Amplituda dyfuzji

W  mechanice kwantowej The amplitudę rozproszenia  jest prawdopodobieństwa amplitudy  , który występuje, gdy kulisty fali  wychodzącej (punkt obiektu) jest oświetlony przez  fali płaskiej  przychodzące w przypadku procesu dyfuzji  do stanu stacjonarnego .

Proces ten opisuje następująca funkcja falowa :

ψ(r)=mijakz+fa(θ)mijakrr{\ Displaystyle \ psi (\ mathbf {r}) = e ^ {ikz} + f (\ theta) {\ Frac {e ^ {ikr}} {r}} \;}

• gdzie jest padająca fala płaska i transmitowana wzdłuż osi , wraz z liczbą fal ,mijakz{\ displaystyle e ^ {ikz}}z{\ displaystyle z}k{\ displaystyle k}
• fa(θ)mijakr/r{\ displaystyle f (\ theta) e ^ {ikr} / r} jest wychodzącą sferyczną falą rozproszoną.

Mamy warunki:

• r≡(x,y,z){\ Displaystyle \ mathbf {r} \ equiv (x, y, z)} wektor pozycji,
• r≡|r|{\ displaystyle r \ equiv | \ mathbf {r} |},
• θ{\ displaystyle \ theta} kąt dyfuzji,
• oraz amplitudę dyfuzji, której wymiar jest długością.fa(θ){\ displaystyle f (\ theta)}

Różnica efektywnej sekcji jest funkcją kąta dyfuzji i jest wyrażona jako kwadratowy moduł amplitudy dyfuzji:

reσreΩ=|fa(θ)|2.{\ Displaystyle {\ Frac {d \ sigma} {d \ Omega}} = | f (\ theta) | ^ {2}.}

Uwagi i odniesienia

(fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu w Wikipedii w języku angielskim zatytułowanego „  Amplituda rozpraszania  ” ( zobacz listę autorów ) .

1. Taillet, Villain i Febvre 2013 , pozycja „amplitude of diffusion”, str.  24.
2. Faure 2014 , s.  296.

Zobacz też

Bibliografia

• Frédéric Faure, „  Kurs mechaniki kwantowej i samouczki  ” [PDF] , na www-fourier.ujf-grenoble.fr ,2014(dostęp 11 października 2017 ) .
• Richard Taillet, Loïc Villain i Pascal Febvre, Słownik fizyki , Paryż, De Boeck Supérieur,2013, 899  pkt. ( ISBN  978-2-8041-7554-2 , czytaj online ).

<img src="https://fr.wikipedia.org/wiki/Special:CentralAutoLogin/start?type=1x1" alt="" title="" width="1" height="1" style="border: none; position: absolute;">