Narodziny |
9 września 1885 r. Nanteuil-le-Haudouin |
---|---|
Śmierć |
13 grudnia 1953(w wieku 68 lat) 3. dzielnica Paryża |
Zajęcia | Dziennikarz , wojskowy |
Stopień wojskowy | Kapitan |
---|---|
Konflikt | Pierwsza wojna światowa |
André Jacques Fonteny , urodzony dnia9 września 1885 r.w Nanteuil-le-Haudouin ( Oise ) i zmarł dnia13 grudnia 1953w Paryżu 3 e jest dziennikarzem, aw okresie międzywojennym prezesem założycielem stowarzyszenia kombatantów oznaczonego po lewej stronie Narodowa Federacja Bojowników Republikańskich (FNCR).
André Jacques Fonteny (André Fonteny lub AJ Fonteny) ma tytuł licencjata w zakresie liternictwa. Przed 1914 współpracował z lewicowymi gazetami Le Recall , La Guerre Sociale , Armée et Démocratie .
Podoficer ponownie zaciągnął się w 1914 roku, zakończył pierwszą wojnę światową jako kapitan 46 pułku piechoty, dowodząc jego 4 kompanią. Po raz pierwszy został ranny od kuli8 września 1914i po raz drugi 4 sierpnia 1918 r, w prawą rękę i prawą nogę szrapnelem. W 1919 r. został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Legii Honorowej w charakterze wojskowym, w 1932 r. został awansowany na oficera przez Ministerstwo Emerytur, aw 1937 r. na dowódcę przez Ministerstwo Wojny jako rezerwista. Trzykrotnie cytowany, jest także posiadaczem medalu wojskowego i Krzyża Guerre z palmą.
Został wpisany w 1922 r. do zeszytu B departamentu Sekwany , jako że od zakończenia działań wojennych walczył na skrajnej lewicy: w 1919 r. wstąpił do V sekcji Francuskiej Sekcji Międzynarodówki Robotniczej , brał udział w spotkaniach socjalistycznych w mundurze kapitana i podobno miał nawet czerwoną flagę. Działa także w Republikańskim Stowarzyszeniu Kombatantów (ARAC), skupiającym socjalistów, co oznacza, że został kilkakrotnie usunięty z Paryża przez władze wojskowe i wysiedlony. Czynny oficer, zrezygnował z wojska. Jest członkiem Zarządu ARAC.
Odkąd ARAC stał się stowarzyszeniem komunistycznym, opuścił je w Marzec 1920, założona pod koniec 1921 r. i przewodnicząca lewicowemu upolitycznionemu stowarzyszeniu kombatantów, Narodowej Federacji Bojowników Republikańskich (FNCR), utworzonej pod auspicjami Partii Radykalno-Socjalistycznej i w kontekście wrogości wobec polityki rządzącego Bloku Narodowego . Fonteny był wówczas członkiem rady centralnej Ligi Republiki Paula Painlevé . FNCR publikowało czasopismo z 1923 r. Le Poilu Républicain ; Fonteny pisze tam artykuły. Stowarzyszenie skupia tylko „republikanów” , czyli radykałów i socjalistów. Potępia fałszywą apolityczność głównych federacji walczącego świata, Federalnego Związku Stowarzyszeń Francuskich Kombatantów (UF), a jeszcze bardziej Narodowego Związku Bojowników (UNC), oraz protesty przeciwko obecności Kościoła katolickiego w demonstracjach kombatanci. FNCR, któremu przewodniczył do 1940 r., liczyła na początku lat 30. od 70 000 do 120 000 członków i od początku była częścią świata lewicy.
Został skreślony z notatnika B w 1926 roku. Stało się tak dlatego, że był teraz blisko radykalnych socjalistów, wtedy u władzy. Był sekretarzem zastępcy André Escoffiera . Jest dziennikarzem gazety Le Quotidien , bliskim radykałom; prowadzi tam sekcję poświęconą weteranom. W październiku 1926 stracił stanowisko dziennikarza, ale kontynuował współpracę z tą gazetą, krytykując, a następnie broniąc jej kierownictwo.
Współpracował także z dziennikiem Paris-Soir w latach 1924-1925.
Masonem jest członkiem loży Praw Człowieka należącej do Wielkiego Wschodu Francji , był członkiem rady zakonu w 1927 roku. Jego przynależność i bliskie powiązania między FNCR a masonerią w czasach kartelu lewicowego nie są tajne. W 1925 r. na bankiet stowarzyszenia został zaproszony przedstawiciel Wielkiego Wschodu, a jego przemówienie reprodukował periodyk FNCR „ Le Poilu Républicain” . W następnym roku, to w imieniu Rady Zakonu Wielkiego Wschodu, który wygłosił przemówienie - również powtórzone w „One” z poilu Républicain - w pamięci honorowego prezesa FNCR, General Augustin Gérard , także członek rady zakonu i były arcymistrz. Bankiety FNCR odbywały się w salonach Wielkiego Wschodu, rue Cadet .
Musiał zmierzyć się z wewnętrznym kryzysem w FNCR w 1927 roku. Był przesłuchiwany przez odchodzących kierownictwo FNCR, w szczególności socjalistę Gilberta Nowinę , oraz przez dziennik La Lumière w sprawach związanych z administracją Dziennika , fałszerstwa, dotacje z Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, które spowodowało jego wykluczenie z SFIO i Rady Orderu Wielkiego Wschodu.
Z mandatu komitetu centralnego FNCR stanął w wyborach parlamentarnych w 1928 r. jako kandydat radykalno-socjalistyczny w Nancy, przeciwko ustępującemu prawicowemu deputowanemu Louisowi Marinowi , bez powodzenia. Następnie został na stałe wykluczony z SFIO za wystąpienie przeciwko socjalistycznemu kandydatowi.
Prezes FNCR, jest członkiem zarządu Krajowego Biura Kombatantów , Naczelnej Komisji ds. Rewizji Emerytur, powołanej w 1933 r., oraz urzędu Krajowej Konfederacji Kombatantów, powołanej w 1928 r., która skupia główne stowarzyszenia weteranów.
Fonteny kontrowersje z UNC po 6 lutego 1934.
Wiceprzewodniczący radykalno-socjalistycznej federacji Seine-et-Oise , był nieudanym kandydatem w wyborach senackich w 1935 roku.
Fonteny i FNCR wspierają Front Ludowy .