| ||||||||||||||
Wybory parlamentarne w Bissau-Gwinei w 2019 r | ||||||||||||||
102 mandaty w Narodowym Kongresie Ludowym (większość bezwzględna: 52 mandaty) | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
10 marca 2019 roku | ||||||||||||||
Organ wyborczy i wyniki | ||||||||||||||
Zarejestrowany | 761 676, | |||||||||||||
Wyborcy | 645,085 | |||||||||||||
84,69% ▼ −3,9 | ||||||||||||||
Głosy puste i nieważne | 42,704 | |||||||||||||
![]() |
Afrykańska Partia Niepodległości Gwinei i Zielonego Przylądka | |||||||||||||
Głos | 212,148 | |||||||||||||
35,22% | ▼ −12.8 | |||||||||||||
Uzyskane miejsca | 47 | ▼ −10 | ||||||||||||
![]() |
Ruch na rzecz alternacji demokratycznej G-15 | |||||||||||||
Głos | 126 935, | |||||||||||||
21,07% | ▲ +21.1 | |||||||||||||
Uzyskane miejsca | 27 | ▲ +27 | ||||||||||||
![]() |
Impreza odnowy społecznej | |||||||||||||
Głos | 127 104, | |||||||||||||
21,10% | ▼ −9.7 | |||||||||||||
Uzyskane miejsca | 21 | ▼ −20 | ||||||||||||
![]() |
Zjednoczone Zgromadzenie Ludowe | |||||||||||||
Głos | 51 049, | |||||||||||||
8,47% | ▲ +8,5 | |||||||||||||
Uzyskane miejsca | 5 | ▲ +5 | ||||||||||||
Skład wybranego zgromadzenia | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
Premier Gwinei Bissau | ||||||||||||||
Towarzyski | Wybrany | |||||||||||||
Aristides Gomes PAIGC |
Aristides Gomes PAIGC |
|||||||||||||
W 2019 Bissau-Gwinei wybory parlamentarne odbędą się10 marca 2019 rokuw Gwinei Bissau na odnowienie składu 102 członków Izby Narodowego Zgromadzenia Ludowego .
Wybory są kulminacją długiego kryzysu politycznego między prezydentem José Mário Vazem a partią rządzącą w ramach reżimu półprezydenckiego .
Afrykańska Partia Niepodległości Gwinei i Wysp Zielonego Przylądka (PAIGC) nie odzyskać absolutną większość, osłabiane przez dysydentów z kilku jej członków, którzy utworzonych Ruch dla Demokratycznej Alternation G-15, natomiast odnowienia Partii Socjaldemokratycznej, główny Partia opozycyjna również zanotowała bardzo wyraźny spadek wyników. Upadek dwóch wielkich historycznych formacji odbywa się w ten sposób na korzyść MADEM G-15 i Zjednoczonego Zgromadzenia Ludowego (API), które wchodzą do parlamentu.
W następstwie porozumień koalicyjnych zawartych w trakcie kampanii wyborczej PAIGC zdołała jednak utrzymać się dzięki wsparciu API i dwóch mniejszych formacji, z których pierwsza została uznana za „króla” tych wyborów. Mimo, że wybory odbyły się w bardzo dobrych warunkach, bez przemocy i przy bardzo wysokiej frekwencji wynoszącej prawie 85%, wyniki te niepokoją obserwatorów. Wznowienie PAIGC de facto przedłuża instytucjonalny spór między rządem a prezydentem Wazem w kontekście wyborów prezydenckich, które odbędą się w listopadzie tego samego roku.
Wybory muszą położyć kres trwającemu od kilku lat kryzysowi politycznemu sierpień 2015, kiedy prezydent José Mário Vaz odwołuje premiera Domingosa Simõesa Pereira , przywódcę Afrykańskiej Partii Niepodległości Gwinei i Zielonego Przylądka (PAIGC), u władzy, której członkiem jest również José Mário Vaz, w następstwie sporu między tymi dwoma panami. Inwestytura następcy Pereiry, Baciro Djá , została 1 września unieważniona przez Sąd Najwyższy, a PAIGC wykluczyła go z partii. Carlos Correia , kandydat wysunięty przez PAIGC, zastąpił go dwa tygodnie później.
Plik 12 maja 2016 rPrezydent José Mário Vaz zwolnił go z kolei wraz ze swoim rządem. Następuje po nim Baciro Djá . Jednak rząd odmawia scedowania władzy i decyduje się nie opuszczać siedziby rządu na rzecz rządu Djá. W odpowiedzi wymiar sprawiedliwości Bissau-Gwinei odciął dopływ wody i prądu w budynku oraz zakazał wstępu ministrom, którzy już wyszli. Plik10 czerwca 2016 rostatecznie opuszcza siedzibę rządu wraz ze swoimi ministrami. Następnie został zastąpiony przez Baciro Djá , obecnie określanego jako niezależny .
Dnia podpisano w Konakry porozumienie o zakończeniu kryzysu 12 października 2016 r, a Umaro Sissoco Embaló (PAIGC) zostaje premierem dnia18 listopada 2016 w celu jak najszybszego zorganizowania wiadomości legislacyjnych, ale zrezygnował z 12 stycznia 2018 ruznając, że warunki pozwalające mu na dalsze pełnienie funkcji nie zostały spełnione. W międzyczasie spory w rządzącej partii doprowadziły do odejścia 15 posłów z 57, powodując utratę przez PAIGC absolutnej większości w zgromadzeniu liczącym 102 mandaty. Prezydent Waz powołał wówczas Artura Silvę przy wsparciu 15 buntowników i 41 deputowanych Partii Odnowy Społecznej (PRS), wcześniej w opozycji. W ten sposób kryzys trwa w klasie politycznej.
W dniu podpisano nowe porozumienie o wyjściu z kryzysu 14 kwietnia 2018 rw Lomé na nadzwyczajnym szczycie Wspólnoty Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej (ECOWAS). Doprowadziło to do powołania konsensusu premiera Aristidesa Gomesa , odpowiedzialnego za doprowadzenie kraju do wyborów parlamentarnych, ustanowionych w18 listopada. Plik19 kwietnia, Parlament przedłuża mandat, który miał wygasnąć w dniu 23 kwietnia 2018 r, aż do ogłoszenia wyników nowych wyborów parlamentarnych. Fundusze niezbędne do organizacji wyborów szacuje się na 5 miliardów franków CFA, czyli 7,5 miliona euro, czyli kwoty, której kraj nie posiada. W lipcu rząd był w stanie uwolnić tylko mniej niż 15% niezbędnych środków, czyli 1 milion euro. Premier Aristides Gomes podróżuje do kilku krajów Afryki Zachodniej, aby prosić o wsparcie swoich sąsiadów z ECOWAS. Plik5 czerwca, udaje się do Brukseli, aby uzyskać status Unii Europejskiej. W takim przypadku przełożenie głosowania uważa się za prawdopodobne.
W październiku ECOWAS, Unia Afrykańska (UA) i Organizacja Narodów Zjednoczonych „z zadowoleniem przyjmują postępy w stabilizacji kraju” . Odroczenie staje się jednak nieuniknione, w szczególności ze względu na opóźnienie spisu wyborczego, który ma się zakończyć w dniu20 października ale przedłużony do 20 listopada w wyniku trudności w zapisaniu 886 292 wyborców.
Prezydent Vaz uspokaja jednak społeczność międzynarodową, zapowiadając przedłużenie rządu Aristide Gomes do faktycznego przeprowadzenia wyborów.Premier organizuje konsultacje między różnymi partiami w sprawie nowego terminu wyborów. Rozważanych jest kilka alternatyw, począwszy od16 grudnia i 27 stycznianastępnego roku. Spis, który był wtedy ukończony w 70%, został przedłużony o piętnaście dni do5 grudnia. W związku z tym przeprowadzenie wyborów przed końcem roku jest zagrożone. Plik20 grudnia, José Mario Vaz naprawia je dekretem prezydenta o godz 10 marca w kolejnym roku, po kilkudniowych konsultacjach prowadzonych przez Prezesa Rady Ministrów, podczas których większość partii głosowała za tym terminem, 17 i 24 lutego zostały również wymienione.
Ludowe „s Zgromadzenie składa się ze stu i dwa miejsca wypełnione co cztery lata, z których jeden jest o sto wielo - członek proporcjonalnym głosowaniu z listy zablokowanych w dwudziestu siedmiu - Multi - członek okręgach . Po niedawnej reformie dwa pozostałe mandaty są wybierane przez diasporę, obecną w szczególności w Afryce i Europie. Partie są zobowiązane do przedstawienia list kandydatów, na których w każdym z okręgów wyborczych jest co najmniej 36% kobiet.
Partie przedstawiają swoje listy kandydatów w okresie od 1 stycznia do 10 stycznia do Sądu Najwyższego (CSJ), który rozstrzyga o ich ważności w ciągu ośmiu dni, przy czym kampania wyborcza rozpoczyna się 16 lutego na koniec 8 marca 2019 roku.
Piętnastu deputowanych-dysydentów z PAIGC przegrupowuje się, tworząc nową partię, Ruch na rzecz Alternacji Demokratycznej G-15 (MADEM G-15), a następnie zawrzeć przyszłą umowę koalicyjną z Partią Odnowy Społecznej. Prezydent Vaz również opowiada się za zwycięstwem PRS.
Jednocześnie PAIGC robi to samo z kilkoma małymi ugrupowaniami: Zjednoczonym Zgromadzeniem Ludowym - na czele z Nuno Gomesem Nabiamem, pokonanym w drugiej turze wyborów prezydenckich w 2014 roku przez José Mario Vaza - Nową Partię Demokracji, oraz Union for Change.
![]() | ||||||||||||||
Lewo | Głos | % | +/- | Siedzenia | +/- | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Afrykańska Partia Niepodległości Gwinei i Zielonego Przylądka (PAIGC) | 212,148 | 35.22 |
![]() |
47 |
![]() |
|||||||||
Partia Odnowy Społecznej (PRS) | 127 104, | 21.10 |
![]() |
21 |
![]() |
|||||||||
Ruch na rzecz demokratycznej alternacji G-15 (MADEM G-15) | 126 935, | 21.07 | Nv | 27 |
![]() |
|||||||||
Zjednoczone Zgromadzenie Ludowe (APU) | 51 049, | 8.47 | Nv | 5 |
![]() |
|||||||||
Narodowy Front Patriotyczny (FREPASNA) | 13 926, | 2.31 | Nv | 0 | ![]() |
|||||||||
Partia Demokratycznej Konwergencji (PCD) | 9,864 | 1.64 |
![]() |
0 |
![]() |
|||||||||
Nowa Partia Demokracji (PND) | 9,019 | 1.50 |
![]() |
1 | ![]() |
|||||||||
Union for Change (UM) | 8.535 | 1.42 |
![]() |
1 | ![]() |
|||||||||
Ruch oporu Gwinea Bissau-Bafatá | 6 959, | 1.16 |
![]() |
0 | ![]() |
|||||||||
Afrykański Kongres Narodowy (CNA) | 6,005 | 1,00 | Nv | 0 | ![]() |
|||||||||
11 innych stron (mniej niż 1% każda) | 30,837 | 5.12 | - | 0 | - | |||||||||
Oddane głosy | 602,381 | 93,38 | ||||||||||||
Głosy puste i nieważne | 42,704 | 6.62 | ||||||||||||
Całkowity | 645,085 | 100 | - | 102 | ![]() |
|||||||||
Wstrzymało się | 116,591 | 15.31 | ||||||||||||
Zarejestrowany / uczestnictwo | 761 676, | 84,69 |
Afrykańska Partia Niepodległości Gwinei i Wysp Zielonego Przylądka (PAIGC) nie odzyskać absolutną większość, osłabiane przez dysydentów z kilku jej członków, którzy utworzonych Ruch dla Demokratycznej Alternation G-15, natomiast odnowienia Partii Socjaldemokratycznej, główny Partia opozycyjna również zanotowała bardzo wyraźny spadek wyników. Upadek dwóch wielkich historycznych formacji odbywa się w ten sposób na korzyść MADEM G-15 i Zjednoczonego Zgromadzenia Ludowego (API), które wchodzą do parlamentu.
W następstwie porozumień koalicyjnych zawartych w trakcie kampanii wyborczej PAIGC zdołała jednak utrzymać się dzięki wsparciu API, uznawanego za „króla” tych wyborów, oraz dwóch mniejszych formacji „Unii na rzecz Zmian i Nowej Demokracji”. Przyjęcie. Pomimo sondażu, który odbył się w bardzo dobrych warunkach, bez przemocy i przy bardzo wysokiej frekwencji wynoszącej prawie 85%, wyniki niepokoją obserwatorów. Wznowienie PAIGC de facto przedłuża instytucjonalny spór między rządem a prezydentem Wazem w kontekście wyborów prezydenckich, które odbędą się w listopadzie tego samego roku.
Po wyborach parlamentarnych sądy odrzuciły wniosek opozycji o oczekiwanie na utworzenie Biura Zgromadzenia w celu rozpoczęcia konsultacji w sprawie powołania kolejnego rządu. Po rozpoczęciu negocjacji Prezydent José Mário Vaz odmawia powołania Domingosa Simõesa Pereiry na stanowisko premiera, zwracając się do PAIGC o zaproponowanie kolejnego kandydata. Plik22 czerwcaw przeddzień wygaśnięcia mandatu Prezydent Waz odnowił ustępującego premiera Gomesa, co zostało zaakceptowane przez PAIGC. José Mário Vaz, który zdecydował się pozostać na stanowisku do wyborów prezydenckich w listopadzie, demonstracje wzywają do jego odejścia. Plik27 czerwca, Parlament decyduje o jego zastąpieniu przez przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego Cipriano Cassamá. Parlamentarzyści większości, na której czele stoi PAIGC, rzeczywiście uważają ją za bezprawną po wygaśnięciu jej pięcioletniej kadencji. Konstytucja jest jednak niejasna co do możliwości przedłużenia mandatu prezydenta, podnosząc kwestię przymusowego charakteru jego odejścia. Plik29 czerwcaprokuratura nakazuje aresztowanie Cipriano Cassamá, przewodniczącego parlamentu i Calify Seidi, przewodniczącego grupy parlamentarnej PAIGC. Tego samego dnia ECOWAS podejmuje na szczycie decyzję o utrzymaniu prezydenta Vaza, który jednak musi pozwolić rządowi Aristides Gomes wykonywać swoje uprawnienia do wyborów prezydenckich w listopadzie. Nowy konsensus ministra sprawiedliwości musi również zostać powołany przed3 lipca i Gomes tworzą nowy rząd przed 15. dniem nominacji 3 lipca.