Wyspa Saint-Louis | ||||
Na południe od Île Saint-Louis, z Quai d'Orléans , widziana z Pont de la Tournelle . | ||||
Geografia | ||||
---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | |||
Lokalizacja | Sekwana | |||
Informacje kontaktowe | 48 ° 51 ′ 07 ″ N, 2 ° 21 ′ 24 ″ E | |||
Powierzchnia | 0,11 km 2 | |||
Geologia | Wyspa rzeczna | |||
Administracja | ||||
Region | Ile-de-France | |||
Departament | Paryż | |||
Miasto | 4 th | |||
Demografia | ||||
Populacja | 2323 mieszk. (2016) | |||
Gęstość | 21 118,18 mieszk./km 2 | |||
Miły | Ludovisians; Ludwicy | |||
Inne informacje | ||||
Strefa czasowa | UTC + 1 | |||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| ||||
Paryska wyspa na Sekwanie | ||||
Ile Saint Louis jest wyspa znajduje się na rzece z Sekwany , w samym sercu Paryża , w 4 th dzielnicy , tuż powyżej Ile de la Cité . Wyspa Saint-Louis liczyła 2323 mieszkańców1 st styczeń 2016. Do mieszkańców Ile Saint-Louis są Ludovisiens ani Ludoviciens .
Saintle Saint-Louis jest, wraz z Île de la Cité , jedną z dwóch naturalnych wysp Sekwany, które nadal istnieją w Paryżu (obecna wyspa Île aux Cygnes jest całkowicie sztuczna).
Położona bezpośrednio w górę rzeki od Île de la Cité, jest mniejszą z dwóch o powierzchni 11 ha . Ma postać równoległoboku o długości 525 m na dłuższym boku i 250 m na krótkim boku, zorientowanym w ogólnym kierunku w kierunku północno-zachodnim. Jej największa przekątna, pomiędzy punktem północno-zachodnim ( miejsce Louis-Aragon ) a punktem południowo-wschodnim ( plac Barye ), sięga nieco ponad 700 m .
Administracyjnie wyspa St. Louis jest częścią dzielnicy Hotel de Ville lepiej znany jako z 4 th dzielnica , którą znaki południowej granicy. Ile Saint-Louis i wschodnią część wyspy Miasta tworzą Notre Dame lub 16 th dzielnicy Paryża , jednego z czterech okręgów administracyjnych w 4 th arrondissement.
Przed 1860 roku na wyspie Saint-Louis był częścią dawnej 9 th dzielnicy Paryża i tworzą same stare „Sąsiedztwo wyspa St. Louis”.
W czasie rewolucji była to jedna z 48 paryskich sekcji rewolucyjnych zwanych sekcją Bractwa .
Saint-Louis wyspa jest połączona z resztą dzielnicy na prawym brzegu rzeki przez trzy mosty, plus czwarty, który łączy wyspę z miastem, a 5 th powiatowych , na lewym brzegu , dwa inne mosty .
Przed urbanizacją obecne miejsce Île Saint-Louis nosiło nazwę Île Notre-Dame . To było podane przez króla Karola Łysego do biskupa Paryża w 867. Te kanony z Notre-Dame odzyskała własność wkrótce. Wyspa jest połączona z lewym brzegiem rzeki kładką w miejscu obecnego mostu Tournelle . Służy głównie jako pastwisko i magazyn, ale czasami także do pewnych rycerskich ceremonii .
W XIII -tego wieku , kiedy Paris jest wzmacniane przez Philippe Auguste , kanał przecina bieżący wyspę, niezamieszkane, następujące głośnika ścianach. Część zachodnia (mniej więcej w dwóch trzecich) nosi nazwę Île Notre-Dame , a część wschodnia to Île aux Vaches .
Ile aux Vaches była bezludną wyspą, w większości porośniętą łąkami. Ona odbyła się na wyspie Matki Bożej znajduje się bezpośrednio za koniec XVII -tego wieku, kiedy operacja miejskich, które pomogły ukształtować obecną Ile Saint-Louis.
Projekty urbanizacyjne dla tych dwóch wysp powstały za panowania Henryka IV , ale to za panowania jego syna Ludwika XIII , za regencji Marie de Médicis w 1614 r., Zadanie to zostało powierzone Christophe Marie, generalnemu wykonawcy Ponts . Była to wtedy jedna z pierwszych operacji urbanistycznych na dużą skalę w Paryżu. Marie połączyła siły z dwoma przedsiębiorcami, Luglesem Poulletierem i François Le Regrattier , i była odpowiedzialna na własny koszt za wypełnienie kanału, budowę stałych mostów i wzmocnienie doków w zamian za prawo do podziału gruntu.
Pomimo sprzeciwu kanonów Notre Dame, wyspa jest zamieszkana i pokryte domy od około 1640 roku, planuje kontynuować działalność przez trzydzieści lat, aż do połowy XVII -tego wieku. Kanał oddzielający dwie wyspy jest wypełniony tak, aby tworzył tylko jedną wyspę. Otaczają ją nabrzeża zaprojektowane w celu zapewnienia stabilności i poziomości terenu; ich wysokość chroni ziemię przed powodziami rzecznymi. Plan ulicy ma kształt szachownicy, gdzie pasy ruchu przecinają się pod kątem prostym. Wyspę tworzy rue Saint-Louis-en-l'Île , główna arteria, która przebiega przez praktycznie całą jej długość ze wschodu na zachód.
Wyspa Saint-Louis była również świadkiem budowy dużej liczby rezydencji , co sprawiło, że nazwano ją „wyspą pałaców”. Podział został praktycznie zakończony w 1664 roku . Niektóre z tych hoteli są dziełem architekta Louisa Le Vau (który osiedlił się tam wraz z rodziną w 1639 roku ) i jego brata François Le Vau (również zainstalowanego na wyspie). Ten ostatni narysował plany kościoła Saint-Louis-en-l'Île , zbudowanego w 1644 roku.
Zbudowano kilka mostów, aby połączyć wyspę z resztą stolicy: most Marie został ukończony w 1635 r., Most Tournelle w 1656 r. Połączenie między Île Saint-Louis i Île de la Cité , zainaugurowane około 1630 r., Zawaliło się kilka razy iw ciągu następnych stuleci sześciokrotnie przebudowywany.
Île Saint-Louis bierze swoją obecną nazwę (od 1725 roku ) od króla Ludwika IX , nazywanego Saint Louis, patrona i przodka Ludwika XIII. Według legendy przychodził, aby modlić się na Île aux Vaches i zabrał tam krzyż ze swoimi rycerzami w 1269 r., Zanim wyruszył na VIII Krucjatę (wyprawę, która była dla niego śmiertelna: Ludwik IX zmarł na czerwonkę pod murami) od Tunisu rok później).
Po urbanizacji, środek ciężkości stolicy przesunął się w dół rzeki od rzeki, a wyspa Saint-Louis przeszła tylko kilka zmian. Most Ludwika Filipa połączył wyspę z prawym brzegiem w 1862 roku. Most Sully został zbudowany na wschodzie wyspy w 1876 roku w celu zastąpienia dwóch kładek dla pieszych. Most Saint-Louis , ostatni awatar kładek między dwiema wyspami, został zainaugurowany w 1970 roku.
Od wczesnych lat 80-tych Île Saint-Louis jest preferowanym wyborem dla drugiego domu lub mieszkania w Paryżu. We wnętrzu wyspy mieszkania o niewielkich powierzchniach zostały przekształcone głównie w drugie domy.
Hotel Lambert należący do Abdallaha Ben Abdallaha-Al-Thaniego, książęcej rodziny Kataru, uległ poważnemu pożarowi wlipiec 2013.
Ile Saint-Louis jest wyłącznie mieszkalną i zawiera wiele rezydencji nad brzegiem Sekwany.
Wśród hoteli na wyspie położonej nad brzegiem Sekwany możemy wymienić:
Jedynym kościołem na wyspie jest kościół Saint-Louis-en-l'Île , dzieło architekta François Le Vau , młodszego brata Louisa Le Vau.
Górny punkt wyspy zajmuje plac Barye , na którym znajduje się pomnik rzeźbiarza Antoine-Louis Barye .
Lodowiec Berthillon , którego sorbety są uważane za najlepsze w Paryżu, znajduje się pod adresem 29/31, rue Saint-Louis-en-l'Île .
Teatr Île-Saint-Louis, położony na Quai d'Anjou , oferuje małą salę w stylu włoskim i oferuje programy współczesnych dzieł i koncerty.
Galeria L'Île aux Images, znajdująca się przy Rue Saint-Louis-en-l'Île , oferuje fotografie do kolekcji i oryginalne litografie z tego okresu.
Księgarnia Ulysse, położona przy rue Saint-Louis-en-l'Ile, jako pierwsza na świecie specjalizowała się w krajach i podróżach w 1971 roku.
Pięć mostów umożliwiają dostęp do tej wyspy, z prawej i lewej banków z Sekwany lub z Ile de la Cité :
Pont Saint-Louis widziany z Ile Saint-Louis w kierunku Ile de la Cité .
Most Tournelle, widziany z Ile Saint-Louis w kierunku lewego brzegu .
Część mostu Sully'ego łączącego wyspę z lewym brzegiem (tło).
Część mostu Sully'ego między wyspą (po lewej) a prawym brzegiem (po prawej).
Most Ludwika Filipa widziany z wyspy na prawym brzegu .
Most Marie widziany z wyspy na prawym brzegu (po prawej).
Wyspa Saint-Louis jest otoczona czterema dokami, z których każdy z grubsza wyznacza jedną czwartą wyspy:
Wyspę przecina rue Saint-Louis-en-l'Île , jedyny pas ruchu równoległy do Sekwany (z wyjątkiem nabrzeży).
Pozostałe drogi na wyspie są prostopadłe do rue Saint-Louis-en-l'Île, z wyjątkiem bulwaru Henri-IV. Przejeżdżają przez wyspę, z wyjątkiem trzech, które zatrzymują się przy rue Saint-Louis-en-l'Île. Od wyższego do niższego szczebla znajdujemy kolejno:
Dodatkowo,
Wyspa Saint-Louis nie jest obsługiwana bezpośrednio przez żadną linię metra. Najbliższe stacje to Pont Marie i Sully - Morland , linia 7 , na prawym brzegu Sekwany.
Autobus linii 67 przecina wyspę z północy na południe wzdłuż rue des Deux-Ponts i ma przystanek znajdujący się mniej więcej pośrodku wyspy. Na wschodzie, na Boulevard Henri-IV , linie 86 i 87 zatrzymują się w obu kierunkach, między dwiema częściami Pont Sully.
W 2016 roku Île Saint-Louis liczyło 2323 mieszkańców. Z 21 118 mieszkańcami / km 2 , gęstość zaludnienia wyspy jest nieco niższa od średniej paryskiej.
Poniższa tabela podsumowuje ewolucję populacji wyspy od 1800 roku (brakujące dane w spisach powszechnych z lat 1861-1990).
1800 | 1817 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 | 1856 |
---|---|---|---|---|---|---|---|
4.703 | 5 778, | 6 078 | 6 548, | 7,141 | 7 625, | 8 296 | 9,739 |
1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|
- | - | - | - | - | - | - | - |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 |
---|---|---|---|---|---|---|---|
- | - | - | - | - | - | - | - |
1954 | 1962 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2007 | 2013 |
---|---|---|---|---|---|---|---|
- | - | - | - | - | 2 984, | 2,465 | 2 323, |
Jeszcze przed konstytucją wyspy Saint-Louis Denis Martinot (młodszy), mistrz zegarmistrzowski, mieszkał „na wyspie Île Notre-Dame, chorąży Saint-Nicolas” (patrz: Île Notre-Dame ).