| Narodziny |
12 października 1896 r Le Mans |
|---|---|
| Śmierć | 21 października 1967 (w wieku 71 lat) |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | katolicki ksiądz |
| Różnica | Kawaler Legii Honorowej |
|---|
André Sevin urodził się w poniedziałek12 października 1896 r, 46, rue Saint-Germain, w parafii Pré au Mans. Dorastał w bardzo żarliwym środowisku katolickim i uczęszczał do świeckich i katolickich szkół w Le Mans . Bywa w pracach mylony z prałatem Hectorem-Irénée Sevinem , prymasem Galów, iz ojcem Jacquesem Sevinem , założycielem francuskiego harcerstwa , z którym utrzymywał kontakty.
Rodzina Sevin jest jedną z ocalałych rodzin francuskiej szlachty z prowincji Maine.
Jego włączenie do armii francuskiej w celu udziału w I wojnie światowej nastąpiło 8 kwietnia 1915 roku. Po raz pierwszy został wysłany do paryskiego ośrodka szkoleniowego Saint-Cyr, od 16 września 1915 do 21 lutego 1916, a następnie drugi raz od 20 września 1916 do 10 lutego 1917. W kwietniu 1916 André Sevin zgłosił się na ochotnika do walki w Verdun . André Sevin doznał tam swojej pierwszej kontuzji 21 maja 1916 roku.
"Chciałem tego momentu, kiedy w końcu wezmę udział w budowaniu Historii, kiedy przestanę żyć w banalności" epoki "wkroczyć i żyć intensywnie, niebezpiecznie, w "epokę"" - pisał o tym pierwszy. doświadczenie wojny w swojej książce „Gdyby miało się to powtórzyć”.
W styczniu 1918 r. podporucznikiem Sevin został mianowany czynnym podporucznikiem. Gdy kapitan został zabity, jego status sprawił, że stanął na czele dwustu mężczyzn, starszych od niego i często ojców rodzin. Został mianowany Orderem Armii 20 czerwca 1918 r. („Niezwykle odważny oficer”) i został pasowany na rycerza Legii Honorowej w wieku 22 lat.
Otrzymał gratulacje od Edmonda Rostanda za jeden ze swoich wierszy w 1918 roku i został nazwany przez Emila Baumanna „radosnym ofiarowaniem” .
"Mieliśmy - biedni głupcy! - całą nadzieję
W wierszach poety i słodkiego pijaństwa pijanego
Urocze słowa, o niebieskiej godzinie, kiedy niekończący się sen prześlizguje się po piance późną nocą…”
Wiersz skierowany przez André Sevina do Edmonda Rostand
André Sevin uzyskał licencjat z filozofii na Sorbonie , a następnie z teologii w 1922. W 1922 przyjął święcenia kapłańskie. W 1926 został profesorem filozofii. instytucji i wymiany z Jacques Sevin, założycielem francuskiego harcerstwa.
20 czerwca 1936 André Sevin zostaje ogłoszony doktorem literatury na podstawie swojej pracy „ Raymond de Seze , obrońca króla”. Jednak praca doktorska z 1936 roku otrzymała jedynie wyróżnienie „honorowe”, ze względu na rozbieżność ideową między kandydatem a jury. André nie ukrywa swoich rojalistycznych sympatii i szlachetnych przyjaźni. Georges de Sèze jest jednym z jego przyjaciół.
Académie française natychmiast ukoronowała André Sevina. Książę La Force opublikowała pochwalny artykuł o nim w Journal des Débats z 31 października 1936. W 1937 roku André Sevin należał do dwunastu autorów, którzy otrzymali Nagrodę Berger z Académie française. Wybrany do Akademii w 1937 roku, Georges Grente poprosił André, aby towarzyszył mu pod kopułą.
Gabriel Lepointe przejmie pracę André Sevina, aby stała się przedmiotem egzaminów agregacyjnych na wydziale prawa w Paryżu.
Gaullista odmówił współpracy i stał się przeciwnikiem Vichy , co kosztowało go stanowisko w katolickim kolegium.
W 1953 r. o. André Sevin otrzymał od Watykanu Prałaturę Domu Jego Świątobliwości i tytuł prałata za „swoje dary intelektualne oddane w służbie dusz z całkowitą hojnością”. Po śmierci akademika Georgesa Grente przejmie on wówczas kierownictwo Akademii Maine .
Jednak jego kariera przyniosła mu wiele krytyki. Na przykład Guy des Cars nada mu przydomek „ Mazarin z peronu autobusowego”.
André Sevin otrzyma Krzyż Oficerski Legii Honorowej .
Zmarł po operacji dnia 21 października 1967.
Praca André Sevina została identycznie wznowiona w 1992 roku przez wydawnictwa François-Xavier de Guibert.
- Na drogach Argonne i Alzacji, wyd. Księgarnia Gabriela Ernaulta, 1929
- Od Alzacji do makii Korsyki, wyd. Ernault, 1932
- Dziecko, które było kapitanem, wyd. Ernault, 1936
- Obrona Ludwika wygłoszona na izbie Zgromadzenia Narodowego w środę 26 grudnia 1792, pierwszego roku republiki, przez obywatela Deseze, jednego z jego nieoficjalnych obrońców. Rozprawa., wyd. Bordeaux, 1936
- Oficer z FRANCJI - Aurélien DE SEZE, wyd. Lanore, Paryż, 1936
- Obrońca króla - Raymond de Seze (1748-1828), wyd. Enault - Delmas, 1936
- Nagroda im. Jeana-Jacquesa-Bergera 1937 przyznana przez Institut de France- Znużenie w południe, wyd. Enault, Paryż, 1951
- Pisarze, których znałem, wyd. Enault, Paryż, 1957
- Ksiądz zastanawia się - Gdyby to zrobić jeszcze raz (1896-1967), wyd. Lethielleux, Paryż, 1968