Narodziny |
4 grudnia 1889 r. lub 5 grudnia 1889 r. Konstantyn |
---|---|
Śmierć |
16 kwietnia 1940 Konstantyn |
Pogrzeb | Konstantyn |
Imię w języku ojczystym | الحميد بن اديس |
Narodowość | algierski |
Dom | Konstantyn |
Czynność | Nauczyciel |
Abdelhamid Ben Badis (po arabsku : عبد الحميد بن باديس ), urodzony dnia4 grudnia 1889 r.w Konstantynie , mieście na północnym wschodzie Algierii , i zmarł dnia died16 kwietnia 1940w tym samym mieście jest emblematyczną postacią muzułmańskiego ruchu reformatorskiego w Algierii.
Najstarszy syn staromiejskiej rodziny burżuazyjnej, opowiada się za nacjonalizmem, arabizmem i lojalnością wobec islamu, które są dla niego trzema filarami algierskiej osobowości.
Abdelhamid Ben Badis założył w 1931 Stowarzyszenie Algierskich Muzułmanów Ulemów . To właśnie w miesięczniku al-Chihab publikował od 1925 aż do śmierci swoje reformistyczne idee, które dotyczyły zarówno dziedziny religijnej, jak i politycznej .
Abd el Hamid Ben Badis urodził się w Konstantynie dnia4 grudnia 1889 r.. Należy on do starej rodziny mieszczańskiej, potomek emirów Zirid , dynastii Berber muzułmańskiej założony w x th century przez Buluggin ibn Ziri . Ben Badi to rodzina konstantyńska o starożytnych korzeniach , od kilku stuleci nieprzerwanie obecna w mieście i uczestnicząca w życiu publicznym.
Jego ojciec, Mohamed el-Mostapha ben el Mekki, jest dużym właścicielem ziemskim w regionie i jednym z najbardziej wpływowych notabli miasta Konstantyna i okolic, delegatem finansowym i członkiem Rady Najwyższej, bachagha i wielki dygnitarz Legionu honoru .
Ben Badis dorastał w pobożnym świta: nauczył się Koranu w wieku trzynastu lat, będąc wówczas konformistą . W bardzo młodym wieku został oddany pod opiekę Hamdâna Benlounissiego , bliskiego ucznia uczonego Abla Kader El Medjaoui (1848-1914). Hamdane Lounissi pozostawił trwały ślad w młodości Abdelhamida Ben Badisa, naznaczony jego radą: „Ucz się nauki z miłości do nauki, a nie z obowiązku”. Hamdân Benlounissi zmusił go również do przyrzeczenia, że nigdy nie zostanie urzędnikiem w imieniu francuskiego państwa kolonialnego.
W 1908 roku, w wieku prawie 20 lat, Ben Badis postanowił rozpocząć swoją pierwszą podróż studyjną do meczetu Zitouna w Tunisie , wówczas wielkiego centrum wiedzy. Lubi się tam modlić leżąc na trawie i spotyka tam uczonych, którzy mają wpływ na jego osobowość i orientację, w tym Mohameda Al Nakhli, który wprowadza go w reformę i jego metodę rozumienia Koranu, Mohameda Al Tahera Bena Ahoura, który go prowadzi. zamiłowanie do języka arabskiego , Al Bachir Safer , co skłania go do zainteresowania się historią i współczesnymi problemami muzułmanów, a także do znalezienia sposobu na odepchnięcie zachodniego kolonializmu i jego skutków.
Po powrocie do Algierii Ben Badis zaczął nauczać w Wielkim Meczecie Konstantyna . Z powodu wrogości wobec muzułmańskiego ruchu reformistycznego ponownie wyjechał, tym razem na Bliski Wschód .
Po zakończeniu pielgrzymki do Mekki i Medyny Ben Badis pozostał trzy miesiące w tym ostatnim mieście, aby udzielać lekcji w Meczecie Proroka . Spotyka Mohameda Bachira El Ibrahimiego , jednego ze zwolenników muzułmańskiego ruchu reformistycznego, z którym się zaprzyjaźnia. To spotkanie jest punktem wyjścia do reform w Algierii , o czym dwaj mężczyźni długo dyskutują w celu opracowania jasnego planu reform. Mieszkający również w Medynie Hussein Ahmed Al Hindi radzi Abdelhamidowi Ben Badisowi powrót do Algierii.
W drodze powrotnej odwiedził Syrię i Al-Azhar w Egipcie .
W 1913 Abdelhamid Ben Badis powrócił do Algierii i osiadł w Konstantynie, gdzie rozpoczął pracę nauczycielską. Zaczął od udzielania lekcji w meczecie, dzieciom, a potem dorosłym. Następnie przygotowuje założenie Stowarzyszenia Algierskich Muzułmanów Ulemów . W 1936 r. Abdelhamid Ben Badis uczestniczył w tworzeniu Algierskiego Kongresu Muzułmańskiego (CMA), który został rozwiązany latem 1937 r. przez mocarstwo kolonialne.
W tym samym roku Abdelhamid Ben Badis powrócił na stanowisko szefa Stowarzyszenia Algierskich Muzułmanów Ulemów. Jedną z jego głównych trosk w tym okresie jego życia była walka z represjami, które dotykają algierskich patriotów oraz potępianie faszystowskiej propagandy i działań antysemickich podczas pracy jako dziennikarz. W tym charakterze obejmuje proces zabójstwa Muftiego Bendaliego .
To, co opowiada, uważane jest za bliskie wahabizmowi , ale także modernistycznemu salafizmowi . Jest blisko z Mohamedem Abduhem . Opowiadając się za malikizmem , sprzeciwia się bractwom sufickim, takim jak Tijaniyya .
16 kwietnia 1940zmarł w swoim rodzinnym mieście Konstantyn . Został pochowany w obecności 20 000 osób. „Większość notabli regionu” uczestniczyła w jego pogrzebie.
Święto narodowe „Youm el 'Ilm” lub „Dzień wiedzy” obchodzone jest na jego cześć co roku 16 kwietnia.