Riguepels Street (oc) Carrièra Tira Pel | |||
Fasady rue Riguepels od strony Place Saint-Étienne . | |||
Sytuacja | |||
---|---|---|---|
Informacje kontaktowe | 43 ° 36 ′ 01 ″ na północ, 1 ° 27 ′ 00 ″ na wschód | ||
Kraj | Francja | ||
Region | Oksytania | ||
Miasto | Tuluza | ||
Okolice | Saint Etienne | ||
Początek | n o 14 miejsce, Saint-Etienne | ||
Koniec | n o 32 rue Sainte-Anne | ||
Morfologia | |||
Rodzaj | ulica | ||
Długość | 127 m | ||
Szerokość | 10 m | ||
Historia | |||
Stare nazwy |
Część zachodnia: Ulica Tirepel (początek XIV th century) Darriguepel Street (środkowy XVI th century) Riguepels Street ( 2 th połowa XVIII th wiek) część jest: Rue de la Porte Saint-Etienne (środkowy XV th century) |
||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| |||
Ulica Riguepels (w Occitan : Carriera Tira Pel ) jest ulica w zabytkowym centrum Tuluzy we Francji . Znajduje się w samym sercu dzielnicy Saint-Étienne , w sektorze 1 miasta. Należy do chronionego sektora .
Nazwa ulicy jest Riguepels stare i już spełnił, choć w innej formie, w pierwszej połowie XIV th century ulica została następnie wyznaczona na ulicy Tirepel. To dziwne imię przyszło do niego od wyrzeźbionej głowy, wykrzywiającej się z bólu i rwącej włosy ( tirar , „ciągnąć” lub „rozrywać”, i pel , „włosy” w języku prowansalskim ), która znajdowała się w domu, dzisiejszym hui zniknął (dawniej n o 2), w rogu Place Saint-Etienne . W XVI -tego wieku, nazwa ewoluowała i stała Darriguepel pod wpływem Gascon ( darrigar „wyrwać” w Gascon). W drugiej połowie XVIII -tego wieku, nazwa ostatecznie zmienił się Riguepels.
Nazwa Riguepels odnosiła się jednak tylko do części ulicy, która biegnie od miejsca Saint-Étienne do skrzyżowania z rue Malaret . Drugi odcinek ulicy, który prowadził aż do Porte Saint-Étienne (dziś przy skrzyżowaniu rue Sainte-Anne ), był dokładnie znany jako rue de la Porte-Saint-Étienne: nazwa ta była już znana środek XV -go wieku.
Podczas rewolucji w 1794 r. Rue Riguepels i rue de la Porte-Saint-Étienne otrzymały rewolucyjne nazwy i zostały nazwane rue de la Raison: katedra Saint-Étienne była w rzeczywistości poświęcona kultowi rozumu , a plac Étienne, również przemianowany na Place de la Raison, a Porte Saint-Étienne otrzymało tę samą nazwę. Jednak obie ulice szybko odzyskały swoje imiona.
W 1 st połowie XIX -go wieku, jako ulicy Porte-Saint-Etienne został przeniesiony dalej na północ (obecnie część rue de Metz pomiędzy Malaret ulicy i Boulevard Carnot ), Była droga ulicy zniknął w nowych konstrukcjach . Dopiero na początku XX th century, po stworzeniu Rue de Metz i budową nowego budynku (aktualnego n ° 19), najstarsza ulica w Porte Saint-Etienne był do nowego przełomu, ale potem wziął nazwa rue Riguepels.
Rue Riguepels to 127-metrowa droga zorientowana z zachodu na wschód. Niemal na całej długości ma 10 metrów szerokości. Pochodzi z Place Saint-Étienne i spotyka się z rue de Metz na skrzyżowaniu rue Malaret , którą otrzymuje od północy. Kończy się na skrzyżowaniu rue Sainte-Anne . Na całej południowej stronie graniczy z Square Cardinal-Saliège .
Obecna rue Riguepels odpowiada w przybliżeniu jednej z rzymskich dróg starożytnej Tuluzy , która przecinała rzymskie miasto ze wschodu na zachód, od wschodniej bramy miasta (obecnie skrzyżowanie rue Riguepels i rue Sainte-Anne ). Ta decumanus ma jednak bardziej prostoliniowy układ niż obecna ulica i ma układ równoległy do obecnej rue de Metz . Decumanus następnie biegnie wzdłuż prestiżowej dzielnicy: wydaje się, że zdecydowana kwadratowy przedłużony do świątyni, znajduje się dalej na południe (na podłodze obecnej kaplicy Sainte-Anne). Przestrzeń być może zdobią rzeźby: marmurowy fragment oficjalnego pomnika żołnierza, marmurowa stopa czy marmurowy posąg Wenus Anadyomene świadczą o bogactwie tej dzielnicy.
Kawałek opancerzonym posągu ( muzeum Saint-Raymond , I st century).
Popiersie Wenus Anadyomene ( Musée Saint-Raymond , I st wieku).
W średniowieczu obecna rue Riguepels jest podzielona na dwie ulice, które zależą od stolicy Saint-Étienne : rue Tirepel lub Darriguepel, która prowadzi z miejsca Saint-Étienne do rue de Lages (obecna rue Malaret ), i rue de la Porte-Saint-Étienne, która prowadzi od rue de Lages do porte Saint-Étienne (lokalizacja obecnego skrzyżowania rue Riguepels i rue Sainte-Anne ). Od południa zdominowany jest przez katedrę Saint-Étienne, a zwłaszcza przez zależności kapituły katedralnej , które zajmują prawie całą południową stronę rue de la Porte-Saint-Étienne i część rue Tirepel.
Dwie ulice Porte-Saint-Étienne i Tirepel są wtedy bardzo ruchliwe, ponieważ prowadzą po wschodniej stronie do Porte Saint-Étienne, głównej bramy na wschód od miasta. Przez tę bramę idziemy drogą prowadzącą do Castres , a za Montagne Noire do Béziers i Bas-Languedoc . Dwie ulice pozwalają dotrzeć na zachód do Place Saint-Étienne i ulicami Croix-Baragnon , de la Trilhe (obecna rue de la Trinité ), Secourieux (obecna rue des Marchands ) i zejście z Pont - Vieux (obecne zejście z Halle-aux-Poissons ), przy Pont-Vieux, który pozwala przekroczyć Garonnę : droga prowadzi dalej w kierunku Gaskonii i Hiszpanii . Ulica Tirepel jest zatłoczone z turystów i kupców: na jego droga już istnieje w 2 th połowa XV -go wieku, karczmę na znak Moor Głowy , Cape del hotel More (prąd n o 15), który także prowadzi do rue d'Astorg (obecnie n O 36). Pod koniec XV XX wieku i na początku następnego stulecia, to jest wymagane przez Volpilhiga Simone, który zmarł w 1530. Na północnej stronie ulicy od Porte Saint-Etienne, znajduje się w tym samym czasie inny hostel biznes hotelarski Saint-Michel. Obok, na przeciwko Porte Saint-Étienne, znajduje się również szpital dla ubogich, szpital Donats.
Epitafium Simone Volpilhigi, gospodyni gospody Cap del More ( Muzeum Augustinsa , 1530).
Ogień 7 maja 1463powoduje znaczne zniszczenia w okolicy. Ulice Tirepel i Porte-Saint-Étienne, bardzo zaludnione, mają bardzo zróżnicowaną populację, rzemieślników, kupców, prawników, prawników i notariuszy, lekarzy i chirurdzy, a nawet doradców parlamentu . Jednak budynki pozostają skromne i żadna rezydencja nie wznosi się na gruncie tych ulic. Zamiast tego, ponownie podnosi aż XVIII -tego wieku, pomimo powtarzających się zakazy szeryfów , domów corondage (prąd n O 7).
Pierwsze znaczące przemiany miały miejsce po rewolucji . W 1813 r. Rue Sainte-Anne , która zakończyła się ślepą uliczką, ciągnęła się aż do rue de la Porte-Saint-Étienne, z którą łączyła się przed Porte Saint-Étienne. Prace kontynuowane w kolejnych latach. Zdecydowano się na przebudowę dzielnicę wokół Porte Saint-Etienne, w celu ułatwienia ruchu w tej dzielnicy, która jest przepełniona, zarówno wewnątrz murów obronnych i poza murów obronnych wokół Faubourg Saint-Étienne (obecna ulica Lion braci ), która rozwija się od końca XVIII -tego wieku. Po zburzeniu Porte Saint-Étienne w 1826 r., Rue de la Porte-Saint-Étienne została poszerzona, przed 1847 r., Do allées Saint-Étienne (obecne allées François-Verdier ). Ta nowa droga (obecnie część rue de Metz między rue Malaret i allées François-Verdier), szeroka i przewiewna, została szybko podzielona, co sprawiło, że stary trakt rue de la Porte-Saint-Étienne zniknął.
W ostatnich latach XIX -tego wieku, ulica jest nadal wpływa na przebudowę dróg. W latach 1896–1903 otwarcie wschodniej części rue de Metz , między miejscem Esquirol i rue Malaret, dotknęło kilka domów przy rue Riguepels, które trzeba było odbudować od strony rue de Metz. Wielu właścicieli również korzystają z okazji, aby zbudować nowe fasady na Riguepels Street (aktualny n o, 3, 5 i 13 do 17). We wczesnych latach XX th Century, południowej budynku na ulicy od Porte Saint-Etienne, w imieniu Ziem Grenoble Tuluza, nowy budynek (prąd n o 19 i n o 62 ulicy Metz), pozwala na rozszerzenie rue Riguepels do rue Sainte-Anne, na trasie dawnej rue de la Porte-Saint-Étienne.
Od lat dwudziestych wznowiono projekty katedry Saint-Étienne: obejmowały one dokończenie elewacji północnego transeptu i nadanie katedrze nowego monumentalnego portalu. Jednocześnie planowane jest zwolnienie miejsca na północ od katedry w celu jej wzmocnienia. W tym celu planowane jest całkowite wyburzenie moulon des Cloches, czyli wszystkich domów, które znajdują się między miejscowością Saint-Étienne, rue Riguepels, rue Sainte-Anne i rue des Cloches. biegnie wzdłuż północnej strony katedry) i zbudować tam publiczny ogród. Dlatego w latach 1925-1926 zburzono wszystkie domy po południowej stronie rue Riguepels.
Rue Riguepels łączy się z następującymi pasami, w kolejności rosnącej liczby („g” oznacza ulicę po lewej stronie, „d” po prawej):