Adolf Reichwein

Adolf Reichwein Obraz w Infobox. Biografia
Narodziny 3 października 1898
Złe ems
Śmierć 20 października 1944(wiek 46)
Więzienie Plötzensee
Narodowość Niemiecki
Dom Insel Hiddensee (do XX p wieku)
Trening Uniwersytet w Marburgu
Zajęcia Ekonomista , nauczyciel , bojownik ruchu oporu
Inne informacje
Partia polityczna Socjaldemokratyczna Partia Niemiec
Konflikt Pierwsza wojna światowa
Stolperstein Hohenzollernstr 21 (Wanns) Adolf Reichwein.jpg tablica pamiątkowa

Adolf Reichwein , urodzony dnia3 października 1898w Bad Ems i stracony20 października 1944w Berlinie-Plötzensee jest niemieckim wychowawcą-reformatorem, pedagogiem dorosłych i specjalistą w zakresie nowych metod edukacyjnych.

Członek Cercle de Kreisau , walczył z reżimem narodowych socjalistów .

Reichwein przez całe życie opracowywał i eksperymentował z innowacyjnymi modelami w dziedzinie pedagogiki, edukacji dorosłych i nauczycieli. Postrzegał edukację i szkolenie jako potężne motory transformacji i postępu. Zmarł za swoje przekonania edukacyjne i polityczne.

Biografia

Pochodzący z rodziny wiejskich nauczycieli socjaldemokratów, jego wczesne lata pozostawały pod silnym wpływem modelu rodziny, jego zaangażowania w ruch Wandervogel i jego doświadczenia jako walczącego podczas I wojny światowej. Bardzo wcześnie był przekonany, że zmiany społeczne w okresie powojennym są niezbędne i zostaną osiągnięte poprzez ambitną reformę Szkoły. Te przekonania dotyczyły całego jego życia, aż do czasów narodowego socjalizmu.

W ciągu niespełna 20 lat działalności zawodowej Reichwein był jedną z najwybitniejszych postaci w dziedzinie edukacji dorosłych w Niemczech. Jego publikacje The School People at Work i The Cinema in Rural Schools to wciąż klasyka w dziedzinie reformy oświaty i kina edukacyjnego.

Od końca lat 30. Reichwein brał udział w licznych spotkaniach i spotkaniach Koła Krzyżowego, gdzie kierował programem kulturalno-oświatowym.

Został aresztowany przez gestapo dnia4 lipca i potępił 20 październikaw tym samym roku do kary śmierci przez   nazistowski „ sąd ludowy ”. Został stracony tego samego dnia w więzieniu Berlin-Plötzensee .

Chronologia

Jego ojciec był jednoklasowym nauczycielem w Ober-Rosbach, gdzie praktykował awangardowe metody nauczania inspirowane przez Pestalozziego . Adolf Reichwein bardzo wcześnie zaangażował się w pracę wychowawczą swojego ojca. Od 8 roku życia włącza Wandervogels, których wartości i ideały przenikną całe jego życie. Bardzo szybko wziął na siebie obowiązki.

Na początku 1909 r. Kształcił się w Realschule we Friedbergu . Realschule był nowym modelem placówek edukacyjnych w przeciwieństwie do zwykłych klasycznych liceów. Opuścił szkołę w 1915 roku i jako wolny kandydat przygotowywał się do matury .

Zgłosił się na ochotnika do walki i został włączony 16 listopada 1917najpierw w Polsce, a potem we Francji . Został poważnie ranny5 grudnianiedaleko Cambrai .

W 1918 r. Rozpoczął studia na Uniwersytecie Filozoficznym we Frankfurcie nad Menem . Wśród swoich profesorów ma ojca prawa pracy Hugo Sinzheimera  (en) i Franza Oppenheimera , twórcę liberalnego socjalizmu. Interesuje się szkoleniem dla dorosłych, metodami wzajemnej pracy.

Jest zarejestrowany w Maj 1920na Uniwersytecie w Marburgu, gdzie jest aktywny w Academic Union of Marburg , stowarzyszeniu studentów zajmującym się reformą szkolnictwa wyższego na poziomie podstawowym, w którym uczestniczy wielu członków Wandervogels .

W Marzec 1921Wspiera pracę doktorską poświęconą Chinach i Europie w XVIII -tego  wieku . Organizował seminaria dla studentów i młodych pracowników i zaczął dawać się poznać w specjalistycznych czasopismach poświęconych kształceniu dorosłych. W 1923 r. Został mianowany doktorem filozofii. Działał w rewii socjalistycznej i został dyrektorem Wyższej Szkoły Ludowej Turyngii w Jenie . Zajmuje się szkoleniami dla młodych pracowników oraz organizuje szkolenia i spotkania ustawiczne dla nauczycieli wyższych szkół podstawowych i zawodowych.

Jest powołany do kierowania Wyższą Szkołą Podstawową w Jenie 1 st październik 1925. Zakład jest wspierany przez Fundację Carl-Zeiss . 70% z 2000 do 3000 uczestników rocznie pochodzi z przemysłu. Reichwein realizuje swoje pomysły dotyczące edukacji zawodowej i powszechnej. W ten sposób kończy wykłady pracując w małych grupach, a swoje lekcje umieszcza zawsze w odniesieniu do aktualnej sytuacji ekonomicznej. Stąd problemy 8-godzinnego dnia pracy , charakter koleżeństwa , demokracja w firmie . Reichwein jest szczególnie zainteresowany proletariacką młodzieżą robotniczą. Na przykład w każdą sobotę organizuje zajęcia sportowe, po których następują seminaria poświęcone niemieckiej gospodarce. Idea jedności nauki, pracy, życia i doświadczenia, a także związków ze sportem i działalnością artystyczną, wynikająca z Wandervogels, to koncept, który będzie żył w nim przez całe życie. To właśnie w Jenie udało mu się to zastosować. Tam spotkał także wybitnych reformatorskich pedagogów, takich jak Peter Petersen i Otto Haase  (de) .

W 1926 roku pod egidą Fundacji Carla-Zeissa powstał schronisko dla młodych robotników w Beuthenbergu  (ceb), którym Adolf Reichwein miał zarządzać i mieszkać w nim z dwunastoma młodymi robotnikami. Podejmuje wyjazd studyjny do Anglii, a następnie roczną podróż dookoła świata, która powinna pozwolić mu pogłębić wiedzę o globalnej gospodarce. W sierpniu, jest on w Nowym Jorku , on przecina Stany Zjednoczone ze wschodu na zachód, jedzie do Kanady i Alaski . Następnie pracował jako marynarz na amerykańskim liniowcu płynącym do Azji, który zabrał go do Japonii , Chin i Filipin . Po postoju w Kalifornii, a następnie w Meksyku , Reichwein wrócił do Jeny wCzerwiec 1927 przejmuje kierownictwo nad szkołą podstawową i internatem dla młodych pracowników.

W następnym roku wybrał się ze swoimi uczniami do Danii i Skandynawii , gdzie w Laponii przeżywał wzloty i upadki i stał się inspiracją dla dwóch wydanych później książek, Marche de la hunger travers la lapland (1941) oraz We are young and world is beautiful (1998). Reichwein nauczył się latać i kupił prywatny samolot, którym używał do 1933 roku zarówno dla przyjemności sportowej, jak i do wyjazdów na miejsca swoich konferencji. Sprzeda go, aby nie umieszczać swastyki, która stała się obowiązkowa. Opublikował swoją podstawową pracę naukową The Raw Material Economy of the Earth, napisaną po swoich podróżach w latach 1926/1927. Bierze udział w różnych obozach pracy, gdzie spotyka kilka osobistości, które będą częścią Kręgu Krzyżowego.

Reichwein przeniósł się do Berlina w 1929 roku, gdzie został doradcą naukowym w Ministerstwie Nauki, Sztuki i Edukacji. Jest osobistym doradcą technicznym ministra Karla-Heinza Beckera ( Karl-Heinz Becker (Pfarrer)  (de) ) i odpowiada za tworzenie nowych akademii pedagogicznych kształcących nauczycieli. Publikuje także w czasopiśmie New Leaflets for Socialism .

Reichwein opuścił ministerstwo w 1930 r. Po odejściu Beckera. Będzie uczył w Halle i wstąpi do Partii Socjaldemokratycznej .

W 1933 r. Został usunięty z Ministerstwa Edukacji przez nowe ministerstwo narodowosocjalistyczne 24 kwietniai mianował na jego prośbę nauczyciela wiejskiego w jednej klasie Tiefensee ( Tiefensee (Werneuchen)  (de) ) pod Berlinem . Tam stworzy „model edukacyjny Tiefensee” i zapewni trzydziestu dzieciom z małego miasteczka nowe metody edukacyjne. Stosuje i rozwija pedagogiczne idee Pestalozziego, które były jego ojcem. Tworzy pracę w grupach, uczy rozumienia świata poprzez kontemplację i doznania, budując i wykorzystując swoją wiedzę, poprzez wycieczki plenerowe, wycieczki, wyjazdy wakacyjne, zwiedzanie muzeów, obserwację warsztatów i fabryk. Nauka nie jest już nauką z podręczników, ale pochodzi z życia, z eksperymentowania za pomocą aktywnych metod. 

Jego szkoła została ogłoszona eksperymentalną szkołą kina edukacyjnego w 1934 roku. W 1937 roku opublikował swoje główne dzieło edukacyjne Le peuple enfantin au travail oraz Le cinema à l'école rural .

Zaczął w 1938 r. Dołączyć do grona przyjaciół skupionych wokół Helmutha Jamesa von Moltke, którzy rozważali epokę posthitlerowską . W 1939 roku Reichwein został dyrektorem sekcji szkolno-muzealnej Niemieckiego Narodowego Muzeum Ludowego w Berlinie. Zorganizował cztery duże wystawy pracy fizycznej dla szkół oraz wycieczki i zajęcia praktyczne dla nauczycieli. To dla niego okres wielkiej aktywności. Nawet jeśli styl jego ówczesnych pism może dziś drażnić pojęciami, które z konieczności unosiły się w powietrzu tamtych czasów, trzeba przyznać, że nigdy nie ma w nich najmniejszego charakteru rasowego. W 1940 roku wielokrotnie spotykał się z Von Moltke.

W 1942 r. Po raz pierwszy uczestniczył w spotkaniu koła z Krzyżowej. Jest odpowiedzialny za sporządzanie propozycji w sprawach szkolnych i oczekuje się, że będzie ministrem edukacji w rządzie po Hitlerze.

Jego dom w Berlinie został zniszczony przez alianckie bombardowanie w 1943 roku. Rodzina Reichweinów przeniosła się do Kreisau w posiadłości Von Moltke.

Plik 21 czerwca 1944, bierze udział w spotkaniu z przywódcami podziemia partii komunistycznej. Są one zdradzony przez tajnych agentów i Reichwein zostaje aresztowany przez gestapo na4 lipca. Po torturach, został skazany na śmierć przez „Tribunal Ludowej” pod przewodnictwem Roland Freisler20 października i tego samego dnia stracony w więzieniu Berlin-Plötzensee.

Uznania

Publikacje

Bibliografia

Uwagi i odniesienia

Linki zewnętrzne