Albert z Buxhoeveden
Albert z Buxhoeveden
Pomnik Alberta w katedrze luterańskiej w Rydze.
|
Biskup diecezjalny Archidiecezja ryska | |
|---|---|
| od 1198 | |
| Meinhard ( d ) | |
| Biskup Inflant ( d ) | |
| 1198-1229 | |
| Berthold Hanover ( w ) Mikołaja z Nauen | |
| Biskup katolicki |
| Narodziny |
1165 Bexhövede ( w ) |
|---|---|
| Śmierć |
17 stycznia 1229 Ryga |
| Pogrzeb | Wielki Cmentarz Ryski |
| Imię w języku ojczystym | Albert von Buxthoeven |
| Zajęcia | Polityk , ksiądz katolicki |
| Rodzina | Buxhoeveden |
| Rodzeństwo |
Theodericus von Buxhoeveden ( d ) Hermann of Dorpat ( en ) |
| Religia | Kościół katolicki |
|---|---|
| Etap kanonizacji | Święty |
| Przyjęcie | 30 stycznia |
Albert de Buxhoeveden , urodzony ok. 1165 r. W Bexhövede w Saksonii, zmarł dalej17 stycznia 1229w Rydze jest biskupem Inflant od 1199 r. i pierwszym biskupem Rygi od 1201 r. aż do śmierci. Jest uważany za jeden z biskupów misjonarzy najważniejszych z XIII -tego wieku założyciela miasta Rygi, obecnej stolicy Łotwy oraz kolejności Mieczy Rycerzy .
Biografia
Pochodzi od saksońskiego szlachty , Albert jest członkiem rodziny Buxhoeveden , urzędników ministerialnych z archidiecezji Brema . Z myślą o karierze religijnej został dyrektorem szkoły w katedrze w Bremie . Jego brat Hermann (1163-1248) został pierwszym biskupem Dorpatu w 1220 roku .
W 1199 roku Albert został mianowany biskupem Inflant przez swojego wuja, arcybiskupa Bremy , arcybiskupa Hartwiga II , po śmierci swojego poprzednika Bertholda Schulte w walce z Życiami na24 lipca 1198. Pierwszy biskup Inflant mieszkający w Ikšķile ( Uexküll ), Meinhard de Holstein († 1196), zajmował się tylko ewangelizacją; Albert jest również zaniepokojony ekonomicznymi aspektami przyszłej kolonii. Przed wyjazdem na wyprawę uzyskał od papieża Innocentego III bullę powierzającą krucjatę książętom germańskim i poddając dobra krzyżowców w Inflantach tym samym reżimom, co palestyńskie.
Na czele floty dwudziestu trzech statków przybył do swojej diecezji w 1199 r. I założył Rygę w 1201 r. , Bliżej ujścia Dźwiny niż Üxküll, założone przez Meinharda. Aby zagwarantować wyłączność bałtyckiego handlu z Hanami , zakazał wszystkim bałtyckim portom poza Rygą; w rzeczywistości środek ten zakazuje wszelkich stosunków między tymi, którzy są objęci zakazem, a chrześcijanami, z którymi handlują tylko mieszkańcy Rygi.
W 1202 r. Założył zakon Rycerzy Nosicieli Glaive lub „Braci Miecza” ( Schwertbrüder ) w Dünamünde , w celu zapewnienia obrony kolonii przed Życiem i wspierania ewangelizacji Inflant. W 1204 roku papież Innocenty III nadał nowemu zakonowi taki sam status jak Zakonowi Świątyni . W 1207 r. Cesarz Szwabii Filip Filip uznał Inflanty za księstwo imperium. Od 1219 r. Konkurował z osiadłym w Estonii Valdemarem II , królem Danii , oraz z rosyjskim księciem Połockiem , który chciał dochodzić swoich praw do handlu wzdłuż rzeki Düna (dziś Dźwina ).
W całym swoim biskupstwie pomagał mu Theoderich von Treyden , towarzysz Meinharda de Holsteina, który zginął przed Revelem w 1220 r. Albert zmarł w 1229 r., Ale ukończone dzieło pozostało trwałe i kiedy Zakon Rycerzy Glaive Bearer został zniszczony w bitwie Słońca , istnienie kolonii nie jest kwestionowane, a Krzyżacy przejmą kontrolę.
Albert de Buxhoeveden jest pochowany na dużym cmentarzu w Rydze .
Załączniki
Bibliografia
- Suzanne Champonnois i François de Labriolle, Estończycy, Łotysze, Litwini, Historia i przeznaczenie , Crozon, Armeline,2004, 330 s. ( ISBN 2-910878-26-0 )