Simone Signoret

Simone Signoret Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Simone Signoret w 1947 roku. Kluczowe dane
Imię i nazwisko Henriette Charlotte Simone Kaminker
Narodziny 25 marca 1921
Wiesbaden ( Niemcy )
Narodowość Francuski
Śmierć 30 września 1985(lat 64)
Autheuil-Authouillet ( Francja )
Zawód Aktorka , scenarzystka
Wybitne filmy
Złoty hełm Dédée d'Anvers
Diabolicy
Ścieżki Górnego Miasta
Armia Cieni
Kot
Życie przed tobą

Simone Signoret , której prawdziwe nazwisko brzmi Simone Kaminker , jest francuską aktorką i pisarką , urodzona25 marca 1921w Wiesbaden ( Niemcy ) i zmarł dnia30 września 1985w Autheuil-Authouillet ( Eure ).

Nagroda za interpretację kobiecą na Festiwalu Filmowym w Cannes w 1959 roku za rolę w Les Chemins de la haute ville , była pierwszą francuską aktorką, która w następnym roku zdobyła Oscara dla najlepszej aktorki za ten sam film. W 1978 roku otrzymała Cezar dla najlepszej aktorki dla La Vie devant soi z powieści przez Romain Gary .

W latach 1948-1951 była żoną reżysera Yvesa Allégreta , z którym miała córkę Katarzynę , a następnie, od 1951 do śmierci, aktora i piosenkarza Yvesa Montanda .

Biografia

Początki rodziny

Simone Signoret jest najstarszą córką André Kaminkera (1888-1961), tłumacza, francuskiego pochodzenia polskiego , z rodziny żydowskiej, oraz Georgette Signoret (1896-1984), francuskiej , której ojciec pochodził z Marsylii. Simone urodziła się w Wiesbaden , we francuskiej strefie okupacyjnej utworzonej w Niemczech po I wojnie światowej , André Kaminker należał wówczas do wojsk okupacyjnych. Simone ma dwóch młodszych braci, Alaina i Jean-Pierre'a.

Młodzież i szkolenie (1923-1940)

Rodzina przeniosła się do Paryża w 1923 roku.

W okresie międzywojennym André Kaminker był z Jacquesem Paulem Bonjeanem dziennikarz w Poczcie Paryskiej . W 1934 wykonał symultaniczne tłumaczenie przemówienia Hitlera w Norymberdze dla francuskiego radia .

Simone jest w klasycznej szkole średniej. W liceum jest koleżanką z klasy i przyjaciółką Corinne Luchaire (1921-1950), która przerywa naukę na trzecim roku (ok. 1936) i rozpoczyna karierę filmową.

Na początku wojny pani Kaminker i jej dzieci schroniły się w Bretanii  : w latach 1939-1940 Simone była uczennicą Lycée de Vannes , gdzie przez kilka miesięcy miała Lucie Aubrac jako nauczycielkę historii (styczeń-lipiec 1940).

Okupacja i okres powojenny (1940-1950)

W lipiec 1940André Kaminker dołączył do Wolnej Francji w Londynie  ; został mówcą , zwłaszcza w Radiu Brazzaville .

Po powrocie do Paryża Simone musi pracować, aby pomóc matce. Wwrzesień 1940zostaje zatrudniona za 1400  F miesięcznie jako asystentka osobistego sekretarza Jeana Luchaire – ojca jej przyjaciółki Corinne Luchaire – niezachwianej zwolenniczki współpracy , dyrektora gazety Les Nouveaux Temps . Wiosną 1941 roku opuściła New Times, a Julien Luchaire postanowił robić kino. Ze względu na jej stan jako pół-żydowskie kobiety i bez COIC karty wydanej przez Propagandastaffel zaczęła z pomocą Corinne Luchaire, pojawiając się w kinie (zwłaszcza w Prince Charming i bolerko przez Jean Boyer , Les byli wieczór przez Marcel Carné , Adieu Léonard przez Jacques Prévert ). Następnie wybiera pseudonim sceniczny , zastępując swoje imię patronimiczne imieniem matki, Signoret.

W 1943 poznała reżysera Yvesa Allégreta . 16 kwietnia 1946rodzi się ich córka Catherine Allégret . Pobrali się w 1948 roku, ale wSierpień 1949, na piorun, zostawia go dla młodej śpiewaczki odkrytej przez Édith Piaf , Yves Montand , poznanego w Saint-Paul de Vence , którego poślubia22 grudnia 1951.

Kariera Simone jako aktorka została uruchomiona w 1946 roku z filmem Macadam , za którą zdobył nagrodę Suzanne-Bianchetti dla objawienia w 1947 Allégret dał Simone Signoret Jej pierwszą ważną rolę, zwłaszcza w Dedee d'Anvers w 1948 roku i Rides w 1950 roku.

1950

Ale z innymi reżyserami Simone Signoret obejrzano gwiazdorstwo w tym Złoty Kask z Jacques Becker w 1951 roku, Teresa Raquin od Marcel Carné w 1953 i Diabolique z Henri-Georges Clouzot w 1954 roku.

W 1954 roku Signoret i Montand kupili nieruchomość w Autheuil-Authouillet w Normandii . Rezydencja ta stanie się miejscem przyjaznych spotkań artystycznych i intelektualnych. Regularnie przebywają tam Jean-Paul Sartre , Simone de Beauvoir , Serge Reggiani , Pierre Brasseur , Luis Buñuel , Jorge Semprún . Para potwierdziła lewicowe idee i wkrótce została nazwana „towarzyszem podróży” Partii Komunistycznej .

W 1954 roku para utworzona francuską wersję Les Sorcières de Salem przez Arthura Millera w produkcji przez Raymond Rouleau , które byłyby przesianego trzy lata później ( Les Sorcières de Salem ), dzieło, które potępił zjawisko. Z maccartyzmu . W 1956 roku, że zagrała w filmie Yannick Bellon , Un Matin Comme les autres , krótki film o problemie niehigieniczne mieszkania na przedmieściach. W 1957 Simone Signoret towarzyszył Yvesowi Montandowi w jego (triumfalnym) tournée po krajach bloku wschodniego . Wracają jednak rozczarowani realnością krajów „realnego socjalizmu” i dlatego dystansują się od partii, nie wyrzekając się jednak swoich przekonań politycznych.

Po nakręceniu Les Chemins de la haute ville w Anglii pod kierunkiem Jacka Claytona , Simone Signoret wyjechała do Stanów Zjednoczonych z Yvesem Montandem w 1959 roku. Para zobaczyła wtedy Arthura Millera , który właśnie poślubił Marilyn Monroe . Ta ostatnia stawia Montand u boku w filmie Le Milliardaire (1960), który przygotowuje do kręcenia z Georgem Cukorem .

4 kwietnia 1960Simone Signoret otrzymuje Oscara dla najlepszej aktorki za rolę w Les Chemins de la haute ville , stając się pierwszą francuską aktorką, która otrzymała tę nagrodę ( Claudette Colbert , urodzona we Francji w 1903, zdobyła Oscara dla najlepszej aktorki w 1935 , ale jej rodzina wyjechała do Stanów Zjednoczonych w 1906, a w 1912 została naturalizowana jako Amerykanka), potem wróciła do Francji , podczas gdy między Yves Montandem i Marilyn Monroe nawiązywał się na kilka miesięcy znany wszystkim związek . Jednak po promocji filmu dołączył do żony. Kiedy po latach dziennikarka przywołuje z Simone Signoret romans jej męża z amerykańską aktorką, odpowie, że po prostu żałowała, iż Marilyn Monroe (która popełniła samobójstwo w 1962 roku) nigdy nie wiedziała, że ​​nie miała tego przeciwko niemu.

W wrzesień 1960podpisuje „Deklarację o prawie do buntu w wojnie algierskiej  ”, znaną jako Manifest z 121 .

Lata 60. i 70. XX wieku

W 1970 roku, Simone Signoret grał wiele ról, czasem politycznych, jak w L'Aveu przez Costa-Gavras z Montand w 1970 roku, i zawsze dramatyczne: L'Armée des Ombres przez Jean-Pierre Melville 1969, Le Chat z Jean Gabin i La Veuve Couderc z Alainem Delonem , obaj autorstwa Pierre Granier-Deferre w 1971, Les Granges Brûlées (znowu z Delonem) Jeana Chapota w 1973. Odbywa również trasy koncertowe z reżyserami nowej generacji, zwłaszcza Patrice Chéreau w La Chair de the Orchid w 1975 oraz w Judith Therpauve w 1978 i Alain Corneau w Police Python 357 w 1976.

W 1978 roku jej interpretacja Madame Rosa w filmie La Vie devant soi przyniosła jej Cezara dla najlepszej aktorki, a film zdobył Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego . W tym samym roku zwraca się również do telewizji w serialu Madame le Juge .

Ostatnie lata

Od 1981 roku zdrowie palącej i alkoholiczki Simone Signoret poważnie się pogarsza: przechodzi pierwszą operację woreczka żółciowego , a następnie stopniowo traci wzrok, nie rozróżniając na dłuższą metę jedynie sylwetki obiektów. Jego występy na ekranie stają się coraz rzadsze. Odbyła m.in. trasę koncertową L'Étoile du Nord z Pierre Granier-Deferre w 1982 roku, a także dwa filmy telewizyjne z Marcelem Bluwalem  : Thérèse Humbert w 1983 i Music-hall w 1985. Jeden z jej ostatnich znaczących występów miał miejsce kilka miesięcy przed śmiercią w programie 7 sur 7, w którym prosi dziennikarkę Anne Sinclair o przedstawienie logo SOS Racisme „Touche pas à mon pote”.

Cierpi na raka trzustki , przechodzi ostateczną operację wSierpień 1985i zmarł w swojej posiadłości w Autheuil dnia 30 września, 64 lata. Została pochowana na cmentarzu Père-Lachaise . Yves Montand , który zmarł sześć lat później, wListopad 1991, jest pochowany u jego boku.

Simone Signoret opublikowała autobiografię La nostalgie n'est plus ce n'est plus quoi elle was w 1975, kolejną opowieść autobiograficzną, Następnego dnia uśmiechała się ... w 1979 i powieść, Adieu Volodia , w 1985.

Jej córka Catherine Allégret została aktorką, wnuk Benjamin Castaldi , a prawnuk Julien Castaldi – prezenterami telewizyjnymi.

Filmografia

Kino

Krótkie filmy

Telewizja

Teatr

Publikacje

Nagrody

Nagrody

Spotkania

Hołdy

Piosenkarka Nina Simone wybrała swój pseudonim w hołdzie Simone Signoret po tym, jak zobaczyła ją w Złotym Hełmie .

We Francji kilka nazw ulic nosi imię aktorki, w tym Paryż , promenada nabrzeża Sekwany , w sąsiedztwie La Villette , która  od 1998 roku była znana jako „  Signoret-Montand walk ”.

Serge Reggiani złożył hołd Simone Signoret i jej roli w filmie Złoty hełm piosenką Un menuisier dansait (1973).

W 1986 roku na swoim albumie To sprawia, że ​​ptaki się śmieją , Creole Company opublikowała piosenkę zatytułowaną Simone .

Genealogia

Rodzina Allégret-Signoret-Montand-Castaldi
        Elie Allégret 1896.jpg
Elie
Allégret
(1865-1940)		   Srebro — zastąp ten obraz female.svg
Suzanne
Ehrhardt
(1869-1950)		                     Silver - zastąp ten obraz male.svg
André
Kaminker
(1888-1961)		   Srebro — zastąp ten obraz female.svg
Georgette
Signoret
(1896-1984)		                     Silver - zastąp ten obraz male.svg
Giovanni
Livi
(1891-1968)		   Srebro — zastąp ten obraz female.svg
Guiseppina
Simoni
(1893-1971)		                        
           
                                                                                                                               
                                                               
Silver - zastąp ten obraz male.svg
Marc
Allégret
(1900-1973)		   Srebro — zastąp ten obraz female.svg
Renée
Naville
(1909-2000)		         Silver - zastąp ten obraz male.svg
Yves
Allégret
(1905-1987)		                   Signoret Harcourt 1947 2.jpg
Simone
Signoret
(1921-1985)		           Yves Montand Cannes.jpg
Yves
Montand
(1921-1991)		             Srebro — zastąp ten obraz female.svg
Karol
Amiel
(1960)		           Silver - zastąp ten obraz male.svg
Giuliano
Livi
(1917-1994)		   Srebro — zastąp ten obraz female.svg
Elvire
Nutini
(1917-1993)		    
                                                           
                                                                                                                           
                       
                                                                                                                         
            Silver - zastąp ten obraz male.svg
Gilles
Allégret
(1936-1955)		   Silver - zastąp ten obraz male.svg
Maurice
Vaudaux
(1949)		       Katarzyna Allégret 2015.jpg
Katarzyna
Allégret
(1946)		               Targi Książki w Paryżu 2011 - Jean-Pierre Castaldi - 001.jpg
Jean-Pierre
Castaldi
(1944)		           Srebro — zastąp ten obraz female.svg
Corinne
Champeval
(1966)		   Silver - zastąp ten obraz male.svg
Valentin
Livi
(1988)		   Srebro — zastąp ten obraz female.svg
Florencja		   Srebro — zastąp ten obraz female.svg
Tania
Lopert
(1942)		   Silver - zastąp ten obraz male.svg
Jean-Louis
Livi
(1941)		   Karolina Silhol 2014.jpg
Karolina
Silhol
(1949)
                                           
                                                                                                                           
         
                                                                                                                               
           
                        Srebro — zastąp ten obraz female.svg
Klementyna
Vaudaux
(1984)		   Srebro — zastąp ten obraz female.svg
Valerie
Sapienza		   Silver - zastąp ten obraz male.svg
Benjamin
Castaldi
(1970)		     Flavie.jpg
Flavie
Flament
(1974)		     Srebro — zastąp ten obraz female.svg
Aurora
Aleman
(1977)		   Silver - zastąp ten obraz male.svg
Giovanni
Castaldi
(1990)		   Srebro — zastąp ten obraz female.svg
Paola
Castaldi
(1996)		   Srebro — zastąp ten obraz female.svg
Margot
Livi
(2019)		                            
         
                                                                                                                         
           
                            Silver - zastąp ten obraz male.svg
Julien
Castaldi
(1996)		   Silver - zastąp ten obraz male.svg
Szymon
Castaldi
(2000)		   Silver - zastąp ten obraz male.svg
Enzo
Castaldi
(2004)		   Silver - zastąp ten obraz male.svg
Gabriel
Castaldi
(2020)		                                                        
 

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Po wyzwoleniu pracował jako tłumacz dla ONZ w procesie tworzenia: ta nowa organizacja międzynarodowa wysłała go jako obserwatora na procesy norymberskie , ponieważ po raz pierwszy praktykowano tam tłumaczenie symultaniczne; później został głównym tłumaczem Rady Europy i uczestniczył w tworzeniu Międzynarodowego Stowarzyszenia Tłumaczy Konferencyjnych, którego został prezesem.

Bibliografia

  1. Claudette Colbert, Oscar w 1935, urodziła się we Francji, ale w 1912 została naturalizowana w Ameryce.
  2. Jacques Siclier, „  Simone Signoret znika Wielkie role życia  ”, Le Monde ,1 st październik 1985( przeczytaj online )
  3. Marie-France Skuncke i międzynarodowe stowarzyszenie tłumaczy konferencyjnych, Wszystko zaczęło się w Norymberdze...  : w ten sposób zainaugurował ten rodzaj procesu, ponieważ wcześniej tłumaczenia były wyłącznie konsekutywne.
  4. Simone Signoret, Nostalgia nie jest już tym, czym była , początek rozdziału 2, s.  37 .
  5. (w) Jesús Baigorri Jalón, tłumacze ustni w ONZ. Historia , Universidad de Salamanca, 2004, s.  46-52 .
  6. Simone Signoret, Nostalgia nie jest już tym, czym była , na końcu rozdziału 11, s.  295 .
  7. David Brun-Lambert , Nina Simone: Une vie , wydania Flammarion , Paryż, 2005 ( ISBN  2-08-068693-3 ) .

Załączniki

Bibliografia

Filmy dokumentalne

Linki zewnętrzne