W Francji , o dodatek badawczy jest suma pieniędzy przyznana w formie wynagrodzenia do naukowca . Obecnie uprawnienia badawcze są w większości przeznaczone są dla doktorantów pod czas określony prawa publicznego umowy o pracę na ogół na okres trzech lat. Badania beneficjenci dotacji w ramach dekretu 85-402 (znany jako beneficjenci dotacji z Ministerstwa Research) otrzymują brutto pensja € 19.800 do swojej pracy badawczej (październik 2007czyli płaca minimalna 1,29). Umowa ta daje podstawę do powszechnej ochrony socjalnej. Stypendysta ma status przedstawiciela umownego nieposiadającego prawa publicznego w państwie. Oprócz ministerstwa odpowiedzialnego za badania inne organy, takie jak rady regionalne, rozprowadzają granty na badania. Od 2009 r. Różne umowy szczegółowe związane z grantami badawczymi były stopniowo zastępowane umową doktorancką .
Podział według dziedzin uniwersyteckich 4005 beneficjentów grantów badawczych na podstawie dekretu 85-402 zatrudnionych w 2005 r. Przedstawiał się następująco: nauki ścisłe i inżynieria 70% (2797), nauki humanistyczne i humanistyczne 16% (641), nauki społeczne 14% (565).
To właśnie w 1931 r., Wraz z utworzeniem Narodowego Funduszu Nauki , pojawiły się we Francji „stypendia badawcze”, kwoty przeznaczone dla naukowców, „którzy zobowiązali się honorowo poświęcić cały swój czas. Badaniom naukowym” . „Od samego początku stypendium naukowe to przede wszystkim grant na pracę dyplomową”. W 1931 r. Rozdzielono w ten sposób 200 ulg naukowych. Ulgi ulgowe, których wysokość stanowi zasadniczo od jednej czwartej do połowy kwoty klasycznego zasiłku badawczego, mogą być przyznane naukowcom, „którzy już wykonują zawód i zobowiązują się do poświęcenia cały czas badać, że zawód ich opuszcza ” . Uprawnienia te były corocznie odnawialne. Wysokość grantów badawczych została podzielona na cztery stopnie: stypendysta, badacz, magister i kierownik naukowy. W 1945 roku, „aby uczynić z nich prawdziwych profesjonalistów”, Frédéric Joliot zmienił nazwę „stypendysty” na „pracownik naukowy”, ponieważ, jak powiedział, „kandydaci nie powinni mieć wrażenia, że oni proszą o przysługę, ale ich wynagrodzenie jest odpowiednikiem czynności, która jest istotna z krajowego punktu widzenia ”. I tak do 1958 r. Pod pojęciem „stypendium badawcze” rozumie się wynagrodzenie pracownika naukowego z Narodowego Centrum Badań Naukowych. W 1958 r. Kadra naukowa CNRS stanowiła 71% doktorantów (stażystów i współpracowników naukowych). „Początkowo ograniczony do dwóch lat, okres, w którym można pozostać attache [badawczym], przesunął się w kierunku przedłużeń, na początku 66 lat może osiągnąć 8 lat” . „W latach pięćdziesiątych około połowa badaczy zatrudnionych jako attaché nie przebywała w [CNRS]. „ W naukach ścisłych młodzi absolwenci stają się pracownikami naukowymi z chwilą opuszczenia uniwersytetu, a zatem pozostają zatrudnieni w CNRS tylko „ na czas trwania pracy magisterskiej, 5 lub 6 lat ” . Ci, którzy w tych terminach uzyskają stopień doktora nauk ścisłych i naprawdę czują powołanie uniwersyteckie, „bez większych trudności znajdują stanowisko wykładowcy po kilku latach oczekiwania w charakterze oficerów naukowych” . „W ten sposób CNRS umożliwia młodym ludziom pisanie pracy dyplomowej bez konieczności zapewniania edukacji w szkołach średnich lub wyższych” . W 1960 r. Pracownicy naukowi stanowili prawie 70% badaczy CNRS (pracownicy naukowi 20,6%, magister i dyrektor ds. Badań 11%), z kolei asystenci wydziałowi stanowili zaledwie 35% kadry dydaktycznej uczelni. W ujęciu bezwzględnym w 1960 r. Asystentów wydziałowych było tylko 1,5 razy więcej (3500) niż współpracowników CNRS (2240). Z biegiem lat odsetek pracowników naukowych ma tendencję spadkową na rzecz tworzenia stałych stanowisk współpracowników badawczych, więc w 1969 r. Odsetek pracowników naukowych wśród wszystkich naukowców CNRS spadł do 51% (badacz 33%, magister i dyrektor naukowy 16% ).
W 1980 r. Pracownicy naukowi nadal stanowili prawie połowę pracowników naukowych CNRS w matematyce i prawie jedną czwartą w innych dyscyplinach ścisłych, a także prawie połowę w historii i geografii. Stanowiska attaché naukowego zostały zniesione w 1984 r., Gdy zmienił się status urzędnika sztabowego EPST. W 2007 r. Doktoranci kontraktowi CNRS liczyli około 1700 i tylko 11% ogólnej liczby naukowców (w porównaniu z 70% w 1960 r.).
W 1972 r. CNRS stworzył nowy rodzaj zasiłku badawczego, zasiłku badawczego zarezerwowanego dla posiadaczy stopnia inżyniera „przeznaczonego dla zawodów w sektorze przemysłowym, a bardziej ogólnie w sektorze produkcyjnym, i chcących zdobyć wykształcenie naukowe”. ” . Okres stypendium jest wówczas odnawialny dwukrotnie lub wyjątkowo trzykrotnie o jeden rok, a jego wysokość wynosi 2000 F w latach 1972-73, czyli 2,3-krotność ówczesnej płacy minimalnej.
Stypendia naukowe Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego zostały ustanowione przez Sekretarz Stanu ds. Uniwersytetów Alice Saunier-Seïté w 1976 r. W celu „prowadzenia szkoleń naukowych dla absolwentów studiów podyplomowych i promowania ich orientacji zarówno do działalności naukowej, jak i do innych działań gospodarki narodowej ” . 1500 odbiorcami badań pozycje zostały utworzone w roku 1976. Było to, zgodnie z artykułem 3 dekretu, a „umowa o pracę” z „prawa prywatnego” pomiędzy odbiorcą a Państwa, reprezentowany przez rektora akademii. Czas jego trwania dwa lata, co odpowiada długości przygotowania do doktorskiej w 3 -cim cyklu czym zalecane. Przygotowywanie państwowych rozpraw doktorskich pozostawało w charakterze pracownika naukowego, asystenta lub starszego asystenta.
Prawo n O 82-610 z15 lipca 1982 orientacja i programowanie badań i rozwoju technologicznego we Francji wprowadziło w artykule 23, że:
„W celu usunięcia jednej z przeszkód stojących na drodze szybkiego rozwoju krajowego wysiłku badawczego oraz w celu zdemokratyzowania i ułatwienia dostępu do szkolenia poprzez badania, przyznaje się specjalne dodatki indywidualne , na podstawie naukowej lub technicznej kryteria jakości przez państwo lub organizacje badawcze. Osoby korzystające z tych zasiłków mają prawo do ogólnej ochrony socjalnej. Niezależnie od postanowień stanowiących inaczej, posiadają oni umowy na czas określony, obejmujące okres stażu. "
Załączniki do tekstu ustawy określają zatem w swoim rozdziale dotyczącym publicznych wysiłków badawczych, planowania zatrudnienia:
„Odrodzenie zatrudnienia naukowego powinno opierać się na wysokiej jakości szkoleniach w wystarczającej liczbie. Poczyniony zostanie znaczny wysiłek w dziedzinie pomocy na szkolenia poprzez badania. Działania systemu edukacji będą przekazywane i wzmacniane przez Ministerstwo Nauki i Technologii. Liczba publicznych pomocy szkoleniowych zostanie podwojona od chwili obecnej do 1985 r., A ich wysokość zostanie ponownie oszacowana do poziomu porównywalnego z wynagrodzeniem młodego naukowca lub początkującego inżyniera . W szczególności liczba inżynierów przeszkolonych w ramach badań pod koniec ich edukacji wzrośnie z 500 do 1500 rocznie. Szczególny wysiłek zostanie podjęty w celu promowania szkolenia młodych certyfikowanych i agrégés. Kontyngent w wysokości 10%. 100 całkowitej pomocy publicznej na szkolenia poprzez badania zostanie zarezerwowane na wzmocnienie priorytetowych lub powstających sektorów. "
następnie w swoim rozdziale dotyczącym personelu badawczego:
„Nauka prowadzenia badań naukowych oznacza, że uczniowie w pełni się temu poświęcają. W tym celu mogą skorzystać z pomocy szkoleniowej. Wzrost liczby i wysokości pomocy stanowi jeden z warunków demokratyzacji dostępu do szkoleń poprzez badania oraz konieczność zapewnienia wystarczającego przepływu osób przeszkolonych w ramach badań.
Pomoc przyznana po uzyskaniu dyplomu ukończenia studiów na poziomie zaawansowanym zagwarantuje jej beneficjentom na czas trwania stażu ochronę socjalną prawa zwyczajowego oraz wynagrodzenie porównywalne z wynagrodzeniem młodego naukowca lub początkującego inżyniera. Wszystkie te pomoce podyplomowe będą stanowić pluralistyczny i zróżnicowany system, który będzie koordynowany przez Ministerstwo Nauki i Technologii. W ten sposób zapewnione zostanie powiązanie z krajowymi priorytetami w zakresie badań i technologii, aw szczególności z programami mobilizacyjnymi. "
Dekret z 1976 r. Został zastąpiony nowym dekretem w 1985 r. Zwiększającym „maksymalny okres wypłaty stypendium naukowego” do trzech lat, w związku z wprowadzeniem nowego doktoratu (prawo Savary'ego 1984), którego czas trwania był zalecany. praca magisterska trwała od minimum 2 lat do maksymalnie 4 lat.
W 2009 r. Dodatek na naukę i początkowy monitor szkolnictwa wyższego zostały zastąpione umową doktorską .
Jego wynagrodzenie w 1976 r. Odpowiadało 1,5-krotności ówczesnej płacy minimalnej. Ponieważ nie przewidziano żadnego mechanizmu indeksacji, rekompensata ta z czasem ulegała dewaluacji.
Od czasu wprowadzenia ustawy o programach badawczych z 2006 r. Wysokość dodatku na badania naukowe jest indeksowana w zależności od zmian płac w służbie cywilnej.
Wysokość zasiłku została znacznie zwiększona w 1989 r., A następnie pozostała niezmieniona w latach 90. Od 2001 r. Ponownie dokonywano regularnych korekt.
Ostatnie dwa do tej pory miały miejsce na początku 2006 r. (+ 8%), a następnie o godz 1 st lutego 2007zwiększenie miesięcznej kwoty brutto z 1417,38 euro do 1530,77 euro. WMarzec 2006, Minister Szkolnictwa Wyższego i Badań François Goulard zobowiązał się, w imieniu rządu, do podniesienia kwoty zasiłku do poziomu wyższego niż 1,5-krotność minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w 1 st styczeń 2007. W ustawie finansowej na 2007 r. Kwota za trzeci rok alokacji miała wynieść około 1920 euro brutto / miesiąc , tj. 1,5-krotność płacy minimalnej (35 godzin), od1 st październik 2007.
Wreszcie, dodatek na badania został przeszacowany tylko o 8% 1 st październik 2007do 1650 euro brutto miesięcznie, tj. 19 800 euro brutto rocznie lub nawet 1,29-krotności płacy minimalnej za trzy lata zasiłku.
Aby z niego skorzystać, kandydat musi zostać dopuszczony do rejestracji na stopień doktora i uzyskać „tytuł naukowy magistra” lub jego zwolnienie w roku poprzedzającym rejestrację. Jednak możliwe są wyjątki. Warunki określa dekret z dnia31 marca 1992dekret ten nie był aktualizowany po utworzeniu tytułu magistra, a nowy dekret w sprawie doktoratu nie ogranicza już rejestracji bez odstępstwa do posiadacza tytułu naukowego.
Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego oraz minister właściwy do spraw nauki, po zasięgnięciu opinii komisji doradczej ds. Grantów badawczych, określają placówki, w których można zarejestrować stypendystów w celu przygotowania pracy. Minister właściwy do spraw badań ustala dla każdego z nich liczbę stypendiów oraz, w stosownych przypadkach, ich podział między szkoły doktorskie, różne tematy lub różne laboratoria publiczne lub prywatne, w których stypendyści będą kontynuować swoją pracę.
Indywidualnego podziału stypendiów naukowych dokonuje kierownik jednostki na wniosek dyrektora szkoły doktorskiej w porozumieniu z kierownikiem pracy oraz publiczną lub prywatną osobą prawną, w której laboratoriach beneficjent będzie kontynuował pracę naukową. .
Na początku roku akademickiego 2005 Ministerstwo Edukacji Narodowej, Szkolnictwa Wyższego i Badań rozdzieliło 4003 granty badawcze między szkoły doktorskie i uczelnie z dziesięciu głównych sektorów naukowych.
Na początku roku akademickiego 2007 z 4000 grantów badawczych, które zostaną rozdysponowane, 500 będzie zarezerwowanych dla studentów wyższych kolegiów nauczycielskich i École polytechnique, 30 zostanie przeznaczonych na działania w zakresie współpracy międzynarodowej, a 3470 - na uczelnie wyższe i szkoły doktorskie.
Podział tej ostatniej kwoty odbywa się w dwóch etapach:
Beneficjent stypendium naukowego ma status pracownika . Odliczenie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym , a odbiorca otrzymuje odcinek wypłaty .
Beneficjent jest częścią ogólnego systemu zabezpieczenia społecznego lub w Alzacji - Moselle ramach lokalnego systemu zabezpieczenia społecznego . Po sześciu miesiącach doręczenia świadczeniobiorcy przysługuje urlop macierzyński . To CAF wypłaca świadczenia rodzinne, o które może się ubiegać beneficjent. Składki emerytalne są odprowadzane do URSSAF (ogólny system dla pracowników) oraz do IRCANTEC (dodatkowy fundusz emerytalny dla niestałych pracowników państwowych ).
Umowa z beneficjentem nie może zostać czasowo przerwana, a rozwiązanie umowy z inicjatywy beneficjenta podlega wypowiedzeniu i może podlegać karom. Dyrektor szkoły doktorskiej może również zaproponować rozwiązanie umowy, automatycznie w przypadku naruszenia warunków umowy. Umowa może zostać wyjątkowo przedłużona, jeśli w trakcie trwania umowy przyznano urlop macierzyński, zwolnienie chorobowe dłuższe niż cztery kolejne miesiące lub urlop trwający co najmniej dwa miesiące po wypadku przy pracy, a beneficjent zażąda krótszego terminu. Dwa miesiące przed zakończeniem umowy . Wydłużenie to jest wówczas równe długości urlopu, nie przekraczając jednak jednego roku.
Usługa wykonywana na podstawie umowy z beneficjentem może zostać uwzględniona przy obliczaniu kwoty emerytury i stażu pracy, jeśli beneficjent zostanie urzędnikiem służby cywilnej .
Organizację i funkcjonowanie komisji doradczej ds. Grantów badawczych określa dekret z dn 5 marca 1993 zmienione.
Kompozycja:
Stypendyści stypendiów mają możliwość jednoczesnego zostania monitorującym szkolnictwo wyższe w celu zdobycia doświadczenia dydaktycznego. Może również zostać nauczycielem tymczasowym w szkole wyższej (w ramach limitu 96 godzin zajęć w ciągu roku). Biorą udział w zajęciach organizowanych przez ośrodek badawczy, do którego są przyłączeni.
Zasiłek Badania regulowane 85-402 dekretem z dnia 3 kwietnia 1985 roku , uchylone dekretem n o 2009-464 z dnia23 kwietnia 2009 w odniesieniu do doktorantów kontraktowych publicznych uczelni wyższych lub jednostek badawczych.