Alfredo Bryce Echeniquechen

Alfredo Bryce Echenique w Huelvie ( 2007 ). Kluczowe dane

Imię i nazwisko	Alfredo Marcelo Bryce Echenique
Narodziny	19 lutego 1939 Lima Peru
Podstawowa działalność	Poeta , wydawca , prawnik
Nagrody	Krajowa Nagroda w dziedzinie Literatury Narracyjnej ( 1998 ) Planeta Prize ( 2002 )

Autor

Język pisania	hiszpański
Ruch	post- Boom
Gatunki	Powieść , opowieść , esej

Podstawowe prace

Reo de nocturnidad
El huerto de mi amada

Alfredo Bryce Echenique , urodzony w Limie on19 lutego 1939, jest peruwiańskim pisarzem , uważanym wraz z Mario Vargasem Llosą za najważniejszego i najbardziej znanego żyjącego peruwiańskiego autora Peru.

Otrzymał wiele nagród, m.in. Narodową Nagrodę Literatury Narracyjnej w 1998 za Reo de nocturnidad oraz Planeta Prize w 2002 za El huerto de mi amada .

Biografia

Pochodził z rodziny bankierów, kształcił się w starej oligarchii Limy. Po ukończeniu studiów podstawowych i średnich w stołecznych instytucjach angielskich i północnoamerykańskich ukończył prawo i uzyskał tytuł Doctor of Letters na głównym narodowym uniwersytecie w San Marcos .

W 1964 przeniósł się do Europy i mieszkał we Francji, Włoszech, Grecji i Niemczech. Uzyskał dyplom z klasycznej literatury francuskiej (1965) i współczesnej literatury francuskiej (1966) na Sorbonie oraz na Uniwersytecie Paris VIII (Vincennes) stopień magistra z komparatystyki (1975). Uczy w Nanterre, Vincennes i Montpellier.

W 1977 został doktorem literatury na Głównym Uniwersytecie Narodowym w San Marcos de Lima .

Od 1984 mieszka w Hiszpanii i Peru .

Po powrocie do domu w 1999 roku spotkał się w Peru z Alberto Fujimori . Wrócił do Hiszpanii ( Barcelona ), gdzie w 2005 roku opublikował swoją drugą książkę wspomnień Permiso para wysłany , pracę, która ostro potępia transformację Peru.

Bryce Echenique twierdzi, że jest pod wpływem Argentyńczyków Julio Cortázara i Manuela Puiga oraz Peruwiańczyków Julio Ramona Ribeyro i Césara Vallejo („introdujeron y produjeron el mundo de los sentimientos y el humor, tópicos muy escasos dentro de la literatura entonamericana”).

Rzeczywiście, prozę Bryce'a Echenique, łączącą delirium, nostalgię i groteskę, wypełniają sympatyczne postacie, wędrujące po labiryncie, opisywanym z humorem i twórczą ironią.

Bryce Echenique pracował również jako profesor na uniwersytetach Yale, Universidad de Austin, Universidad de Puerto Rico itp., jako wykładowca lub prelegent w Peru, Meksyku, Wenezueli, Kanadzie, Portoryko, Włoszech, Hiszpanii, Francji, Szwajcarii, Szwecji , Argentyna , Bułgaria, Kuba i Stany Zjednoczone.

Nagrody, wyróżnienia i wyróżnienia

Dostęp do Premio Casa de las Americas (1968), dla Huerto cerrado (es)
Premio Nacional de Literatura (Peru, 1972), za Un mundo para Julius
Nagroda Krajowa w dziedzinie Literatury Narracyjnej (1998), za Reo de nocturnidad .
Nagroda Planety (2002) za El huerto de mi amada (es)
Cena Grinzane Cavour (2002, Włochy), na zapalenie mięśnia migdałowatego Tarzan
Premio FIL de Literatura en Lenguas Romances (2012)
Order of the Sun , odrzucony przez Bryce'a Echeniquere'a, w opozycji do rządu Fujimoriego .
The Exaggerated Life of Martín Romaña jest wymieniany wśród „Sto najlepszych hiszpańskich książek XX wieku” wybranych przez El Mundo (elmundolibro.com).

Grafika

1968 - Huerto cerrado (bajki), premio Casa de las Americas.
1970 - Julius (Un mundo para Julius ) (powieść), Premio Nacional de Literatura en Peru (1972) oraz Nagroda za najlepszą powieść zagraniczną we Francji (1974).
1974 - La felicidad ja ja (opowieści).
1977 - A vuelo de buen cubero (kroniki podróży i inne).
1977 - La pasión según Pedro Balbuena, que fue tantas veces Pedro y nunca pudo negar a nadie (powieść).
1981 - La vida exagerada de Martín Romaña ( Przesadzone życie Martína Romaña ) (powieść).
1984 - El hombre que habla Octavii Cádiz (powieść) (dwa ostatnie tworzą Díptico de navegación en un sillón Voltaire ).
1985 - Anoreksja i tijeria
1986 - Magdalena peruana y otros cuentos (baśnie).
1987 - Cronicas personales : edición aumentada de A vuelo de buen cubero (kroniki podróży i inne).
1987 - Goig (opowieść dla dzieci napisana we współpracy z Aną María Dueñas ).
1988 - La última mudanza Felipe Carrillo (powieść).
1990 - Dos señoras conversan (trzy opowiadania).
1993 - Permiso para vivir ( Antimorias I).
1995 - No me esperen en abril (powieść).
1996 - A trancas y barrancas (kopia artykułów prasowych).
1997 - Reo de nocturnidad (powieść).
1997 - Sad Guía de Paris (opowieści).
1999 - La amigdalitis de Tarzán (powieść) - trad. pod tytułem L'Amygdalite de Tarzan Jean-Marie Saint-Lu, Paryż, Éditions Métailié, 2015 ( ISBN 979-10-226-0344-7 )
2002 - El huerto de mi amada (powieść), Nagroda Planety.
2005 - Permiso para wysłana ( Antimorias II).
2005 - Entre la soledad y el amor (Esej).
2007 - Las obras infames Pancho Marambio (rzym.).
2012 - Dándole pena a la tristeza - trad. pod tytułem Une infinie tristesse Jean-Marie Saint-Lu, Paryż, Éditions Métailié, 2015, 270 stron, ( ISBN 979-10-226-0142-9 )

Uwagi i referencje

(es) " Lista Premio Planeta " , na epdlp.com ,2012(dostęp 26 września 2013 )
(es) „ Lista completa de las 100 mejores novelas en castellano del siglo XX ” , na stronie elmundo.es ,2001(dostęp 27 marca 2014 )

Alfredo Bryce Echeniquechen

Biografia

Nagrody, wyróżnienia i wyróżnienia

Grafika

Uwagi i referencje

Linki zewnętrzne