Sojusz 14 marca

Sojusz 14 marca Historia

Fundacja	2005

Rama

Rodzaj	Koalicja polityczna
Siedzenie	Bejrut
Kraj	Liban

Sojusz 14 Marca (2005) jest libański polityczna koalicja politycznych figur i ruchów, które wzięły udział w rewolucji Cedar po zabójstwie,14 lutego 2005przez byłego premiera Rafiqa Haririego .

Historyczny

Siły te powstały przed wyborami parlamentarnymi w maju -Czerwiec 2005sprzeciw wobec hegemonii Syrii w Libanie . Reprezentacja Sojuszu w Zgromadzeniu Narodowym w Libanie nazywa się „  blokiem 14 marca  ”.

Nazwa „14 marca” odnosi się do daty wielkiej demonstracji, która zgromadziła w Bejrucie ponad 1,3 miliona Libańczyków domagających się wycofania wojsk syryjskich z kraju i pełnego światła w sprawie zabójstwa Rafiqa Haririego .

Partie i ruchy polityczne należące do tego sojuszu to:

• The Current of the Future , kierowany przez sunnickiego posła z Bejrutu Saada Haririego  ;
• siły libańskie (FL) dowodzone przez byłego przywódcę chrześcijańskiej milicji Samira Geageę  ;
• partia Kataëb, której przewodził zastępca Samy Gemayel  ;
• Demokratyczny Ruch Lewicy reprezentowany przez MP Elias Atallah i do której zamordowany dziennikarz Samir Kassir należał  ;
• Demokratyczny Ruch Odnowy kierowana przez byłego posła Nassib Lahoud  ;
• spotkanie Korneta Chehwane gromadzące różne osobistości, w tym minister Naylę Moawad , posłów Boutrosa Harba i Samira Frangié oraz zamordowanego dziennikarza i zastępcę Gebrane'a Tuéniego .

Bezpłatny Patriotyczny Ruch generała Michela Aoun wziął udział w rewolucji Cedar aż do wybuchu 14 marca , ale jest oddzielony od rajdu po niezgody stworzonej przez sojuszy wyborczych 2005 roku . CPL skrytykowała Sojusz 14 marca za to, że nie martwił się ingerencją spoza Syrii (zwłaszcza mocarstw zachodnich i Arabii Saudyjskiej ) i utrwalaniem tradycyjnego porządku społecznego ze szkodą dla sekularyzmu .

Roszczenia

Główne stanowiska polityczne bronione przez Sojusz 14 marca były lub przedstawiają się następująco:

• obalenie Prezydenta Republiki Émile Lahouda, którego mandat został uznany za nielegalny od czasu jego przedłużenia pod dyktatem Syrii wWrzesień 2004 ;
• utworzenie międzynarodowego trybunału, który będzie sądził zabójców byłego premiera Rafiqa Haririego  ;
• nawiązanie stosunków dyplomatycznych z Syrią i wytyczenie granicy z tym krajem;
• wrogość wobec polityki Syrii wobec Libanu  ;
• monopol na posiadanie broni oraz decyzję o wojnie i pokoju w rękach libańskiego rządu, więc Hezbollah musi rozbroić (armia pozostaje pod kontrolą prezydenta i generała Michela Sleimana, ale żandarmeria jest w rękach premiera Minister).

Ewolucja

Pod koniec wyborów parlamentarnych w 2005 roku Alliance du 14-Mars uzyskał większość parlamentarną z 72 posłami na 128 (zredukowana do 71 deputowanych po śmierci posła Edmonda Naïma i zastąpieniu go przez niezależnego posła Pierre'a Daccache'a ). Od tego czasu liczba ta zmniejszyła się do 69 deputowanych, po dezercji alawickiego zastępcy Akkara Moustaphy Husseina i zabójstwie posłów Pierre'a Amine Gemayela na21 listopada 2006i Walid Eido the13 czerwca 2007. Miejsca dwóch ostatnich zajęte zostały po wyborach uzupełniających, które odbyły się w dniu August 5 , 2007Pierwszy autorstwa D. r  Camille Khoury z Wolnego Ruchu Patriotycznego, a drugi członka Future Current (stąd 14 sojusz-March).

Bibliografia

1. Nicolas Dot-Pouillard , „  Rewolucja wśród chrześcijan Libanu  ” , w Le Monde diplomatique ,1 st czerwiec 2009