Aleksiej Aleksiejewicz Brusiłow | ||
![]() Aleksiej Broussiłow w 1916 roku. | ||
Imię i nazwisko | Алексей Алексеевич Брусилов (ru) | |
---|---|---|
Narodziny |
31 sierpnia 1853 r. Tyflis |
|
Śmierć |
17 marca 1926 Moskwa |
|
Pochodzenie | Imperium Rosyjskie | |
Wierność |
Imperium Rosyjskie Związek Radziecki |
|
Uzbrojony | Kawaleria | |
Stopień |
![]() |
|
Lata służby | 1872 - 1924 | |
Przykazanie |
15 th Smok Twer Cavalry Academy of St Petersburg 2 th Dywizji Kawalerii Straży dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego 12 th ciała 8 th Army dowódca Frontu Południowo Naczelnego Dowódcy rządu tymczasowego |
|
Konflikty |
Wojna rosyjsko-turecka 1877 - 1878 I wojna światowa Wojna rosyjsko-polska 1920 |
|
Wyczyny broni | Bitwa pod Ardahan Bitwa o Kars Bitwa o Lemberg Bitwa o Karpaty Bitwa o Równe Broussiłowa Ofensywa Kiereńskiego |
|
Nagrody |
![]() ![]() |
|
![]() | ||
Aleksey Alekseyevich Brusilov (po rosyjsku : Алексей Алексеевич Брусилов ), urodzony 19 sierpnia 1853 r. (31 sierpnia 1853 r.w kalendarzu gregoriańskim ) w Tyflisie i zmarł dnia17 marca 1926w Moskwie jest rosyjskim generałem z I wojny światowej, który zebrał się pod władzą bolszewików podczas rosyjskiej wojny domowej .
Syn generała porucznika Aleksieja Nikołajewicza Broussilova (1787 - 1859) i Anny Louisy Niestojemskiej. Starszy brat Borysa Aleksiejewicza Broussilowa (ok. 1855 -?), oficera kawalerii i wiceadmirała Lwa Aleksiejewicza Broussilowa ( 1857 - 1919 ). Pochodzący ze szlacheckiej rodziny w rządzie nowogrodzkim , sierota od najmłodszych lat, wraz z dwoma młodszymi braćmi, Brusiłowa wychowywała ciotka GA Gagenmeister.
W 1884 r. Aleksiej Aleksiejewicz Broussiłow poślubił swoją kuzynkę Annę Nikołajewnę Gagenmeister (? - 1908 ). Z tego związku narodził się Aleksiej Aleksiejewicz Broussiłow ( 1887 - 1919 ), który zginął podczas rosyjskiej wojny domowej. Wdowiec Aleksiej Aleksiejewicz Broussiłow poślubił Nadieżdę Władimirowną Jelikhovską (siostrzenicę Heleny Bławatskiej , założycielki Towarzystwa Teozoficznego ).
Urodzony w Tyflisie , Gruzji , wszedł do Imperial Pages Korpusu (prestiżowe rosyjskie szkoły wojskowej) w wieku czternastu lat, w 1867 roku ukończył w 1872 roku; został przydzielony do 15 th pułk smoków Tver przechodzą porucznika w 1874. Brał udział w wojnie rosyjsko-tureckiej w 1877-1878 jako oficer kawalerii biorącej udział w kapitulacji twierdzy Ardahan i Kars , on odbiera zamówienie św. Anny III klasy i św. Stanisława III i II stopnia, za jego czyny wojenne.
W 1881 r. uczęszczał do petersburskiej szkoły kawalerii, aw 1902 objął ją jako generał-lejtnant. W tym czasie podróżował do Francji, Austro-Węgier i Prus; pisze także liczne artykuły.
Rozkazuje Drugiej Dywizji Kawalerii Gwardii i został awansowany do stopnia generała w roku 1906. W roku 1909, na granicy z Rzeszą Niemiecką, dowodził 14 th Army Corps . W 1912 został awansowany na generała kawalerii i został zastępcą komendanta Okręgu Wojskowego Warszawy .
Na początku I wojny światowej dowodził 8 th armii rosyjskiej . Wwrzesień 1914wyróżnił się na tle Austriaków zwycięstwem w bitwie pod Lembergiem i posunął się w kierunku Karpat . Ale walki w Karpatach pomiędzygrudzień 1914 i Marzec 1915są drogie i niezdecydowane. W 1915 r Wielki Retreat sił rosyjskich w Polsce wymaga 8 th armię do odwrotu Ukrainie, ale Brussilov zatrzymuje zaliczkę niemiecko-austro-węgierskiej w Równem wwrzesień 1915. WMarzec 1916Broussiłow został przydzielony do dowództwa Frontu Południowo-Zachodniego, przegrupowując cztery armie rosyjskie, zastępując Nikołaja Iwanowa . W czerwcu rozpoczął ofensywę w Galicji . Początkowo zwycięski i obiecujący, przez miesiące okazuje się niezwykle kosztowny dla mężczyzn, ale przekonuje Rumunię, by wyruszyła na wojnę u boku Rosji.
Naczelny Wódz z 1917 r.Mimo niejednoznacznego wyniku tej ofensywy prestiż Broussiłowa nie został osiągnięty i został on po rewolucji lutowej mianowany naczelnym dowódcą wojsk rosyjskich. WLipiec 1917, zarządził nową ofensywę w Galicji, ale zakończyła się ona żałośnie fiaskiem, w szczególności z powodu bardzo niskiego morale jego ludzi i braku oficerów wysokiej klasy, których rewolucja wtedy odrzuciła. Zastępuje go Ławr Korniłow .
Po porażkach Brusiłow został odwołany ze stanowiska dowódcy armii w Sierpień 1917, kładąc tymczasowy kres jego karierze wojskowej.
Przyłączył się do bolszewików podczas rosyjskiej wojny domowej , służył w Armii Czerwonej (i dlatego był jednym z voenspetsy , carskich oficerów służących w Armii Czerwonej) podczas kampanii polskiej 1920, ale nie odgrywał roli wojskowej. Rzeczywiście, został mianowany konsultantem wojskowym, a następnie inspektorem kawalerii. Można sądzić, że został zepchnięty przez nową władzę, ponieważ reprezentował w oczach ludzi „starą Rosję”, o której bolszewicy chcieli wymazać pamięć.
Przeszedł na emeryturę w 1924, a zmarł na zawał serca w 1926 w Moskwie po napisaniu swoich wojennych wspomnień. Został pochowany z honorami wojskowymi na cmentarzu Nowodziewiczy w Moskwie.
Jego wspomnienia zostały opublikowane w 1929 roku, „oczywiście ocenzurowane i przepisane, ale znacznie mniej niż zostało powiedziane” według Siergieja Nelipowicza. Po II wojnie światowej, w 1948 r., Sowieci odkryli w Niemczech nieopublikowany rękopis Broussilova, będący kontynuacją jego wspomnień z lat 1917-1925. Ekspertyza pisma ręcznego wykazała, że rzeczywiście był on autorem. Wspomnienia te ostro krytykują Lenina i bolszewików, Stalin postanawia następnie „wymazać” Broussilova. W 1956 r., na początku destalinizacji , został zrehabilitowany, nową ekspertyzę przypisującą antybolszewickie uwagi w swoich pamiętnikach wdowie po nim. Do dziś ich autor nie jest dokładnie zidentyfikowany. Jeśli Broussiłow rzeczywiście był wrogo nastawiony do reżimu sowieckiego, zmobilizował się do niego z patriotyzmu.
W swoich tajnych wspomnieniach pisał do białej emigracji: „Jesteś daleko. Niezdolny do osądzenia dzisiejszej Rosji [...]. Nie opuściłem Rosji. Kiedy jej matka jest chora, nie porzucasz jej. [...] Mocno wierzę tylko w to: życie ludzi mierzy się dekadami, a narodów wiekami. Rosji, która pod rządami tego tymczasowego rządu, a następnie pod wpływem zagranicznej interwencji, była zagrożona rozczłonkowaniem; ta Rosja wciąż tam jest i [...] to Armia Czerwona jej broni. "
Jego syn, Aleksiej Aleksiejewicz Brusiłow, który dowodził pułkiem kawalerii w Armii Czerwonej, został schwytany przez Białą Armię w 1919 roku . Według niektórych źródeł został stracony na rozkaz Antona Iwanowicza Denikina , według innych zaciągnął się po stronie białej i zmarł na tyfus .