Narodziny |
3 lipca 1902 Kazan ( Kazan ouïezd ( d ) , rząd Kazania , Imperium Rosyjskie ) |
---|---|
Śmierć |
14 sierpnia 1977(75 lat) Moskwa |
Narodowość | radziecki |
Dom | Ulica Łobaczewskiego ( d ) (1910) |
Trening |
Kazan Federal University IM Setchenov Moscow State Medical University (do1937) |
Zajęcia | Lekarz , psycholog , pedagog specjalny , antropolog |
Tata | Roman Louria ( d ) |
Pracował dla | Uniwersytet Państwowy w Moskwie |
---|---|
Obszary | Neuropsychologia , psycholingwistyka , völkerpsychology |
Członkiem |
Amerykańska Akademia Sztuki i Nauk Amerykańska Akademia Nauk (1968) |
Mistrz | Lew Wygotski |
Kierownik | Lew Wygotski |
Wpływem | Lew Wygotski |
Nagrody |
Alexander Romanovich Louria lub Luria (po rosyjsku : Александр Романович Лурия ) jest rosyjskim wówczas sowieckim neurologiem i psychologiem , urodzonym16 lipca 1902w Kazaniu i zmarł dalej14 sierpnia 1977w Moskwie .
W 1921 roku ukończył studia na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu w Kazaniu. Swoje pierwsze badania rozpoczął w psychologii eksperymentalnej.
W 1937 roku ukończył Instytut Medyczny n o 1 Moskwie, doktor nauk pedagogicznych w psychologii i rozpoczyna badania nad urazami mózgu w Instytucie Neurochirurgii w Moskwie.
W czasie II wojny światowej był ordynatorem neurochirurgicznego szpitala rehabilitacyjnego, a stopień doktora nauk medycznych uzyskał w 1943 r.
Od 1945 r. Pracował jako profesor psychologii na Uniwersytecie Moskiewskim. W 1947 r. Został członkiem Akademii Nauk o Wychowaniu.
W Moskwie od 1923 r. Zajmował się ogólnymi problemami eksperymentalnej psychologii dziecięcej i psychopatologii. Będzie zainteresowany problematyką lokalizacji funkcji w korze mózgowej oraz przywracaniem funkcji po uszkodzeniu mózgu.
Interesuje się eksperymentalną analizą skojarzeń werbalnych oraz obiektywną analizą procesów emocjonalnych.
Znany jest z tego, że badał mechanizmy pamięci w odniesieniu do języka , zgodnie z tak zwanym podejściem psychologii kulturowej, na które wpłynął Wygotski . Zajmie się tymi zjawiskami poprzez studia przypadków, które pozostały sławne, takie jak przypadek Salomona Szereszewskiego , człowieka o wyjątkowej pamięci.
We współpracy z Wygotskim będą zainteresowani psychologiczną analizą rozwoju dziecka. Po długiej serii wspólnych eksperymentów ich współpraca będzie oznaczona książką: Essays on the History of Behavior, opublikowaną w 1930 roku w Rosji.