Kościół Notre-Dame-du-Calvaire w Châtillon

Kościół Notre-Dame-du-Calvaire
Prezentacja
Kult	rzymskokatolicki
Rodzaj	Kościół parafialny
przywiązanie	Diecezja Nanterre
Rozpoczęcie budowy	1932
Koniec prac	1934
Dominujący styl	neobizantyjski
Ochrona	MH Dołączył ( 2004 )  Dziedzictwo XX th wieku.
Geografia
Kraj	Francja
Region	Ile-de-France
Departament	Hauts-de-Seine
Miasto	Châtillon (Hauts-de-Seine)
Informacje kontaktowe	48 ° 48 ′ 28 ″ na północ, 2 ° 17 ′ 03 ″ na wschód
Geolokalizacja na mapie: Hauts-de-Seine Geolokalizacja na mapie: Francja

Kościół Notre-Dame-du-Calvaire jest jednym z dwóch kościołów w mieście Châtillon (Hauts-de-Seine) .

Kościół ten, z wyłączeniem jego glebę, został wymieniony jako zabytek Ponieważ24 czerwca 2004.

Historia

Kościół Notre-Dame-du-Calvaire został zbudowany w latach 1932-1934 przez Oeuvre des Chantiers du Cardinal , stowarzyszenie założone w 1931 roku przez kardynała Verdiera w celu promowania budowy i konserwacji kościołów katolickich w Paryżu i regionie paryskim.

Architekci to Joseph Flandrin (zmarł w 1934 r. ), A następnie Yves-Marie Froidevaux . Jego dekoracja trwała od 1935 do 1962 roku. Jean-Pierre Laurens , któremu powierzył tę pracę kardynał Verdier , mógł wykonać jedynie szkice, śmierć przerwała jego pracę w 1932 roku. Pod kierunkiem jego żony Yvonne Diéterle Laurens , jej uczniowie Georges Cheyssial , Gabriel Genieis , Pierre Guyenot , Jean-Henri Couturat ... wykonują ważny zestaw fresków, które stanowią o bogactwie tego kościoła. Nieliczne rzeźby są autorstwa Mariusa Petita , Paula Flandrina , Madeleine Froidevaux i Paula-François Niclausse .

Na zewnątrz

Zbudowany z czerwonej cegły z Bagneux (dzięki któremu w sąsiedztwie zyskał miano „czerwonego kościoła”) jest w stylu neobizantyjskim z rzędem 3 kopuł, z nawami bocznymi i boczną kaplicą po prawej stronie, zakończoną masywną dzwonnicą z pojedynczy dzwonek. Na elewacji o wyrafinowanym pięknie 6 płaskorzeźb z brązu przedstawiających cnoty teologiczne i kardynalne. Nad drzwiami kamienna pieta: Matka Boża Bolesna przyjmuje syna.

Wnętrze

Przy wejściu chrzcielnica, w której udzielany jest chrzest, który wprowadza do wspólnoty chrześcijańskiej: Kościół, Ciało Chrystusa. Nawa stanowi główne miejsce spotkań wiernych na celebracji Eucharystii, jako aktorów związanych z Ofiarą Chrystusa. Kończy się chórem, nieco podwyższonym wraz z ołtarzem celebracji, aw tle tabernakulum, w którym przechowywany jest konsekrowany chleb. To na ołtarzu kapłan wykonuje podczas Mszy świętej gesty Chrystusa Jezusa podczas ostatniego posiłku z uczniami: konsekrowany chleb i wino, które stają się Ciałem i Krwią Chrystusa, znakiem Jego całkowitego daru z miłości. żyjąca Obecność pośród nas.

Freski

Trzy kopuły są kolejno konsekrowane Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu.

Pierwszy przy wejściu, (1) Ojciec: stwórca człowieka (medaliony według Rdz 2-3, pierwsza relacja o stworzeniu). Nikt nie może zobaczyć Ojca: On daje się poznać przez swego Syna, który stał się człowiekiem, niesiony przez Maryję związaną z nowym stworzeniem (w środku). Na rogach czterech wielkich proroków Izraela.

Boczne łuki przedstawiają po lewej stronie Stary Testament: od Mojżesza (4) do Świętego Jana Chrzciciela (5). Naprzeciwko, po prawej stronie, Kościół z dwoma filarami: św. Piotrem (6) i św. Pawłem (7).

Druga zatoka jest w całości poświęcona Chrystusowi Jezusowi.

Kopuła (2) z błogosławionym Synem pośrodku otoczona koroną małych scenek ilustrujących kantyk trojga dzieci w piecu (Księga Daniela, rozdział 3). Aniołowie, muzycy kątów, przyłączają się do tej gloryfikacji

Chrystus przez całe stworzenie widzialne i niewidzialne.

Arkady dopełniają tę kontemplację. Po prawej Chrystus w Ewangeliach: jego życie publiczne (8), Jego męka i zmartwychwstanie (9). Naprzeciwko sklepienie lewe, bardzo oryginalne freski, bardzo rozbudowane: Chrystus w życiu duchowym chrześcijanina. Dwa obrazy na dole łuku zwrócone są ku sobie i odpowiadają sobie: Chrystus dobrowolnie wchodzi w swoją mękę, obejmując cierpienie (10), aby wierni mogli przyjąć Nadzieję (11). Te dwa aspekty, drogie wielkiemu poecie Charlesowi Péguyowi , przypominają ponadto płaskorzeźby głównego ołtarza, korona cierniowa i korona chwały.

Inne sceny przywołują drogę chrześcijan do Chrystusa, duchową walkę z występkami i pokusami, ofiarowanie samego Chrystusa w Ogrójcu i liturgii (przez lud święty, który przedstawia Go Ojcu), wezwanie i sąd ostateczny . Otaczają je dwie serie po 16 małych obrazów przedstawiających cnoty splecione z odpowiadającymi im wadami.

Trzecia zatoka to zatoka Ducha Świętego (3), symbolizowana w środku kopuły przez gołębicę w księdze pism świętych. Siedem medalionów przedstawia dary Ducha (por. Księga Izajasza, rozdz. 11). W pawilonach 4 ewangeliści piszą pod natchnieniem Ducha Bożego.

Na lewej ścianie scena Pięćdziesiątnicy (18) przypomina ten moment, kiedy Duch Święty zstępuje na apostołów zgromadzonych wokół Maryi Dziewicy (Dz. Apostolskie, rozdz. 2): nowe stworzenie, w którym uczestniczą dzieła. Pierwszego stworzenie (por. Rdz 1), wody, rośliny ziemi i te owce, które przywołują rzeszę uczniów.

Dynamizm Ducha rozwija się następnie w życiu świętych. Szczególną uwagę zwraca poświęcona jej arkada św. Joanny d'Arc (14-15). Wybór ten jest zasługą przyjaźni Jean-Pierre'a Laurensa i Charlesa Péguya , którego rozmyślania wpłynęły również na sceny z poprzedniej arkady (Chrystus żeniący się z cierpieniem, wierna Nadzieja). Całość dopełniają posąg świętej autorstwa rzeźbiarza Petita oraz wizerunek Joanny na jej wierzchu. Po lewej stronie posągu uderzenie w usta , prezent od statku Joan of Arc wycofanego z eksploatacji w 2010 roku, przedstawia świętą otoczoną przez jej towarzyszy wpływających do Orleanu.

Po drugiej stronie arkada poświęcona jest życiu Maryi (12-13).

Kaplica Najświętszej Marii Panny

Z dala od nawy, przyciąga swoją trzeźwością, stylem charakterystycznym dla wielkiego artysty, jakim był Jean-Pierre Laurens, dbający o doskonałość i esencję oraz emanującą z niej medytację. Pośrodku ogromna cisza otacza krucyfiks, w którym Dziewica łączy się z ofiarą Jej Syna za zbawienie wszystkich: Matkę Bożą Kalwaryjską. Gabriel Génies, uczeń Jean-Pierre'a Laurensa, odtworzył tu w stylu mistrza trzy prace z 1929 roku, przy czym scena Zwiastowania była przedmiotem malarskiej części zbiorów muzeum Chartres.

To milczenie przypomina milczenie anioła, który przyjmuje „Tak” Maryi na Zwiastowanie, oraz adorację pasterzy, którzy rozpoznają w tym małym dziecku, które jest im przedstawione, zapowiedzianego Zbawiciela.

Chór

Absydę wypełnia duży fresk przedstawiający Koronację Marii Panny. W centrum, siedząca na tronie Maryja, symbol Kościoła, przyjmuje koronę, znak wejścia do chwały Bożej. Otacza ją Trójca Święta: Ojciec i Syn, podobni do siebie, ponieważ „kto mnie widzi (Syna, który można przedstawić), widzi Ojca” (nieprzedstawialny), mówi nam Jezus. Ten, siedzący po prawej stronie Ojca, znajduje się więc po lewej stronie. Małe sceny umieszczone na jego płaszczu (kapie liturgicznej), w szczególności ukrzyżowanie, potwierdzają tę identyfikację. U góry Gołąb, symbol Ducha, więź miłości Ojca z Synem. Przedstawienie to jest inspirowane słynnym obrazem Koronacja Marii autorstwa Enguerranda Quartona przechowywanym w Chartreuse w Villeneuve-lès-Avignon.

U swoich stóp dwunastu apostołów w wielkich płaszczach pielgrzymów Ewangelii. Po obu stronach wielkimi postaciami świętych są osoby wymienione w pierwszej modlitwie eucharystycznej (kanon rzymski), podczas gdy w tle ogromna rzesza anonimowych świętych, którzy żyli z miłości Boga i weszli z Nim do Życia.

Czterech wielkich aniołów, tworzących scenę centralną, a także wirująca w absydzie muzykalna aniołów, adorują Boga Ojca-Syna-Ducha i przypominają nam, że sprawowana tam Eucharystia jest miejscem zjednoczenia niebiańskiej liturgii i ziemska liturgia.

Filary

Zilustrowane postaciami wielkich świętych: św. Ludwika (19), św. Wincentego a Paulo (20), Charlesa de Foucaulda (21), św. Franciszka z Asyżu (22). Są one za każdym razem przezwyciężane przez zakonników założonych przez nich lub zrodzonych z ich charyzmatu.

Z tyłu, obramowując wejście, trzech archaniołów: Święty Michał (23), Święty Rafał (24), Święty Gabriel (25) wprowadzają do kościoła, miejsca modlitwy i spotkania z Bogiem.

Parafialny

Aby odkryć freski Matki Bożej Kalwaryjskiej i ich historię: książka (96 stron) opublikowana w czerwiec 2008, bogato ilustrowane i napisane przez dwóch parafian, Jeana Martina i Pierre'a François.

W sprzedaży w parafii: 25  € (możliwość wysyłki)

Książka ta została wydana przez Stowarzyszenie Przyjaciół Kościoła Notre-Dame du Calvaire przy życzliwym wsparciu Gminy Châtillon.

Stowarzyszenie Przyjaciół Kościoła Matki Bożej Kalwaryjskiej

1, plac kościelny - 92320 Châtillon

Wycieczki z przewodnikiem: podczas dni dziedzictwa lub na życzenie Association des Amis de l'Eglise Notre-Dame du Calvaire

Aby wejść głębiej

Bibliografia

• Kościół Notre-Dame-du-Calvaire w Châtillon , Stowarzyszenie Przyjaciół kościoła Notre-Dame du Calvaire,czerwiec 2008, 96 stron

Powiązane artykuły

• Lista zabytków w Hauts-de-Seine

Linki zewnętrzne

• Miejsce parafii Châtillon, od której zależy ten kościół

Uwagi i odniesienia

1. Wskazówka n o  PA92000012 , baza Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury
2. G. Cheyssial .
3. „  Paroisse de Châtillon (92)  ” , na Paroisse de Châtillon (92) (dostęp 14 listopada 2015 ) .