Academia Cațavencu

Academia Cațavencu
Kraj	Rumunia
Język	rumuński
Okresowość	tygodniowo
Format	kompaktowy
Uprzejmy	satyryczny / śledczy
Założyciel	Mircea Dinescu
Data założenia	1991
Miasto wydawnicze	Bulevardul Regina Elisabeta 7-9, piętro 6, sektor 3 , Bukareszt
Właściciel	Realitatea-Cațavencu
ISSN	1221-5597
Stronie internetowej	catavencu.info

Academia Cațavencu to rumuński magazyn satyryczny założony w 1991 roku, który rozsławił dziennikarstwo śledcze . Przed zakupem w celu utworzenia grupy Realitatea-Cațavencu , gazeta posiadała także Radio Guerrilla, radio FM o zasięgu ogólnokrajowym, Tabu , magazyn dla kobiet, Superbebe , magazyn dla młodych rodziców, Aventuri la pescuit , magazyn specjalizujący się w wędkarstwie, 24- FUN , bezpłatny magazyn dla nastolatków i Cotidianul , codzienna gazeta.

Przejęcie grupy przez Sorina Ovidiu Vântu on29 maja 2006a jego grupa Realitatea Media, właściciel Realitatea TV, była postrzegana jako kontrowersja. Rzeczywiście, biznesmen był często przedmiotem śledztw dziennikarzy Ca duavencu .

Nazwisko

Nae Cațavencu to imię postaci z Ion Luca Caragiale, która pojawia się w jego sztuce O Scrisoare Pierdută („zagubiony list”). Przedstawiany jako pozbawiony skrupułów polityk demagogiczny , Cațavencu wykorzystuje swoją gazetę Răcnetul Carpaților („Wezwanie Karpackie  ”), aby szantażować polityków z przeciwnej partii kompromitującym listem miłosnym, który znalazł.

Historyczny

W swojej obecnej formie Academia Cațavencu została założona w 1991 roku przez zespół komików, badaczy i literatów, kierowany przez poetę i byłego dysydenta Mirceę Dinescu . Część zespołu redagowała wcześniej dwie ulotne gazety satyryczne Cațavencu Incomod i Cațavencu Internațional

Dinescu był jej redaktorem do 1998 roku, kiedy zrezygnował i stworzył własne publikacje Aspirina săracului („ aspiryna ubogich”) oraz Plai cu boi („Kraina idioty”), miesięcznik satyryczny parodiujący styl Playboya .

Aktualne zajęcia

Academia Cațavencu była orędowniczką wolności prasy . Stanowi formę agencji monitoringu prasy , ostrzeżenie przed manipulacjami ze strony środków masowego przekazu.

Podczas kampanii wyborczej w 2004 roku Academia Cațavencu opublikowała jako dodatki dwie parodie Scînteia (byłej gazety Komunistycznej Partii Rumunii ), zawierające przedruk artykułów napisanych w okresie komunistycznym przez wybitnych polityków w czasie wyborów. W kioskach sprzedano prawie 40 000 egzemplarzy. Domniemanymi sprawcami są przedstawiciele, ówczesnych czołowych członków Partii Socjaldemokratycznej (PSD), której kadry (głównie byli komuniści, w tym założyciel i były prezydent Rumunii Ion Iliescu ) są bohaterami specjalnych edycji Academia Cațavencu. .

Oprócz wydań politycznych gazeta organizuje lub sponsoruje również szereg inicjatyw związanych z kulturą i środowiskiem, takich jak:

• Uratuj deltę Dunaju
• Uratuj Vamę Veche
• Cu papucii prin desert („przez pustynię w kapciach”, nawiązanie do modelowego hatchbacka marki Dacia ) - humanitarna wyprawa przez Saharę do Senegalu .

Gazeta wypracowuje też własne stereotypy i pseudonimy dla polityków, takie jak:

• Ion Iliescu , „Bunicuța” (dziadek) lub „Nelu Cotrocelu” (związane z Pałacem Cotroceni , rumuńskim Elysee )
• Adrian Năstase , „Bombonel” („cukierek”, w nawiązaniu do jego rzekomego homoseksualizmu)
• Traian Băsescu , „Popeye Marinarul” („ Popeye ”, w odniesieniu do jego poprzedniego zawodu kapitana marynarki handlowej)
• Theodor Stolojan , „Robot”, „ RoboCop ” lub „Frankie” (w nawiązaniu do jego głosu i komicznego podobieństwa do klasycznego obrazu potwora Frankensteina )
• Petre Roman , prezentowany jako bardziej popularny niż pracownicy fabryki APACA w Bukareszcie (który kiedyś krzyczał: Nu vrem bani! Nu vrem valută! Vrem pe Roman să ne fută! ! Chcemy, żeby Roman nas przeleciał! ”)
• Gheorghe Dumitraşcu , przedstawiony jako nie myjący się regularnie.
• Nicolae Văcăroiu , "Votcăroiu" (domniemany alkoholik "Săniuța", wódka niskiej jakości)
• Șerban Mihăilescu , "Miki Şpagă" ("Mick the spawder" w związku z podejrzeniem korupcji)
• Marian Vanghelie , przedstawiany jako osoba o niskim poziomie gramatyki, w szczególności ze względu na częste używanie przez niego wyrażenia care est („who is”), niezależnie od tego, czy przedmiot jest w liczbie pojedynczej, czy w liczbie mnogiej.