Edward J. Maunick
Edward J. Maunick| Imię urodzenia | Joseph Marc Davy Maunick, znany jako Édouard J. Maunick |
|---|---|
| Narodziny |
23 września 1931 Flacq ( Mauritius ) |
| Śmierć |
10 kwietnia 2021 r Paryż ( Francja ) |
| Podstawowa działalność |
Pisarz, dziennikarz, dyplomata |
| Nagrody |
Nagroda Guillaume-Apollinaire Nagroda Tchicaya U Tam'si w dziedzinie poezji afrykańskiej Wielka nagroda Wielkiego Oficera Francofonii Orderu Gwiazdy i Klucza Oceanu Indyjskiego (Mauritius) Oficer Orderu Lwa Senegalu Oficer Legionu Komandor Honorowy Orderu Sztuki i Literatury |
| Język pisania | francuski , angielski |
|---|
Podstawowe prace
Jasne, słoneczne
Édouard Joseph Marc Maunick jest pisarzem i urodzonym na Mauritiusie dyplomatą 23 września 1931w dzielnicy Flacq i zmarł dalej10 kwietnia 2021 rw Paryżu .
Biografia
Édouard Maunick urodził się we Flacq w rodzinie Métis . Przez krótki czas pracował jako bibliotekarz w Port-Louis , a następnie w 1960 r. Przeniósł się do Paryża , gdzie pracował w firmie Radiophonic Cooperation . Publikuje także artykuły dla Présence africaine , blisko związanych z panafrykanizmem i innych gazet. Dołączył do UNESCO w 1982 roku, gdzie został dyrektorem wymiany kulturalnej i Kolekcji reprezentatywnych dzieł Unesco założonej przez Rogera Caillois. W latach 1985-2001 był członkiem Haut Conseil de la Francophonie . Od 1994 do 1995 był ambasadorem Mauritiusa w RPA .
Édouard Maunick jest ojcem muzyka i producenta Jean-Paula „Bluey” Maunicka , założyciela grupy Incognito .
Poezja
Pisze wiersze, w których oddaje swoje poczucie izolacji i wspomina prześladowania, jakich poddawali jego afrykańscy przodkowie ( Les Oiseaux du śpiewał w 1954; Les Manèges de la mer w 1964; Mascaret czyli książka o morzu i śmierci w 1966) . Napisał „ Zastrzel mnie” w 1970 roku, aby zaprotestować przeciwko wojnie w Biafrze , gdzie czarni zabijają czarnych.
Następują inne prace, takie jak Africaines du temps Dawniej w 1976 r .; Ku pamięci pamiętnej kontynuacji Till Yoruba Land w 1979 roku.
Pracuje
Poezja
- 1954 : Te krwawe ptaki ;
- 1964: Karuzele na morzu ;
- 1965 : Do ziemi Joruba ;
- 1966 : Odwiert pływowy lub księga morza i śmierci ;
- 1970 : Zastrzel mnie ;
- 1977 : Jasne słońce ;
- 1979 : Pamięci pamiętnej kontynuacji Till Yoruba Land ;
- 1982 : Archipelago Desert, a następnie Pagan Cantata for Jesus River ;
- 1983 : Nja Mahdaoui Przedmowa i wiersze ;
- 1985 : Skok w tęczy ;
- 1987 : Przylądek Rozpaczy, Soweto ;
- 1987: Drzewo jest przyczyną ;
- 1987: Mandela żyje i żyje ;
- 1988 : Słowa, aby zapłacić morzu ;
- 1988: Antologia osobista ;
- 1989 : kraj zezwolenia ;
- 1990 : Toi laminaire (kursywa dla Aimé Césaire) ;
- 1996 : piasku i popiołu ;
- 2000 : Tylko wiersz ;
- 2001 : Mandela żyje i żyje / Mandela żyje i żyje ;
- 2001: Ona i wyspa tej samej pasji ;
- 2004 : Burn to live / Burn to survival ;
- 2005 : 50 czterowierszów, by szydzić ze śmierci (Bartoldi, Maurice) ;
- 2006 : 50 quatrains do drwin ze śmierci, a następnie Against silence (Seghers) .
- 2019 : Sposób odmawiania śmierci. Osobista antologia. 50 lat poezji (Immédia, Maurice)
Proza
- Afrykańskie kobiety z przeszłości
- Kala, która marzy o wyprawie nad morze
- Kan to per ki mo la
- Tango
- Morze rozkoszuje się samotnością
- Sarah rany
- Nie znam bardziej nagiej nagości
- Następny samolot
- Złóż sega ki to zepsute!
Dyskografia
- Édouard Maunick znany jako Édouard Maunick (Production Decca, Société Française du Son, 1972
- Édouard Maunick (Archiwa dźwiękowe czarnej literatury Oceanu Indyjskiego, 1981)
- Wielkie głosy Południa - II Insularity i poezja (Frémeaux & Associés)
Kino
- Ki koté la mer : film napisany i z narracją autora, reżyseria Sandro Agénor, Antenne 2
Nagrody
- Członek Komitetu Honorowego Międzynarodowego Domu poetów i pisarzy w Saint-Malo
- 1977 : Nagroda Guillaume-Apollinaire dla Bright Sunny
- 1989 : Nagroda Tchicaya U Tam'si w dziedzinie poezji afrykańskiej
- 1990 : Nagroda za wpływ języka francuskiego
- 2003 : Wielka nagroda frankofonii
- 2014 : Nominacja do Międzynarodowej Nagrody Literackiej Neustadt
Dekoracje
-
Oficer Krajowego Orderu Lwa Senegalu
-
Oficer Legii Honorowej
-
Wielki Oficer Orderu Gwiazdy i Klucza Oceanu Indyjskiego (Mauritius) -
Komendant Orderu Sztuki i Literatury
_-_ribbon_bar.png){kind=small}
Uwagi i odniesienia
- Le Figaro , „ Mauritius poeta Édouard Maunick umiera w wieku 89 lat ” , na www.lefigaro.fr ,10 kwietnia 2021 r(dostęp 10 kwietnia 2021 )
- Patrick Bivort, „ Sekwencja specjalna: Bluey, lider grupy Incognito ” , w Classic 21 ,16 grudnia 2017 r(dostęp 11 kwietnia 2021 )
- Dodik Jégou i Christophe Penot, Międzynarodowy Dom Poetów i Pisarzy , Éditions Cristel, Saint-Malo, 2002, 57 s. ( ISBN 2-84421-023-6 )
Załączniki
Bibliografia
- Jean-Louis Joubert, Édouard J. Maunick: insular Métis poet , Paryż, Présence africaine, 2009, 94 s. ( ISBN 978-2-7087-0801-3 )
- Lilyan Kesteloot , „Édouard Maunick”, w Anthologie negro-africaine. Historia i teksty od 1918 do współczesności , Vanves, EDICEF, 2001 (nowe red.), P. 324-326
- Martine Mathieu-Job, „Édouard J. Maunick”, w: Christiane Chaulet Achour, we współpracy z Corinne Blanchaud, (red.), Słownik klasycznych pisarzy francuskojęzycznych: Afryka Subsaharyjska, Karaiby, Maghreb, Machrek, Ocean Indyjski , wyd. Honoré Champion, Paryż, 2010, s. 299-303 ( ISBN 978-2-7453-2126-8 )
- Jasmina Šopova i Jean-Louis Joubert (red.), Edouard J. Maunick: homage (anthology), Paryż, L'Harmattan, 1992, 207 str. ( ISBN 2-7384-1476-1 )
Linki zewnętrzne
-
Dokumentacja urzędowa :
- Plik wirtualnego organu międzynarodowego
- Międzynarodowy identyfikator nazwy normy
- Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
- System dokumentacji uczelni
- Biblioteka Kongresu
- Gemeinsame Normdatei
- Królewska Biblioteka Holenderska
- Biblioteka Uniwersytecka w Polsce
- Norweska baza biblioteczna
- Czeska Biblioteka Narodowa
- WorldCat Id
- WorldCat
- Informacje w słownikach ogólnych lub encyklopediach : Encyclopædia Britannica • Store norske leksikon • Who's Who we Francji
- Zasoby literaturowe :
- Label France : Stu artystów, którzy wybrali Francję, Édouard Maunick, Franco-Creole
- Elle & île - Wiersze o tej samej pasji