Alexander von Linsingen
| Alexander von Linsingen | ||
 Alexander von Linsingen | ||
| Narodziny |
10 lutego 1850 Hildesheim , Królestwo Hanoweru |
|
|---|---|---|
| Śmierć |
5 czerwca 1935(85 lat) Hanower , Niemcy |
|
| Wierność | Cesarstwo Niemieckie | |
| Stopień | Generaloberst | |
| Lata służby | 1868 - 1918 | |
| Przykazanie |
4 th pułk grenadierów (z) 81 th Brygady Piechoty 27 th Dywizja Piechoty 2 th corps army (z) Armia Południowa Armii Bug wojsk Grupy von Linsingen |
|
| Konflikty | Pierwsza wojna światowa | |
| Wyczyny broni |
1914 - Bitwa o Ourcq 1914 - Pierwsza bitwa pod Ypres 1915 - Bitwa pod Stryjem 1916 - Ofensywa Brusiłowa 1916 - Bitwa pod Kowlem |
|
| Nagrody | za zasługi z liśćmi dębu | |
Alexander von Linsingen to niemiecki generał urodzony dnia10 lutego 1850 i umarł dalej 5 czerwca 1935. Brał udział w pierwszej wojnie światowej , gdy konflikt jest na czele II e Army Corps na froncie zachodnim i walczył w bitwach pod Mons i Marne. WStyczeń 1915, zostaje wysłany na front wschodni, gdzie spędzi resztę konfliktu. Walczył z Rosjanami podczas bitwy pod Karpatami i podczas ofensywy Brusiłowa . W 1918 r. Został gubernatorem Berlina.
Biografia
Pierwsze lata
Alexander von Linsingen pochodzi ze starej szlacheckiej rodziny. Jest częścią Korpusu Kadetów i7 kwietnia 1868Wstąpił do 17 th Pułk Piechoty (z) . Został porucznikiem w 1869 r. Linsingen walczył podczas wojny francusko-niemieckiej . W 1888 roku był adiutantem do 31 th Dywizji Piechoty w 1889 roku jest głównym w 8 th pułk grenadierów potem przybocznych z 14 -go Korpusu armii (z) . W 1890 r. Kontrola Linsingen 3 e batalion 76 e pułk piechoty (de) .
Został awansowany na pułkownika w 1897 roku i mianowany dowódcą 4 th pułku grenadierów (DE) . W 1901 roku został awansowany do stopnia generała majora i dowództwo podano 81 th Brygada Piechoty stacjonującego w Lubece. W 1905 roku został awansowany do Generalleutnant i przejął dowodzenie od 27 th Dywizji Piechoty ( 2 e królewski podziału Wirtembergii). Po dwóch latach, stał generał piechoty i kontrole 2 e korpus (de) znajduje się w Szczecinie .
Pierwsza wojna światowa
Po wybuchu I wojny światowej , 2 th Corps jest częścią 1 st armii niemieckiej. Linsingen ze swoim korpusem wojskowym brał udział w bitwie pod Mons , a następnie w bitwie nad Marną nad Ourcq . Brał udział w wyścigu do morza i walczył z wojskami alianckimi pod Ypres .
W Styczeń 1915, Linsingen zostaje przeniesiony na front wschodni, gdzie wojska austriacko-niemieckie mają trudności z Rosjanami w bitwie pod Karpatami (Grudzień 1914-Marzec 1915). Obejmuje dowództwo armii południowoniemieckiej , pokonuje Rosjan w bitwie pod Stryjem w Galicji pod koniecMaj 1915i pojmuje 60 000 rosyjskich jeńców. Za swój sukces otrzymuje odznaczenie za zasługi im14 maja 1915 i liście dębu 3 lipca 1915.
Plik 8 lipca 1915, pozostawia dowództwo armii południa Felixowi von Bothmerowi i otrzymuje dowództwo nowej dużej jednostki, armii Boug , rozmieszczonej dalej na północ wzdłuż polskiego Boug . Z19 września 1915 w 31 marca 1918Łączy to z polecenia Grupy Armii von Linsingen , przynosząc armię Bugu i 4 th armii austro-węgierskiej . WCzerwiec 1916Jego grupa armii sprzeciwia się wojsk rosyjskich w ofensywnej Brusilov : the 4 th armii austro-węgierskiej został zgnieciony i Rosjanie pochwycili jego siedzibę w Łucku ; Linsingenowi udaje się przegrupować swoje siły i powstrzymać rosyjskie natarcie na Kowel . Awansował do stopnia generała pułkownika, najwyższego stopnia generała armii niemieckiej. Po traktacie brzeskim z Rosjanami dywizje grupy armii von Linsingen zajęły większość Ukrainy i Krymu. Jego grupa wojskowa została następnie rozwiązana. Plik1 st czerwiec 1918Linsingen zostaje gubernatorem Berlina, ale rezygnuje Listopad 1918.
Linsingen nigdy nie został przydzielony do Sztabu Generalnego i jest jednym z nielicznych dowódców armii niemieckiej, którzy sprawowali jedynie dowództwo wojskowe. Miał trudny charakter: podczas ofensywy Brusiłowa, wCzerwiec 1916Uzyskał wycofanie arcyksięcia Józefa Ferdynanda Habsburga-Toskanii , szef 4 th armii austro-węgierskiej, a później, wMarzec 1917, jego następcy Karla Tersztyánszky'ego von Nádas . Ze względu na swój charakter generał Wilhelm Grœner , szef Sztabu Generalnego w październikuListopad 1918, nie może z nim pracować.
Po wojnie
Po wybuchu rewolucji listopadowej Linsingen zabronił żołnierzom pod jego dowództwem używania broni nawet do obrony budynku. Zrezygnował17 listopada 1918. Alexander von Linsingen zmarł dnia5 czerwca 1935, został pochowany na nowym cmentarzu Saint-Nicolas w Hanowerze.
Odznaczenia i wyróżnienia
- Iron Cross 1870, 2 nd klasa.
- Order Korony , klasa 2 E z gwiazdą (Prusy).
- Rycerz Sprawiedliwości protestanckiego Zakonu Świętego Jana .
- medal za służbę (Prusy).
- Dowódca 2 nd Klasy Orderu Albrechta Niedźwiedzia (Anhalt).
- Rycerz 2 nd klasa Krzyżem Orderu Lwa Zaeringen z liści dębowych (Baden).
- Order Zasługi Wojskowej , 2 nd klasy gwiazdką (Bayern).
- Wielki Krzyż ze Złotą Koroną Orderu Domu Korony Wendyjskiej (Meklemburgia).
- Dowódca Wielkiego Krzyża Orderu Gryfa (Meklemburgia) .
- Wielki Krzyż Orderu Fryderyka .
- Wielki Krzyż Orderu Miecza .
- Iron Cross 1914, 1 st klasy.
- Za zasługi (14 maja 1915); liście dębu3 lipca 1915.
- Order Czarnego Orła (27 stycznia 1917)
- Wielki Krzyż Orderu Czerwonego Orła z mieczami (27 stycznia 1917).
Uwagi i odniesienia
- (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu w angielskiej Wikipedii zatytułowanego „ Alexander von Linsingen ” ( zobacz listę autorów ) .
- (de) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku niemieckim zatytułowanego „ Alexander von Linsingen ” ( zobacz listę autorów ) .
- Spencer Tucker, I wojna światowa: Encyklopedia, tom 1 , str. 697 .