Imię urodzenia |
Étienne Pierre Mejan Pierre-Étienne Mejan |
---|---|
Znany jako | Mejean |
Narodziny |
11 lutego 1766 Królestwo Francji w Montpellier |
Śmierć |
19 sierpnia 1846 Monachium Królestwo Bawarii |
Narodowość | Francja |
Kraj zamieszkania | Królestwo Włoch |
Zawód | Prawnik |
Inne działania |
Dziennikarz Sekretarz Generalny prefektury Seine Sekretarz Komendy książę Eugeniusz de Beauharnais radca stanu Chambellan na króla Bawarii |
Nagrody |
Hrabia Imperium Hrabia Królestwa Włoch Legion of Honor ( oficer ) Order of the Iron Crown ( dowódca ) |
Rodzina | Młodszy brat Louisa-Josepha Mejana |
Étienne Pierre, hrabia Mejan lub Mejean , urodzony dnia11 lutego 1766w Montpellier i zmarł dalej19 sierpnia 1846z Monachium jest prawnikiem , dziennikarzem i urzędnikiem francuskim .
Mejan przyjechał do Paryża w bardzo młodym wieku z zamiarem wykonywania tam zawodu prawnika .
Zjednoczone Generalny 1789 były o montaż; rewolucja francuska , która była bezpośrednim rezultatem ich pierwszych sesjach, rozproszone nauczycieli i uczniów, a każdy z nich starał się odgrywać rolę w nową erę, którą poranka.
Méjan zapoznał się z Hugues-Bernardem Maretem i razem założyli małą gazetę zatytułowaną Bulletin of the Assembly (w której debaty zgromadzenia podsumowano z dokładnością i obiektywizmem) umieszczoną w Universal Monitor . Pracował również przez dość długi czas w Moniteur i w niemałym stopniu przyczynił się do zaciekawienia go zręcznością, z jaką potrafił uchwycić analizę wszystkich przemówień .
Mając ten talent, mając na uwadze wielką przyjemność i ożywioną rozmowę, panu Méjanowi łatwo było nawiązać pożyteczne znajomości; został szczególnie zauważony przez Mirabeau , który skojarzył go z redakcją jego gazety Courier de Provence . Jej zasady były stale przyjaciółmi wolności konstytucyjnej. Poznał też Frochota , specjalnego przyjaciela Mirabeau.
Na dwóch pierwszych posiedzeniach ( Konstytuanta, potem Ustawodawcza ) Méjan zajmował się dziennikarstwem i kilkoma pismami politycznymi, ale zawsze w umiarkowanym sensie. Czas Terroru spędził w ciemności i zajmował się zawodem prawnika.
Po zamachu stanu w IX roku II Thermidoru pracował z Dupont de Nemours w gazecie L'Historien .
Po zamachu stanu z 18 Brumaire'a Rok VIII , General Bonaparte , który chciał schlebiać zarówno zwolenników monarchii i tych rewolucji, uważa się spełnić ten cel poprzez nadanie jego zaufanie do przyjaciół Mirabeau: mianował Frochot prefektem de la Seine i sekretarz generalny prefektury Méjan.
Chcąc zostać koronowanym królem Włoch , Napoleon wysłał przed siebie Eugeniusza de Beauharnaisa , którego zamierzał ustanowić tam swojego wicekróla , i dał mu Méjana na przewodnika, z tytułem sekretarza dowództw. Ta praca wymagała doświadczenia: trzeba było kierować administracją ludu, którego charakter i uprzedzenia Mejan znał nie więcej niż książę, a jednocześnie akredytować nowy rząd. Obowiązki Mejana sprawiły, że pełnił rolę ministerialną, ponieważ wydawał się przeglądać prace innych, aw tej recenzji nie zawsze mógł uniknąć niezadowolenia.
Napoleon I er dostatecznie skompensowane przez napełnianie wyróżnieniem: uczynił go liczyć od Cesarstwa i Królestwa , radca stanu , Oficera Legii Honorowej i dowódcy z Orderem Żelaznej Korony . Te przysługi znacznie zwiększyły jego i tak już znaczne opłaty.
Uczynny charakter Méjana sprawił, że odpowiadał pochlebnymi obietnicami na wszystkie prośby. Rzadko kiedy obietnice odniosły skutek, a Włosi nazywali to uan Gran Promettitore . Był wśród nich uważany za redaktora większości proklamacji wicekróla. Przypisuje mu się to, że chcąc pocieszyć podatników, którzy byli już bardzo obciążeni gwałtownym wzrostem podatków, starali się ich przekonać, że płacą znacznie mniej niż za czasów rządu austriackiego, czyli , kiedy prawie nic nie zapłacili. Ta proklamacja nie została wysłana długo: niewidzialna ręka kazała ją usunąć.
Po konwencji o16 kwietnia 1814, na mocy którego uzgodniono z generałami austriackimi, że wojska francuskie, wchodzące w skład armii wicekróla księcia, powrócą w granicach starej Francji, za Alpy , wicekról ponownie skierował do wojsk francuskich proklamację który drażnił jego wrogów i służył jako pretekst do powstania i masakry z 20 kwietnia , z których Méjan była prawie jedna z ofiar, ponieważ był uważany za autora tej sztuki. Wyrok, który wywołał plotki, był taki, w którym wicekról, zwracając się do żołnierzy francuskich, których zwalniał, powiedział do nich:
„ Byłoby bardzo miło, gdybym przywiózł cię tam (do twoich domów)… Ale są inne obowiązki, które każą mi oddzielić się od ciebie. Dobrzy, hojni i wierni ludzie mają prawa do końca mojego życia, które poświęciłem im przez dziesięć lat. Dopóki mogę dbać o jego szczęście, które zawsze było najdroższym zajęciem w moim życiu, nie proszę o inne przeznaczenie dla siebie.
Mantua , 17 kwietnia . "W liście z 20 kwietnia, który Étienne Mejan pisze do Gian Giacomo Trivulzio , odnosząc się do spotkania z księciem Lodi , które odbyło się 15 kwietnia, sekretarz Eugeniusza określa Francesco Melzi d'Eril jako „najbardziej fałszywego i najbardziej nikczemnego z ludzi”.
Mejan przybył do Mediolanu, aby skonsultować się z Senatem , aby księcia Eugeniusza można było poprosić sojuszników o króla Włoch, a niefortunny rezultat tego kroku natychmiast powrócił do kwatery głównej , z której wrócił. Do Paryża bez przechodzenia przez Mediolan .
Z Włoch musiał tylko przywieźć swoje książki. Kierując się gustem, a może i obowiązkiem, do kosztownej reprezentacji, zobowiązanej do przyjmowania miejscowych dostojników i wszystkich wyróżniających się cudzoziemców, Mejan poświęcił jej wszystkie dochody ze swoich miejsc; a podróżnicy, których przyjął, mogli zaświadczyć o przepychu, jakie tam umieścił, i wspaniałej miejskości, z jaką wyświadczył im zaszczyty swego domu. Mówi się, że książę Eugeniusz dał mu emeryturę .
W 1816 roku hrabia Méjan osiadł w Monachium , gdzie podążał za Eugeniuszem Beauharnaisem, został księciem Leuchtenburga po ślubie z Augustą, córką Maksymiliana I św . Bardzo przywiązany do tej rodziny, stał gubernator synów księcia następnie Chamberlain od króla Bawarii i pozostał w Monachium do końca swojego życia. Jeden z jego dwóch synów zginął na moskiewskiej wsi, a drugi został dowódcą eskadry adiutanta w praktyce u księcia Eugeniusza.
Mamy od niego: Kompletny zbiór dzieł M. Mirabeau starszego na Zgromadzeniu Narodowym, poprzedzony wszystkimi przemówieniami i dziełami tego samego autora , Paryż , 1791 - 1792 , 5 tomów. w-8 °.
Żonaty Pierre-Étienne Mejan miał trzech synów:
Mejan miał również dwóch braci:
Postać | Ozdobić herbem |
![]() ![]() |
Broń hrabiego Mejana i Imperium ,
Albo do palmy Vert, na tej samej podłodze, podtrzymywanej przez rzekę Argent, naładowanej rybą Azure; nad całym Lazurem, kaduceuszem Lub; do ćwiartki hrabiów oficerów dołączonych do Domu Książąt, który jest lazurowy ze złotym portykiem, pośrodku którego wyryto litery D: J: tego samego. Dla malowań : kolory tarczy, zielony tylko na krawędzi. |
![]() ![]() |
Ramiona hrabiego królestwa ,
Ćwiartował: w dniu 1, liczy radnych stanu (Królestwa); Po drugie, Gules falujący w kratkę w fessie lub naładowany gwiazdą tego samego; Po trzecie, Azure, serce Argent; Po czwarte, Argent do wierzby Vert w towarzystwie pięciu liści Gules na czele i na flankach oraz ostrogę Rowel Sable w podstawie. |