Jean Vilar

Jean Vilar Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Plakat na stulecie urodzin Jeana Vilara (1912-2012). Kluczowe dane
Imię i nazwisko Jean Louis Côme Vilar
Narodziny 25 marca 1912 r.
Sete
Śmierć 28 maja 1971 r.
Sete
Podstawowa działalność

Reżyser teatralny , reżyser , aktor ,

twórca i dyrektor Festiwalu w Awinionie w latach 1947-1971 oraz dyrektor Narodowego Teatru Popularnego w latach 1951-1963.
Styl teatr , kino , literatura
Miejsca działalności Paryż , Awinion
Lata działalności 1935 - 1971
Redakcja Gallimard , Grasset , L'Arche , Cahiers Théâtre Louvain , Association Jean Vilar , L'Avant-scène teatr
Mistrzowie Charles Dullin , Alain
Małżonka Andrée Schlegel-Vilar (1916-2009)
Stronie internetowej http://www.maisonjeanvilar.org

Podstawowe prace

Teatr, służba publiczna - Gallimard, 1975.

Jean Vilar , urodzony dnia25 marca 1912 rw Sete i zmarł dnia28 maja 1971w tym samym mieście, to aktor z teatru i kina , reżyser , dyrektor teatru i pisarz francuski .

Był twórcą Festiwalu w Awinionie w 1947 roku, którym kierował aż do śmierci. Był również dyrektorem Narodowego Teatru Ludowego (TNP) od 1951 do 1963 roku .

Biografia

Narodziny i wejście do teatru

Jean Vilar urodził się w Sete on25 marca 1912 r, z imieniem Jean-Louis-Côme. Syn bardzo skromnych sklepikarzy prowadzących sklep pasmantersko-pończoszniczy (założony przez dziadka Côme Vilara), jego ojciec wymagał od niego gry na skrzypcach przez godzinę każdego dnia i zapoznawał go z klasyką poprzez popularne ówczesne wydania.

W 1932 roku bez ulgi opuścił swój prowincjonalny wszechświat po gimnazjum. „Wyjechał” do Paryża, gdzie studiował Listy na Sorbonie, będąc pionkiem w Collège Sainte-Barbe. Kreator przypadkiem na powtórzenie Ryszarda III w Shakespeare przez Charles Dullin w Theatre Workshop , odkrył swoje powołanie. Drugi menedżer, podąża za lekcjami tego, którego uczniem pozostaje.

Jego pierwszy występ na scenie miał miejsce w 1935 roku w figurze Faiseur de Balzac w Théâtre de l'Atelier .

Odbył służbę wojskową w Hyères w 1937 rokuMarzec 1939został zreformowany ze względów zdrowotnych w health Marzec 1940.

W luty 1941, André Clavé , twórca i dyrektor Comédiens de firmy La Roulotte od 1936 roku, zatrudnia Jean Vilar, który zgadza się przyjść, „po prostu jako autor”, szybko dołączył Hélène Gerber, zarówno uczniów Karola Dullin . Podczas gdy Geneviève Wronecki-Kellershohn, Jean Desailly i François Darbon już tam grali, i żePaździernik 1940, Clavé , został wynajęty przez Pierre'a Schaeffera do zajmowania się Maîtrises de Jeune France , dla strefy okupowanej trupa może przygotowywać wycieczki teatralne, za pewne fundusze. André Clavé proponuje Pierre'owi Schaefferowi zatrudnienie aktorów z La Roulotte do różnych zadań. Vilar zostaje zatrudniony jako czytelnik, adaptator i autor, Geneviève Wronecki jako asystentka wykonawcza.

Latem 1941 Comédiens de la Roulotte wyruszyły do ​​Anjou, Sarthe i Mayenne.

Clavé uda się coraz Jean Vilar na scenie, po raz pierwszy, aby zastąpić aktora w roli Monsieur de Sottenville w George Dandin przez Moliera . „Był niezwykle zabawny, ale to nie pozwoliło mu na podjęcie decyzji”, powiedział Clavé. „Aby osiągnąć (swoje) cele”, zleca jej sztukę, pod warunkiem, że ją zagra i wyreżyseruje : La farce des filles à Marier . „To był triumf” – pisze Clavé w hołdzie Vilarowi po jego śmierci w 1971 roku.

To było podczas tych wycieczek, aż Październik 1942, że odkrywa przyjemność grania przed popularną publicznością. Po dołączeniu do firmy jako autor napisał La Farce des filles à marier i Dans le plus beau pays du monde .

1942 znaki utworzenie własnej firmy o nazwie Seven Na swojej pierwszej gry, wybrał śmierci Taniec z Strindberga . W 1943 roku wystawił Orage przez Strindberga w Théâtre de Poche w dzielnicy Montparnasse, Césaire przez Jean Schlumberger . W 1945 roku, jego inscenizacja i jego interpretacja Morderstwo w katedrze z TS Eliota w Théâtre du Vieux-Colombier były wielkim sukcesem (150 występy).

W 1946 roku André Barsacq wystawił go w Théâtre de l'Atelier w Romeo et Jeannette d ' Anouilh z Maria Casares i Michel Bouquet i Henri IV przez Luigi Pirandello .

1947-1971: TNP i Awinion

W 1947 roku, z inicjatywy René Char , z Semaine d'Art en Awinionie , we wrześniu, był związany z głównym wystawy sztuki współczesnej. Trzy kreacje w trzech różnych miejscach, główny dziedziniec z Pałacu Papieskiego , w Urbain V sadu i teatru miejskiego, zgromadzi trochę ponad 4000 widzów. Ten „tydzień” staje się „festiwalem” w następnym roku. Jean Vilar kierował nim aż do swojej śmierci w 1971 roku.

Vilar zostaje mianowany przez Jeanne Laurent dyrektorem teatru narodowego Chaillot inSierpień 1951 ; zamiast tego zwraca swoją pierwotną nazwę, Théâtre national populaire - TNP, stworzone przez Firmina Gémiera w 1920 roku. Ponieważ Palais de Chaillot jest niedostępny (zajęty przez ONZ do 1952), Vilar zabiera TNP na przedmieścia Paryża. W ten sposób zapewnia pierwsze przedstawienia Le Cid z Gérardem Philipe i tworzy Mère Courage podczas weekendów Suresnes w centrum Albert-Thomas , gdzie w latach 50. przenosi popularny teatr narodowy , aby stworzyć „dramatyczne bastiony” na paryskich przedmieściach ...

W 1952 roku, pierwsza realizacja TNP w Chaillot , L'Avare (kwiecień), zainaugurowana imponującej serii dzieł: w ciągu 12 lat, Palais de Chaillot nagrane 5,193,895 przyjęć (w tym 486,000 w ciągu ostatniego roku) lub średnio 2336 widzów na występ i odwiedziło ponad 30 zagranicznych krajów.

W Listopad 1959Vilar otwiera drugą salę dla TNP, Teatr Récamier , zarezerwowaną dla współczesnych autorów. Mimo prac Armanda Gattiego , René de Obaldii , Borisa Viana , Roberta Pingeta i Samuela Becketta , nie odniósł oczekiwanego sukcesu i zrezygnował z tego doświadczenia.

W 1960 roku, w związku z wydarzeniami w Algierii , Vilar zamontowany Antygona przez Sofoklesa i La wytrzymałych Wniebowstąpienie d'Arturo Ui przez Bertolta Brechta , który miał poważne reperkusje.

W 1963 Vilar nie poprosił o przedłużenie kontraktu wiążącego go z państwem. Kontynuuje przygodę z Awinionem i podpisuje produkcje liryczne ( Wenecja , Mediolan ) lub teatralne (w Atene z Le Dossier Oppenheimer ). Georges Wilson zastępuje go na czele NPT.

Pierwsze Rencontres d'Avignon odbyły się w 1964 roku: zrzeszając intelektualistów, polityków i artystów, pomogli przekształcić festiwal w laboratorium polityki kulturalnej.

W 1966 festiwal otworzył nowe miejsca i rozszerzył się na inne dyscypliny, w szczególności taniec z Maurice Béjart .

W kinie zadebiutowała na głównym dziedzińcu Awinionie w 1967 roku, wraz z podglądem La Chinoise przez Jean-Luc Godard . André Malraux zlecił również Jean Vilarowi reorganizację Opery.

Po przemówieniu generała de Gaulle'a w30 maja 1968Jean Vilar odmawia służenia rządowi, z czym zdecydowanie się nie zgadza. W lipcu „rozwścieczony na Odeon  ” w dół od Paryża i Living Theatre of Julian Beck dążyć do podważenia festiwal. Obelgi „Vilar, Béjart, Salazar!” Echo w Awinionie . Vilar jest odporny, ale będzie bardzo podatny na te ataki (zawał serca jesienią).

Od 1969 do 1971 Vilar nadal przewodził Awinionowi, prowadząc niezliczone zajęcia i częste podróże ( ZSRR i Ameryka Południowa). Napisał Chronique romański , który ukazał się w księgarniach miesiąc po jego śmierci28 maja 1971w swoim domu w Sète , Midi le Juste . Został pochowany na cmentarzu Marin .

Po jego śmierci: hołdy i analiza jego wkładów

Od tego czasu jego imię nosi kilkadziesiąt budynków i miejsc publicznych, m.in. teatr Jean-Vilar w Suresnes , kolebka TNP , w Hauts-de-Seine , teatr Jean-Vilar w Vitry-sur-Seine otwarty w 1972 roku , centrum kulturalne im. Jeana Vilara w Marly-le-Roi , teatr Jean-Vilar w Montpellier , teatr morski w Sète oraz liczne szkoły w całej Francji.

W Awinionie , Maison Jean Vilar zbiera swoje osobiste archiwa, modele i kostiumy pokazów on stworzony w Awinionie od 1947 roku i na Narodowym Teatru Ludowego (1951-1963). Kolekcję tę uzupełnia wyjątkowa kolekcja (książki, czasopisma, filmy wideo, plakaty, prasa, zdjęcia, programy itp.), poświęcona historii Festiwalu w Awinionie od 1947 r. do dziś, a szerzej sztuce widowiskowej. Oprócz studiów i monografii Stowarzyszenie Jean Vilar wydaje czasopismo Les Cahiers Jean Vilar, które wpisuje myśl twórcy festiwalu w Awinionie w zdecydowanie współczesną perspektywę, analizując miejsce teatru w społeczeństwie i problematykę polityki kulturalnej.

W 1975 roku Armand Delcampe założył ku jego pamięci Atelier-Théâtre Jean Vilar w Louvain-la-Neuve . Logo „Jean Vilar” oparte jest na alfabecie Chaillot Marcela Jacno , podobnie jak TNP .

Filmografia

Teatr

Aktor

Dyrektor

1940 1950 1960 1960

Arkada Zalamei (1961)

Teksty Jeana Vilar

Uwagi i referencje

  1. „  La muse qui est la grace (P. Claudel) Jean Vilar  ” , o Bibliotekach Specjalistycznych Miasta Paryża (dostęp 26 grudnia 2017 )
  2. Jean Vilar, sam Jean Vilar, Maison Jean Vilar,1991, s.  11
  3. Jean Vilar, sam Jean Vilar, Maison Jean Vilar,1991, s.  15
  4. Jacques Téphany, Jean Vilar , Éditions de l'Herne,1995, s.  53
  5. Francine Galliard-Risler , André Clavé: Teatr i ruch oporu – utopie i rzeczywistość , AAAC, Paryż, 1998
  6. Jean Vilar, Teatr, służba publiczna , Gallimard, nrf, Praktyka teatralna, Paryż, 1975 – s. 29 - Niepublikowany tekst z 1942 r.
  7. "To, że André Clavé, młody szef La Roulotte, kazał mi swoją dobrocią (a jego towarzyszom ich zdrowym i realistycznym nastawieniem) zaczerpnąć ze złotego i iluzorycznego Akropolu, na którym się zastanawiałem, nie obyło się bez zmiany mojego sposobu widzenia tej sceny , nie obyło się bez ukłonów i brutalnie, okrutnie, przed prostszym, bardziej realistycznym spojrzeniem na postawiony problem, na pytanie, które sobie zadawałem i że tak naprawdę zawsze zadaję sobie pytanie: „ale dobry Boże! po co tego małego potwora: inscenizacja? »Mówi Jean Vilar, w Teatr, służba publiczna , Gallimard, nrf, Pratique du théâtre, Paryż, 1975 – s. 255 - Konferencja na Sorbonie, 15 marca 1961
  8. Jean Desailly , Un destin pour deux , Ramsay, Paryż, 1996 - s. 31 - „O ile pamiętam, to w sali balowej XIV th dzielnicy Paryża zrobiłem mój debiut sceniczny pod auspicjami Moliera i André Clave. André był duchem jakości, jego wskazówki były zawsze bardzo dokładne, bez przechwałek. Wiedział, jak stworzyć i utrzymać ducha, harmonię w swoim oddziale. Jego serdeczność została doceniona przez wszystkich ”.
  9. Véronique Chabrol, Jeune France, doświadczenie badań i decentralizacji kulturowej (listopad 1940/marzec 1942) , praca magisterska dla Uniwersytetu Paris III, 1974
  10. Ruch Jeune France został założony przez Schaeffera i Emmanuela Mouniera . Prawdziwa zapowiedź przyszłego ministerstwa kultury, o której marzył przed wojną Jean Zay , przez półtora roku (od listopada 1940 do marca 1942) czerpie fundusze z reżimu Vichy (od listopada 1940 do marca 1942). cele nie są przestrzegane. W tym ruchu narodzi się wiele powołań bojowników ruchu oporu.
  11. Véronique Chabrol, Ambicja Jeune France , w: Życie kulturalne pod Vichy , Bruksela, Éditions Complexe, 1990
  12. André Clavé , w Paryżu, w siedzibie Éditions du Seuil , rue des Poitevins , a następnie rue Jean Mermoz, organizuje swój czas między próbami trupy a działalnością na rzecz Jeune France . Jego zadaniem jest przyjmowanie autorów, reżyserów, aktorów, kontaktowanie ich ze sobą, wstępna selekcja przychodzących rękopisów, organizowanie wycieczek teatralnych z innymi firmami, ale uważając, aby nigdy nie faworyzować własnego oddziału, „rekrutować i szkolić monitorów”. którego misją było podniesienie poziomu kulturalnego Francji”, określa Geneviève Wronecki, w: Francine Galliard-Risler , André Clavé: Theatre and Resistance – Utopias and Realities , AAAC, Paryż, 1998
  13. Sam Jean Vilar , Awinion, 1991 – s. 27
  14. André Clavé: Hołd dla Jeana Vilara w Les lettres Françaises , 9-15 czerwca 1971
  15. Więcej informacji znajdziesz w artykule André Clavé

Zobacz również

Wskazania bibliograficzne

O Jean Vilar, TNP i festiwalu w AwinionieO przygodzie teatru popularnego

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Prace Jeana Vilara i wszystkie 300 000 wydarzeń zaprogramowanych na Festival d'Avignon od jego powstania w 1947 roku są dostępne w Maison Jean-Vilar , mieszczącym się w Awinionie przy rue Mons 8, Montée Paul Puaux (biblioteka, wideoteka, wystawy, baza danych...)