kapitana biorcy na miejscu, będzie wiedział, bo od holenderskich najazdów na wszystkich terytoriach zamorskich Lusitanian imperium, dość gwałtownych epizodów całej XVII E  wieku . Holendrzy zdołali nawet w latach 1661-1664 częściowo zająć wyspę – jej północną część – ale ludność (choć zamordowany urzędnik przez cały ten okres stawiał im opór. Po tym epizodzie na wyspiarzy powrócił nowy urzędnik, ale od początku XVIII e  wieku, mieszkańcy żyją w autonomii. w 1756 roku, wyspa będzie, przynajmniej oficjalnie, powrót do domeny królewskiej w Portugalii. w rzeczywistości, Portugalczycy nie będzie już zarządzać nakładać się na Annobonais.

Wraz ze śmiercią króla Portugalii Józefa I , a następnie markiza de Pombal , stosunki między Portugalią a Hiszpanią uległy poprawie. Nie wiedząc, co zrobić z tym bezużytecznym terytorium, a hiszpański suweren Karol III życzył sobie, aby jego kraj mógł również handlować z Afryką i ćwiczyć handel niewolnikami, królowa Portugalii Marie I w zamian za wyspę Fernando Poo i dostęp do kontynent na ich obrzeżach, przeciwko terytoriom hiszpańskim w Ameryce Południowej. Wymiana ta odbywa się na mocy dwóch traktatów, traktatu z San Ildefonso (1777) i traktatu Pardo (1778). Hiszpański monarcha wyrusza następnie na wyprawę hrabiego Argelejos , ale kończy się to niepowodzeniem: Annobonais wyraźnie mówią, że nie uznają żadnej suwerenności i buntownika. Hiszpanie są zmuszeni do wycofania się.

Hiszpańska kolonizacja w Zatoce Gwinejskiej wejdzie w życie dopiero po ekspedycji kapitana Juana José Lereny y Barry  (es) w 1843 roku. W Annobon będzie obowiązywać dopiero w 1885 roku wraz z przybyciem misjonarzy klaretynów. To dzięki stałej instalacji tej misji na wyspie w 1886 roku oparła się próbie niemieckiego podboju. Hiszpańska kolonizacja trwała do 1968 roku, kiedy to Gwinea Równikowa, dawniej Gwinea Hiszpańska, do której przyłączona jest wyspa, uzyskała niepodległość.

Pierwszym prezydentem Gwinei Równikowej jest demokratycznie wybrany Macias Nguéma z grupy etnicznej Fang, mieszkający na kontynencie kraju i posiadający większość. Żyje w ciągłym strachu przed zamachami stanu i bardzo szybko popada w całkowitą paranoję. W tym kontekście zaczyna nawet zagrażać życiu wyspiarzy, którzy są ofiarami swojej historycznej reputacji buntowników. Tak więc w 1975 r., kiedy na wyspie szalała epidemia cholery, łodzie przypływające z zagranicy ze szczepionkami i lekami nie mogły zejść na ląd. Kolejny skandal zaciemnia życie mieszkańców, beczki zawierające odpady radioaktywne, które jeszcze za prezydentury Maciasa Nguemy byłyby wysyłane dnem na obrzeża wyspy. Widać wtedy, że pojawiają się choroby, ryby stają się coraz rzadsze, a pytanie należy badać dalej: palmy kokosowe zaczynają umierać jedna po drugiej, podczas gdy są one jednym z filarów kuchni tradycyjnej Annobese.

Pogoda

Temperatura waha się przez cały rok między 20 a 30 stopniami (minimalna temperatura to 18 stopni, maksymalna to 30 stopni). Są tylko dwa sezony:

Do tego dochodzi okres przejściowy zwany Sasá (w sierpniu i wrześniu), który jest sezonem huraganów.

Języki

Hiszpański i francuski są językami urzędowymi Gwinei Równikowej, Annobon ale także mówi Annobonese Creole , A język kreolski do portugalskiej bazy leksykalnej .

Uwagi i referencje

  1. http://www.guineaecuatorialpress.com/noticia.php?id=120&lang=fr
  2. Gérard L. Chouin i in. , Rozdz.  10 „Igbo-Ukwu, Ifé i regiony Zatoki Gwinejskiej” , w François-Xavier Fauvelle (red.), L'Afrique ancien: De l'Acacus au Zimbabwe , Belin , coll.  "Starożytne światy",2018, 678  s. ( ISBN  978-2-7011-9836-1 ) , s.  289-290.
  3. Arquivo nacional Torre do Tombo (IANTT) w Lizbonie, Livro das Ilhas, fl. 126
  4. IANTT, Cav., X-11-6, opublikowane w Antonio Brasio, MMA, tom XV, 1986, "Alavara sobre o foral a guardar na ilha de Ano Bom (16.04./1543)", s. 139 do 142
  5. IANTT, Kancelaria D. Sebastião, Livro 20, k. 265-268v
  6. Antonio Brasio, Monumenta Africana Missionaria , tom. XII, 1981, dokument nr 143, s.358, dokument w Arquivo histórico ultramarino (AHU) w Lizbonie, kolekcja Angola, Cx 7 - Cod.16, fl.32)
  7. AHU, Fonds Rio de Janeiro, Sao Paolo, Consecho Ultramarino, Codice 16, fol. 140 v°, „Carta do Governador de S. Tomé R. Silva do 23 agosto 1664”.
  8. Archiwum Państwowe , Marynarka Wojenna, B/3/212, k. 234 do 236: „Osiedla Annobon”. List napisany w Nantes 29 lipca 1713 r. do wiadomości M. Luzancay, Komisarza Zlecającego - Nantes przez Mancay i Jacint Creus Boixaderas, Jean-Marc Lefebvre, Gustau Nerin, Ernst Pijning, Valérie de Wulf, Gwinea Równikowa w Archiwum Narodowym (XVIII-początek XX wieku) , Paryż, L'Harmattan, Association France-Guinée Equatoriale, 2015
  9. AHU, São Tomé Fund, Cx 9, doc.43, „Decreto de D. José recompensando o senhorio e alcaide-mor de Ano Bom, Antonio Couceiro de Abreu e Castro, em virtude da incorporação da referida ilha nos bens da Coroa ( Lizbona, 24.03.1755)”.
  10. AHU, São Tomé Fund, Cx 13, doc.15, „Declaração feita por alguns moradores (16.02.1771)
  11. General Archives of Simancas , Estado 7411 bis, folio 6 (s.4): "Tratado de Amistad, Garantia y Comercio ... (03/24/1778)"
  12. (Archiwum Marynarki Wojennej, Madryt), MS 469, José Varela y Ulloa, „Sprawozdanie z 12.03.1779”
  13. Komunikat do Ministra Stanu z 22 maja 1843 r., cytowany w Jeronimo Mariano Usera, Memoria de la Isla de Fernando Póo , sl, s.Imp., 1852, s. 9-12, oraz Abelardo de Unzueta y Yuste, 1945 , s. 174 do 175
  14. Cristobal Fernandez Misiones y misioneros en La Guinea española (1883-1912) , Madryt, red. Co-cul, 1962, s.180
  15. Segunda Memoria d'Armengol Coll, Madryt, Imp. Ibéricas, 1911, wyd. 2, s.157

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły