Mont Saint Michel | |||||
Mont-Saint-Michel widziany z nieba. | |||||
Herb |
|||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Normandia | ||||
dział | Uchwyt | ||||
Dzielnica | Awrancze | ||||
Międzywspólnotowość | Społeczność aglomeracji Mont-Saint-Michel-Normandie | ||||
Mandat burmistrza |
Jacques Bono 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 50170 | ||||
Wspólny kod | 50353 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Mons | ||||
Ludność miejska |
30 mieszk. (2018 ) | ||||
Gęstość | 7,5 mieszkańca/km 2 | ||||
Geografia | |||||
Szczegóły kontaktu | 48°38′10″ północ, 1°30′41″ zachód′ | ||||
Wysokość | Min. Maks. 5 m 80 m² |
||||
Obszar | 4 km 2 | ||||
Rodzaj | Gmina wiejska i nadmorska | ||||
Obszar atrakcji | Gmina z wyłączeniem atrakcji miasta | ||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Pontorson | ||||
Ustawodawczy | Drugi okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Normandia
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | www.mairie-lemontsaintmichel.fr | ||||
Le Mont-Saint-Michel to francuska gmina położona w departamencie Manche w Normandii . Jego nazwa pochodzi od skalistej wysepki poświęconej św. Michałowi, na której dziś stoi opactwo Mont-Saint-Michel .
Architektura Mont-Saint-Michel i jego zatoki sprawiają, że najbardziej uczęszczanym miejscem turystycznym w Normandii i jednym z dziesięciu najczęściej odwiedzanych w Francja - pierwsza strona po tych z Île-de-France - z prawie dwóch milionów i pół odwiedzających każdego rok (3 250 000 w 2006 r., 2 376 000 w 2018 r.).
Umieszczona na szczycie kościoła opackiego statua św. Michała wznosi się na wysokość 157,10 metrów nad brzegiem. Ważny element, opactwo i jego oficyny, są klasyfikowane jako zabytki według spisu z 1862 r. (60 innych obiektów zostało następnie objętych ochroną); wyspy i wybrzeża na kablu Bay notowanej od 1979 roku na Listę Światowego Dziedzictwa z UNESCO i młyn Moidrey od 2007 roku . Ponadto góra cieszy się uznaniem drugiego świata jako etap Dróg Saint-Jacques-de-Compostelle we Francji dla „pielgrzymów z północy Europy (którzy) przeszli przez górę, gdy udali się do Galicji ” .
W 2018 roku miasto liczyło 30 mieszkańców, zwanych Montois . Wysepka Mont Saint-Michel stał się z czasem emblematyczne elementem dziedzictwa francuskiego.
Mont Saint-Michel, położony na 48°38'10 "szerokości geograficznej północnej i 1°30'40" długości geograficznej zachodniej, w "kraju" Avranchin , jest skalistą wysepką na wschód od ujścia Couesnon , która wpada do angielskiego Kanał. Granitowy punkt o obwodzie około 960 metrów, ta wysepka wznosi się nad piaszczystą równiną na wysokości 92 metrów. Konstrukcja opactwa modyfikuje to postrzeganie: wysokość skały przy opactwie wynosi 78,60 m, stropu opactwa na szczycie wieży 34,70 m , iglica osiąga wysokość 39,80 m . Wysoki na 4 m posąg św. Michała osiąga zatem szczyt na wysokości 157,10 metrów.
Geologicznie, to odkrywka włamań leucogranitic ( leukogranit do biotyt i muskowit instalacja na małą skalę) w bazie Cadomian (bankowego schistose Brioverian ) podczas Caledonian orogenezy (525 Moje strony ). Ta intruzja, oczyszczona z łupkowej matrycy i uwydatniona przez erozję ( leukogranit mający większą odporność na erozję niż łupek), oferuje powstałą powierzchnię około 7 ha , powyżej której stoi opactwo. Zasadniczą część skały pokrywa ślad opactwa Mont-Saint-Michel i jego domeny. Skała stanowi tylko niewielką część miasta, która rozciąga się również na wał i kilkadziesiąt hektarów polderów .
W 1846 r. Édouard Le Héricher opisał to w ten sposób: „Mont Saint-Michel wygląda jak okrągła góra, która zdaje się opadać pod monumentalną piramidą, która ją wieńczy. Chcielibyśmy przedłużyć jej szczyt w ostrą strzałę, która wzniosłaby się do nieba (obecna strzała pochodzi dopiero z 1899 roku), dominując nad jej baldachimem mgieł lub gubiąc się w czystym i ciepłym świetle. Otaczają go rozległe samotności plaży lub morza, otoczone odległymi zielonymi lub czarnymi brzegami” .
Mont Saint-Michel (wysepka lub opactwo) z kolei dało swoją nazwę zatoce Mont-Saint-Michel , której linia brzegowa jest wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO .
Zatoka Mont-Saint-Michel jest sceną najwyższych pływów w kontynentalnej Europie, do 15 metrów zasięgu pływów, różnicy między niskim a pełnym morzem. Morze następnie łączy się z wybrzeżem „z prędkością galopującego konia” , jak to się mówi.
Pontorson | ||
Beauvoir | Beauvoir |
Gmina zajmuje powierzchnię około 4 kilometrów kwadratowych . Oprócz skały o powierzchni 7 ha , obszar gminy obejmuje dwie odrębne części lądowe o łącznej powierzchni 393 ha , graniczące z gminami Beauvoir (głównie) i Pontorson .
Najważniejsza część (około 387 ha ), na zachód od Couesnon , składa się z przysiółków Belmontet, Saincey i Camus oraz polderów Molinié i Tesnières. Ta część graniczy od południa z miastem Beauvoir.
Najmniejsza część (około 6 ha ), na wschód od Couesnon , tworzy zachodnią część miejscowości zwanej La Caserne , pomiędzy drogą na Mont-Saint-Michel a przybrzeżną rzeką. Jest on zamknięty między terytoriami gmin Beauvoir (od południa i zachodu) i Pontorson (na wschodzie). Są tam cztery hotele.
Klimat, który charakteryzuje miasto, został zakwalifikowany w 2010 r. jako „szczelny klimat oceaniczny”, zgodnie z typologią klimatów we Francji, która wówczas miała osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wychodzi z typu „klimatu oceanicznego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatów we Francji kontynentalnej. Ten typ klimatu skutkuje łagodnymi temperaturami i stosunkowo obfitymi opadami (w połączeniu z zakłóceniami z Atlantyku), rozłożonymi przez cały rok z niewielkim maksimum od października do lutego.
Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.
Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
|
Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, faktycznie przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średnie opady powinny spaść, jednak przy silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być rejestrowane w stacji meteorologicznych z meteorologicznych France najbliższego „Pontorson” w miejscowości Pontorson zlecenie w 1997 i wynosi 9 kilometrów w linii prostej , w którym średnia roczna temperatura wynosi 11,8 ° C , a ilość opadów jest 838,6 mm w latach 1981-2010. Na najbliższej historycznej stacji meteorologicznej "Granville - pointe du Roc", w miejscowości Granville , oddanej do użytku w 1973 i oddalonej o 23 km , średnia roczna temperatura zmienia się o 11,6 °C w latach 1971-2000 przy 11,9 °C w 1981 r. -2010, następnie w 12,4 °C w latach 1991-2020.
Mont-Saint-Michel jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE . Gmina jest również poza atrakcją miast.
Miasteczko, graniczące z kanałem La Manche , jest również miastem nadmorskim w rozumieniu prawa z3 stycznia 1986, znane jako prawo przybrzeżne . Odtąd szczególne przepisy urbanistyczne zastosować w celu zachowania naturalnych przestrzeni, miejsc, krajobrazów i równowagi ekologicznej na wybrzeżu , takich jak na przykład zasady inconstructibility, poza zurbanizowanych obszarów, na pasie. Brzegowej 100 metrów, lub więcej, jeśli przewiduje to miejscowy plan urbanistyczny .
Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem obszarów rolniczych (95,1% w 2018 r.), w proporcji identycznej jak w 1990 r. (95,1%). Szczegółowy podział w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (95,1%), przybrzeżne tereny podmokłe (3,9%), sztuczne tereny zielone, nierolnicze (1,1%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Pierwotnie był znany jako Mount Tomb . Musiało być dwa oratoria, jedna poświęcona Saint Symphorien, drugi św Szczepana , zbudowany przez pustelników w VI th i VII th wieku, jak donosi Revelatio Ecclesiae Sancti Michaelis Archangeli w Monte Tumba . Po tej pierwszej chrystianizacji Mount Grób, oratorium został wzniesiony na cześć Archanioła Saint Michael w 708 (709 za poświęcenie), jak wskazano w Annales du Mont-Saint-Michel pisemnej na początku XII th wieku. Aubert , biskup Avranches, zakłada w tym miejscu wspólnotę dwunastu kanoników, aby służyć sanktuarium i przyjmować pielgrzymów . W tym czasie góra powitała na wschód od skały pierwszych wieśniaków, którzy uciekli przed najazdami Wikingów . To pierwsze siedlisko musiało mieścić różne branże niezbędne do budowy pierwszego sanktuarium: kamieniarzy , murarzy , robotników i stolarzy . Następnie musiał powitać świeckich odpowiedzialnych za zaopatrzenie wspólnoty zakonnej. „Pomimo wielu przebudów, które stopniowo ukształtowały znane nam dzisiaj miasto, pierwotny rdzeń wsi jest nadal widoczny: rzeczywiście odpowiada on obszarowi charakteryzującemu się stosunkowo skomplikowaną organizacją działek i plątaniną konstrukcji obsługiwanych przez kręte alejki” . Jest to mniej więcej obszar, na którym znajduje się kościół parafialny Saint-Pierre i jego cmentarz. Większość domów miała być zbudowana z drewna i błota.
Od roku 710 i przez całe średniowiecze góra była powszechnie nazywana przez duchownych „Mont Saint-Michel w niebezpieczeństwie morza” ( Mons Sancti Michaeli in periculo mari ).
Góra była przyłączona od czasu powstania okręgów kościelnych do diecezji Avranches w Neustrii , co prawdopodobnie odzwierciedlało wcześniejszą sytuację, to znaczy przynależność Góry do terytorium Abrincates , członków konfederacji Armorykańskiej, na do których zostaną zastosowane rzymskie ramy administracyjne, a następnie chrześcijańskie ramy religijne, zgodnie z procesem obserwowanym gdzie indziej w przyszłej Normandii i poza nią.
W 867 The Traktat z Compiègne atrybuty COTENTIN , jak również Avranchin (chociaż nie jest to jasno określona), do króla Bretanii , Salomona . Avranchin, podobnie jak Cotentin, dlatego nie stanowią części terytorium Norman przyznanej Viking szef Rollo w 911. Mont Saint-Michel pozostał Breton, chociaż nadal dołączony do diecezji Avranches, sama w czasach starożytnych. Prowincji kościelnej Rouen , którego główne miasto stało się również stolicą nowej Normandii. Miał jeszcze 933 r., kiedy Wilhelm I st z Normandii , powiedział William Long Sword, „zdobył królowi Francji znaczną ekspansję swojego terytorium, z Cotentin i Avranches, wcześniej kontrolowanymi przez Brytyjczyków. Dlatego właśnie w tym dniu Góra jest oficjalnie przyłączona do Normandii ” , polityczna granica Avranchin została tymczasowo ustalona w Sélune , przybrzeżna rzeka płynąca na wschód od Mont. Guillaume Longue Épée przekazał duże darowizny ziemi społeczności kanoników Montais, przy czym obszary te znajdują się prawie w całości między Couesnon i Sélune.
Ryszard I st z Normandii , syn Williama Długiego Miecza, pragnął kontynuować dzieło reformy klasztornej swego ojca i nakazał kanonikom, którym powierzono Górę, aby porzucili swoje rozwiązłe życie lub odeszli. Wszyscy odeszli, z wyjątkiem jednego, Duranda, który zreformował się z miłości do Archanioła. W ten sposób w 966 r.osiedlili się tam benedyktyni z różnych opactw, bez wątpienia Saint-Taurin d'Évreux i Saint-Wandrille . Historia tej fundacji jest opowiedziana w Introductio monachorum, które pojawia się na początku Cartulaire du Mont-Saint-Michel . Pierwszym opatem był Maynard I st . Ugruntowana tradycja zakłada, że będzie to reformator Mainard, odpowiedzialny za odbudowę opactwa Saint-Wandrille, ale ta hipoteza pozostaje kontrowersyjna. To on zbudował przedromański kościół zwany Notre-Dame-sous-Terre, zbudowany w tym samym okresie. Jego siostrzeniec, Maynard II , który był również opatem Redonu , zastąpił go aż do 1009 r. „W tym czasie Góra przypieczętowała dobre stosunki między dwoma książętami Normandii i Bretanii” .
Pochowani są w kaplicy św. Marcina opactwa książąt Bretanii z domu Rennes:
W 1009 roku książę Normandii postanowił sprawować bezpośrednią kontrolę nad opactwem Mont-Saint-Michel, a opat Maynard II ze wspólnoty Saint-Wandrille został wygnany i musiał wrócić do opactwa. Redon . być zastąpiony przez Abbot Hildebert I er , preferowanych przez Richard II .
Podczas pierwszej ćwierci XI -tego wieku, utrzymywała dobre stosunki między mnichów z Góry i książąt, opatów pod Hildeberta I st (1009-1017), a następnie Hildeberta II (1017-1023). Zostały jednak zepsute, gdy normański książę Ryszard II , który chronił opactwo jak jego ojciec, postanowił zastąpić opata Mons opatem zewnętrznym i reformatorskim, najpierw Romain Supo, a następnie Bourguignon Thierry, już opatem opactwa Jumièges i opiekunem Bernay opactwa , następnie zależność opactwa Fécamp .
Korzystając z regencji Havoise w Normandii, swojej siostry, nad Bretanią i agresją przywódcy Wikingów Olafa na Dol-de-Bretagne w 1014 r., książę Normandii Ryszard II przesuwa granicę z Bretanią około 1027-1030 z Sélune do Couesnon .
Nowy książę Robert I st Normandii , powiedział Robert Wspaniały, nazwany w 1027 oryginalnym opatem Le Mans Aumode, któremu powierza swoją nową fundację w 1032, opactwo Cerisy . W związku z tym opat Supo zostaje odwołany i kierował opactwem Mons do czasu przejścia do opactwa Fruttuaria przed 1048 r.
W 1030 roku, Alain III Bretanii , książę Bretanii, sprzeczne z jego kuzyna, księcia Roberta I st Normandii, syn Ryszarda II . To wszechmoc Roberta „Wspaniałego”, który w swoim Księstwie Normandii mocno przywrócił władzę książęcą. Właśnie w tej perspektywie hegemonii prosi swojego kuzyna Alaina III, aby złożył mu przysięgę lojalności. Ten ostatni odmawia i zmusza księcia Normandii do użycia siły. Po wybudowaniu twierdzy Cheruela książę Normandii rozpoczął wyprawę do Bretanii. Alain zemścił się, rozpoczynając kontrofensywę w Avranchin, ale został odepchnięty z ciężkimi stratami. Ich wuj Robert le Danois , arcybiskup Rouen, pośredniczy podczas wywiadu w Mont-Saint-Michel. W 1031 Alain i jego brat Eon de Penthièvre dokonali darowizny na rzecz Mont-Saint-Michel.
Książę Wilhelm Zdobywca żywo interesował się posiadłościami opactwa i udzielał korzyści, zarówno doczesnych, jak i duchowych, Opactwu na Górze, które wspierało finansowo podbój Anglii . W związku z tym niektórzy mnisi z Mons zostali wezwani do prowadzenia angielskich opactw. Dzięki dochodom z ziemi i przeoratów przyznawanych przez księcia romańskie opactwo jest szybko ukończone. Po śmierci Zdobywcy Góra przeszła trudny okres, ale dzięki doskonałej administracji swoich opatów, w szczególności Bernarda du Bec , opactwo przeżyło wielki rozwój intelektualny.
To Henryk I st Beauclerc jako pierwszy zbudował fort, bez wątpienia na skale, który został natychmiast oblężony, a nie jego bracia Robert Courteheuse i William Rufus , aby usunąć się w bratobójczej wojnie, która im się sprzeciwiała. Po bitwie na wybrzeżu książę Normandii Robert przyznaje swojemu bratu Henri le Cotentin .
Opactwo uciekło, sierpień 1138 11Wielki pożar, który rozpętał zbuntowanych chłopów Avranchin i spustoszył wioskę Mons, po nieporozumieniu z mnichami w posiadłości Henryka I st Beauclerc .
Historia i legenda rozmywają się w tym dniu. Teksty z tamtych czasów nie precyzują losów Mont Saint-Michel, ale o jego przywiązaniu do Normandii poświadcza się kilkadziesiąt lat później, a już od dawna obowiązuje, gdy bretońscy sojusznicy Philippe Auguste pod wodzą Guy de Tysiące , podpal górę wkwiecień 1204 120w odwecie za zabójstwo Artura przez Jeana sans Terre i zmasakrowano ludność. Po tym pożarze opaci Jourdain i Richard Tustin odbudowali opactwo.
" The Mount nie była tak silna, że jest teraz tak dużo, ponieważ miasto nie było otoczone murami, tylko dlatego, że wszystkie budynki, które są od strony wschodniej i kierunku midy (w Châtelet i jej barbakan ) nie były jeszcze bastys […] Ainsy rzucili się z wielką furią na tę Górę, rozwalili bramy i barykady, podpalili całe miasto i sprawili, że ci, którzy przechodzą obok ostrza miecza, wyszli, aby im się oprzeć . "
- dom Huynes ( Historia Ogólna Mont-Saint-Michel).
Ufortyfikowane zamknięcie miasta rozpoczęło się po hojności świętego Ludwika, który przybył na pielgrzymkę w 1254 roku, wraz z budową Wieży Północnej. wieś, wówczas znacznie mniejsza, zgrupowała swoje domy na szczycie skały w pobliżu wejścia do opactwa. Ta obudowa , która otacza tylko wierzchołek Mount, pomiędzy Wieżą Północnej, kościoła parafialnego i murach opactwa mieszkalnych, zostanie zakończona Abbot Guillaume du Château .
W 1314 r. pierwszy garnizon złożony z zbrojnego i pięciu służących, zakwaterowanych przez opata w bramie, a których wynagrodzenie ponosi król, mnisi twierdzili, że do tej pory się bronili. Opaci są z tego samego powodu, kapitanowie z miasta i opactwa Mont-Saint-Michel wzdłuż XIV th wieku i przyczepiają się, poprzez nadanie lenna podjęte na obszarach opactwa, zbrojnej obsługiwać wiele panami Cotentin i Avranchin tym z Painels z Hambye.
Te mury miejskie, które widzimy dzisiaj są w istocie dziełem księdza Roberta Jollivet , którzy będą później przysięgi na wierność królowi Henry V Anglii . Zostaną one zakończone około 1430 roku przez kapitana Ludwika d'Estouteville (Barbacanne Króla) i XVI th wieku przez Gabriela du Puy, porucznika montowania dla króla François I st (wpływem śruba rzymska, drzwi, zaawansowane wieży Gabriel.
Skała wzdłuż CouesnonLegenda głosi, że Kuesnon, podczas jednej ze swoich częstych wędrówek, zacząłby wynurzać się na zachód od Mont, powodując tym samym przejście przez Normandię . Jeśli ta legenda jest słuszna, Góra zostałaby zlokalizowana na zachód od Couesnon w 1009 roku, a dywagacje Couesnon miałyby miejsce kilkadziesiąt lat później. Jeśli to nieprawda, Couesnon rzucił się już na zachód od Mont Saint-Michel w 1009 roku.
W każdym razie, Mont-Saint-Michel zostaną Breton od 867 do 933, geopolitycznie, nigdy nie został zintegrowany z archidiecezji Dol , podobnie fundamentem kolegium kanonu przez biskupa Avranches od VII th wieku, wybór św. Michała na patrona imperium przez Karola Wielkiego i darowizny Rollo w celu przywrócenia kolegialnego i ostatecznie nawrócenia na opactwo benedyktynów w 966 przez mnichów po wspólnocie opactw Saint-Wandrille , Jumièges i Saint-Taurin d'Évreux , wszystkie zlokalizowane w Normandii wyraźnie wskazują na stałe przynależność Monta do strefy wpływów kościoła frankońskiego, a następnie normańskiego, odrębnego od kościoła bretońskiego, co sprawia, że kwestia dokładnego położenia geograficznego staje się raczej drugorzędna. Oficjalna granica między Bretanią a Normandią jest teraz ustalona niezależnie od położenia cieku wodnego – dokładnie 4 km na zachód, u podnóża masywu Saint-Broladre .
Należy zauważyć, że hipoteza o znacznej wędrówce Couesnona jest całkowicie spójna i prawdopodobna, ponieważ koryta rzek mogą się zmieniać przy braku jakiegokolwiek rurociągu - a czasami o kilkadziesiąt kilometrów. Fakt, że usta Couesnon był o 6 km od skały XVIII -tego wieku nie dostarcza informacji na temat jego pozycji w ciągu ostatnich stuleci - topografia sprawia, że nawet nieuniknione on regularnie przenoszone. Z drugiej strony żaden tekst nie zaświadcza, że przeskakiwał z jednej strony Mont Saint-Michel na drugą.
Trudno oddzielić starożytną historię miasta od dziejów samego opactwa, warto odnieść się do artykułu poświęconego opactwu Mont-Saint-Michel , m.in. dla okresu galijskiego i rzymskiego .
Pielgrzymka Mont Saint-Michel jest potwierdzone w IX th wieku i jest prawdopodobne, że Miquelots znaleźć w tym czasie jedzenie i schronienie w jednym z hosteli miejscowości pojawiła się przyjąć ich u podnóża Mount. Wieś rozwinęła się w ten sposób w cieniu średniowiecznego opactwa, rozrastającego się na przełomie tysiąclecia dzięki opiece opatów benedyktyńskich.
Gospodarka Góry przez dwanaście wieków uzależniona była od licznych pielgrzymek , w szczególności aż do Rewolucji Francuskiej . Przybywamy z pielgrzymką do opactwa z całej północnej Europy: z Anglii , Francji , szczególnie z północy i zachodu.
Jest pod episkopatu bp Abel-Anastase Germain że3 lipca 1877 r, wspaniałe święta koronacji św. Michała w obecności kardynała, ośmiu biskupów, tysiąca księży i niezliczonej rzeszy. Tego dnia, gdy grzmią armaty i gra wojskowa muzyka, biskup prawie traci życie: rzeczywiście, siedzący na szczycie drabiny, by ukoronować głowę Archanioła, arcybiskup Germain jest bliski utraty równowagi i upadku pustka.
Już od XIX th century, autorzy i malarzy romantyków przyszedł do góry, jej niepowtarzalnym urokiem i jego malowniczych cech, takich jak Guy de Maupassanta . Pod koniec stulecia w Mont. W drugiej połowie XX th wieku, przekształcenie terenu w miejscu światowej klasy do wizyty dokonał małego miasteczka Norman jedno z miejsc, top turystycznych we Francji.
Odwiedzający witrynę i opactwo są skoncentrowani w czasie. Jest najsilniejszy w okresie letnim i w niektóre wiosenne weekendy, które skupiają jedną trzecią odwiedzających Mont-Saint-Michel, ze średnią dzienną zbliżającą się do 12.000 odwiedzających i szczytami przekraczającymi 16.000 odwiedzających dziennie. wspinasz się do opactwa (tylko jedna trzecia idzie do opactwa). Średni czas wizyty to dwie do trzech godzin. „W ciągu dnia między 11 a 16 gęstość odwiedzających witrynę jest największa”.
Zamontować przeżywa kursu spadek od początku XXI -go wieku, z 3,5 mln odwiedzających do 2,2 mln w 2013 roku cierpi witryna efekt nowych warunków służby półwyspu i złej reputacji Mont-Saint-Michel, który pobiera wysoką cenę za przeciętne usługi.
Od 22 lipca 2014, zwiedzający mogą dostać się na Mont dzięki nowym strukturom dostępu stworzonym przez architekta Dietmara Feichtingera, który wygrał konkurs na projekt Saint-Michel . Nowa grobla i kładka na palach, przepuszczająca wodę poniżej, służą teraz wyspie. Jednak spadek liczby turystów nadal trwa, częściowo ze względu na wzrost cen parkingów, przeprawę pieszą, która zajmuje 50 minut lub autobusy wahadłowe, które kursują tylko na części trasy.
Przypływy stulecia w marcu 2015 r.
Morze cofa się pod południowym słońcem do Mont Saint-Michel.
Mont-Saint-Michel widziany z kładki.
Rada gminy składa się z siedmiu członków, w tym burmistrza i dwóch zastępców.
Okres | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
Brakujące dane należy uzupełnić. | ||||
Marzec 1971 | Marzec 1983 | Julian Nicolle | Hotelarz | |
Marzec 1983 | Marzec 2001 | Eric Vannier | płyta DVD | CEO grupy Mère Poulard |
Marzec 2001 | Marzec 2008 | Patryk Galowie | UMP | Hotelarz-restaurator |
Marzec 2008 | marzec 2014 | Eric Vannier | płyta DVD | CEO grupy Mère Poulard |
marzec 2014 | maj 2020 | Yan galton | płyta DVD | Emerytowany restaurator |
maj 2020 | W trakcie | Jacques Bono |
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2006 roku.
W 2018 r. miasto miało 30 mieszkańców, co oznacza spadek o 26,83% w porównaniu do 2013 r. ( Manche : -0,79%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
W średniowieczu na Mont zamieszkiwało od 300 do 400 osób. Populacja spadła do 234 w 1800 r., zanim opactwo stało się centralnym więzieniem w 1810 r. Więzienie zamknięto w 1863 r., a ludność powróciła do poprzednich wartości, od tego czasu spadła, dyskomfort domów na Skale (ciasnych, wilgotnych, ponieważ zbudowanych bezpośrednio na skale stale sączącej się i niedostępnej dla samochodów), zachęcając mieszkańców do osiedlania się w przyjemniejszych domkach w zatoce. Spośród 44 Montoi wymienionych w 2013 roku 20 mieszka na polderach, 24 w obrębie murów miejskich (rodzina z dwójką dzieci, sklepikarz, administrator pomnika, dwóch strażaków, ochroniarz, pięciu mnichów , siedem zakonnic i trzech księży ).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
234 | 234 | 282 | 904 | 390 | 385 | 1,082 | 1100 | 1182 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,153 | 1,056 | 203 | 193 | 184 | 209 | 211 | 199 | 230 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
235 | 238 | 232 | 230 | 247 | 250 | 231 | 186 | 268 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2011 | 2016 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
132 | 105 | 114 | 80 | 72 | 46 | 41 | 43 | 30 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
30 | - | - | - | - | - | - | - | - |
1956-1962 | 1962-1968 | 1968-1975 | 1975-1982 | 1982-1990 | 1990-1999 |
---|---|---|---|---|---|
XX | 13 | 16 | 8 | 6 | 4 |
1956-1962 | 1962-1968 | 1968-1975 | 1975-1982 | 1982-1990 | 1990-1999 |
---|---|---|---|---|---|
XX | 6 | 6 | 4 | 5 | 3 |
W sezonie letnim miasto przyjmuje do 20 000 odwiedzających dziennie.
Pragnąc przywrócić Górze wpływy kulturalne, Centre des monuments nationaux od 2010 roku organizuje w opactwie serię prestiżowych koncertów od maja do września. Tak więc zostali zaproszeni Jordi Saval / Hespèrion XXI, chór akcentujący / Laurence Equilbey, Koncert Duchowy / Hervé Niquet, Anne Queffélec, Jean-Guihen Queyras, Orchestre de Basse-Normandie, Orchestre de la Garde Républicaine, organiści Vincent Warnier, Didier Hennuyer i Thierry Escaich…
Z tej okazji w 2012 roku zakończono restaurację organów.
Wystawy są oferowane co roku przez CMN, w tym wystawa Arnulf Rainer w 2012 roku.
Festiwal „13 wieków między niebem a morzem”Podczas rozwoju uroczystości 13 th stulecie powstania Góry, diecezji Coutances i Avranches i Robert de Torigni postanowił stowarzyszenie między innymi, aby stworzyć Festiwal Sztuki chrześcijańskiej „uwrażliwienie użytkowników do duchowej strony Mont -Św. Michała ”. Odbyłoby się to wlipiec 2008i zbiegnie się ze Światowymi Dniami Młodzieży w 2008 roku w Sydney .
Tak więc w tym miesiącu lipcu, z pomocą bractw monastycznych z Jerozolimy Mont-Saint-Michel, zaproponowano dwa tygodnie festiwalu, na który składał się tydzień koncertów i różnych zajęć (klasyka, ewangelia...) oraz kolejna wystawa ( kaligrafia, oprawa, rysunek). Ponadto odbyły się uroczystości, czuwania i inne uroczystości związane ze ŚDM w Sydney.
Po tej założycielskiej edycji festiwal był kontynuowany i odbywał się każdego lata przez tydzień.
Mont-Saint-Michel od dawna „należał” do kilku rodzin, które dzieliły sklepy w mieście i odnosiły sukcesy w zarządzaniu wioską. Turystyka jest rzeczywiście głównym, a nawet prawie jedynym źródłem dochodów gminy, pomimo rolnictwa na polderach. Istnieje około pięćdziesięciu sklepów dla 3 milionów turystów, podczas gdy tylko 25 osób śpi na górze każdej nocy (wliczając mnichów), z wyjątkiem hoteli.
Dziś główne placówki gminy są wspólne:Mont-Saint-Michel od tego czasu nazywane jest „ miastem turystycznym ”sierpień 2009.
Do cytadeli wchodzi się przez trzy kolejne drzwi:
Użytkownik następnie uzyskuje dostęp na jednym poziomie w High Street wsi, wąska droga, która prowadzi do opactwa uzwojenia między dwoma rzędami domów, które data głównie z końca XIX th wieku i na początku XX th wieku (wspornikowym Arcade dom , Karczoch dom , Hotel Saint-Pierre, pastisz rodziny Picquerel-Poulard wybudowany w 1987 roku, naprzeciwko hotelu La Licorne, domu Tiphaine, w którym mieści się czwarte prywatne muzeum góry i który nadal należy do potomków Bertranda du Guesclin ). Ostatnia wspinaczka do drzwi opactwa odbywa się po dużym zewnętrznym stopniu (klatka schodowa). Szeroki na 4 metry, blokowany był w połowie rampy uchylnymi drzwiami, strzeżonymi przez stróża zainstalowanego w widocznej z lewej wnęce. Mieszkańcy Mons nazywają te schody Monteux.
Chodnik wał , przebite machikuły i otoczony przez siedmiu wież, oferuje wiele widoki na zatokę, w miarę oka widać, ale także w domach na wsi. Bloki mieszkalne składają się z dwóch typów konstrukcji, domów o konstrukcji szachulcowej i murowanej , ale kolorystyka elewacji nie zawsze pozwala na ich zróżnicowanie. Wieże kolejno i od dołu do góry: wieża królewska, przy wejściu; Wieża arkadowa; Wieża Wolności; Niska okrągły (zmniejszenie do XVI, XX wieku w celu zapewnienia esplanadę artylerii); Wieża Cholet; Zwiedzanie Boucle i jego wielki bastion i jego tyły Trou du Chat (obecnie niedostępne) i wreszcie północna wieża.
Niewielka schody po prawej dołącza sąd Barbican szyku zaprojektowany pod koniec XIV XX wieku podczas opat opat Pierre Le Roy . Z przebitymi stacjami monitorującymi zabójczymi , chronił on opactwo wejściowe do châtelet składające się z dwóch okrągłych wież umieszczonych na wspornikach wspartych na uformowanej w kształcie piramidy tylnej lampie . Na dziedzińcu dominuje wschodni szczyt Merveille i flankująca go zwężająca się sylwetka wieży Corbins. Pod niskim łukiem wejścia zaczynają się bardzo strome schody, które giną w cieniu sklepienia, dlatego nazywa się je „Gouffre”. Prowadzi do sali Gwardii , prawdziwego wejścia do opactwa.
Na zachód, którego drugie wejście Mont ze wzmocnionego złożonych Fanils składa się z drzwi i Ravelin Fanils (1530), wieży i strażnica Fanils z Pilette ( XIII p wieku), i wieżę Gabriel (1530), dawniej zwieńczony młynie .
Sześćdziesiąt jeden budynków znajdujących się na wysepce jest chronionych jako zabytki kilkoma akcjami ochronnymi, prowadzonymi w szczególności w latach 1928 i 1934.
Opactwo, mury obronne i niektóre budynki, w tym budynek znany jako Fanils , są własnością państwa i są zarządzane przez Centre des monuments nationaux , państwową instytucję administracyjną pod nadzorem Ministerstwa Kultury . W 2011 roku opactwo przyjęło 1 335 000 zwiedzających. Jest to drugi najczęściej odwiedzany zabytek narodowy, po Notre-Dame de Paris ( Wieża Eiffla i Pałac Wersalski nie zarządzane przez CMN).
Od 2001 roku bracia i siostry bractw monastycznych w Jerozolimie , wywodzący się z kościoła św. Gervaisa w Paryżu , zapewniają obecność zakonników przez cały rok. Zastępują mnichów benedyktyńskich , którzy powrócili na Mont od 1966 roku. Są lokatorami Centre des monuments nationaux i nie interweniują w zarządzaniu opactwem.
Tak więc każdego dnia wspólnota spotyka się na nabożeństwach w kościele opactwa (lub zimą w krypcie Notre-Dame des Trente Cierges), przywracając w ten sposób budynek do pierwotnego miejsca, aby modlić się i śpiewać chwałę Bożą. To nie omieszka przyciągać gości i pielgrzymów, którzy licznie przybywają na różne uroczystości. Społeczność podjęła się renowacji domu na Górze „Logis Saint-Abraham”, a odpaździernik 2012, aby pomieścić wycofujących się pielgrzymów.
Oprócz mnichów, M gr Laurent Le Boulc'h mianowany rektorem sanktuarium, z przydzieleniem do kościoła św Piotra , Don Maurice Frank, członek społeczności St. Martin , lokalny efekt ministerstwo trwać od 1 września 2021 , przed ewentualnym przyjazdem innych członków.
Niedaleko Mont, diecezja Coutances et Avranches od 2015 roku uczyniła z klasztoru Ardevon dodatkowe miejsce przyjmowania pielgrzymów i innych gości.
Ramiona miejscowości Mont-Saint-Michel i emblazon: |
|
---|
Herb opactwa Mont Saint Michel ( od piasku po 10 srebrnych muszli i przywódcy Francji ) jest często błędnie przypisywany gminie.
|
---|
Mont Saint-Michel znajduje się u ujścia Couesnon . Od strony lądu rozwój dawnych już grobli pozwolił do dziś pozyskać nad morzem tereny przeznaczone na rolnictwo i hodowlę (w tym owiec, określanych mianem owiec słono łąkowych ). Baranina lub jagnięcina solona na łące jest więc lokalną specjalnością, którą najlepiej smakować z grilla nad ogniskiem.
Wspaniała działalność medialna, w której de facto brał udział projektant Christophe wraz z rodziną Fenouillardów, dotyczy przygotowania omletu Mère Poulard , tego Burgunda urodzonego w Nevers, który w wieku 21 lat przybył do Normandii (nazwa pochodzi od restauracji mieszczącej się we wsi i słynie z tej specjalności). Ten jest zrobiony z jajek i crème fraîche, ubity do śniegu w miedzianej misce długim batem w specjalnym rytmie, który przechodnie słyszą, zanim zostaną ugotowane w miedzianej patelni nad ogniskiem.
Od średniowiecza Mont-Saint-Michel był przedmiotem reprezentacji, zwłaszcza w iluminowanych rękopisach. Najsłynniejsze przedstawienie znajduje się niewątpliwie w Très Riches Heures du Duc de Berry , ilustrującym święto archanioła w księdze godzin . Miniaturowy jest przypisany do jednego z braci Limbourg , który został namalowany między 1411 i 1416, ale znajdziemy Mount reprezentowana w co najmniej siedmiu innych książek godzin od XV -go wieku. Jest to szczególnie widoczne w Les Très Belles Heures du duc de Berry lub heures de Bruxelles, w scenie ucieczki do Egiptu (ok. 1400), w Godzinach Maréchala Boucicauta ( muzeum Jacquemarta-André ) w folio 11v (ok. 1405). , w Godzinach Sobieskiego przechowywanych na Zamku Windsor (f.204v) przypisywanych Mistrzowi z Bedford , Księga Godzin na użytek Nantes przechowywana w Bibliotece Bodleian (1450-1455).
Edward William Cooke : Mont Saint-Michel, Normandia (1831, Muzeum Wiktorii i Alberta ).
John Ruskin : Cud (1848).
William Stanley Haseltine : Le Mont-Saint-Michel (1868, Muzeum Sztuk Pięknych w San Francisco ).
Emmanuel Lansyer : Klasztor Mont-Saint-Michel (1878, Muzeum Sztuk Pięknych Quimper ).
Jean-Jacques Monanteuil : Mont-Saint-Michel (bez daty, Muzeum Sztuki i Historii Lisieux ).
Według niektórych ezoterycznych miejsc , Mont-Saint-Michel znajduje się na osi , która łączy różne miejsca poświęcone Saint Michael w Europie , począwszy od starego klasztoru pod wezwaniem świętego Michała, na Wielkiej Skelling wyspie w Irlandii , a następnie przez Górę św Michała w Kornwalii , Monte Gargano we włoskiej Apulii , wyspy Delos w Grecji i Lydii, gdzie podobno święty Jerzy zabił smoka . Kolejną górę wieńczy opactwo Saint-Michel-de-la-Cluse w dolinie Susa .