Pisanie Jurchen

Pisanie Jurchen
Przykładowe zdjęcie artykułu Skrypt Jurchen
„Jurchen” w skrypcie jurchen
Charakterystyka
Rodzaj Logogram , fonogram
Język (i) Jurchen
Historyczny
Czas XII th do XIII -go  wieku  pne. J.-C.
System (y) rodzic (e) Pismo w skali kostnej

 Pieczęć
  Pisma Świętego Kleryka
   Pisma Khitan
    Pisma Jurchen

Jurchen pisanie jest system zapisu używany do pisania Jurchen z XII th  wieku i XIII th  century czasów dynastii Jin założonej przez Jurchen , przodkowie mandżurskiej w północnej części Chin. Pochodzi ze skryptu Khitan, który sam wywodzi się z pisma chińskiego .

Pismo Jurchen zostało tylko częściowo rozszyfrowane. Zgodnie z glosariuszem juryńsko-chińskim zawiera 720 znaków. Jest to mieszanina logogramów przedstawiających całe słowa bez wskazania fonetycznego i fonogramów przedstawiających dźwięki.

To nie jest związane z pisania mandżurskiej używany w dynastii Qing od XVII th  century, ponieważ używa pochodnych alfabet pismo mongolskie .

Historia

Według Historii dynastii Jin , po użyciu pisma Khitan, skrypt jurchen został wprowadzony przez kanclerza Wanyana Xiyina w latach 1119-1120; jest znany jako wielkie pismo. Druga wersja, małe pismo, została wprowadzona w 1138 roku przez cesarza Xizonga i była używana od 1145 roku.

Nie jest znana żadna książka napisana w Jurchen. Z drugiej strony, od 1164 r . Na jurczen przetłumaczono dużą liczbę chińskich tekstów klasycznych , taoistycznych i konfucjańskich , a także poradników do przygotowywania cesarskich egzaminów . Jednak nie ma też więcej kopii.

Większość istniejących tekstów to krótkie napisy na znaczkach, przedmiotach ceramicznych, lustrach czy graffiti, a znamy przede wszystkim dziewięć lapidarnych inskrypcji na pomnikach. Najbardziej znana jest stela ze Wzgórza Zwycięstwa upamiętniająca zwycięstwo Agudy nad Liao, która składa się ze skróconego tłumaczenia tekstu na język chiński zapisanego na przodzie steli. Uważa się, że najstarszy napis to Kyongwon w Korei Północnej i pochodzi z lat 1138-1153.

Najnowszy napis znajduje się na steli świątyni Yongning, wzniesionej w 1413 roku nad brzegiem Amuru podczas wyprawy admirała Yishiha . Nosi buddyjską mantrę „  Om mani padme hum  ” w czterech językach (jurczeński, chiński, mongolski, tybetański).

Przez długi czas żadnych rękopisów na papierze były znane aż do odkrycia w 1968 roku tekstu dwóch stron z dnia 1217 w zbiorach Tangut rękopisów z Instytutu Orientalistyki Rękopisów w Petersburgu. Nie został jeszcze rozszyfrowany.

Następnie w 1979 roku u stóp steli w Muzeum Beilin w Xi'an odkryto kopię Nüshen zishu ( Księgi postaci Jurczenów ) . Napisana przez Wanyana Xiyina, jest to lista znaków pisanych dużym pismem, z których każdy reprezentuje całe słowo.

Jurchen pisanie musi być stosunkowo szeroko stosowane z uwagi na liczne graffiti, w lewo na białym pagoda z Hohhot .

Struktura

Wiele znaków Jurchen można traktować jako duplikaty lub zniekształcone kopie chińskich znaków lub znaków dużego pisma Khitan o podobnym znaczeniu. Inne wywodzą się ze znaków chińskich, ponieważ ich wymowa przypominała słowo jurchen. Niewiele znaków odnosi się do małego pisma Khitanów, jednak pismo jurchen zapożycza od niego ideę używania symboli fonetycznych do końcówek gramatycznych, do transkrypcji słów zapożyczonych z języka chińskiego i do słów bez ideogramów d. '' Specyficznych ideogramów. .

Porównując Nüshen zishu z późniejszymi inskrypcjami, można prześledzić rozwój tego pisarstwa, które zaczyna się od ideogramów i ewoluuje w kombinację ideogramów i fonogramów . Wiele słów pierwotnie zapisanych jednym znakiem jest następnie zapisywanych dwoma lub trzema znakami, przy czym znak oznaczający całe słowo jest następnie używany na początku i uzupełniany znakami fonetycznymi.

Monumentalne inskrypcje w jurczenach

Istnieją również inne krótkie napisy na przedmiotach, takich jak lustra, znaczki i paiza.

Zobacz też

Książki:

Link zewnętrzny: