Znany jako | Bebert |
---|---|
Narodziny |
17 października 1927 Marsylia , francja |
Śmierć |
21 kwietnia 2012 Marsylia , Francja, |
Narodowość | Francuski |
Zawód | nurek, marynarz |
Nagrody |
Oficer Orderu Zasługi Sportowej Kawaler Orderu Zasługi Morskiej Oficer Narodowego Orderu Zasługi Kawaler Legii Honorowej . |
Albert Falco , ur17 października 1927w Marsylii i zmarł dnia21 kwietnia 2012w Marsylii, jest francuskim nurkiem , znanym na całym świecie z tego, że od początku był wiernym drugim po dowódcy Cousteau, pierwszym oceanautem na świecie i pierwszym pilotem talerza nurkowego. Nazywany „bogiem wody” przez Jeana Flaviena Borelli, założyciela FFESSM w 1948 r. (który jako pierwszy mówił o nim w Cousteau) lub nawet „człowieka-ryby”, spędził ponad 20 000 godzin pod morzami jako zawodowy nurek w latach 1952-1990, nie licząc nurkowań rekreacyjnych i tych przeprowadzonych po przejściu na emeryturę prawie do dnia jego śmierci. Był kolejno nurek (1952), szef nurek, szef misji następnie kapitan z Calypso (1984). W tym kontekście brał udział w wielu filmach, m.in. Le Monde du silence (1956), Le Monde sans soleil (1964) i Voyage au bout du monde (1976).
Albert Falco odkrył nurkowanie swobodne ( bezdech , polowanie) od najmłodszych lat w Calanque de Sormiou , zanim został wprowadzony do nurkowania przez Yvesa Giraulta i Georgesa Beuchata , jego „ starszego brata”, który wziął je pod swoje skrzydła po nagłej śmierci jego ojciec, gdy miał zaledwie 9 lat.
Pierwsze nurkowania odbył w Sormiou w 1942 r. w skafandrze Commeinhes, bez tabel nurkowych, których nie był świadomy i których odkrył dopiero 10 lat później, w 1952 r. na pokładzie Calypso, „ucząc się od tego samego nagle okazało się konieczne iść w górę powoli i szanować poziomy ”.
9 maja 1946rano, gdy pomagał rozminowaczom usunąć z wody materiały wybuchowe pozostawione przez Niemców w Sormiou, tuba w kształcie długopisu eksplodowała, wyrywając mu cztery kawałki palców z lewej ręki. Utrudni mu to zdanie prawa jazdy na samochód ciężarowy : musiał przekonać egzaminatora, że ma wystarczającą przyczepność i moc, aby skręcić kierownicą i zmienić biegi. Będzie to miało również istotny wpływ na jego życie jako nurka i żeglarza. Utrudnienie to uniemożliwiło marynarce wojennej przyznanie mu dowództwa nad statkiem, w szczególności nad Calypso. Po wielu latach u steru Espadonu i Calypso bez oficjalnego tytułu i pod zwierzchnictwem różnych kapitanów, którzy kolejno następowali po sobie, Simone Cousteau poprosił Jacquesa-Yvesa Cousteau, aby zobaczył, jak uregulować tę sytuację, która nie trwała zbyt długo. Dzięki negocjacjom z Maritime Affairs Jacques-Yves Cousteau znalazł rozwiązanie: gdyby Albert Falco został współwłaścicielem Calypso i Espadon, nic w prawie morskim nie powstrzymałoby go od bycia kapitanem, ale zostanie to napisane w jego książce że dowództwo będzie ograniczone tylko do tych dwóch statków. W ten sposób Albert Falco otrzymał udziały w firmie będącej właścicielem łodzi i mógł wreszcie zostać kapitanem Calypso,20 września 1984w Norfolk w Stanach Zjednoczonych , aby rozpocząć nową podróż dookoła świata w ramach misji Odkrywanie Świata .
W 1948 roku został zatrudniony jako nurek w Fontaine-de-Vaucluse na zaporze papierni Bachet. Wiedział wtedy, że jego życie będzie poświęcone nurkowaniu: „Jestem stworzony do tego wodnego życia. Właśnie spędziłem prawie 90 godzin wśród pstrągów , prawie stałem się człowiekiem-rybą. Musiałem tylko pracować w podwodnym świecie. "
Wspaniały sportowiec, zwabiony morzem, przygodą i wielkimi horyzontami, dokonał z Bobem Prigentem, Henri Plé i Paulem Brémondem swoją pierwszą przeprawę na Korsykę w 1950 r. na pokładzie „Surcouf”, marsylskiej łodzi o długości 6,50 m, wypożyczonej przez Etienne Paul, przyjaciel Calanque de Sormiou
Zaokrętowany na pokładzie Calypso komandora Cousteau w sierpniu 1952 jako nurek-ochotnik do wykopalisk Wielkiego Conclu , Cousteau zaproponował mu zostanie stałym członkiem zespołu 19 września 1952 roku . Kolejno nurek, główny nurek, szef misji, potem kapitan Calypso, brał udział w różnych projektach dowódcy Cousteau od początków zespołu aż do przejścia na emeryturę. Jest częścią pierwszego zespołu nurków z Calypso w momencie Jacques Cousteau i jego ludzie wciąż pogrążony z regulatorami model GC45 pierwszego regulatora do masowej produkcji.
Albert Falco ma ważną rolę w filmie, który Cousteau skierowanej w 1955 roku z Louis Malle , Le Monde du silence która uzyskała Złotą Palmę w Cannes w 1956 roku oraz Oscara w Hollywood tym samym roku. Wraz z Claude Wesly jest pierwszym „ oceautem ”, który żył pod wodą podczas podwodnego doświadczenia Prekontynent I, które miało miejsce na archipelagu Frioul w 1962 roku . Światowa nowość: dwóch nurków żyje pod wodą przez kilka dni, w zanurzonej „beczce” (stąd przydomek Diogenes nadany temu doświadczeniu).
Brał również udział w dwóch innych eksperymentach, które były jego kontynuacją, Précontinent II na terenie Shaab Rumi w Sudanie w 1963 roku i Précontinent III w Nicei w 1965 jako kierownik ochrony. Film Le Monde sans soleil jest kręcony podczas Prékontynentu II, podczas którego Falco i zespół doświadczają życia pod wodą przez 30 dni na głębokości 10 metrów w „Domy pod morzem”, bez wynurzania się i wychodzenia z morza codziennie do pracy .
Albert Falco powróci do Shaab Rumi (Sudan) w 2005 i 2006 roku na pokładzie Czarnego Barona w ramach dwóch wycieczek organizowanych przez Alaina Foreta, aby ponownie zanurkować w miejscu Świata Bez Słońca .
Jest także głównym pilotem zanurzającego się spodka SP-350 o pseudonimie „Denise”, od imienia żony inżyniera Mollarda, który był jednym z konstruktorów. Pierwsze testy odbyły się w 1959 roku w Ameryce Północnej , Indiach Zachodnich i Republice Zielonego Przylądka . W latach 60. za sterami tego urządzenia wykonał ponad 300 nurkowań w celach naukowych i kinematograficznych.
W 1984 brał udział w pracach remontowych Calypso w Stanach Zjednoczonych , w Saint Augustine .
Odszedł na emeryturę w 1990 roku po 37 i pół roku na pokładzie Calypso i łącznie 48 latach pracy.
Swoje lata emerytalne dzieli między Marsylię (Sormiou) i Martynikę, aby nurkować i nadal kręcić filmy, aby chronić podwodny świat i przedstawiać go dzieciom.
Jego walka: Obrona morza, które dało mu wszystko, jednocześnie przyczyniając się do tworzenia podwodnych rezerwatów.
7 sierpnia 2011wyrusza z Marsylii z żoną i wnuczkami na pokładzie łodzi CORAIL 1 należącej do jego przyjaciela Alaina Foreta, aby odbyć ostatnią podróż na Korsykę, jak pierwsza, w 1950 roku. Przez 3 tygodnie zespół nurkuje na całym zachodnim wybrzeżu Korsyka, od Calvi po wyspy Lavezzi. 24 sierpniao 9 rano Albert Falco wykonał swoje ostatnie nurkowanie na Korsyce w pobliżu rezerwatu Scandola z Jean-Marie Dominici i Alainem Foretem. W drodze powrotnej na stały ląd, nad morzem ropy, zespół spotyka wiele delfinów, wielorybów, kaszalota, a nawet żółwia (którego zdjęcie zostanie opublikowane później w książkach Plongée Plaisir), a następnie odnajduje swojego przyjaciela Jean- Pierre Stella w Cannes, aby wziąć udział w niesamowitym pokazie sztucznych ogni z morza, na obrzeżach Wysp Lerynskich. Następnie rodziny Falco i Foret schodzą na ląd, Albert Falco i Alain Foret kontynuują żeglowanie i nurkowanie w drodze powrotnej do Marsylii. 28 sierpnia 2011Albert Falco w towarzystwie Alaina Foreta zanurkował po raz ostatni na Gabinière w Port-Cros, by sfilmować korby i graniki. Obrazy te zostaną wykorzystane w filmie dokumentalnym Albert Falco L'Océanaute w reżyserii Sylvaina Brauna (LatoSensu Production, 2012).
Ostatni kwartał 2011 roku poświęcony jest finalizacji pisania książki Sormiou, Błękitna Kolebka moich wspomnień, w której Albert Falco zatacza koło: prawie urodzony w Kalku Sormiou (Marsylia), wraca do końca życia i opowiada o swojej zatoczce, wyprawach dookoła świata na pokładzie Calypso i Espadon, życiu pełnym przyjaźni i przygód na i pod tym morzem, które dało mu wszystko.
W listopadzie 2011 roku, nie zapominając o znalezieniu przyjaciela Michela Météry na Martynice, wykonał ostatnie nurkowanie w swojej długiej karierze w Le Diamant, aby nakręcić film dokumentalny odtwarzający zadziwiającą historię słynnego Rocher du Diamant w epoce napoleońskiej: HMS Diamentowa Skała.
Książka ukazała się w styczniu 2012 roku na Salonie de la Plongée w Paryżu. Albert Falco i Alain Foret podpisują go na stoisku Éditions GAP.
28 stycznia 2012 Albert Falco po raz ostatni występuje publicznie w La Grande-Motte w ramach publikacji tej książki.
Sponsoruje również kilka projektów, takich jak projekt PlanetSolar szwajcarskiego poszukiwacza przygód Raphaëla Domjana , który kończy pierwszą podróż dookoła świata w łodzi solarnej na5 maja 2012 r.w Monako. Maryvonne Falco, jego żona i Alain Foret reprezentują zmarłego Alberta Falco.
Albert Falco zmarł dnia 21 kwietnia 2012w Marsylii, po długiej chorobie, kilka dni po utworzeniu Parku Narodowego Calanques , projektu, o który długo walczył.
Ceremonia religijna, która odbywa się dnia 26 kwietnia 2012 w Bazylice Najświętszego Serca (Marsylia) skupia ponad 1000 osób.
9 maja 2012, ceremonia na morzu jest organizowana przez Alaina Foreta we współpracy z Parkiem Narodowym Calanques, w którym oprócz rodziny i krewnych Alberta Falco, księcia Alberta II z Monako , Guy Teisssier , prezesa GIP des Calanques, Jean-Michel Cousteau i jego rodzina, Raphaël Domjan na pokładzie Planet Solar i absolwentów Calypso.
Następnego dnia w Calanque de Sormiou (na miejscu noszącym teraz nazwę „Obszar chroniony Alberta Falco”) oraz na terenie Grand Conclu, gdzie wszystko zaczęło się w 1952 roku, odbywa się mała ceremonia złożenia hołdu przez komisję.
Dokument Albert Falco L'Océanaute wyreżyserowany przez Sylvaina Brauna (LatoSensu Production) został następnie wyemitowany we francuskiej, szwajcarskiej i kanadyjskiej telewizji, a następnie dostępny na DVD.
W Ajaccio in paid płaci się mu hołdmaj 2014 w obecności Maryvonne Falco, Jean-Michela Cousteau, Jean-Pierre'a Stelli i Michela Météry'ego.
Albert Falco był marzeniem pokoleń nurków i osób nienurkujących, jednocześnie wzbudzając wiele powołań dla najmłodszych, poprzez swoje pełne przygód i przyjaźni życie na pokładzie Calypso kapitana Jacquesa-Yvesa Cousteau. Ci, którzy żyli w tym okresie w telewizji, nieuchronnie pamiętają obrazy w Kodacolor, gdzie błękity są nieporównywalne ze swoimi pastelowymi odcieniami, które pocą się morzem i słońcem, pozostawiając palące ciepło, które można odgadnąć po odłamkach szkła na powierzchni. woda.
W trakcie odcinków misje następują po sobie, pozostawiając wszystkich przed telewizorami marzących o kolejnym nurkowaniu dookoła świata, którego nigdy by nie zrobili! Jeśli nie przez pełnomocnika, to dzięki Albertowi Falco, „Bogu wody”:
Guy Teisssier , prezes GIP w Calanques, oficjalnie ogłosił9 maja 2012, przypisanie nazwy „Albert Falco” strefie bez pobierania próbek Parku Narodowego położonej w miejscu zwanym „calanque de la Loude”, na końcu strefy Sormiou.
W hołdzie, regionalny morski rezerwat przyrody utworzony w 2014 roku na Martynice w miejscowości Prêcheur nosi jego imię: Regionalny Morski Rezerwat Przyrody Prêcheur - Albert Falco .
Szkoła podstawowa w Aspach (Haut-Rhin) również nosi imię Alberta Falco. Jest to jak dotąd jedyny we Francji.