Fotel Akademii Francuskiej 36 | |
---|---|
od 2018 | |
Filip beaussant | |
Dyrektor Centrum Léon-Robin | |
2006-2010 | |
Jonathan Barnes André Laks |
Narodziny |
24 października 1947 Boulogne-Billancourt |
---|---|
Imię i nazwisko | Laure Sylvie Barbara Cassin |
Narodowość | Francuski |
Trening |
Lycée Condorcet Lycée Pasteur de Neuilly-sur-Seine Wydział Literacki w Paryżu ( studia magisterskie ) (1968) Uniwersytet Parysko-Sorboński ( doktorat ) (1974) |
Zajęcia | Filolog , filozof , leksykograf |
Pracował dla | Uniwersytet Paryż-VIII , Narodowe Centrum Badań Naukowych , Uniwersytet Lille-III , Krajowa Szkoła Administracji , Uniwersytet Parysko-Sorbona |
---|---|
Pole | Językowy punkt zwrotny |
Członkiem | Akademia Francuska (2018) |
Reżyserzy prac dyplomowych | Pierre Aubenque , Jean Bollack |
Wpływem | Martin Heidegger , Jacques Lacan , Hannah Arendtend |
Nagrody |
Złoty Medal CNRS (2018) |
Efekt sofistyczny ( d ) |
Barbara Cassin , ur24 października 1947w Boulogne-Billancourt (Departament Hauts-de-Seine ) jest filologiem , grecki uczony i filozof francuski specjalista od greckich filozofów i retoryka z nowoczesnością .
Dyrektor ds. badań w CNRS , tłumacz i dyrektor zbiorów poświęconych filozofii , w 2006 przejęła kierownictwo ośrodka Léon-Robin, a następnie w 2010 przewodniczyła Międzynarodowemu Kolegium Filozoficznemu , którego kieruje czasopismem Rue Descartes w tym samym czasie, dla UNESCO .
Została wybrana do Académie française on3 maja 2018, stając się dziewiątą kobietą akademicką i piątą tego dnia wśród obecnych kobiet.
Laure Sylvie Barbara Cassin urodziła się z małżeństwa radcy prawnego Pierre'a Cassina i malarki Hélène Caroli.
Jest wdową po Etienne Legendre, notariuszu, który stworzył centrum wyścigów konnych. Ma dwóch synów.
Po studiach średnich w Liceum Jean-de-La-Fontaine w Paryżu , wstąpiła do hypokhâgne w Liceum Pasteura w Neuilly-sur-Seine , gdzie była uczennicą poety i filozofa Michela Deguy , a następnie w khâgne w Liceum Fénelon , ale nie zdał egzaminu wstępnego do École normale supérieure (Paryż) . Uczęszcza również do Lycée Condorcet na lekcje Jeana Beaufreta , przyjaciela Martina Heideggera .
W 1968 roku obroniła na Sorbonie, pod nadzorem Ferdinand Alquié , pracy magisterskiej z filozofii, w której ona zajęła się logicznych podstaw z ontologii poprzez korespondencji w tej sprawie od Leibniza i Arnauld . Myśl Heideggera była pełna pasji, że spotkała go w seminarium Thora , w którym uczestniczyła i które odbyło się w drugim tygodniu września 1969 roku z René Charem , wzorową postacią opornego intelektualisty .
Kontynuując studia na restrukturyzacyjnym uniwersytecie po maju 68 , dorywczo pracuje jako tłumacz . Ona jest w szczególności proszony przez Gallimard do udziału w tłumaczeniu kryzys Kultura: Osiem Ćwiczenia Myśli Politycznej przez Hannah Arendt ., Gdzie pytania autorem co stało się tradycją, historią, wolność, prawda, polityka, edukacja w nowoczesności którego dyskurs nie opiera się już na autorytecie. Operacja została powtórzona dwa lata później dla „ Political Lives” tego samego autora, który przywołał nazistowską przeszłość Heideggera.
W 1971 r. zapisała się na seminaria w ośrodku Léon-Robin na Sorbonie oraz w Centrum Badań Filologicznych na Uniwersytecie w Lille III . Jest wykładowcą na uniwersytecie Saint Denis , przygotowując doktorat z listów z filozofii, który uzyskała w 1974 r. broniąc rozprawy na temat pseudoarystotelesowskiego traktatu O Melissusie, Ksenofanie i Gorgiaszu . Swoją pracę magisterską opublikowała pod tytułem Si Parménide .
Przygotowuje się do CAPES , prowadząc w latach 1974-1976 zmianę nauczycielską dla psychotycznych nastolatków w szpitalu dziennym Étienne-Marcel w Paryżu , gdzie Françoise Dolto od dziesięciu lat nadzoruje opiekę nad małymi dziećmi. To spotkanie z absolutnie obcym, nieprzetłumaczalnym językiem głupców [ pożądane odniesienie ] , tak decydujące jak w przypadku Heideggera , doprowadziło psychoanalityka Jacquesa-Alaina Millera do powierzenia mu w latach 1975-1979 prowadzenia kursu na Wydziale Psychoanalizy Uniwersytet Vincennes w Saint-Denis . W międzyczasie, dzięki dwóm stypendiom Niemieckiego Biura Wymiany Uniwersyteckiej , studiowała w 1976 roku na Uniwersytecie we Fryburgu , gdzie wykładał Martin Heidegger , a następnie w 1978 roku na Uniwersytecie w Heidelbergu .
Chociaż sześciokrotnie oblała agregację z filozofii , uzyskała dyplom nauczyciela i co roku, od 1979 do 1984, była kierowana do innej placówki (lycée François-Villon w Paryżu, lycée Youri-Gagarine de Chaumont , Lycée Salengro d' Avion , w pobliżu Lens , Lycée Lamarck d' Albert , Lycée Fénelon de Cambrai , Lycée Poncelet de Saint-Avold ).
W trakcie tego kursu pracowała przez trzy lata, od 1980 do 1982, jako wykładowca w ENA , gdzie odpowiadała za metodologię seminariów, a od 1981 do 1984 wykładała jako wykładowca w Centre de philological research na Uniwersytecie Lille-III .
W 1983 roku Pierre Aubenque zlecił mu organizację seminarium na temat myśli antycznej w Centrum Léon-Robin na Sorbonie .
W wrzesień 1984, organizuje wraz z Monique Canto sympozjum Czym jest sofistyka? w Międzynarodowym Centrum Kultury Cerisy-la-Salle . Jednocześnie jego członkostwo w ośrodku Léon-Robin zostało potwierdzone rekrutacją do CNRS . Obecnie pracownik naukowy oddelegowany do mieszanej jednostki badawczej (UMR) 8061, pracuje z Pierre'em Aubenque. W 1996 roku została dyrektorem ds. badań, a w 2006 roku przejęła kierownictwo centrum.
Jednocześnie, w tym samym roku 1984 objęła kierownictwo jednego z seminariów Międzynarodowego Kolegium Filozoficznego , gdzie w latach 1988-1992 została dyrektorem naukowym i zasiadała w radzie od 1990 do 1993 roku. Kilkakrotnie współpracowała z Michelem Narcym . Wspólnie tłumaczyć i edytować w 1989 roku książka Γ z Metafizyki od Arystotelesa .
W 1990 roku została poproszona przez Erica Allieza i magazyn 34 Letras , powiązany z Gillesem Deleuze i Félixem Guattari , o przygotowanie w Sao Paulo założenia wydawcy Editora 34 . Od 10 do 13 października spotyka się na Sorbonie , na kolokwium pt. Współczesne strategie przywłaszczenia starożytności , Elizabeth Anscombe , Pierre Aubenque , Jacques Brunschwig , Gilles Deleuze , Jacques Derrida , Umberto Eco , Paul Ricœur , m.in. kwestionuje, co jest jego, o związki między myślą starożytną a światem współczesnym, trwanie tej pierwszej w tym.
W tym samym 1990 roku , wyruszyła na projekcie budowy filozofię europejską uczestnicząc pod kierunkiem Pierre Nora w Europejskiej Bibliotece Idei z Narodowego Centrum Book . W 1991 roku wraz z Alainem Badiou zainicjowała w Éditions du Seuil serię dwujęzycznych publikacji dzieł filozoficznych z kolekcji Points-Essais . W następnym roku tej właśnie reżyserii François Wahl , który zrezygnował, powierzył kolekcję L'Ordre philosophique , którą założył dwadzieścia pięć lat wcześniej z Paulem Ricoeurem .
W latach 1993-2000 koordynowała w ramach grupy badawczej CNRS NRD 1061 około stu badaczy, którzy postanowili opracować słownik definiujący semantyczne wariacje pojęć filozoficznych poprzez ich użycie w różnych językach i różnych kontekstach. Praca ta zakończyła się w 2004 roku publikacją Europejskiego Słownika Filozofii .
W 1994 roku obroniła pracę państwową na Uniwersytecie Paris-IV pod kierunkiem Pierre'a Aubenque . Teza ta, której Si Parménide posłuży jako prolegomena, została opublikowana pod tytułem L'Effet sophistique w prestiżowym zbiorze NRF . Oprócz konfrontacji między autorami starożytności ( Homer , Parmenides , Gorgiasz , Antyfona , Arystoteles ) ze współczesnymi myślicielami ( Frege , Heidegger, Arendt , Lacan , Perelman , Habermas ), praca oferuje wiele dokumentów, w tym przekłady niektórych tekstów. przypadki częściowo niepublikowane w języku francuskim (z traktatu nie-bycia z Gorgiaszu i jego Pochwała Heleny w całości, gdy Tetralogies z Antyfona lub traktat o sposobie pisania historii z Lucien z Samosate ).
Po zniesieniu apartheidu pomogła założyć na Uniwersytecie w Kapsztadzie szkołę retoryki, która od tego czasu przekształciła się w Stowarzyszenie Retoryki i Komunikacji Południowej Afryki ( ARCSA ), z Philippe-Josephem Salazarem , członkiem Międzynarodowego Kolegium Filozofii , którego tezy zostały ocenzurowane dziesięć lat wcześniej przez rząd RPA . Jest wiceprezydentem i jednym z korespondentów we Francji .
Od 1995 roku zasiadała jako przedstawiciel z wyboru w Komitecie Narodowym CNRS .
W latach 2002-2006 CNRS powierzył mu kierowanie projektem międzynarodowej współpracy naukowej ( PICS 1455) z RPA zatytułowanym Rhétoriques et democracies . W konsekwencji Instytut Maxa Plancka jest odpowiedzialny za zdefiniowanie programu filozofii, który Komisja Europejska postanowiła umieścić w Internecie na stronie internetowej Europejskiego Dziedzictwa Kulturowego ( ECHO ). Jego zespół produkowany od grudnia 2003 do czerwca 2004 roku, we współpracy z wydań z Robertem i Seuil , model przyszłej wersji online Europejskiej słownika filozofii .
W międzyczasie, w 2005 roku, wróciła do Narodowego Centrum Książki , które opuściła w 1997 roku po siedmiu latach, w ramach komisji „Filozofia i Teologia” i dołączyła do Jonathana Barnesa na Sorbonie , który ją opuścił. 1983 przez komentarz do jego Si Parmenides , w animacji drugiego roku seminarium magisterskiego . W następnym roku, obsługuje ona sama przez dwa lata tak samo seminaryjnych i publikuje Google mnie: druga misja Ameryki , książka w wyszukiwarce w Google . Potępia paradoksalne efekty masowego rozpowszechniania, którego algorytm , w przeciwieństwie do jej własnego projektu ECHO, opartego na kwantyfikacji popularności, skłania do przesłonięcia najbardziej heurystycznych cech bazy danych.
W latach 2006 i 2007 brała udział w programie badawczym Corpus finansowanym przez Narodową Agencję Badań nad danymi i narzędziami badawczymi w naukach humanistycznych i społecznych oraz dołączyła do grona doradców ekspertów ds. różnojęzyczności Europejskiego Ministra Edukacji z Komisji Barroso , Ján Figel ' . Następca tego ostatniego, Leonard Orban , przedłuży tę misję do 2008 r.
W latach 2007-2009 CNRS powierzył jej drugą misję współpracy międzynarodowej zatytułowaną Cross translations/skrzyżowane tradycje , której celem jest przeprowadzenie wraz z Ukrainą krytycznego badania wpływu języka na koncepcje filozoficzne.
W maj 2007po odmowie wydania Le Perçu przez François Wahla Barbara Cassin i Alain Badiou rezygnują z Editions du Seuil . We wrześniu w Fayard założyli kolekcję Openings , której rzekomym celem jest „określenie filozofii poprzez badanie jej krawędzi” . Publikują tam sumę fenomenologiczną odrzuconą przez Próg.
W 2008 roku opuściła komisję „Filozofia i teologia” Narodowego Centrum Książki, by przez dwa lata przewodniczyć tej samej komisji pod nowym tytułem „ Filozofia, psychoanaliza, nauki religijne” . Wstąpiła do rady dyrektorów z Międzynarodowego Kolegium Filozoficzno , z którą pod przewodnictwem Rady Naukowej od 2003 roku, a także uczestniczy w nowo zorganizowanej międzynarodowej współpracy joint jednostkowej pomiędzy Instytutem Człowieka i Nauk Społecznych w CNRS oraz University of New York wokół przedmiotu badań zatytułowanego Przejścia, tłumaczenia, zrównoważony rozwój . Przez cztery lata dołączyła do biura Konferencji Przewodniczących Komitetu Narodowego CNRS ( CoCNRS ), gdzie zasiadała do 2004 roku i przewodniczyła jednemu z jej organów, XXXV komisji odpowiedzialnej za ocenę badaczy w dziedzinie filozofii , literatury , historii nauki i muzykologii .
Jako taka, publicznie potępia „demontaż” z francuskiego badania i oczerniania praktykowane przez prezydenta Nicolasa Sarkozy'ego wobec CNRS. Z inicjatywy psychoanalityka Rolanda Gori skupia protesty specjalistów medycyny , edukacji i kultury, których ten sam los spotkał, Zew apeli o powstanie sumienia .
W 2009 roku dołączył do André Laks przez dwa lata u steru projektu finansowanego przez ANR na „ greckich przed- Socratics, łaciński pre-Socratics”. W tym samym czasie CNRS powierzył mu odpowiedzialność za międzynarodową grupę badawczą ( GDRI ) zatytułowaną Filozofia w językach. Komparatyzm i tłumaczenie, a UNESCO to nowa „sieć kobiet-filozofów” i jej Dziennik kobiet-filozofów .
Rezygnuje z zarządzania Centrum Léon-Robin, aby podjąć grudzień 2010przewodniczenie radzie dyrektorów Międzynarodowego Kolegium Filozofii , stając się tym samym kierownikiem redakcyjnym magazynu zakładu, Rue Descartes , oraz tworzy z Fernando José de Santoro Moreira program wymiany dla „studiów II i III (pt) ” ( CAPES ) z Uniwersytetu Brazylii w Rio . W związku z tym, że dostarcza nauczanie syntetyzowania czterdziestu lat badań poświęconym określaniu, jak język i historia od Homera ukształtowały zachodnią myśl, Początki Philosophical Language - retorycznych i poetyckich strategii starożytnej mądrości : często bez mianowicie „my wszyscy czytelnicy Homera. "
Powiązanie kwestii politycznych z językami jest jedną z głównych osi jego twórczości. Jest krytyczna wobec języków takich jak Globish, który opisuje jako folię do tłumaczenia czy język Esperanto . Na przykład w esperanto w Plus d'un langue (Bayard, kol. „Les Petites Conferences”, 2012) pisze: „Nie, języka nie można sprowadzić do rachunku, a esperanto do rachunku różniczkowego. nie działa, bo jest sztuczne , niewystarczające, bez głębi historii i znaczącego, bez autorów i bez dzieł … Esperanto, martwe jak martwy język, nie jest niczyim językiem ojczystym . ” . Czytanie artykułów Wikipedii o Esperanto ujawnia dziewięć błędów w tym cytacie.
W 2011 roku wchodziła w skład komitetu założycielskiego Instytutu Psychoanalizy Szpitala Sainte-Anne , którego kierownictwo objęła lacanowska kierownik oddziału Françoise Gorog i dołączyła do rady naukowej Labex TransferS , odgałęzienia CNRS , Normale i Collège de France , której zadaniem jest promowanie i badanie wymiany kulturalnej, w szczególności za pośrednictwem IT , gdzie odpowiada za trzy programy badawcze.
W 2012 roku założyła kolekcję Simul w Autentica Editora w Sao Paulo i jest odpowiedzialna za część jej zarządzania.
Użytkownik z Graduate School pojęć i języka na Sorbonie , teraz spędza większość swojego czasu, aby związać dyskurs i polityka sobie sprawę, że w Afryce z komisji prawdy i pojednania .
Po wystawie w MUCEM w Marsylii (grudzień 2016 - marzec 2017), której była kuratorem, prezentowanej w latach 2017-2018 w Fundacji Bodmer w Genewie, w 2017 utworzyła i przewodniczyła stowarzyszeniu Maisons de la Sagesse - Translate, którego celem jest stworzyć sieć miejsc i działań, skupionych wokół tłumaczenia jako know-how z różnicami. Dwie pierwsze lokacje znajdują się w Marsylii i Aubervilliers.
3 maja 2018, stając w szczególności w obliczu Marie de Hennezel i Pierre'a Perpillou, została wybrana do Akademii Francuskiej w fotelu zajmowanym wcześniej przez Philippe'a Beaussant . Jego miecz został mu podarowany przez Xaviera Darcosa w Luwrze we wtorek 15 października 2019 roku, a pod kopułą Institut de France został oficjalnie odebrany przez Jean-Luc Marion w następny czwartek.
6 lutego 2019 roku została wybrana Przewodniczącą Rady Naukowej Campus Condorcet .
Synteza, według Alaina Badiou , który napisał z nią dwie książki, o dziedzictwie Heideggera i zwrocie językowym , ponownie odczytuje historię starożytnej filozofii w świetle sofistyki .
Pokazuje, jak sofistyka, wypchnięta z filozofii, a nawet z myśli przez Platona i Arystotelesa, pozwala poszerzyć racjonalność poprzez zgłębianie jej niewidzialnych zasad i granic. Zwłaszcza Gorgiasz delimituje ontologię jako dyskurs po prostu skuteczniejszy od innych: bycie Parmenidesa jest przede wszystkim efektem mówienia. Co do zasady niesprzeczności, zakotwiczonej przez Arystotelesa w jednoznaczności znaczenia, nadal jest ona negowana przez semantykę intencjonalności, gramatykę nieświadomości czy trudności przekładu. Przykład z prawdy i pojednania prowizji prowadzi ją do dekonstrukcji na backworlds które próbują ukryć to, co wywołuje efekt sophistic, to znaczy rolę założycielskiego aktu , nawet terapeutyczny ( "logos-pharmakon»), w wypowiedzi dla człowiek , jako podmiot indywidualny w przypadku psychoanalizy , jako istota społeczna w sferze politycznej.
„Szukam, co oznacza mówienie. "
- Barbara Cassin parafrazując Lacana w odniesieniu do hermeneutyki freudowskiej .
„Proponuję nazwać Sofistyczną Historię Filozofii tym, co odnosi się do pozycji, a nie do wyjątkowości prawdy, niezależnie od tego, czy jest ona wieczna, czy progresywnie ukonstytuowana w trybie heglowskim (prawda jako telos , zorientowana na czas lub zorientowana „jak gdyby”), ale to, co odnosi się je do migawek kairos , okazja, okazja, dzięki mkhanai , procedur, sztuczki, maszyn, pozwalając kairos być chwycił za jej kosmyk. "
Termin zaczerpnięty z Novalisa , logologia nazywa niejasną teorię sofistyczną, w której powiedzenie wpływa na świat (w szczególności Gorgiasz w Traktacie o niebycie ), w opozycji (i w konsekwencji Poematu Parmenidesa) do „ontologia. Bycie jest efektem mówienia ( Efekt sofistyczny ).
W szczególności, w ramach historii sofistycznej, logologia bada historię performatywności .
„Barbarzymy, gdy odrzucamy to, co stanowi drugiego jako inne (...)”
Banalizacji zła przechodzi, oprócz wyznaczenia cudzoziemca jako barbarzyńcy, by roszczenia do uniwersalności języka, a nowomowy , która redukuje się do systemu komunikacji, zaprzecza każdego języka ojczystego, co ma. Nieprzetłumaczalne, w szczególnie jej performatywny aspekt , ponieważ ma założyciela cywilizacji. Według Barbary Cassin obrona różnorodności języków, w szczególności w obliczu globu i googlizacji myśli [ definicja pożądana ] , jest bastionem przed barbarzyństwem.