École de Nîmes to francuski ruch spółdzielczy , aktywny zwłaszcza na południu Francji i kierowana przez protestantów ( Auguste Fabre , Édouard de Boyve ).
Chodzi o współpracę emancypacyjną, uczącą się strukturę demokracji i efektywności ekonomicznej, umożliwiającą zniesienie reżimu zysku bez popadania w etatyzm . Ideę spółdzielczości popularyzuje pierwszy kongres w Paryżu ( 1885 ) oraz miesięcznik „Emancypacja” ( 1886 ), prezentowany jako „czasopismo polityczno-ekonomiczne”. Pomysł ten odnosi się szczególnie do Nîmes ( Gard ): Charles Gide aktywnie uczestniczy w „spółdzielni konsumpcyjnej”, interesując się konkretnymi problemami zarządzania i konfliktami, jakie te spółdzielnie mają z handlem prywatnym. W 1888 r. W Nîmes utworzono „protestanckie stowarzyszenie zajmujące się praktycznym badaniem zagadnień społecznych”, którego przewodniczącym został pastor Tommy Fallot, a wiceprzewodniczącym Charles Gide.
Ta zasada solidarności - podzielana przez ludzi takich jak Louis Blanc , Henri Marion , Émile Durkheim , Léon Bourgeois - jest przedstawiana jako droga między liberalizmem a marksizmem . Ta solidarność „nie jest jak wolność czy równość czystym ideałem: jest to fakt najlepiej potwierdzony przez naukę i historię, współzależność ludzi rośnie z każdym dniem. "