Archidiecezja Paryska

Archidiecezja Paryska (the) Archidioecesis Parisiensis
Notre Dame w Paryżu przed ogniem 2019
Ogólne informacje
Kraj	Francja
Przynależność	Kościół katolicki we Francji
Arcybiskup	Michela Aupetit
Język (i) liturgiczny (e)	Francuski
Powierzchnia	105,4  km 2
Utworzenie diecezji	III th  century
Podniesienie do rangi archidiecezji	1622
Szef	święty Denis (z Paryża) Sainte Geneviève
Prowincja kościelna	Paryż
Diecezje sufragańskie	Créteil Évry Corbeil-Essonnes Meaux Nanterre Pontoise Saint-Denis Wersal
Adres	Archidiecezja Paryska 10, rue du Cloître-Notre-Dame 75004 Paryż
Stronie internetowej	http://www.paris.catholique.fr/
Statystyka
Populacja	2 212 851 mieszk  .
Populacja katolicka	1 548 996 wiernych
Procent katolików	70  %
Liczba parafii	116
Liczba księży	1296
Liczba diakonów	108
Liczba zakonników	1252
Liczba zakonnic	2500
Lokalizacja diecezji
Diecezje sufragańskie
(en) Informacja na www.catholic-hierarchy.org

Archidiecezja Paryżu ( łaciński  : Archidioecesis Parisiensis lub Archiepiscopatus nostrae Dominae Parisiensis ) jest głównym metropolita archidiecezji z Kościoła katolickiego we Francji .

Od 2018 roku arcybiskupem metropolitą Paryża jest Michel Aupetit, którego biskupami pomocniczymi są Denis Jachiet , Thibault Verny i Philippe Marsset . The Cardinal André Vingt-Trois , które osiągnęły limit wiekowy, jest emerytowany arcybiskup.

Historia

Sufragant Senonaise

Biskup Paryża powstała w IV -go  wieku. Zgodnie z tradycją, ewangelizacją Paryża był św. Denis , pierwszy biskup miasta, ale pierwszym zaświadczonym biskupem Paryża jest Victorin ( Victorinus ) cytowany w 346 r.

Biskupstwo przez kilka stuleci ma w królestwie jedynie względne znaczenie. Był początkowo sufragan z Sens , którzy zakwestionowanych przez urząd premiera w Reims . Tak więc, w przeciwieństwie do sześciu prymitywnych rówieśników kościelnych w królestwie Francji - na arcybiskupa Księcia z Reims , do biskupa Księcia z Laon , że od Langres , na biskupa-count z Beauvais , że od Châlons i że od Noyon - i do opat z opactwo Saint-Remi Reims , strażnika Świętej ampułki , i że z opactwa Saint-Denis , strażniczki innych insygniów królewskich i z królewskiej nekropolii , że biskupi następnie arcybiskupi Paryża nie nie uczestniczą w uroczystość koronacji królów Francji w katedrze w Reims .

Erekcja arcybiskupstwa

Jednak ze względu na polityczną rolę Paryża królowie poparli przekształcenie biskupstwa w arcybiskupstwo, które uzyskano w 1622 roku . Przy bańce orbis Universi z20 października 1622 r, Papież Grzegorz XV podnosi zatem Paryż do godności arcybiskupiej siedzeniu.

W 1674 król Ludwik XIV jeszcze bardziej wzmocnił władzę arcybiskupa, czyniąc jego posiadłość w Saint-Cloud księstwem-parostwem. Tak więc, od 1690 do 1790 roku, arcybiskupów Paryża byli książęta i rówieśnicy z Saint-Cloud .

XIX th  century

W latach 1790 i 1801, Paryż był biskupiej siedziba „diecezji” departamentu Paryża następnie od Sekwany, jeden z osiemdziesięciu trzech diecezjach w Kościele Konstytucyjnego stworzony przez konstytucja cywilna kleru nie uznawanej przez Rzym. Ta „diecezja” obejmuje departament paryski, który w 1795 r. stał się departamentem Sekwany. Diecezja katolicka została ostatecznie przywrócona na mocy konkordatu z 1801 roku .

Od 1801 do 1822 roku, arcybiskupów Paryża podniesiony tytuły arcybiskupa z Reims i arcybiskup z Sens . Rzeczywiście, wady bańki Qui Christi Domini (29 listopada 1801 r.), który ratyfikował konkordat , pod warunkiem, że arcybiskup Paryża doda do swojego tytułu te ze zniesionych wówczas siedzib Reims i Sens. Dodatek ten ustaje z przywrócenia tych mandatów przez byka Paternae caritatis z6 października 1822 r.

Epoka współczesna

Od 1967 r. arcybiskupi Paryża są kardynałami-prezbiterami kościoła Saint-Louis-des-Français w Rzymie.

Jurysdykcja i organizacja terytorialna

Zbudowany w III th  wieku The Diecezja z Paryża (łac Dioecesis Parisiensis ) jest podwyższone do archidiecezji metropolitalnych w 1622 roku . Jest to historyczna archidiecezja Île-de-France .

• W przededniu Rewolucji Francuskiej archidiecezja paryska rozciągnęła się na terytorium Francji , Hurepoix i część Brie , francuską Brie . Ograniczył się: na północnym zachodzie, z Rouen; na północy z diecezją Beauvais; na północnym wschodzie, z Senlis; na wschodzie z Meaux; na południowym wschodzie i na południu z archidiecezją Sens; a na południowym zachodzie i wschodzie z diecezją Chartes. Paryż, którego terytorium miejskie liczyło w 1790 r. 51 parafii , a jego przedmieścia podzielono na dwa archiprezeaty: Madeleine i Saint-Séverin.
  • Arcykapłan Madeleine obejmował proboszczów Auteuil , Boulogne , Chaillot , Charonne , Clichy , Montmartre i Villiers-la-Garenne .
  • Arcykapłan Saint-Séverin obejmował proboszczów Vaugirard i Montrouge, a także Aubervilliers , La Chapelle-Saint-Denis , Conflans, Passy i La Villette-Saint-Lazare .
  • Reszta archidiecezji została podzielona na trzy archidiakony, podzielone na siedem dekanatów: archidiakon paryski lub wielki archidiakon obejmował dwa dekanaty Chelles i Montmorency  ; Josasa, dwóch dekanatów Châteaufort i Montlhéry  ; i Brie, dwa dekanaty Lagny i Vieux-Corbeil, a także zamknięty w archidiecezji Sens dekanat Champeaux . Dekanat Chelles obejmował w szczególności parafie Chelles, Le Bourget , Charenton, Dugny , Gagny , Montreuil , Pomponne, Villepinte i Vincennes . Dekanat Montmorency obejmował parafie Montmorency, Argenteuil , Conflans-Sainte-Honorine , Écouen , Frépillon , Gonesse , Louvres , Luzarches, Marly-la-Ville , Saint-Denis i Villiers-le-Bel . Dekanat Châteaufort obejmował parafie Châteaufort, Arpajon, Chevreuse, Dampierre, Limours , Meudon , Nanterre , Saint-Cloud , Saint-Germain-en-Laye , Palaiseau , Sceaux , Trappes , Versailles i Villepreux . Dekanat Montlhéry obejmował parafie Montlhéry, Ablon , Athis , Choisy-le-Roi , Courcouronnes , Écharcon , Gentilly , Ivry, Lonjumeau, Morangis i Savigny. Dekanat Lagny obejmował parafie Lagny, Champigny, Chenevières, Chessy, Jossigny , Gournay, Malnoue , Pontcarré , Roissy i Serris . Dekanat Vieux-Corbeil obejmował parafie Vieux-Corbeil, Brie-Comte-Robert , Chatre, Chevry, Créteil , Croquetaine, Grégy , Sansalle, Sognolles, Sucy , Tournan i Villeneuve-Saint-Georges . Dekanat Champeaux obejmował siedem parafii Champeaux, Andrezel , La Chapelle-Gauthier , Fouju , Saint-Méry , Quiers i Verneuil-l'Étang .
• Od 1801 do 1968 roku , to objęło dział z Sekwany , teren w który z Seine-et-Oise , która stanowiła diecezję Versailles . Od 1968 roku, to pokrywa gmina -department Paryża.
• Od 2002 roku jego sufrażystami są diecezje Créteil , Évry-Corbeil-Essonnes , Meaux , Nanterre , Pontoise , Saint-Denis i Wersal. Prowincji kościelnej z Paryża i obejmuje obszar Île-de-France.

Siedzenie

• Archidiecezja paryska została po raz pierwszy zainstalowana w pałacu niedaleko Notre-Dame de Paris . Powiększony i ozdobiony pod rządami różnych biskupów i arcybiskupów, Luc-Vincent Thiéry opisał go w 1787 r. w następujący sposób  : „Ten pałac, położony po południowej stronie kościoła katedralnego, ma swoje wejście w pobliżu przejścia, które prowadzi do Pont-au-double . Drzwi na pierwszy dziedziniec zdobią dwie jońskie kolumny, zwieńczone półkolistym frontonem. W budynkach po prawej stronie znajdują się pokoje urzędników metropolitalnych i diecezjalnych w bailiwick księstwa-parostwa archidiecezji paryskiej, izba kościelna diecezji i biblioteka prawników. Do drugiego dziedzińca prowadzi arkada wykonana pod budynkiem Skarbca, stanowiąca tył pierwszego. Budynek ten ma piękną fasadę, zarówno od strony pierwszego, jak i od strony drugiego dziedzińca. [...] Pałac arcybiskupi tworzy plac na tym drugim dziedzińcu. Jest w pięknym miejscu, nad brzegiem rzeki: jego widok rozciąga się bardzo daleko na wschodnią stronę i jest bardzo przyjemny. Swoją ekspansję zawdzięcza różnym prałatom, którzy rządzili Kościołem paryskim , głównie kardynałowi de Noailles , który w 1697 r . miał tam duże wzrosty i liczne upiększenia . Nieżyjący już p. de Beaumont du Repaire, ostatni arcybiskup, kazał tam wybudować wielkie schody, według projektów M. Desmaisonsa, architekta króla i rycerza jego zakonów, wielkie schody, dzieło cenione przez znawców. Wyremontował także główny budynek, w którym znajdują się bardzo piękne sale przeznaczone na przyjęcie władców dworu podczas Te Deum lub innych ceremonii. Zdobią je portrety książąt rodu francuskiego . Ogród tego arcybiskupiego pałacu znajduje się na tarasie z widokiem na rzekę. W budynku mieściło się hospicjum, które zostało przekształcone w szpital-więzienie Terroru .
• Za czasów Cesarstwa Napoleon I najpierw chciał zainstalować papiestwo w Paryżu; dekretem z8 listopada 1810 rpostanowił, że pałac arcybiskupstwa paryskiego pałac papieski; jego otoczenie nie przestało być upiększane od początków cesarstwa: niszczenie domostw, które powstały przy nim, budowa nabrzeży, renowacja sieci drogowej. Od nominacji Fescha na arcybiskupstwo w styczniu 1809 r. pałac biskupi, wówczas w złym stanie, był przedmiotem opieki rządowej, z udzieleniem pożyczki w wysokości 600 000 franków, która została powiększona w sierpniu 1810 r. za Maury'ego o 150 000 franków, w szczególności na rozwój ogrodu. Rok później został wyremontowany i powiększony, pod nadzorem architekta Poyeta, cesarza także kupował i burzył nowe domy, aby lepiej go uwolnić za 500 000 franków. Latem 1812 ogłoszono, że „Pałac Papieski w Paryżu” jest gotowy, ale upadek Cesarstwa i odmowa Piusa VII uniemożliwiły realizację projektu.
• Archidiecezja paryska została splądrowana w lutym 1831 r. podczas rewolucyjnego epizodu. Pont de l'Archevêché i Quai de l'Archeveche utrwalać pamięć o dawnej archidiecezji, a także Placu de l'Archeveche zanim stał się Plac Jean-XXIII.

• Po tym zwolnieniu, państwo wynajmowane od 1840 do 1849 Hôtel de Chenizot usytuowany przy 51, rue Saint-Louis-en-l'Île , w Ile Saint-Louis . To właśnie w tej archidiecezji paryżanie maszerowali przed szczątkami Denysa Affre , śmiertelnie rannego przed barykadą.
• W 1849 r. arcybiskupstwo przeniosło się do Hôtel du Châtelet przy rue de Grenelle 127, gdzie pozostał do 1906 r. ( prawo rozdziału Kościołów od Państwa ).
• W ramach Drugiego Cesarstwa , Eugène Viollet-le-Duc zaproponował budowę pałacu dla archidiecezji Paryżu w północno-wschodniej części Ile de la Cité .
• Od lata 2013 r. siedziba arcybiskupstwa znajduje się przy rue du Cloître-Notre-Dame 10 , na Ile de la Cité , naprzeciwko katedry Notre-Dame de Paris , a arcybiskup rezyduje na rue Barbet-de- Radość .

• Pałac biskupstwa Paryża w średniowieczu.

• Plan biskupstwa Paryża w średniowieczu.

• Zwolnienie archidiecezji paryskiej w 1830 r.

• Projekt pałacu Eugène'a Viollet-le-Duca .

Opactwa i inne instytuty zakonne

Diecezja miała kilka instytutów zakonnych o wielkiej historii: dwadzieścia trzy kapituły świeckie, w tym trzynaście w Paryżu i trzydzieści jeden opactw, w tym cztery w mieście), siedemdziesiąt osiem klasztorów. Kilka kościołów z królewskimi przywilejami: Saint-Germain l'Auxerois, Saint-Marcel i Saint-Honoré, a także Sainte-Chapelle, La Sainte-Chapelle du Vincennes i Saint-Thomas du Louvre.

Trzy opactwa królewskie są w gestii Paryża:

• Królewskie Opactwo Chelles ( Monasterium Calense ).
• Królewskie Opactwo Montmartre ( Monasterium Mons Martyrum prope Parisos ).
• Królewskie Opactwo Longchamp

Inne opactwa diecezji paryskiej

• Opactwo Saint-Gemain des Prés ( Sanctus Germanus a Pratis ): założone przez Childberta I w 550 roku.
• Opactwo Saint-Denis we Francji ( Sanctus Dionisius in Francia ): założone w 496 r. przez Sainte Genevieve.
• Opactwo Saint-Magloire ( Sanctus Maglorius ): założone około 965.
• Opactwo Saint-Pierre de Lagny ( Sanctus Petrus de Latiniaco ): Fundacja Saint Fursy.
• Opactwo Notre Dame du Val ( Vallis Beatae Virg. Mariae ): założone w 1125 r.
• Opactwo Saint-Maur des Fossés ( Sanctus Petrus Fossatensis ).
• Opactwo św. Wiktora ( Sanctus Victor prope Parisios ): Canones Regularis s. Augustini.
• Opactwo Sainte-Genevieve ( Sancta Genoveva Parisiensis ).
• Opactwo ND de Hérivaux ( BVM Erivallis ).
• Opactwo ND de Livry ( Sancta Maria de Lyvriaco ).
• Opactwo Nd de La Roche ( BVM de Rupe ).
• Opactwo Hermières ( Hermerium ).
• Opactwo ND de Val de Grâce ( Monasterium Vallis Gratiae ).
• Opactwo St-Antoine des Champs ( Sanctus Antonius Parisiensis ).
• Opactwo Królewskie Portu ( Portus Regis ).
• Opactwo Pathemont ( NMP Pontemonte ).
• Opactwo Maubuisson ( BVM Regatis, seu de Maleduno ).

 

Biskupi i arcybiskupi Paryża

Statystyka

Według Dyrektorium Papieskiego , w 2013 r. w Paryżu było 1 346 300 ochrzczonych na 2 243 833 mieszkańców (tj. 60%) z 1387 księży, w tym 837 świeckich i 550 zakonnych, 970 ochrzczonych przez księży; 114 diakonów stałych, 1010 zakonników i 1745 zakonników w 114  parafiach .

Niektóre inicjatywy

Michel Aupetit pragnął ofiarować wszystkim swoim wiernym i ich pastorom „modlitwę o uzdrowienie i wyzwolenie”. Pierwsza modlitwa odbyła się 11 maja 2019 r. w Saint-Sulpice, następnie dzień wyzwolenia, uzdrowienia i pojednania odbył się 16 maja 2020 r. również w Saint-Sulpice. Arcybiskup Paryża pragnie w ten sposób zademonstrować sprawowanie swojej posługi jako następca apostołów, wezwany do odpowiedzi na wezwanie Chrystusa: „Uzdrawiaj chorych, wskrzeszaj umarłych, oczyszczaj trędowatych, wypędzaj demony. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie” (Mt 10, 8).

Źródła

1. Archiwa klasztornej Francji: Arcybiskup Paryża, pag. 01.
2. M. Thiery, Przewodnik dla amatorów i zagranicznych podróżników po Paryżu , tom II, Paryż, Hardouin i Gattey, 1787, s.  74-76 .
3. Thierry Lentz , Nowa historia Pierwszego Cesarstwa, tom II, Upadek systemu napoleońskiego , wyd. Fayard, 2004, s.  115 .
4. G. Vauthier, „Kardynał Maury w Pałacu Arcybiskupim”, Revue des études napoléoniennes , styczeń-czerwiec 1930, s.  311-317 .
5. P. Marmottan, Pałac Arcybiskupi Napoleona. Jego przemiana od 1809 do 1815 , Paryż, 1921.
6. Jacques Hillairet , L'Île Saint-Louis , ulica po ulicy, dom po domu, Les Éditions de Minuit , 1967, 285 stron, strony 243-244.
7. Jacques Hillairet , L'Île Saint-Louis , ulica po ulicy, dom po domu, Les Éditions de Minuit , 1967, 285 stron, strona 243.
8. Yvan Christ, Paris des Utopies , wyd. Balland, Paryż 1977, s.  41 .
9. Archiwum monastycznego Francji: Archiespicopat de Paris, Pag. 2-3.-Ligugé: Opactwo św. Marcina.
10. Archiwum klasztornej Francji: Archiespicopat de Paris.-Ligugé: Abbaye St. Martin.
11. Archiwa klasztornej Francji: Archiespicopat de Paris, pag. 8.-Ligugé: Opactwo św. Marcina.
12. Archiwa klasztornej Francji: Archiespicopat de Paris, pag. 22.-Ligugé: Opactwo św. Marcina.
13. Archiwa klasztornej Francji: Archiespicopat de Paris, pag. 36.-Ligugé: Opactwo św. Marcina.
14. Archiwa klasztornej Francji: Archiespicopat de Paris, pag. 38.-Ligugé: Opactwo św. Marcina.
15. Archiwa klasztornej Francji: Archiespicopat de Paris, pag. 45.-Ligugé: Opactwo św. Marcina.
16. Modlitwa o uzdrowienie i uwolnienie na stronie Archidiecezji Paryskiej, konsultacja 17 lutego 2021 r.

Załączniki

Bibliografia

• Opat Jean Lebeuf, historia miasta i całej diecezji Paryżu , Chez Prault Lachaise, Paryż, 1754 Volume 1 st , 1 st strony , 1754 Volume 1 st , 2 e część
• Abbe Jean Lebeuf, Histoire de la Banlieue ecclésiastique de Paris zawierający dwanaście parafii, kilka opactw i oddział Saint Merry de Paris , w Prault Père, Paryż, 1754 ( czytaj online )
• Abbe Jean Lebeuf, Histoire du Diocèse de Paris , chez Prault Père, Paryż, 1755, tom 4, Zawiera kontynuację parafii dekanatu Montmorency ( czytaj online )
• Abbe Jean Lebeuf, Histoire du Diocèse de Paris , chez Prault Père, Paryż, 1755, tom 5, Zawierający koniec parafii dekanatu Montmorency i początek parafii dekanatu Chelle ( czytaj online )
• Abbe Jean Lebeuf, Histoire du diocèse de Paris , chez Prault Père, Paryż, 1755, tom 6, Zawiera kontynuację dekanatu Chelle ( czytaj online )
• Abbe Jean Lebeuf, Histoire du Diocèse de Paris , chez Prault Père, Paryż, 1757, tom 7, Zawierający parafie i ziemie dekanatu Châteaufort ( czytaj online )
• Abbe Jean Lebeuf, Histoire du Diocèse de Paris , chez Prault Père, Paryż, 1757, tom 8, Zawiera kontynuację parafii dekanatu Châteaufort ( czytaj online )
• Abbe Jean Lebeuf, Histoire du Diocèse de Paris , chez Prault Père, Paryż, 1757, tom 9, Zawiera kontynuację parafii dekanatu Châteaufort ( czytaj online )
• Abbe Jean Lebeuf, Histoire du Diocèse de Paris , chez Prault Père, Paryż, 1757, tom 10, Zawiera parafie dekanatu Montlhéry ( czytaj online )
• Abbe Jean Lebeuf, Histoire du Diocèse de Paris , chez Prault Père, Paryż, 1757, tom 11, Zawiera kontynuację parafii dekanatu Montlhéry ( czytaj online )
• Abbe Jean Lebeuf, Histoire du diocèse de Paris , chez Prault Père, Paryż, 1757, tom 12, Zawierający koniec parafii dekanatu Montlhéry i pierwszą jedenastkę dekanatu Vieux Corbeil ( czytaj online )
• Abbe Jean Lebeuf, Histoire du Diocèse de Paris , chez Prault Père, Paryż, 1757, tom 13, Zawierający parafie i ziemie dekanatu Vieux Corbeil ( czytaj online )
• Abbe Jean Lebeuf, Histoire du Diocèse de Paris , chez Prault Père, Paryż, 1758, tom 14, Zawierający parafie i ziemie dekanatu Lagny ( czytaj online )
• Abbe Jean Lebeuf, Histoire du Diocèse de Paris , chez Prault Père, Paryż, 1758, tom 15, Zawierający parafie i ziemie dekanatu Lagny ( czytaj online )
• Abbé Jean Lebeuf , nowe wydanie z adnotacjami i kontynuacją Hippolyte Cocheris , Historia miasta i całej diecezji Paryża , Auguste Durand Libraire, Paryż, 1863, tom 1 , 1864, tom 2 , 1867, tom 3 , 1870, tom 4
• Abbé Jean Lebeuf, wznowienie Adriena Augiera i Fernanda Bournona , Historia miasta i całej diecezji paryskiej , Librairie de Féchoz et Letouzey, Paryż 1883, tom 1 , 1883, tom 2 , 1883, tom 3 , 1883, tom 4 , 1883, tom 5 , 1893, Tabela analityczna
• Pod kierownictwem Bernarda Plongerona , przy współpracy Luce Pietri , Jean Longère , Françoise Autrand , Madeleine Foisil, Le diocèse de Paris , tom 1, Historia religii od początków do rewolucji , redaktor Beauchesne ( Historia diecezji Francji , tom 20), Paryż, 1987, ( ISBN  978-2-7010-1132-5 )

Powiązany artykuł

• Lista biskupów ówczesnych arcybiskupów Paryża
• Wykazy okręgów katolickich we Francji

Linki zewnętrzne

• Ewidencja organów  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy Standardowy Identyfikator Nazwy
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • Uczelniany system dokumentacji
  • Biblioteka Kongresu
  • Identyfikator WorldCat
  • ŚwiatKot
• Oficjalna strona
• Diecezja Paryska na www.eglise.catholique.fr (konsultacja11 kwietnia 2021)
• Diecezja paryska na www.archivesnationales.culture.gouv.fr (konsultacja:11 kwietnia 2021)
• Biskupstwo, a następnie arcybiskupstwo Paryża na www.archivesnationales.culture.gouv.fr (konsultacja na11 kwietnia 2021)
• (en) Archidiecezja Paryska na www.catholic-hierarchy.org (konsultacja na9 marca 2013 r.)
• (en) Archidiecezja Metropolitalna Paryża na www.gcatholic.org (konsultacja:9 marca 2013 r.)