Alexander Vandegrift
| Alexander Archer Vandegrift | ||
 | ||
| Przezwisko | Łucznik | |
|---|---|---|
| Narodziny |
13 marca 1887 Charlottesville w stanie Wirginia |
|
| Śmierć |
8 maja 1973(86 lat) Bethesda , Maryland |
|
| Pochodzenie | Stany Zjednoczone | |
| Stopień |
 Ogólne 4 gwiazdki
|
|
| Lata służby | 1909 - 1949 | |
| Przykazanie |
1st Marine Pion 1 st amfibia ciało dowódcy Marine Corps |
|
| Konflikty |
Banana War II wojna światowa |
|
Alexander Archer Vandegrift (13 marca 1887 - 8 maja 1973), był generałem Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych . Poprowadził do zwycięstwa w 1 st Division Marine w pierwszym ziemi ofensywy II wojny światowej , w bitwie pod Guadalcanal . Otrzymał Medal Honoru za swoje bitwy podczas kampanii na Wyspach Salomona . Vandegrift później na 18 th komendanta Korpusu Piechoty Morskiej i był pierwszym US Marine wzrośnie do rangi czterogwiazdkowego ogólny czas w służbie czynnej.
Biografia
Urodził się Alexander Archer Vandegrift 13 marca 1887w małym miasteczku Charlottesville w Wirginii jego ojciec był tam architektem i przedsiębiorcą. Młody Vandegrift nosi przydomek „Łucznik” i wojskowością interesuje się czytaniem wojskowych powieści historycznych oraz historiami swoich przodków, którzy walczyli w różnych wojnach.
Studiował na Uniwersytecie Wirginii przez trzy lata. W 1908 r. Po tygodniowych zawodach jako oficer piechoty morskiej zdobył prowizję. Zostaje podporucznikiem22 stycznia 1909.
Będąc w szkole piechoty morskiej w 1909 roku napisał proroczy artykuł zatytułowany „Lotnictwo, kawaleria przyszłości”. Później, będąc dowódcą, zostanie powołany do Zarządu Hogenboom, który rozpocznie prace nad wykorzystaniem helikopterów do ataków powietrznych.
Wojna bananowa
Zgodnie z wytycznymi Szkoły Oficerów Marynarki Wojennej w Port Royal w Południowej Karolinie , jego pierwsza misja odbyła się w koszarach marynarki wojennej w Portsmouth w stanie New Hampshire . W 1912 r. Odbył służbę zagraniczną na Karaibach , najpierw na Kubie, a następnie w Nikaragui . Brał udział w bombardowaniu, napadzie i zdobyciu Coyotepe w Nikaragui. W 1914 roku brał udział w walce i okupacji Vera Cruz w Meksyku .
W Grudzień 1914po awansie na porucznika studiował w Advance Base Course w koszarach piechoty morskiej w Filadelfii . Po studiach wyjechał do morza na Haiti z 1 st pułku piechoty morskiej i uczestniczył w akcji przeciwko bandytów wrogie Caco w Le Trou i Fort Capois w Haiti .
W Sierpień 1916awansował do stopnia kapitana i został członkiem haitańskiej policji w Port-au-Prince , pozostał tam do oddelegowania do Stanów Zjednoczonych wGrudzień 1918. Wraca na Haiti wLipiec 1919służyć w żandarmerii jako inspektor policji. Awansuje do stopnia dowódcy wCzerwiec 1920.
1920-1930
Komandor Vandegrift wraca do Stanów Zjednoczonych w Kwiecień 1923i jest przydzielony do koszar morskich w MCB Quantico w Wirginii . Ukończył Kurs Senior Oficerskiego Szkół Korpusu Piechoty Morskiej wMaj 1926. Następnie został przeniesiony do bazy morskiej San Diego w Kalifornii jako zastępca szefa sztabu.
W Luty 1927Zajmuje morską do Chin , gdzie pracował jako instruktor oficer i operacji na 3 -go Morskiego Pułku z siedzibą w Tianjin . Otrzymuje rozkaz powrotu do Waszyngtonu (Dystrykt Kolumbii) wWrzesień 1928, gdzie został zastępcą głównego koordynatora w biurze budżetowym.
Po służbie w Waszyngtonie (Dystrykt Kolumbii) przeszedł do koszar marines w Quantico, gdzie został asystentem szefa sztabu sekcji G-1, Fleet Marine Force (FMF). Podczas delegowania awansował do stopnia podpułkownika w 1934 r. W 1935 r. Skierowano go do Chin, podpułkownik Vandegrift służył kolejno jako starszy oficer i dowódca oddziału piechoty morskiej w ambasadzie amerykańskiej z Pekinu . Awansował do stopnia pułkownika wWrzesień 1936, Pułkownik Vandegrift raportuje do kwatery głównej piechoty morskiej (HQMC) w Waszyngtonie (Dystrykt Kolumbii) w Czerwiec 1937, gdzie został sekretarzem wojskowym Dowódcy Korpusu Piechoty Morskiej . WMarzec 1940został mianowany asystentem dowódcy Korpusu Piechoty Morskiej, aw następnym miesiącu awansował do stopnia generała brygady.
Druga wojna światowa
Brygadier Vandegrift zostaje przydzielony do 1 Dywizji Morskiej wListopad 1941, na krótko przed przystąpieniem Stanów Zjednoczonych do II wojny światowej . Awansował do stopnia generała dywizjiMarzec 1942i wypłynął w kierunku południowego regionu Pacyfiku . Plik7 sierpnia 1942W Wyspy Salomona , on wylądował 1 st Division Marine, jest to pierwszy na szeroką skalę akcja ofensywna przeciwko japońskim, a także pierwsza ziemia ofensywa II wojny światowej. Został odznaczony Krzyżem Marynarki Wojennej za wybitną służbę jako dowódca 1 Dywizji Morskiej podczas ataku na Guadalcanal, Tulagi i Gavutu na Wyspach Salomona, a następnie otrzymuje Medal Honoru za okupację i obronę tych wysp.7 sierpnia w 9 grudnia 1942.
W Lipiec 1943Objął dowództwo od 1 st amfibii ciała Wylądował1 st listopad 1943, do bitwy w zatoce cesarzowej Augusty na Bougainville , wyspie na północy Wysp Salomona. Po ustanowieniu pierwszego przyczółka zrzekł się dowództwa i wrócił do Waszyngtonu (Dystrykt Kolumbii) jako wyznaczony dowódca.
Dowódca Korpusu Piechoty Morskiej
Plik 1 st styczeń 1944Jako generał korpusu, jest on pod przysięgą, aby stać się 18 th komendant Marine Corps . Plik4 kwietnia 1945 rzostał mianowany generałem, pierwszym oficerem piechoty morskiej w czynnej służbie, który osiągnął stopień czterogwiazdkowego generała.
Podczas swojej kadencji Korpus Piechoty Morskiej stoi w obliczu zagrożeń ze strony armii próbującej wchłonąć misję marines. Chociaż współczuje trudnościom Korpusu Piechoty Morskiej, Marynarka Wojenna jest gotowa scedować się na Armię, jeśli może to zapobiec konsolidacji lotnictwa morskiego z siłami powietrznymi. Powojenne dyskusje na temat restrukturyzacji amerykańskiej obrony otwierają drzwi do ograniczenia misji i roli piechoty morskiej w tej nowej strukturze obronnej. Prezydent Harry Truman i generał Dwight Eisenhower są wśród zwolenników tej ulgi. W tej walce o władzę Korpus Piechoty Morskiej ustawia się w Kongresie przeciwko ingerencji ludności cywilnej zawartej w propozycjach armii. Aby zapewnić kongresowi poparcie, komandor Vandegrift wygłasza słynne przemówienie „zgięte kolano”6 maja 1946do Senackiej Komisji Spraw Marynarki Wojennej. Wskazuje, że:
„Korpus piechoty morskiej… uważa, że o jego przyszłości powinien decydować organ ustawodawczy, który go stworzył, nic więcej. Uczucia nie są ważnymi względami przy rozwiązywaniu problemów bezpieczeństwa narodowego. Jesteśmy dumni z tego, kim jesteśmy i z naszej przeszłości, ale nie opieramy się na domniemanej wdzięczności, jaką Naród jest nam winien. Zgięte kolano nie jest tradycją naszego Ciała. Jeśli piechota morska jako wojownik nie udowodni swojej wartości po 170 latach służby, musi odejść. Ale wierzę, że zgodzisz się ze mną, że zasłużył na prawo do odejścia z godnością i honorem, a nie przez wystawianie go w stan bezużyteczności i służalczości, który przygotował dla niego Departament Wojny. "
W 1946 roku został odznaczony Navy Distinguished Service Medal za wybitne zasługi jako dowódca piechoty morskiej1 st styczeń 1944 w 30 czerwca 1946. Zostawił aktywną służbę31 grudnia 1947 i jest na emeryturze 1 st kwiecień 1949. Generał jest współautorem książki kronikę służbę podczas II wojny światowej: „ Raz w morskie:. Pamiętnikach generała AA Vandegrift dowódcy amerykańskich marines w czasie II wojny światowej ” General Vandegrift zmarł8 maja 1973w National Naval Medical Center w Bethesda , Maryland po długiej chorobie. On jest pochowany10 maja 1973na Cmentarzu Narodowym w Arlington .
Nagrody
Ogólne Vandegrift ma doktorat honoris causa w wojskowości Military College of Pennsylvania i doktorat honoris causa wydziału prawa Uniwersytetu Harvarda , na Uniwersytecie Colgate , z Brown University , na Uniwersytecie Columbia i " University of Maryland i John Marshall College .
Daniny
- W 1982 roku na jego cześć nazwano fregatę USS Vandegrift (FFG-48) .
- Na jego cześć główna ulica przechodząca przez Camp Pendleton została nazwana Vandegrift Blvd.
Rodzina
Vandegrift poślubił Mildred Strode (1886–1952) dnia 29 czerwca 1909. Mieli syna, Alexandra Archera Vandegrift Jr. (1911–1969), pułkownika Korpusu Piechoty Morskiej, który walczył w II wojnie światowej i wojnie koreańskiej . Po śmierci Mildred ożenił się z Kathryn Henson (1903-1978).
Kariera i odznaczenia
| Odznaka | Stopień | Przestarzały |
|---|---|---|
(brak odznaki w 1909 r.) |
Podporucznik | 16 stycznia 1909 |
|
Porucznik | 10 listopada 1914 |
|
Kapitan | 29 sierpnia 1916 |
|
Major (tymczasowy na czas wojny) |
1 st lipca 1918 |
|
|
Kapitan (przekwalifikowanie w czasie pokoju) |
31 lipca 1919 |
|
|
Główny (stały) |
4 czerwca 1920 r (działający wstecz) |
|
Podpułkownik | 29 maja 1934 (działający wstecz) |
|
Pułkownik | 1 st wrzesień 1936 |
|
generał brygady | 11 kwietnia 1940 |
|
Generał dywizji | 20 marca 1942 |
|
generał porucznik | 28 lipca 1943 |
|
|
Generał |
21 marca 1945 r
(działający wstecz) |
Według zdjęć z końca kariery i historii Marines:
|
|
|
|||||||||
|
|
|
|||||||||
|
|
|
|||||||||
|
|
|
|||||||||
|
|
|
|||||||||
|
_Ribbon.png){kind=small}
|
|
| Medal Honoru | Krzyż Marynarki Wojennej | Medal za wybitną służbę marynarki wojennej | |||||||||
| Cytat z jednostki prezydenckiej (2) | Pochwała jednostki marynarki wojennej (2) | Medal ekspedycyjny piechoty morskiej (4) | |||||||||
| Medal kampanii nikaraguańskiej (1912) | Meksykański medal za służbę | Medal kampanii haitańskiej (1921) | |||||||||
| Medal Zwycięstwa I Wojny Światowej (Stany Zjednoczone) z klipem West Indies i 1 kampanią | Medal za służbę Jangcy | Medal Amerykańskiej Służby Obronnej | |||||||||
| Medal kampanii azjatycko-pacyficznej (4 kampanie) | Medal kampanii amerykańskiej | Medal za zwycięstwo w II wojnie światowej | |||||||||
| Kolejność kąpieli | Kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego | Wielki Oficer Legii Honorowej | |||||||||
| Nie pokazano: różne zagraniczne dekoracje | |||||||||||
Uwagi i odniesienia
- (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu z angielskiej Wikipedii zatytułowanego „ Alexander Vandegrift ” ( zobacz listę autorów ) .