Tytuł |
Książę Leuchtenberg, książę Romanowski |
---|---|
Dynastia | Dom Beauharnaisa-Leuchtenberga |
Imię urodzenia | Alexander Georgevitch z Leuchtenberg |
Narodziny |
13 listopada 1881 St.Petersburg ( Rosja ) |
Śmierć |
26 września 1942 Salies-de-Béarn ( Francja ) |
Tata | Georges Maximilianovitch z Leuchtenberg |
Matka | Teresa z Oldenburga |
Małżonka | Nadieżda Nikołajewna Caralli |
Książęta Leuchtenberg
Alexander Georgevich z Leuchtenberg (po rosyjsku : Александр Георгиевич Лейхтенбергский), książę Leuchtenberg i książę Romanowski, urodził się dnia13 listopada 1881w Sankt Petersburgu w Rosji i zmarł dnia26 września 1942w Salies-de-Béarn , Francja . Szef rodu Leuchtenbergów od 1912 r. Do śmierci, jest rosyjskim księciem i żołnierzem francuskiego pochodzenia.
Alexandre de Leuchtenberg jest jedynym synem księcia Georgesa Maksymilianowicza z Leuchtenbergu (1852-1912), księcia Leuchtenbergu i jego pierwszej żony księżnej Teresy z Oldenburga (1852-1883). Przez ojca jest zatem wnukiem księcia Maksymiliana z Leuchtenbergu (1817-1852) i jego żony wielkiej księżnej Rosji Marii Nikołajewny (1819-1876), a przez matkę pochodzi od księcia Piotra z Oldenburga (1812 -1881) i jego żona księżniczka Teresa z Nassau-Weilbourg (1815-1871).
Plik 9 kwietnia 1917Aleksander morganatycznie poślubia dwukrotnie rozwiedzioną byłą baletnicę Nadejdę Nikołajewnę Caralli (1883-1964), córkę Nikolaï Caralli i Marii Gorovitch. Z tego małżeństwa nie rodzi się żadne dziecko.
Urodzony przed reformą statusu członków rodziny cesarskiej utworzonej przez cara Aleksandra III w Rosji w 1886 roku, książę Aleksander jest tylko Leuchtenberg swojego pokolenia do niesienia orzecznik z Imperial Wysokości , jego przyrodni brat Serge i jej wymiarze ca ™ ego siostra Hélène była ze swej strony tylko spokojnymi Wysokościami .
Książę Aleksander miał zaledwie dwa lata, kiedy stracił matkę, księżniczkę Teresę z Oldenburga , i dorastał, nie widząc zbyt wiele ze swoim ojcem, księciem Jerzym z Leuchtenbergu . Po wyszkoleniu żołnierza uczył się w Szkole Kawalerii Mikołaja, zanim wstąpił do pułku Preobrażeńskiego , w którym uzyskał stopień pułkownika. Mianowany adiutantem swojego kuzyna, cara Mikołaja II , nawiązał z nim bardzo silną przyjaźń.
W czasie I wojny światowej Aleksander był dowódcą pułku kozackiego . Zaniepokojony upadkiem imperialnego wizerunku w czasie konfliktu książę zwrócił się do cara z prośbą o odnowienie przez Romanowów przysięgi lojalności (1916). Świadomy wybuchowej sytuacji w Rosji, książę Leuchtenberg sprzedał swoją petersburską rezydencję tuż przed wybuchem rewolucji 1917 r., A większość swojego majątku przeniósł do Perkijärvi w Finlandii . W ten sposób udaje mu się ocalić wiele dzieł sztuki należących do jego rodziny.
Po abdykacji cara i utworzeniu rządu tymczasowego Aleksander próbuje uratować władcę i jego rodzinę, odwołując się do obcych mocarstw. W 1917 roku poprosił o pomoc Muriel Buchanan, córkę brytyjskiego ambasadora George'a Buchanana (in) , w wysłaniu rodziny cesarskiej do Wielkiej Brytanii . Ta pierwsza próba zakończyła się niepowodzeniem, książę udał się do Berlina w 1918 roku, aby przekonać cesarza Guillaume'a II, aby udzielił azylu swojemu kuzynowi, bez dalszych sukcesów.
Upadek rosyjskiej monarchii pozwala Aleksandrowi przynajmniej poślubić swoją kochankę, byłą baletnicę Nadejdę Nikołajewnę Caralli, bez pytania cara czy Świętego Synodu o pozwolenie . Zorganizowane w Peterhof w dniu9 kwietnia 1917ceremonia odbywa się zaraz po ślubie księcia Gabriela Konstantynowicza z Rosji z inną tancerką Antonią Nestorowską.
Uchodźcy w Finlandii w 1918 roku, Alexandre i jego żona opuścili ten kraj w 1922 roku. Następnie osiedlili się we Francji, gdzie książę został wybrany na prezesa stowarzyszenia prawników zagranicznych. Zmarł bez potomków w wieku sześćdziesięciu lat w Salies-de-Béarn . Jego brat Serge zastępuje go jako ostatni szef niemorganatycznej gałęzi Maison de Beauharnais .