Strefa FIBA | FIBA Europa |
---|---|
Zabarwienie | Niebieski Biały Czerwony |
Przezwisko |
Les Bleues Les Braqueuses (2009) |
Ranking FIBA | 5 th (luty 2020) |
Hodowca | Valerie Garnier |
---|---|
Kapitan | Nwal-Endene Miyem |
Najczęściej wybierane | Celine Dumerc (262 kaps.) |
Najlepszy strzelec |
Sandrine Gruda (2578 punktów) |
Pierwszy mecz |
13 października 1938 r 43 - 18 Szwajcaria |
---|---|
Ostatni mecz |
27 czerwca 2021 54 - 63 Serbia |
Igrzyska Olimpijskie |
Udziały : 3 2012 |
---|---|
Mistrzostwa Świata |
Etapy końcowe : 10 1953 |
Mistrzostwa Europy |
Etapy końcowe : 29 2001 , 2009 |
Igrzyska śródziemnomorskie | 1991 |
Koszulki
|
|
Aktualności
O nadchodzących zawodach patrz:Przez zespół koszykówki francuskich kobiet jest wybór najlepszych francuskich graczy . Od 1936 roku jest pod egidą Francuskiej Federacji Koszykówki .
Reprezentacja Francji ma na swoim koncie dwa tytuły mistrzowskie Europy, w 2001 roku we Francji iw 2009 roku na Łotwie.
Pierwszy mecz francuskiej drużyny pochodzi z 13 października 1938 rgdzie selekcja stanęła przed Szwajcarią , ale jest to prawdą tylko w sensie Francuskiej Federacji Koszykówki . Rzeczywiście, na długo przed tym istniała francuska drużyna pod egidą Francuskiej Federacji Sportu Kobiet . Na przykład francuska selekcja mistrzyni Europy w koszykówce przeciwko Polsce w Strasburgu 13 lipca 1930 r. Ten europejski tytuł pozwala Francuzom rywalizować o tytuł mistrza świata na Światowych Igrzyskach Kobiet kilka miesięcy później w Pradze . Tytuł został następnie rozegrany w jednym meczu z Kanadą, która wygrała 18-14. Głównym wyczynem tego koszykarskiego koszyka FFSF z lat 30. było zwycięstwo na Światowych Igrzyskach Kobiet w 1934 r., które odbyły się w Londynie . Większość zawodników tej „ drużyny francuskiej ” również trenowała lekkoatletykę , głównie z klubu Linnet's Saint-Maur i kierowanej przez Lucienne Velu , w skład zespołu wchodzą również Simone Richalot z Reims i Jeanine Garnier ze Strasburga. ten11 sierpnia 1934 r, drużyna Francji zmierzy się w finale ze Stanami Zjednoczonymi i wygrywa wynikiem 34 do 23.
W tym czasie, latem 1933 roku, sekcja koszykówki francuskiej federacji lekkiej atletyki i koszykówki stopniowo (i z wielkim zamieszaniem) odłączyła się od tej federacji, która pozostała federacją lekkiej atletyki i pragnie założyć FFBB. W październiku FFBB zostaje uznana przez Narodową Radę Sportu za „federację aplikacyjną”. ten26 kwietnia 1934, CNS ratyfikuje rozdział obu federacji, a tym samym formalizuje utworzenie Francuskiej Federacji Koszykówki . W 1936 roku federacja z zadowoleniem przyjęła koszykówkę kobiet, ale nie zorganizowano żadnego meczu.
Dlatego dopiero w 1938 roku i pierwszych Mistrzostwach Europy zorganizowanych w Rzymie, oficjalna francuska selekcja rozegrała swój pierwszy mecz. Francja, pozbawiona Lucienne Velu, wciąż wygrywa swój pierwszy mecz ze Szwajcarią (43-18). Wynik będzie nieco mniej genialny, ponieważ przegrywając wtedy z Litwą (20-14), Polską (24-19) i Królestwem Włoch (34-18), Francja zajmuje dopiero czwarte miejsce na pięć obecnych drużyn. Daleko od Włoch, Litwy i Polski, które w tej kolejności stanowią pierwsze podium w historii, po prostu oddzieliły się różnicą punktów rekordem trzech zwycięstw za jedną porażkę. Jednak Francja wyróżniła się podczas zawodów wyrównaniem swoich szeregów z Sokelą Mangoubel , pierwszym międzynarodowym kolorem.
Z powodu II wojny światowej Francja nie uczestniczyła w żadnym meczu w latach 1938-1946, co spowodowało całkowite odnowienie francuskich selekcji.
Wybór roku 1946 i że od 1947 roku będzie grać tylko trzy mecze w ciągu dwóch lat, wszystkie trzy przeciwko Belgii . Zakończyły się porażką (38-41) w Brukseli wLuty 1946, następnie przez zwycięstwo (28-24) w Paryżu wMarzec 1947i nowa porażka (22-35) we wrześniu w Brukseli. Zespołem kieruje następnie Arlette Reni , a zwłaszcza młoda Anne-Marie Colchen (21 l. w 1946 r.) z Le Havre .
Podczas gdy nowe Mistrzostwa Europy zaplanowano na rok 1950 na Węgrzech , Francja przygotowuje się na kolejne dwa lata i to w najpiękniejszy sposób z rekordem czterech zwycięstw, jednego remisu i jednej porażki (ponownie z Belgią) w latach 1948-1949. W ramach przygotowań do Euro selekcja z 1950 rozegrała pod koniec zimy dwa nowe mecze towarzyskie. Po porażce w styczniu z Włochami (21-18, w Nicei ), selekcję wznowiono w lutym przeciwko Jugosławii (zwycięstwo 36-30 w Paryżu). Ginette Merle wyróżniła się podczas tych dwóch spotkań jako liderka ofensywy. Ale euro będzie trudniejsze niż te przygotowania, a starcia z krajami Europy Wschodniej zakończą się porażką (56-49 przeciwko Węgrom , 50-22 przeciwko Czechosłowacji, a zwłaszcza 72-20 przeciwko ZSRR ). Ale zwycięstwa nad Rumunią (39-26), Belgią (50-45), Polską (43-26) i Włochami (63-51) pozwalają Francji zająć czwarte miejsce.
Ten występ nie powtarza się podczas kolejnego Euro (siódmego), ale po kilku wycofaniach Francja towarzyszy Szwajcarii w podróży do Ameryki Południowej. W rzeczywistości w 1953 r. Chile zorganizowało pierwsze mistrzostwa świata , w których zebrano dziesięć krajowych selekcji. Zespół , składający się z Edith Tavert-KLOECKNER , Anne-Marie Colchen i Jacqueline Biny m.in. , osiąga dość wyjątkową wydajność. Po pokonaniu Peru w rundzie wstępnej (62-22), Francuzi zakwalifikowali się bezpośrednio do rundy finałowej. Po logicznej porażce ze Stanami Zjednoczonymi (37-41), Francja wygrywa z Brazylią (49-37) i Paragwajem (58-27). Bardziej urozmaicone jest spotkanie z grającym u siebie Chile . Dobrze faworyzowana przez sędziego i popychana przez rozgrzaną publiczność, południowoamerykańska selekcja wygrywa 45 do 35. Ale nowe zwycięstwo z Argentyną (48-26) pozwala Niebieskim zdobyć brązowy medal, oddzielony różnicą punktów z Chile ( wreszcie drugie) i Brazylii (czwarte).
Podczas następnych mistrzostw Europy , rozgrywanych w Belgradzie , Francja zaczęła od dwóch zwycięstw, zanim przegrała kolejne mecze, wszystkie grane z krajami Europy Wschodniej. Francja ostatecznie zajęła szóste miejsce.
Na Mistrzostwa Europy 1956 w Pradze Francja, mimo czterech sukcesów w ośmiu spotkaniach, uplasowała się na siódmym miejscu.
Francja zna nowego trenera, Georgette Coste-Venitien, która zastąpi Roberta Busnela, który prowadził drużynę Francji od 1946 roku. W pierwszych oficjalnych rozgrywkach nie może to przeszkodzić drużynie w porażce w sześciu z siedmiu rozegranych meczów i zajęciu szóstego miejsca . Podczas Mistrzostw Europy w 1962 roku Francja wygrała tylko jeden z pięciu rozegranych meczów, aby zająć ósme miejsce. W 1964 wystartowała w Pucharze Świata 1964 w Peru, gdzie zajęła dziesiąte miejsce. Następnie, w tym samym sezonie, wystartowała w Mistrzostwach Europy 1964, gdzie po pięciu spotkaniach zakończyła na dziesiątym miejscu. To wydarzenie to debiut w oficjalnych zawodach Jacky Chazalon .
Wyniki nie były lepsze w Mistrzostwach Europy 1966 : dwa zwycięstwa w siedmiu meczach na jedenaste miejsce. Następnie w Mistrzostwach Europy 1968 , nowe jedenaste miejsce, z dwoma zwycięstwami i sześcioma porażkami. Élisabeth Riffiod , przyszły gracz wykonawczy francuskiej selekcji, honoruje swoją pierwszą międzynarodową selekcję.
Koniec lat sześćdziesiątych, mimo słabych wyników, przyniósł nowe pokolenie: w 1963 roku Jacqueline Delachet , Jacky Chazalon, następnie Colette Passemard , Irène Guidotti i Élisabeth Riffiod.
Powołując się na Jacky Chazalon, który zajął trzecie miejsce w Mistrzostwach Europy 1970 ze średnią 20,4 punktu, Élisabeth Riffiod i Irène Guidotti, Francja pokonała Polskę, Włochy i Holandię, poniosła porażkę z ZSRR, a następnie zapewniła sobie miejsce w półfinale -finał pokonując Węgry. Podczas tej rywalizacji Francuzi przeciwstawili się Bułgarii i wygrali mecz wynikiem 69 do 64. Finał, zmierzony z sowieckim ogra , zakończył się ostateczną porażką z wynikiem 94 do 33 .
Clermont UC , który ma już trzy srebrne medalistów w swojej siły roboczej, z Chazalon, GUIDOTTI i Passemard widzi najlepszy francuski przyłączyć. Więź między klubem a reprezentacją Francji zacieśnia się: oba podmioty mają tego samego trenera, Joë Jaunay . Francja również korzysta z przegrupowania najlepszych elementów pod czarną koszulką Clermontoises: zdobywają doświadczenie w wielkich europejskich rozgrywkach CUC. Ponadto ułatwia spójność zespołu z Francji.
Francja wzięła udział w Mistrzostwach Świata 1971 w Brazylii : po dwóch zwycięstwach nad Ekwadorem i Stanami Zjednoczonymi Francuzi zostali pokonani przez Koreańczyków z Korei Południowej . Zakwalifikowani do rundy finałowej , przegrali z Brazylijczykami, a następnie ponownie z Koreańczykami i przegrali z Japończykami . Po zwycięstwie nad Kubą zakończyły się dwiema porażkami, z Czechosłowacją i ZSRR. Francuzi ostatecznie zajęli szóste miejsce.
Podczas Euro 1972 rozgrywanego w Bułgarii u stóp podium znalazła się Francja, wyprzedzając tylko trzy duże narody ze Wschodu: Bułgarię, Czechosłowację i ZSRR.
Chazalon zrezygnował z udziału w kolejnej edycji we Włoszech. W tym czasie Francja wygrała trzy zwycięstwa w ośmiu meczach i zajęła siódme miejsce.
1976 Mistrzostwa Europy rozgrywany jest we Francji. Francja przegrywa z Czechosłowacją, a następnie ZSRR, po czym traci okazję do stania na podium po nowej porażce z Bułgarią. Francja zajęła czwarte miejsce. Chazalon ze średnią 15,5 punktu zajął drugie miejsce w konkursie, a Guidotti zajął czwarte miejsce. Riffiod kończy swoją najlepszą zbiórkę. Sezon kończy się przedolimpijskimi: Francja, po dwóch porażkach ze Stanami Zjednoczonymi i Polską , traci okazję do rozegrania pierwszego otwartego dla kobiet turnieju olimpijskiego . To także koniec pokolenia: Chazalon, Delachet i Passemart opuszczają selekcję, a Jaunay pozostawia selekcję Jean-Paulowi Cormy'emu.
Powołując się na Riffioda, Guidottiego i Malfoisa, Francja ponownie zajęła czwarte miejsce w Mistrzostwach Europy 1978 , odnosząc pięć zwycięstw w ośmiu meczach. Cathy Malfois zostaje wybrana do pierwszej piątki mistrzostw.
W mistrzostwach świata 1979 , w których rywalizowała Cathy Malfois, ale bez Guidottiego i Riffioda, Francja zajęła siódme miejsce.
Francja ponownie nie udaje się wziąć udziału w igrzyskach olimpijskich podczas turnieju przedolimpijskiego rozgrywanego w Bułgarii. Riffiod rozgrywa tam swoje ostatnie zawody w barwach Francji.
Później w sezonie Francja walczyła o mistrzostwo Europy w Jugosławii w 1980 roku . Francja zajęła tam jedenaste miejsce. Nieobecna na Mistrzostwach Europy 1981 , wróciła na Mistrzostwa Europy 1985 dopiero po przegranej. Obecnie jest trenowana przez byłą reprezentantkę Jacqueline Delachet . Opierając się na Paoline Ékambi i Halima Soussi , Francja zajęła ósme miejsce.
Francja ponownie zajęła ósme miejsce w Mistrzostwach Europy 1987 , zawodach, w których rozpoczęła się Odile Santaniello .
W następnym sezonie Francja zapewniła sobie udział w następnych mistrzostwach Europy, ale ponownie zawiodła w swojej olimpijskiej misji. Na Mistrzostwach Europy 1989, które odbyły się w Bułgarii, zajęła ósme i ostatnie miejsce.
Po zagraniu w Mistrzostwach Europy C w 1991 roku i pre-Europie w następnym sezonie, Francja wróciła na Mistrzostwa Europy w 1993 roku . Francja dzięki dwóm zwycięstwom nad Rosją i Węgrami dotarła do półfinału z Włochami . Wygrała mecz 56-54 i walczyła o tytuł z Hiszpanią . Ten zdobył tytuł z wynikiem 63 do 53. Francja uzyskała jednak bilet na Mistrzostwa Świata 1994 w Australii. Z powodu dwóch początkowych porażek z Kubą i Kanadą , Francja rozgrywa rundę klasyfikacyjną, z której zajmuje dziewiąte miejsce.
Podczas Mistrzostw Europy w 1995 roku Francja zajęła szóste miejsce w swojej grupie, co skazało ją na udział w „rundzie wyzwań” w 1996 roku.
W 1997 roku Alain Jardel , trener BAC Mirande , przejął kierownictwo francuskiej drużyny, która miała startować w mistrzostwach Europy B. Cztery zwycięstwa w tylu meczach, potem cztery zwycięstwa i jedna porażka w „rundzie challenge”. »Od 1998 roku Francja odzyskuje miejsce w elicie na Mistrzostwa Europy 1999 , rozgrywane w Polsce. Jardel opiera się głównie na dwóch zawodnikach: liderce, którą już wcześniej skierował przeciwko Mirande, Yannickowi Souvré i świetnej osi Isabelle Fijalkowski . Jardel wierzy w koszykówkę opartą na kolektywie. Po awansie do ćwierćfinału Francja wyeliminowała Jugosławię, a następnie w półfinale Słowację wynikiem 66 do 39. W finale Francuzi przeciwstawili się Polakom , którzy grali u siebie. Te, opierając się na dużym obrocie Małgorzaty Dydek , 2,18 m, ostatecznie wygrały mecz wynikiem 59 do 56. Zwycięstwo w ćwierćfinale dało też Francji pierwszą rundę kwalifikacyjną. Gry.
Isabelle Fijalkowski wspomina ten okres: „W 1998 roku, kiedy potwierdzaliśmy nasz udział w Mistrzostwach Europy 1999, mieliśmy tylko jeden cel: zakwalifikować się do Igrzysk Olimpijskich w Sydney. Yannick Souvré również przemawiał naturalnie i powiedział: „To bardzo dobrze, ale chcemy dać sobie szansę zakwalifikowania się do Igrzysk Olimpijskich w Sydney. I idź po to do pracy” . Od tego czasu bardzo ciężko pracowaliśmy, aby osiągnąć nasz cel. Dołączyliśmy wszyscy (...) Po zakwalifikowaniu mieliśmy trzymiesięczne przygotowania, oczywiście z cięciami. Stan umysłu w grupie był taki, że igrzyska nic nie znaczą, jeśli nie pojedziemy po medal. W mediach, jeśli chodzi o sport kobiet i francuską koszykówkę, musiałyśmy osiągnąć bardzo dobry wynik, bo mówimy tylko o medalistkach (…) Po raz pierwszy francuska drużyna kobiet jest na olimpiadzie. Dla nas było to w końcu jak globalna konkurencja. I nie udało nam się osiągnąć naszego celu (...) [Porażka ćwierćfinału z Koreą Południową ] była ogromnym rozczarowaniem. Myślałem, że jesteśmy gotowi za wcześnie. Przygotowania nie były dobrze skalibrowane, nagle na pierwszym okrążeniu byliśmy w pełni sił i już na powrocie do kwarty (...) Nie było wtedy przygotowującego fizycznego i tego nam brakowało (.. .) Za nami nadal zajęliśmy piąte miejsce w Igrzyskach Olimpijskich, wygrywając Rosję . Kiedy przegrywasz ćwierćfinał, tak jak to zrobiłeś, potrzebujesz zasobów mentalnych, aby stanąć na nogi, a my je mieliśmy. Mieliśmy prawdziwą grupę, prawdziwy zespół. (...) "
W Sydney we Francji z piątką major składającą się z Yannicka Souvré, Isabelle Fijalkowski, Cathy Melain , Audrey Sauret i Nicole Antibe , dobrze uzupełnionej przez Sandrę Le Dréan , wygrała swoje pierwsze cztery mecze w fazie grupowej, zanim przegrała z Australią . W przeciwieństwie do Korei Południowej w ćwierćfinale Francuzi przegrali wynikiem 68 do 59, co pozostaje największym żalem graczy tego pokolenia. Ostatnie zwycięstwo z Rosją daje piąte miejsce Francji.
Francja, opierając się na tej samej grupie, jest gospodarzem Mistrzostw Europy w 2001 roku . Jest wśród faworytek z tytułami z Polski i Rosji. W pierwszej turze Francuzki o awans do ćwierćfinału kolejno pokonały Rumunię , Jugosławię , Ukrainę , Polskę i Hiszpanię . Po zwycięstwie 72:56 nad Słowacją to Litwa ucierpiała we Francji, z wynikiem 75:44. Francja znalazła swój „bête noire” w finale, Rosję. Francja ostatecznie zdobyła tytuł z wynikiem 73 do 68, Melain również została najlepszym graczem w rozgrywkach.
Na Mistrzostwa Świata 2002 w Chinach Francja jest pozbawiona Fijałkowskiego, który postanowił zakończyć swoją międzynarodową karierę. Ponadto Souvré jest kontuzjowany na początku zawodów. Francja wygrała swoje pierwsze mecze z Kubą, Tunezją , Koreą Południową i Litwą, zanim przegrała z Rosją i Stanami Zjednoczonymi . Francuzki są przeciwne Australijkom w ćwierćfinale. Pokonani wynikiem 87 do 52, ponieśli dwie nowe porażki w meczu klasyfikacyjnym, z Hiszpanią i Brazylią, zajmując ósme miejsce.
2003 Mistrzostwa Europy , oprócz tytułu, oferuje trzy bilety dla następujących gier. Francja zakwalifikowała się na drugim miejscu w swojej rundzie kwalifikacyjnej, ale w ćwierćfinale była przeciwna Rosji. Ten, po nieudanej pierwszej rundzie, wraca do zdrowia, aby wygrać mecz z wynikiem 79 do 66 przed zdobyciem tytułu. Ze swojej strony Francja pokonuje Serbię i Belgię, zajmując piąte miejsce.
Celem Francuzów podczas Mistrzostw Europy 2005 rozgrywanych w Turcji jest zdobycie jednego z pierwszych pięciu miejsc, kwalifikujących się do Mistrzostw Świata 2006 rozgrywanych w Brazylii. Po pierwszej porażce z Czechami 45:65 , Francuzi wygrali cztery pozostałe mecze, zajmując drugie miejsce w swojej grupie. Ale to znowu Rosjanie występują przeciwko niej w ćwierćfinale. Po raz kolejny Rosjanie wygrali wynikiem 70 do 56. Francja wygrała dwa ostatnie mecze z Polską i Łotwą, zajmując piąte miejsce w eliminacjach do świata.
Audrey Sauret-Gillepsie jest nowym kapitanem francuskiej drużyny, pozbawionej teraz Melain i Antibe, która musi polegać na nowych piłkarzach, takich jak Céline Dumerc , Émilie Gomis czy bardzo młoda Sandrine Gruda . Po pokonaniu czeskich mistrzów Europy, a następnie Tajwańczyków , przegrali z Kubańczykami, co zmusiło ich do wyczynu przeciwko Amerykanom lub Rosjanom. Po porażce z pierwszymi pokonali Rosjan wynikiem 74 do 65. Ale porażka z Chinami skazała ich na rozegranie swojej kwarty z Australią. Przyszli mistrzowie świata wygrali mecz z wynikiem 79 do 66, pozostawiając Francuzów do rozegrania meczów klasyfikacyjnych. Dwa zwycięstwa z Czechami i Litwą dają piąte miejsce Francji.
Federacja, chcąc przygotować się na przyszłość, postanawia zmienić trenera, a pałeczkę musi przekazać Alain Jardel.
Pomimo dość kompletnego zespołu, następca Alaina Jardela na Mistrzostwach Europy 2007 , Jacky Commères , zajął dopiero ósme miejsce i opuścił swoje stanowisko.
Jego były asystent Pierre Vincent zastąpił go i otoczył się swoimi dwoma byłymi asystentami do tytułu wywalczonego z juniorami mężczyzn w 2000 roku, François Brissonem i Thierrym Moullecem. Nowy zespół musi zmierzyć się z końcem międzynarodowej kariery Audrey Sauret-Gillespie i Sandry Le Dréan . Sandrine Gruda wybiera ze swojej strony faworyzowanie WNBA w tym sezonie . Pierre Vincent musi więc odmłodzić drużynę (przyjazdy Jennifer Digbeu i Endy Miyem ) do kwalifikacji do Euro 2009 , z którego to Francuzki wyszły na pierwszym miejscu w swojej grupie.
Do euro spornego na Łotwie Pierre Vincent musi zmierzyć się ze zmniejszonymi przygotowaniami, ponieważ termin konkursu został przesunięty na czerwiec. Jego wybór jest niespodzianką po powrocie Cathy Melain, która zakończyła jego międzynarodową karierę w 2005 roku. Udaje mu się również przekonać Sandrine Grudę, by wróciła do gry z Niebieskimi. Ci (po kilku bliskich starciach, które skłoniły ich do nadania sobie przydomka „Braqueuses”), po raz pierwszy zakwalifikowali się do następnego Pucharu Świata, triumfując nad Grecją w ćwierćfinale. Następnie, po raz drugi w rywalizacji, Francja pokonała w półfinale Białoruś, by walczyć o tytuł Europy z Rosjanami , zdobywcami tytułu, których pokonali już w drugiej rundzie. Francja prowadzi całe spotkanie i opiera się ostatniemu naciskowi ze strony rosyjskich graczy, aby wygrać 57 do 53. To spotkanie jest ostatnim meczem dla Cathy Melain, która kładzie kres jej koszykarskiej karierze. Sandrine Gruda i Céline Dumerc są również indywidualnie uhonorowane wyborem w najlepszej piątce konkursu.
Po zdobyciu tytułu mistrza Europy w 2009 roku Francja zakwalifikowała się do Mistrzostw Świata 2010 , które zmierzy się z nową selekcją na skrzydle , po odejściu Cathy Melain . Ale bez jego najlepszej MVP Sandrine Grudy z 2009 roku , drużyna czeka nieco rozczarowujące szóste miejsce po eliminacji w ćwierćfinale z Hiszpanią.
w czerwiec 2011, tytuł z 2009 roku zostaje postawiony na szali na Mistrzostwach Europy w Polsce, a celem jest zakwalifikowanie się do Igrzysk Olimpijskich w Londynie, czyli miejsce w pierwszej piątce. Francja ma rywalizację piłokształtną, odnotowując początkowe zwycięstwo 46 punktów nad Chorwacją , niepokojące porażki z Łotwą i Czarnogórą , ale także ciekawe występy, zwłaszcza z Hiszpanią, gdzie w ostatniej kwarcie zdobywa 33-7 i końcowe zwycięstwo 19 punktów. Zwycięska w ćwierćfinale z Litwą drużyna francuska przegrała w półfinale z zaskakującą Turcją . W swoim ostatnim meczu zdominowała Czechy , zdobywając swój pierwszy brązowy medal w Europie i miejsce w przedolimpijskim turnieju 2012.
Po raz drugi w swojej historii Francja bierze udział w olimpiadzie. Na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie Francja stworzyła niespodziankę, zwyciężając w zapierającym dech w piersiach finale Brytyjczyków , awansując ze słabo rozpoczętego ćwierćfinału przeciwko Czechom, a następnie dochodząc do finału. Ta wydajność oznacza francuski sport i pozwala błyszczeć Braqueuses. Emmeline Ndongue wyjaśnia entuzjazm francuskiej publiczności: „Myślę, że fakt, że jesteśmy nowi na tym wydarzeniu , z wyjątkiem Edwige , odegrał pewną rolę. (...) To było oczywiste! A cała ta świeżość sprawiła, że ludzie się do nas przywiązali. W przeciwieństwie do Amerykanina Francuzi kłaniają się w finale z wynikiem 86 do 50.
Na Mistrzostwach Europy 2013, które odbyły się we Francji, drużyna ponownie dotarła do finału u siebie, ale przegrała z Hiszpanią 70:69, co stanowi czwarte podium i trzeci finał z ostatnich pięciu międzynarodowych rozgrywek. Pierre Vincent, który latem 2011 roku opuścił Bourges, by dołączyć do męskiego klubu ASVEL , ustąpił miejsca swojej asystentce Valérie Garnier, która była jego następczynią w Bourges.
W selekcji pozostało tylko czterech graczy, którzy zagrali w turnieju olimpijskim: Émilie Gomis , Endy Miyem , Céline Dumerc i Sandrine Gruda . W bardzo odnowionej grupie Francuzki wciąż zajmują siódme miejsce na Mistrzostwach Świata 2014 . Na Mistrzostwach Europy 2015 Francja ponownie zakwalifikowała się do finału, tym razem wygrała z Serbią 68 do 76 . Podczas przedolimpijskiego turnieju Niebiescy wygrali kwalifikacje do nowej kwalifikacji olimpijskiej cztery lata po zdobyciu medalu w Londynie, gdzie Niebiescy zajęli czwarte miejsce. Na Mistrzostwach Europy 2017 Francja zakwalifikowała się do trzeciego z rzędu finału, ale została pokonana przez Hiszpanię.
Francja zajęła piąte miejsce w Mistrzostwach Świata 2018 , najlepszy ranking z 2006 r. po medalu z 1953 r. Na Mistrzostwach Europy w 2019 r. Francja zakwalifikowała się do czwartego z rzędu finału, ale po raz kolejny została pokonana przez Hiszpanię. wluty 2020Niebiescy kwalifikują się do Igrzysk Olimpijskich w Tokio .
Okres | Hodowca | Bilans |
---|---|---|
1938 | Paul Geist | - |
1938 - 1946 | nie rozegrano żadnego meczu | |
1946 - 1957 | Robert busnel | 39 v. 1 i 28 dni. |
1957 - 1966 | Georgette Coste-Venitien | 28 v. i 51d. |
1966 - 1976 | Joe Jaunay | 116 v. i 108d. |
1976 - 1984 | Jean-Paul Cormy | 36 v. i 77d. |
1984 - 1986 | Jacqueline Delachet | 29 v. i 39 dni. |
1986 - 1989 | Michel Bergeron | 24 v. i 30d. |
1989 - 1997 | Paweł Besson | 80 v. i 64 d. |
1997 - grudzień 2006 | Alain Jardel | 150 v. i 42d. |
grudzień 2006 - luty 2008 | Jacques Commères | 12 v. i 9d. |
luty 2008 - 2013 | Pierre Vincent | 99 v. i 15d. |
od 2013 | Valerie Garnier | 86 v. i 25d. |
Po pierwszym trenerze, Paulu Geiście, który pełnił tę funkcję w 1938 roku, Robert Busnel przejął kierownictwo dwóch francuskich drużyn męskich i żeńskich. Pod jego kierownictwem ten ostatni zdobył brązowy medal na Mistrzostwach Świata w Chile w 1953 roku .
To Georgette Coste-Venetian, która zastąpiła go w 1958 roku, stanowisko, które będzie piastować do 1966 roku. Stanowisko to obejmuje Joe Jaunay , który następnie połączy tę pozycję z trenerem „ Demoiselles de Clermont ”, gdzie większość reprezentantów Francji obsługiwać.
Zastąpił go wówczas Jean-Paul Cormy, a następnie była reprezentantka Jacqueline Delachet, która po dwóch latach ustąpiła miejsca Michelowi Bergeronowi . To wtedy Paul Besson przejął kierownictwo zespołu Francji od 1989 do 1997 roku.
W 1997 roku trener Mirande , Alain Jardel , przejął drużynę, która miała wystartować w Mistrzostwach Europy B. Pod jego kierownictwem Francja wróciła na europejskie szczyty, zdobywając srebrny medal na Mistrzostwach Europy 1999, a następnie tytuł Europy w kolejnym roku. wydanie . Francja rozegrała swój pierwszy turniej olimpijski w 2000 roku , kończąc najlepszy naród Europy. Zagrał swój ostatni konkurs na mistrzostwach świata w 2006 roku, gdzie Francja zajęła piąte miejsce.
Po tych mistrzostwach, prezes Francuskiej Federacji Koszykówki (FFBB) Yvan Mainini , w towarzystwie krajowego dyrektora technicznego Jean-Pierre de Vincenzi , ogłasza nominację Jacquesa Commèresa na szefa francuskiej selekcji. Były asystent trenera Jardela, zastępuje go, Federacja uzasadnia swój wybór troską o przygotowanie się na przyszłość. W pierwszym sezonie nowy trener nie osiągnął oczekiwanych rezultatów i postanowił zrezygnować.
Trener Bourges i były asystent Commèresa, Pierre Vincent przejmuje zarządzanie drużyną Francji. Po zdobyciu złotego medalu, dwóch srebrnych i jednego brązowego, a także srebrnego medalu olimpijskiego, całkowicie dołączył do męskiej koszykówki i ustąpił miejsca Valérie Garnier , jego asystentce przez dwa lata, byłej reprezentantce. Drużyna Francji zdobywa srebrne medale w europejskich zawodach i plasuje się w czołówce najlepszych narodów świata.
Drużyna Francji ma osiem medali w trzech głównych międzynarodowych konkursach: dwa złote, cztery srebrne i dwa brązowe.
Na pierwszej edycji mistrzostw świata zdobywa brązowy medal . Na scenie europejskiej zdobyła dwa europejskie tytuły , w latach 2001 i 2009 , osiem srebrnych medali, w 1970 , 1993 , 1999 , 2013 , 2015 , 2017 , 2019 i 2021 oraz brązowy medal w 2011 roku .
Zdobyła pierwszy w swojej historii medal olimpijski na Igrzyskach Olimpijskich 2012 w Londynie.
Igrzyska Olimpijskie | Mistrzostwa Świata | Mistrzostwa Europy | |
---|---|---|---|
1953 : 3 rd | 1938 : 4 th | 1950 : 4 th | |
1957 : nq * | 1952 : 7 E | 1954 : 6 th | |
1959 : nq | 1956 : 7 euro | 1958 : 6 th | |
1964 : 10 th | 1960 : nq | 1962 : 8 th | |
1967 : nq | 1964 : 10 th | 1966 : 11 th | |
1971 : 6 th | 1968 : 11 th | 1970 : 2 ND | |
1975 : nq | 1972 : 4 th | 1974 : 7 E | |
1976 : nq | 1979 : 7 E | 1976 : 4 th | 1978 : 4 th |
1980 : nq | 1983 : nq | 1980 : 11 th | 1981 : nq |
1984 : nq | 1986 : nq | 1983 : nq | 1985 : 8 th |
1988 : nq | 1990 : nq | 1987 : 8 e | 1989 : 8 th |
1992 : nq | 1994 : 9 th | 1991 : nq | 1993 : 2 nd |
1996 : nq | 1998 : nq | 1995 : 11 th | 1997 : nq |
2000 : 5 tys | 2002 : 8 th | 1999 : 2 nd | 2001 : 1 st |
2004 : nq | 2006 : 5 th | 2003 : 5 th | 2005 : 5 th |
2008 : nq | 2010 : 6 th | 2007 : 8 th | 2009 : 1 st |
2012 : 2 nd | 2014 : 7 euro | 2011 : 3 rd | 2013 : 2 ND |
2016 : 4 th | 2018 : 5 th | 2015 : 2 nd | 2017 : 2 ND |
2021 **: | 2019 : 2 ND | 2021 : 2 ND |
Poniższa tabela przedstawia listę zawodników wybranych do Igrzysk Olimpijskich 2020 .
Na 5 czerwca 2021, koniec przygotowań do Mistrzostw Europy w Koszykówce Kobiet 2021 , francuska drużyna koszykówki kobiet rozegrała 1202 mecze, odnosząc 701 zwycięstw, 500 porażek i 1 remis.
Przez przeciwnikaPoniższa tabela podsumowuje mecze ze wszystkimi przeciwnikami drużyny Francji. Stanowi to pozytywną ogólną ocenę, ale przedstawia negatywną ocenę w porównaniu z głównymi drużynami światowej koszykówki, obecnymi lub byłymi, takimi jak Australia, Stany Zjednoczone, Węgry, ZSRR czy Jugosławia. Ale drużyna Francji ma pozytywny bilans przeciwko Hiszpanii, Niemcom, Grecji, Włochom, Polsce, Rosji, Serbii, a nawet Turcji. Jedynym remisem osiągniętym do tej pory przez francuską drużynę było12 lutego 1948 przeciwko Węgrom.
Przeciwnik | mecze | Zwycięstwa | Porażki | rysuje | Średnia zdobytych punktów | Średnia zebranych punktów | % wygranych |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Albania | 1 | 1 | 0 | 0 | 92,0 | 59,0 | 100 |
Niemcy | 43 | 33 | 10 | 0 | 71,0 | 59,7 | 77 |
Angola | 2 | 2 | 0 | 0 | 75,5 | 41,0 | 100 |
Argentyna | 4 | 4 | 0 | 0 | 74,0 | 48,8 | 100 |
Armenia | 1 | 1 | 0 | 0 | 88,0 | 69,0 | 100 |
Australia | 26 | 12 | 14 | 0 | 64,7 | 67,1 | 46 |
Austria | 8 | 8 | 0 | 0 | 69,1 | 36,6 | 100 |
Belgia | 40 | 31 | 9 | 0 | 61,2 | 45,4 | 78 |
Białoruś | 12 | 11 | 1 | 0 | 66,2 | 57,9 | 92 |
Bośnia i Hercegowina | 4 | 2 | 2 | 0 | 78,5 | 63,8 | 50 |
Brazylia | 25 | 16 | 9 | 0 | 67,6 | 64,0 | 64 |
Bułgaria | 43 | 7 | 36 | 0 | 52,2 | 63,8 | 16 |
Kanada | 38 | 29 | 9 | 0 | 61,0 | 53,9 | 76 |
Zjednoczony zespół | 2 | 0 | 2 | 0 | 75,0 | 88,0 | 0 |
Chile | 2 | 0 | 2 | 0 | 47,0 | 53,0 | 0 |
Chiny | 28 | 19 | 9 | 0 | 73,5 | 71,6 | 68 |
Cypr | 1 | 1 | 0 | 0 | 95,0 | 27,0 | 100 |
Korea Północna | 1 | 1 | 0 | 0 | 64,0 | 62,0 | 100 |
Korea Południowa | 22 | 7 | 15 | 0 | 65,3 | 69,3 | 32 |
Chorwacja | 12 | 12 | 0 | 0 | 75,1 | 60,7 | 100 |
Kuba | 29 | 17 | 12 | 0 | 70,5 | 70,4 | 59 |
Dania | 8 | 8 | 0 | 0 | 73,9 | 52,8 | 100 |
Szkocja | 2 | 2 | 0 | 0 | 75,5 | 19,0 | 100 |
Ekwador | 1 | 1 | 0 | 0 | 80,0 | 49,0 | 100 |
Hiszpania | 63 | 32 | 31 | 0 | 65,1 | 64,3 | 51 |
Estonia | 2 | 2 | 0 | 0 | 72,5 | 44,0 | 100 |
Stany Zjednoczone | 30 | 5 | 25 | 0 | 61,5 | 77,3 | 17 |
Finlandia | 16 | 11 | 5 | 0 | 70,4 | 61,3 | 69 |
Brytania | 11 | 10 | 1 | 0 | 80,3 | 54,7 | 91 |
Grecja | 25 | 20 | 21 | 4 | 69,3 | 59,3 | 84 |
Węgry | 73 | 33 | 39 | 1 | 60,3 | 63,3 | 45 |
Irlandia | 2 | 2 | 0 | 0 | 88,0 | 44,0 | 100 |
Izrael | 9 | 6 | 3 | 0 | 77,0 | 68,1 | 67 |
Włochy | 87 | 48 | 39 | 0 | 56,9 | 53,3 | 55 |
Japonia | 13 | 7 | 6 | 0 | 73,2 | 70,1 | 54 |
Kazachstan | 1 | 1 | 0 | 0 | 77,0 | 52,0 | 100 |
Kenia | 1 | 1 | 0 | 0 | 108,0 | 44,0 | 100 |
Łotwa | 12 | 10 | 2 | 0 | 71,3 | 58,8 | 83 |
Litwa | 22 | 17 | 5 | 0 | 70,8 | 57,3 | 77 |
Luksemburg | 1 | 1 | 0 | 0 | 108,0 | 54,0 | 100 |
Madagaskar | 1 | 1 | 0 | 0 | 113,0 | 56,0 | 100 |
Mali | 1 | 1 | 0 | 0 | 87,0 | 33,0 | 100 |
Meksyk | 1 | 1 | 0 | 0 | 55,0 | 35,0 | 100 |
Czarnogóra | 4 | 3 | 1 | 0 | 75,3 | 63,3 | 75 |
Mozambik | 1 | 1 | 0 | 0 | 89,0 | 45,0 | 100 |
Nigeria | 1 | 1 | 0 | 0 | 84,0 | 62,0 | 100 |
Nowa Zelandia | 3 | 3 | 0 | 0 | 81,0 | 51,0 | 100 |
Paragwaj | 3 | 3 | 0 | 0 | 50,0 | 34,0 | 100 |
Holandia | 26 | 18 | 8 | 0 | 58,4 | 51,1 | 69 |
Peru | 2 | 2 | 0 | 0 | 79,5 | 40,5 | 100 |
Polska | 78 | 48 | 30 | 0 | 64,7 | 62,2 | 62 |
Portoryko | 2 | 2 | 0 | 0 | 92,0 | 49,5 | 100 |
Portugalia | 4 | 6 | 0 | 0 | 71,5 | 48,5 | 100 |
Republika Czeska | 22 | 17 | 5 | 0 | 72,5 | 64,7 | 77 |
Rumunia | 51 | 29 | 22 | 0 | 63,6 | 59,2 | 57 |
Rosja | 33 | 21 | 12 | 0 | 68,7 | 65,4 | 64 |
Senegal | 11 | 11 | 0 | 0 | 78,0 | 46,4 | 100 |
Serbia | 18 | 12 | 6 | 0 | 74,1 | 62,7 | 67 |
Słowacja | 16 | 14 | 2 | 0 | 66,9 | 52,3 | 88 |
Słowenia | 4 | 3 | 1 | 0 | 73,5 | 57,5 | 75 |
Szwecja | 15 | 10 | 5 | 0 | 78,6 | 69,3 | 66 |
szwajcarski | 9 | 9 | 0 | 0 | 60,0 | 29,7 | 100 |
Tajwan | 2 | 2 | 0 | 0 | 94,5 | 68,0 | 100 |
Czechosłowacja | 66 | 11 | 55 | 0 | 53,7 | 65,3 | 17 |
Tajlandia | 1 | 1 | 0 | 0 | 111,0 | 48,0 | 100 |
Tunezja | 1 | 1 | 0 | 0 | 131,0 | 35,0 | 100 |
indyk | 19 | 13 | 6 | 0 | 65,6 | 56,4 | 68 |
Ukraina | 7 | 6 | 1 | 0 | 84,1 | 68,7 | 86 |
ZSRR | 31 | 0 | 31 | 0 | 46,8 | 75,0 | 0 |
Jugosławia | 44 | 19 | 25 | 0 | 62,2 | 64,8 | 43 |
Zair | 2 | 2 | 0 | 0 | 71,0 | 52,5 | 100 |
Sumy | 1202 mecze |
701 zwycięstw |
500 strat |
1 remis |
74,4 | 55,7 | 58% wygrywa |
Poniższa tabela podsumowuje mecze reprezentacji Francji według dekad. Wyniki są ogólnie pozytywne, z wyjątkiem lat 80., kiedy Francja wykazuje saldo ujemne.
Dekada | mecze | Zwycięstwa | Porażki | rysuje | Średnia zdobytych punktów | Średnia zebranych punktów | % wygranych |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1930-1939 | 4 | 1 | 3 | 0 | 23,5 | 34,0 | 25 |
1940-1949 | 9 | 5 | 3 | 1 | 32,8 | 30,6 | 56 |
1950-1959 | 80 | 38 | 42 | 0 | 44,9 | 45,9 | 48 |
1960-1969 | 133 | 51 | 82 | 0 | 52,0 | 53,5 | 38 |
1970-1979 | 183 | 93 | 90 | 0 | 61,6 | 60,8 | 51 |
1980-1989 | 201 | 72 | 129 | 0 | 66,4 | 71,0 | 36 |
1990-1999 | 195 | 124 | 71 | 0 | 70,9 | 65,8 | 64 |
2000-2009 | 200 | 158 | 42 | 0 | 72,8 | 60,4 | 79 |
2010-2019 | 188 | 150 | 38 | 0 | 71,1 | 59,3 | 80 |
2020-2029 | 9 | 9 | 0 | 0 | 75 | 57,1 | 100 |
Statystyczny | Nagrywać | Przestarzały | Zawody | Spotkanie |
---|---|---|---|---|
Największe zwycięstwo | 96 | 15 września 2002 r. | Mistrzostwa Świata 2002 | Francja 131-135 Tunezja |
Większa porażka | 62 | 7 września 1987 r. | Mistrzostwa Europy 1987 | ZSRR 109-47 Francja |
Więcej zdobytych punktów | 1310 | 15 września 2002 r. | Mistrzostwa Świata 2002 | Francja 131-135 Tunezja |
Mniej zdobytych punktów | 14 | 14 października 1938 r | Mistrzostwa Europy 1938 | Litwa 20-14Francja |
Więcej zebranych punktów | 1150 | 29 czerwca 1990 | Przyjazna gra | Stany Zjednoczone 115-74 Francja |
Mniej zebranych punktów | 10 | 24 kwietnia 1960 | Przyjazna gra | Francja 55-10 Szkocja |
Poniższa tabela przedstawia dwudziestu najczęściej wybieranych graczy we francuskiej drużynie koszykówki.
Ranga | Figlarny | Selekcje |
---|---|---|
1 | Celine Dumerc | 262 |
2 | Paoline Ekambi | 254 |
3 | Elisabeth Riffiod | 247 |
4 | Yannick Souvré | 243 |
5 | Cathy Melain | 241 |
6 | Jacqueline Delachet | 239 |
7 | Nathalie Lesdema | 222 |
8 | Endene Miyem | 216 |
9 | Sandra Le Drean | 214 |
10 | Halima Soussi | 211 |
11 | Edwige Lawson-Wade | 210 |
12 | Colette Passemard | 209 |
13 | Irena Guidotti | 205 |
14 | Izabela Fijałkowski | 204 |
15 | Audrey Sauret | 202 |
16 | Loetitia Moussard | 198 |
17 | Sandrine Gruda | 196 |
18 | Emmeline Ndongue | 196 |
19 | Emilie Gomiś | 194 |
20 | Martine Campi | 193 |
W śmiały gracze nadal w działalności.
Punkty karieryPoniższa tabela podsumowuje w 5 czerwca 2021 dwudziestu graczy, którzy zdobyli najwięcej punktów dla reprezentacji Francji:
Ranga | Figlarny | Zwrotnica |
---|---|---|
1 | Sandrine Gruda | 2,578 |
1 | Izabela Fijałkowski | 2567 |
3 | Elisabeth Riffiod | 2478 |
4 | Cathy Melain | 2439 |
5 | Jacky Chazalon | 2 334 |
6 | Paoline Ekambi | 2 321 |
7 | Irena Guidotti | 2 288 |
8 | Endene Miyem | 1942 |
9 | Odile Santaniello | 1883 |
10 | Celine Dumerc | 1,727 |
11 | Katarzyna Malfois | 1,713 |
12 | Sandra Le Drean | 1,651 |
13 | Audrey Sauret | 1,639 |
14 | Nicole antybe | 1,633 |
15 | Yannick Souvré | 1429 |
16 | Edwige Lawson-Wade | 1,367 |
17 | Isabelle Yacoubou | 1,306 |
18 | Nathalie Lesdema | 1299 |
19 | Emilie Gomiś | 1279 |
20 | Martine Campi | 1213 |
W śmiały gracze nadal w działalności.