| Oficjalny malarz marynarki wojennej |
|---|
| Narodziny |
4 maja 1909 Paryż 5 th |
|---|---|
| Śmierć |
4 grudnia 1999 r.(90 lat) Paryż 14 tys |
| Pogrzeb | Cmentarz św. Katarzyny ( d ) |
| Imię i nazwisko | André Joseph Elie Hamburg |
| Narodowość | Francuski |
| Trening | Paryska Szkoła Sztuk Pięknych |
| Zajęcia | Malarz , ilustrator , litograf |
| Gatunek artystyczny | Morski ( w ) |
|---|
André Hambourg urodził się w Paryżu dnia4 maja 1909 i zmarł w tym samym mieście dnia 4 grudnia 1999 r.jest francuskim malarzem , ilustratorem , litografem i bojownikiem ruchu oporu .
André Hambourg maluje pejzaże i pejzaże morskie. Litograf , projektant, dekorator, dużo podróżuje i ze swoich pobytów przywozi liczne rysunki przygotowawcze ilustrujące dzieła bibliofilskie , w szczególności dotyczące Normandii i jej plaż, Prowansji i jej rynków. W 1933 zdobył francuską Nagrodę Afryki Zachodniej i Nagrodę Abd-el-Tif – wspólnie z Emilem Bouneau – i osiedlił się w Afryce Północnej w latach 1933-1939.
Oficjalny malarz Marynarki Wojennej od 1952 roku, dzieli swoje życie między wybrzeże Normandii – ma dom w Englesqueville-en-Auge ( Calvados ) – i Saint-Rémy-de-Provence , które są jego ulubionymi tematami. W 2007 roku jego żona Nicole Rachet przekazała 71 jego prac (obrazów, grafik i rysunków) do Narodowego Muzeum Morskiego w Paryżu .
André Hambourg jest synem aptekarza Maurice'a Hambourga, który przybył z Rosji, aby uniknąć deportacji na Syberię i Hiszpanki Estery. W wieku dwunastu lat wstąpił do Lycée Montaigne w Paryżu, gdzie wyróżnił się w rysunku i języku francuskim. W Liceum Louis-le-Grand , do którego dołączył w czwartej klasie, zaimponował nauczycielom swoimi szkicami i pierwszymi akwarelami przedstawiającymi Ogrody Luksemburskie , sceny rodzinne czy martwe natury. Rodzice wysłali go do Niemiec na wyjazd językowy, podczas którego próbował swoich sił w malarstwie olejnym. Po powrocie do Francji uczęszczał na lekcje modelowania w szkole miasta Paryża. Został przyjęty do Państwowej Szkoły Sztuk Zdobniczych , sekcja rzeźby, i został uczniem rzeźbiarza Paula Niclausse'a (1879-1958). W 1927 wstąpił do Beaux-Arts w Paryżu w dziale malarstwa w pracowni Luciena Simona . Kolorystyka jego pierwszych obrazów jest bardzo ciemna, niemal surowa i naznaczona przemocą. Aby się rozwijać, wytrwale odwiedza muzea, w których reprodukuje obrazy wielkich mistrzów. Chętniej maluje martwe natury i ulice Paryża. Stopniowo postaci pojawiają się na jego obrazach, aż staną się ich centralnym tematem, jak w Rozmowie . Od 1929 brał udział w wielu paryskich salonach, takich jak Salon des Tuileries , Salon des Indépendants czy Salon d'Automne . W 1929 zorganizował swoją pierwszą wystawę w Galerie du Taureau w Paryżu. Latem 1930 odkrył Bretanię i namalował z okazji uroczystości poświęcenia morza w Audierne w hołdzie zaginionym marynarzom obraz zatytułowany Bénédiction de la mer . Tego samego lata udał się do Prowansji do Cadière-d'Azur . Imponują mu kolory odkrywanych przez siebie krajobrazów. Jego paletę wzbogaca ochra i żółć. W 1932 roku Madame Zak została jego kupcem w Paryżu i poświęciła mu prywatną wystawę w swojej galerii w Saint-Germain-des-Prés.
André Hambourg wyjechał do Algierii w 1933 roku, gdzie zatrzymał się w Villa Abd-el-Tif z portfelem 24 000 franków . W obliczu proponowanych mu pejzaży i świetlistości, jaka wyłania się z Algieru , rozumie, że musi wymyślić swoje malarstwo na nowo. Stara się zaadaptować prawdę, nie zdradzając jej, a nie malować przez realistyczne naśladowanie życia. W 1934 odbył długą podróż na wschód i południe Algierii, podczas której malował wioski i pejzaże Sahelu , białe domy, pozujące mu kobiety i dzieci. Po śmierci ojca często podróżował do Paryża, a jego obrazy na nowo odkrywają mroczne i ciężkie barwy jego początków. Otrzymał oficjalne zamówienia, m.in. z muzeum Franchet d'Espérey w Algierze, dla których namalował płótna upamiętniające lądowanie księcia Aumale w Algierii w 1830 r. Wyprodukował serię portretów swoich towarzyszy z pułku. W 1936 odbył służbę wojskową w Algierii. W 1937 wyjechał do Maroka . Jego wizja Afryki jest wolna od konwencji związanych z egzotyką. Wykonuje wiele portretów i pejzaży. Na scenie i otaczających go ludziach nosi spojrzenie pełne empatii, ale bez samozadowolenia. Wystawa zatytułowana The African Work of André Hamburg poświęca jego sztukę Musée de la France d'Outre-Mer w Porte Dorée i umożliwia paryskiej publiczności poznanie jego dzieł. Był oburzony losem miasta Guernica w Hiszpanii i wystawił w Salon d'Automne w 1937 obraz zatytułowany Cywilizacja 37 . W 1939 ponownie wyjechał do Maroka, skąd wrócił ze zbiorem obrazów. W czerwcu zdobył nagrodę dla francuskiej Afryki Zachodniej.
Zmobilizowany i zdemobilizowany w sierpień 1940przebywał w Casablance , a następnie w Oranie w 1942 , gdzie wstąpił do ruchu oporu przed udaniem się do Francji w wolnej strefie . Wraca do Oranu wwrzesień 1942, następnie Algier w listopadzie, kiedy miasto zostało wyzwolone, gdzie był redaktorem Combattant 43 , tygodnika dla armii francuskiej, pod pseudonimem André Hache, następnie współpracował w szczególności z gazetami Bulletin des Armées de la République , Combat , Republikański Algier , Fraternité , Zawsze a także Tam Tam , czy La Dépêche de Paris dla których dostarczał artykuły i rysunki. We współpracy z Komisją Marynarki Wojennej wykonuje misje na pokładach okrętów bojowych, przygotowując ilustrowane raporty. Mianowany korespondent wojenny wStyczeń 1945Wstąpił do 1 st Army Alzację , gdzie przecina Ren . Uczestniczył w wyzwoleniu Karlsruhe i obozu koncentracyjnego Vaihingen . Będzie też na misji przez dwa miesiące wsierpień 1945namalować orle gniazdo w Berchtesgaden dla armii amerykańskiej. Obraz Deportowani z Vaihingen przedstawia całą grozę i cierpienie, jakiego doświadczali więźniowie. Wyprodukował dwie kolekcje rysunków Berchtesgaden party i D'Alger à Berchtesgaden . W partii Berchtesgaden, która pojawiła się w 1947 roku, oddał hołd żołnierzom walczącym z nazizmem i ich ofiarom. Do swojej pracowni przy rue Boissonade w Paryżu powrócił w 1945 roku. Pozostał w obsesji na punkcie okropności wojny, a jego malarstwo na nowo odkryło mrok jej początków. Pisze i rysuje dla kilku paryskich gazet, w tym Opery .
W 1946 André Hambourg wrócił do Saint-Rémy-de-Provence i kupił gaj oliwny namalowany w 1889 przez Van Gogha . W latach 1947 i 1948 personel Marynarki Wojennej zaprosił go na pokład pancernika Richelieu . Jego obrazy przedstawiają życie i działalność załogi. Następnie przeniósł się do Honfleur . Maluje pejzaże normańskie w pastelach i stopniowo odnajduje harmonię tonów. Zakochuje się w Nicole Rachet. Pastele, które jej dedykuje, są przepełnione radością i ukojeniem. Ożenił się z Nicole Rachet w 1948 roku i wrócił na rue Boissonade , ale często jeździł do Honfleur . Hamburg często przedstawia swoją żonę i syna w scenach o charakterze rodzinnym i intymnym, takich jak Niedziela na Wielkim Dworze . Kilka firm żeglugowych wzywa go do udekorowania ich liniowców. Jeden z jego obrazów zdobi suitę Normandii liniowca Liberté . Pod koniec lat 50. często malował plaże Deauville i Trouville . Okres ten odpowiada zmianie w jego malarstwie; teraz inspiruje się tematami, które oferuje mu natura i stara się uchwycić ulotność chwili. W 1957 po raz pierwszy pojechał do Wenecji i miasto to stało się dla niego niewyczerpanym tematem inspiracji. Często reprezentuje wyspę Torcello . W Wenecji, podobnie jak w Normandii, jego paleta dostosowuje się do obfitości kolorów, które mu się ujawniają. Dla Hamburga Wenecja jest synonimem życia i światła. Do lat 80. odbył kilka podróży do Wenecji.
W 1971 Hamburg odbył swój pierwszy pobyt w czarnej Afryce, na Wybrzeżu Kości Słoniowej, gdzie cały entuzjazm. Znajduje w tym kraju tematy sprzyjające grze cieni i światła. W 1972 roku po raz pierwszy pojechał do Nowego Jorku, a Grand Army Plaza (plac na rogu Central Parku ) stał się tematem serii płócien tworzonych przez piętnaście lat, które zanikają wraz z godzinami dnia i porami roku. W 1972 roku został poproszony przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości o udekorowanie sali sądowej w gmachu sądu w Luksemburgu . Realizuje sześć dużych tablic symbolizujących państwa członkowskie oraz wartości pokoju i sprawiedliwości. Założył swój warsztat w Saint-Rémy-de-Provence , pośród drzew oliwnych malowanych przez Van Gogha, które sam nabył i uratował w 1946 roku. W 1975 roku zrealizował pięć projektów dekoracji szkół w S' wypróbowanie techniki mozaiki: trzy dla liceum André-Maurois w Deauville, jedno dla szkoły Andersena w Trouville i jedno dla CES Charles-Mozin w Trouville. W 1976 roku został zaproszony przez marynarkę francuską do udziału w obchodach dwustulecia Stanów Zjednoczonych w Yorktown . W 1983 roku zaokrętował się na pokładzie komandora eskorty doradczego Bourdais w Abidżanie . W latach 1983-1986 przeprowadził trzy kampanie na pokładzie komandora Bourdais, a następnie na pokładzie śmigłowca Jeanne d'Arc , gdzie uchwycił sceny z życia na pokładzie. W 1988 roku André Hambourg i jego żona przekazali 376 dzieł muzeum Eugène-Boudin w Honfleur , rodzina Rachet założona w Honfleur od kilku pokoleń .
André Hambourg zmarł dnia 4 grudnia 1999 r. i jest pochowany na cmentarzu Sainte-Catherine w Honfleur.