Æthelwine | ||||||||
Biografia | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Śmierć | po 1071 | |||||||
Biskup Kościoła katolickiego | ||||||||
Biskup Durham | ||||||||
1056 - 1071 | ||||||||
| ||||||||
(en) Uwaga na www.catholic-hierarchy.org | ||||||||
Æthelwine (zmarł po 1071 ) jest ostatnim biskupem Durham z pochodzenia anglosaskiego .
Æthelwine został biskupem w 1056 roku przy wsparciu hrabiego Northumbrii Tostig Godwinson i króla Edwarda Wyznawcy . Następuje po swoim bracie, biskupie Æthelricu , który jest zmuszony do rezygnacji w wyniku skandalu finansowego. W 1059 r. Towarzyszył królowi Szkocji Malcolmowi III na dworze króla Edwarda wraz z Tostigiem i arcybiskupem York Cynesige , prawdopodobnie po to, by Malcolm uznał tam Edwarda za zwierzchnika. W 1065 nadzorował tłumaczenie relikwii Oswine z Deiry do Durham.
Podobnie jak jego brat przed nim, Æthelwine jest niepopularny wśród duchownych swojej katedry , głównie dlatego, że nie pochodzi z regionu i został mianowany głową diecezji bez zasięgnięcia rady kapituły katedry. W 1065 roku, podczas buntu przeciwko hrabiemu Tostigowi, mnisi katedry byli wśród przywódców. Bunt się udał, ale Æthelwine zachował swoje stanowisko.
Po podboju Anglii przez Normanów , Æthelwine był początkowo lojalny wobec nowego króla Wilhelma Zdobywcy . Przedstawił mu go latem 1068 roku w Yorku , razem z większością thegnów z północnej Anglii, a także przyniósł mu wiadomość o pokoju od króla Malcolma. William zwraca Æthelwine na dwór Malcolma ze swoimi warunkami, które akceptuje król Szkocji. W 1069 r., Kiedy nowy hrabia Northumbrii Robert de Comines przybył, aby przejąć jego twierdzę, to Æthelwine ostrzegł go o obecności angielskiej armii grasującej w regionie. Robert, który zlekceważył ostrzeżenie biskupa, podczas pobytu w swoim domu zostaje zaatakowany z zaskoczenia i płonie na śmierć.
Kiedy Wilhelm Zdobywca wyrusza na niszczycielską kampanię na północy , Æthelwine próbuje uciec, zabierając do Lindisfarne kilka cennych przedmiotów, w tym ciało Świętego Cuthberta . Został wzięty do niewoli i zmarł w niewoli zimą 1071-1072 lub później. Jego siedziba pozostaje pusta aż do nominacji króla Williama Walchera , który zostaje pierwszym księciem-biskupem Durham.