32 th Narodowy Kongres SFIO
| XXXII Krajowy Kongres SFIO | ||||||||
| Kraj | Francja | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Organizator | SFIO | |||||||
| ||||||||
32 th Kongres Narodowy z SFIO jest w Mulhouse od 9 do12 czerwca 1935.
Kongres odbywa się w środku konstrukcji Frontu Ludowego . Po powszechnej reakcji na zamieszki 6 lutego 1934 r. Partia Komunistyczna przyjęła jąPaździernik 1934idea „sojuszu klasy średniej z klasą robotniczą”, która otwiera drzwi do konstytuowania koalicji nie tylko z socjalistami, ale także z radykałami .
Te ostatnie toczą wtedy pełną debatę wewnętrzną: po miernych wynikach wyborów samorządowych, które odbyły się w maju, lewica partii (w szczególności Mendès-France ) sprzymierzona ze zwolennikami Daladiera naciska na dyskusję o wspólnym programie z socjaliści i komuniści.
Specjalne debaty
Kongres opowiada się za przyznaniem kobietom prawa głosu 2117 mandatów przeciwko 720 na wniosek Anatole Sixte-Quenina , który uważa za konieczny rozwój „socjalistycznej propagandy” skierowanej przeciwko kobietom i przeciw prawu do natychmiastowego głosowania. „co groziłoby legalnym doprowadzeniem faszyzmu do władzy”, 273 wstrzymało się od głosu.
Przypomina kilka swoich stanowisk, szczególnie przychylnych zmianie sposobu głosowania na proporcjonalność, stanowiska świeckie i akademickie XXVI Kongresu (Nancy, 1929).
W kwestii partycypacji ministerialnej pojawia się opozycja między kierownictwem partii, które sprzyja republikańskiej logice obrony przed faszyzmem, a Socjalistyczną Bitwą , która sprzeciwia się jakiemukolwiek uczestnictwu w koalicji szans. Kongres przyjmuje pierwsze stanowisko 2168 mandatów (68,5%) wobec 803 (25,4%) dla socjalistycznego ruchu bojowego i 196 wstrzymujących się (6,2%)
Kongres jest również jednomyślny za wykluczeniem Ludovica-Oscara Frossarda , posła, który właśnie opuścił ugrupowanie socjalistyczne, by zasiadać w rządzie Bouissona .
Debata ogólna
Debata ogólna skupia się na „walce o władzę i przeciwko kryzysowi” i przedstawia przeciwstawne cztery różne wnioski.
Po skrajnej lewej stronie partii wniosek przedstawiony w imieniu federacji Rodanu łączy w sobie tendencje Akcji Socjalistycznej i Komitetu Akcji Socjalistycznej Rewolucyjnej , deklaruje jedność z komunistami na szczeblu międzynarodowym, odmowę sojuszu z partiami "burżuazyjnymi" (w tym przypadku radykałami), postawienie w tle akcji wyborczej "metod rewolucyjnych" (a zwłaszcza powstańczego strajku generalnego), wybór powstania proletariatu jako odpowiedź na wojnę.
Wniosek grupy La Vérité , broniony przez Raymonda Moliniera , w swojej trockistowskiej logice wzywa Kongres do zwołania linii leninowskiej i bolszewickiej.
Te dwa postulaty w obronie pozycji marginalnych, opozycji do linii ustępującego kierownictwa partii, przyjmuje w istocie Bitwa Socjalistyczna, tendencja kierowana przez Jeana Żyromskiego i Marceau Piverta . Główny punkt rozbieżności polega na kwestionowaniu przez Bitwę Socjalistyczną pierwszeństwa nadania akcji wyborczej w SFIO kosztem akcji masowej.
Odchodzące przywództwo opiera się na wniosku złożonym przez Federację Północną i bronionym przez Jeana Lebasa .
Ostatecznie wspólny wniosek Vincenta Auriola , Julesa Mocha i Maurice'a Paza został ostatecznie wycofany, a jego zwolennicy zostali wezwani do wstrzymania się od głosu.
Wynik głosowania na kongresie daje:
- wniosek Łebas uzyskuje 2025 mandatów (62,9%)
- ruch Bitwa Socjalistyczna uzyskuje 777 mandatów (24,1%)
- ruch mandatu Molinier 105 (3,3%)
- wniosek w sprawie Rodanu (Reynard), 83 kadencje (2,6%).
- Wstrzymało się 229 mandatów (7,1%).
Organy zarządzające
Na zakończenie kongresu w skład stałej komisji administracyjnej, utworzonej z głosowania nad wnioskami, wchodzą:
- 21 członków w ramach ruchu północnego (w tym Blum , Bracke , Marx Dormoy , Paul Faure , Jean Lebas , Jean Longuet , Roger Salengro , Jean-Baptiste Séverac , Vincent Auriol )
- 8 członków do bitwy socjalistycznej (w tym Żyromski i Pivert)
- 1 członek na wniosek Moliniera ( Jean Rous )
- 1 członek tytułu wniosku Reynarda (Fogela)
- 2 członków na wniosek federacji Drôme i Haute-Garonne, które wezwały do wstrzymania się od głosu ( André Blumel i Jules Moch )
Źródła
Relacja z XXXII Kongresu Narodowego SFIO na Gallica