Adrien Papillaud | |
Narodziny |
15 października 1866 Néré , Francja |
---|---|
Śmierć |
9 maja 1909 16 th dzielnicy Paryża |
Narodowość | Francuski |
Zawód | Dziennikarz |
Głoska bezdźwięczna | |
Prasa pisemna | Wolna mowa |
Adrien- Benjamin Papillaud , urodzony w Néré (Charente-Maritime) dnia15 października 1866i zmarł w Paryżu dnia9 maja 1909w 16 th dzielnicy Paryża jest dziennikarz francuski pod koniec XIX th wieku i początku XX th century .
Adrien -Benjamin Papillaud jest synem Benjamina Papillaud, właściciela mieszkającego w wiosce La Fontaine w Néré. Jego dziadek, Germain Papillaud, jest gorliwym bonapartystą , jak wielu Charentai.
Adrien rozpoczął naukę w kolegium Saint-Jean-d'Angély i kontynuował je w liceum w Poitiers, gdzie nawiązał trwałą przyjaźń z Edgardem Combesem , synem burmistrza Pons i przyszłym przewodniczącym rady Emile Combes .
Po odbyciu służby wojskowej osiadł w Paryżu i w 1890 roku rozpoczął tam karierę dziennikarza. Przez niespełna dwa lata współpracownik tygodnika satyrycznego Le Pilori , w 1892 roku dołączył do zespołu La Libre Parole , nowej gazety założonej przez antysemitów polemista Édouard Drumont . Papillaud odpowiada za informacje polityczne i pocztę parlamentarną. Jego artykuły przyniosły mu procesy o zniesławienie oraz osiem pojedynków, w szczególności przeciwko jego koledze Paschalowi Groussetowi oraz parlamentarzystom Paulmierowi i Delpechowi . Niektóre starcia są mniej rycerskie: w 1896 pluje w twarz senatorowi Garranowi de Balzan , który kopnął go w tyłek.
Papillaud jest pierwszym dziennikarzem, który napisał o aferze Dreyfusa . Poinformowany o aresztowaniu Alfreda Dreyfusa przez anonimowy kontakt (być może członka sztabu generalnego), nawiązuje do tego w akapicie z29 października 1894 r, co pozwoliło La Libre Parole na rozpoczęcie kampanii prasowej przeciwko żydowskiemu oficerowi. Prawdopodobnie świadoma od 1898 roku, że Esterhazy był prawdziwym autorem bordereau nadana Dreyfusa, który byłby otwarty do Jaurès przed wciągania, Papillaud jednak pozostając przez długi czas wierny anty-Dreyfusa i antysemickiej linii swojej gazety, pomimo osobistych powiązań z wieloma Dreyfusardami. Jednak pod koniec romansu w 1906 wydawał się całkowicie rozczarowany i czuł, że został zmanipulowany, głównie przez generała Merciera , który nie był w stanie przedstawić solidnych dowodów przeciwko Dreyfusowi.
Wykazując antymasońską i bonapartystyczną wrażliwość polityczną (zwłaszcza w konspiracyjnej pracy nad śmiercią cesarskiego księcia ), Papillaud kilkakrotnie kandydował w wyborach, ale nigdy nie został wybrany. Jego pierwsza próba, podczas wyborów parlamentarnych w 1893 roku , była niejednoznaczna. Przedstawiając się w okręgu wyborczym Melle (Deux-Sèvres) jako „rewizjonista plebiscytowy”, zdobył tylko 6871 głosów, przeciw 11 797 dla ustępującego radykalnego posła Léopolda Goiranda , którego dziennikarz na próżno próbował powiązać ze skandalem panamskim i który zostaje ponownie wybrany w pierwszej turze. Podczas wyborów parlamentarnych w 1902 roku , Papillaud zaprezentował się w 2 -go okręgu Saint-Denis (Saint-Denis- Aubervilliers ) jako „nacjonalista republikański”, nawet jeśli prasa lewicowa wątpił w szczerość pierwszy epitet. Pomimo finansowego wsparcia Narodowego Komitetu Antyżydowskiego w Drumont, Papillaud uzyskał tylko 3133 głosy, zajmując trzecie miejsce pod koniec pierwszej tury, za ustępującym posłem socjalistycznym Albertem Walterem (7796 głosów) i radykalnym burmistrzem Saint-Denis , Thivet-Hauctin (4708 głosów). Ten ostatni nie został utrzymany, Papillaud jest w dużej mierze pokonany w drugiej turze, z 3098 głosami przeciwko 10 165 w Walterze.
Po tych wyborach Combes zostaje przewodniczącym rady, a jego syn Edgar zostaje mianowany sekretarzem generalnym Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Przyjaźń Edgar Combes' z Papillaud, jak również linki utrzymywane przez niego Rouanet , Caillaux , Viviani lub nawet z magistratu Atthalin były cennym źródłem informacji dla La Libre Parole i sprawił, że dziennikarz częstym pośrednikiem między Drumont i kręgów ministerialnych. Jules Guérin , który zarzucał Papillaudowi jego porozumienie z Dreyfusardami, podejrzewał, że ten ostatni dotykał części tajnych funduszy. Przedstawił go także jako wspólnika w próbie szantażu podczas tzw. afery „milionowej kartuzów” w Fourvoirie (1904), podczas której został przesłuchany przez sądy, ale oczyszczony z zarzutów przez kluczowego świadka. Papillaud jest również zaangażowany w aferę Dueza (1910). Przez M me de Varinay przyszłość ( M mi Bernain de Ravisi), on rzekomo pobrane 30.000 lub 80.000 franków z Émile Duez w zamian za obietnicę, aby położyć kres kampanii prasowej przeciwko nieuczciwym likwidatora zgromadzeń. Zgłoszone w 1910 roku, kilka miesięcy po śmierci dziennikarza, fakty te nie zostały udowodnione.
Cierpiący na ciężką chorobę Adrien Papillaud zmarł w wieku 42 lat, pozostawiając żonę i dwoje dzieci, Georgesa i Marthe, bez środków. Jego pogrzeb odbywa się w dniu12 maja 1909w kościele Notre-Dame-de-Grâce-de-Passy, ale jest pochowany w swojej rodzinnej wiosce Néré.
Historyk Bertrand Joly surowo osądza Papillaud, którego opisuje jako „nieuczciwego dziennikarza”, a którego przedstawia jako „nieuleczalnego gracza”, szantażystę i prawdopodobnego policyjnego informatora.