Antoine de Saint-Exupéry

Antoine de Saint-Exupéry Obraz w Infoboksie. Antoine de Saint-Exupéry w 1933 roku. Tytuły szlacheckie
Hrabstwo
Biografia
Narodziny 29 czerwca 1900
Lyon ( Rodan , Francja )
Śmierć 31 lipca 1944 r
Large de Marseille ( Bouches-du-Rhône , Francja)
Imię i nazwisko Antoine Jean-Baptiste Marie Roger de Saint-Exupéry
Narodowość Francuski
Trening Liceum Notre-Dame-de-Sainte-Croix , Le Mans (1909-1914)
Liceum Saint-Louis , Paryż
Czynność Pilot
Poeta
Powieściopisarz
Autor literatury dziecięcej i młodzieżowej
Eseista
Pisarz
Dziennikarz
Okres działalności 1926-1944
Rodzina Rodzina Saint-Exupéry
Tata Jean de Saint-Exupéry
Matka Marie de Fonscolombe
Rodzeństwo Marie-Madeleine de Saint-Exupéry
Simone de Saint-Exupéry
Małżonka Consuelo Suncín Sandoval (od 1931 do 1944 )
Inne informacje
Pracował dla Aeropostale
Pole Piękne litery
Religia katolicyzm
Stopień wojskowy oficer dowodzący
Konflikt Druga wojna światowa
Gatunek artystyczny Powieść
Story
Tale
Nagrody Oficer Legii Honorowej Oficer Legii Honorowej Croix de guerre 1939-1945, brązowa palma Prix ​​Femina (1931) Grand prix du roman de l'Académie française (1939) Prix ​​Hugo za najlepszą powieść (Retro Hugo 1944, przyznaną w 2019 ) Śmierć za Francję (przyznana w 1948)
Croix de guerre 1939-1945, brązowa palma



Archiwum prowadzone przez Archiwa Państwowe (153AP)
herb Podstawowe prace

Lot nocny Le Petit Prince
Courrier sud
Terre des hommes
List do zakładnika
podpis

Antoine de Saint-Exupéry , ur29 czerwca 1900w Lyonie i zniknął w locie w dniu31 lipca 1944 ru wybrzeży Marsylii , to pisarz , poeta , lotnik i zobaczyć francusku .

Urodzony w rodzinie francuskiej szlachty spędził szczęśliwe dzieciństwo pomimo przedwczesnej śmierci ojca i brata. Marzycielski student, mimo to uzyskał maturę w 1917 roku . Po porażce w konkursie Szkoły Morskiej zwrócił się do sztuk pięknych i architektury . Został pilotem podczas służby wojskowej w 1922 roku, został zatrudniony w 1926 roku przez firmę Latécoère (przyszłe Aéropostale ). Transportował pocztę z Tuluzy do Senegalu, a następnie dotarł do Ameryki Południowej w 1929 roku . W tym samym czasie został pisarzem . Opublikował, zainspirowany swoimi doświadczeniami lotniczymi, swoje pierwsze powieści  : Courrier sud w 1929, a zwłaszcza Vol de nuit w 1931 , która odniosła wielki sukces i otrzymała nagrodę Femina .

Od 1932 Saint-Exupéry poświęcił się dziennikarstwu i nalotom. W 1934 r. w Wietnamie , w Moskwie w 1935, w Hiszpanii w 1936 r. podejmuje się poważnych reportaży , które ugruntują jego refleksję nad wartościami humanistycznymi . Wydane w 1939 roku Terre des hommes otrzymało za powieść Grand Prix od Académie française .

W 1939 r. służył w lotnictwie , przydzielony do eskadry rozpoznania lotniczego. Po zawieszeniu broni w czerwcu 1940 roku wyjechał z Francji do Nowego Jorku w celu wciągnięcia Stanów Zjednoczonych do wojny i stał się jednym z głosów ruchu oporu . Marzy o akcji, w końcu wiosną 1944 r. dołączył na Sardynii, a następnie na Korsyce do jednostki odpowiedzialnej za rozpoznanie fotograficzne podczas lądowania Prowansji . Znika na morzu ze swoim samolotem Lockheed P-38 Lightning podczas swojej misji mission31 lipca 1944 r. Został uznany za „  martwego dla Francji  ”. 3 września 2003 r.jego samolot został znaleziony i formalnie zidentyfikowany u wybrzeży Marsylii .

Mały Książę , napisany w Nowym Jorku w czasie II wojny światowej i ilustrowany własnymi akwarelami , ukazał się w 1943 roku w Nowym Jorku, następnie we Francji przez Gallimarda w 1946 roku, pośmiertnie . Ta filozoficzna opowieść , nasycona zarówno lekkością, jak i pesymizmem wobec ludzkiej natury , szybko stała się wielkim światowym sukcesem.

Biografia

Młodzież i szkolenia

Syn Martina Louisa Marie Jean de Saint Exupéry (1863-1904), bez profesji, i Andrée Marie Louise Boyer de Fonscolombe , Antoine Jean-Baptiste Marie Roger de Saint-Exupéry urodził się29 czerwca 1900na 8, Peyrat Ulica w 2 th  dzielnicy Lyonu, w rodzinie pochodził z francuskiej arystokracji.

Dzieli szczęśliwe dzieciństwo z czwórką rodzeństwa. Ale w 1904 roku jego ojciec zmarł, dotknięty krwotokiem mózgowym w wieku zaledwie 41 lat, na stacji La Foux. Marie de Saint-Exupéry kształci pięcioro dzieci: Marie-Madeleine znaną jako „Biche”, Simone znaną jako „Monot”, Antoine znaną jako „Tonio”, François i Gabrielle znaną jako „Didi”. Pomaga jej austriacka guwernantka Paula Hentschel (1883-1965), która zostanie z nimi, dopóki nie dorosną. W powieści Pilote de guerre autor odda mu hołd w następujący sposób: „Wróciłem pamięcią do dzieciństwa, aby na nowo odkryć poczucie suwerennej ochrony. Nie ma ochrony dla mężczyzn. Kiedyś mężczyzna, puściliśmy cię… Ale kto może zrobić coś przeciwko małemu chłopcu, którego wszechmocna Paula trzyma mocno za rękę? Paula, użyłem twojego cienia jak tarczy…” .

Matka Antoine'a zmagała się z przedwczesnym wdowcem. Jego optymistyczny charakter pozwala mu wywiązywać się ze swoich zobowiązań. Z głęboką skórą wrażliwością, artystką (uprawiała malarstwo), nawiązała specjalne więzi z Antoine i zaoferowała mu doskonałą edukację, niełatwą wówczas dla samotnej kobiety. Przekazywała swojemu ukochanemu synowi wartości, które zachował przez całe życie: uczciwość, szacunek dla innych, bez społecznej wyłączności. Wyjątkowa kobieta poświęca swoje życie swoim dzieciom, z humanizmem, który Saint-Exupéry pielęgnował podczas swoich podróży .

Do dziesiątego roku życia spędził dzieciństwo pomiędzy zamkiem La Môle w Var , własnością jego babki ze strony matki, a zamkiem Saint-Maurice-de-Rémens w Ain , własnością jego ciotki Madame Tricaud.

W 1908 wszedł do ósmej klasy wraz z braćmi ze szkół chrześcijańskich w Lyonie. Pod koniec lata 1909 roku Marie de Saint-Exupéry przeprowadziła się z dziećmi do Le Mans , rue du Clos Margot 21, w pobliżu swojego teścia, który mieszkał pod adresem 39, rue Pierre Belon. Antoine wstąpił do kolegium jezuickiego Notre-Dame-de-Sainte-Croix dnia7 październikanastępujący. Uczeń przeciętny, określany jako niesforny i marzycielski, pociąga go gdzie indziej, dystans, przygoda, od dzieciństwa szukający ucieczki z arystokratycznego środowiska.

W 1912 spędził letnie wakacje w Saint-Maurice-de-Rémens . Zafascynowany samolotami często jeździ rowerem na oddalone o kilka kilometrów lotnisko Ambérieu-en-Bugey i przebywa tam godzinami wypytując mechaników o działanie urządzeń. Pewnego dnia zwraca się do pilota Gabriela Salveza, zapewniając, że matka upoważniła go do wykonania pierwszego lotu. Chrztu dokonał więc na samolocie W2 bis (W jak Wróblewski), wyprodukowanym w Villeurbanne przez rodzeństwo Pierre'a i Gabriela Wróblewskich dit Salvez. Następnie napisał wiersz świadczący o jego nowej pasji do samolotów:

„Skrzydła zadrżały w wieczornym oddechu
Silnik jego pieśni kołysał śpiącą duszę
Słońce muskało nas swoim bladym kolorem. "

W ten sposób Saint-Exupéry spędził większość swojego dzieciństwa w rodzinnym zamku, w otoczeniu braci i sióstr. Gdy wybuchła I wojna światowa, Marie de Saint-Exupéry została mianowana naczelną pielęgniarką szpitala wojskowego Ambérieu-en-Bugey . Przyprowadza do niej swoje dzieci. Jego dwaj synowie, Antoine i François, rozpoczęli naukę w kolegium jezuickim Notre-Dame-de-Mongré w Villefranche-sur-Saône jako stażyści . Młody Antoine może więc w końcu poświęcić się pisaniu, genialnie, ponieważ zdobył nagrodę za opowiadanie historii w liceum za jeden ze swoich esejów.

Na początku roku szkolnego 1915 Marie de Saint-Exupéry, nadal stacjonująca w Ambérieu-en-Bugey, czuła, że ​​jej synowie nie lubią ojców jezuitów z Mongre. Chcąc chronić swoje dzieci i wspierać ich rozwój, zapisała je z Marianów braci z Villa Saint-Jean w Fribourg , Szwajcaria . W ścisłej współpracy z Kolegium Stanislas w Paryżu , ta uczelnia opracowała nowoczesną metodę edukacyjną opartą na kreatywności. Antoine odnajduje tam Louisa de Bonnevie , którego rodzina jest jego sąsiadem i przyjacielem w Lyonie . Nawiązuje z nim głęboką i trwałą przyjaźń, a także z Markiem Sabranem i Charlesem Sallesem.

W 1917 uzyskał maturę pomimo słabych wyników w nauce. Student Saint-Exupéry'ego jest bardziej swobodny w przedmiotach naukowych niż literackich. Latem François, młodszy brat Antoine'a, towarzysz zabaw i powiernik, który cierpiał na reumatoidalne zapalenie stawów , zmarł na zapalenie osierdzia . Zasmucony śmiercią brata przyszły pisarz przeżyje to wydarzenie jako przejście od swojego nastoletniego życia do dorosłego życia.

Wojna też go inspiruje. Wykonał karykatury żołnierzy pruskich i ich spiczaste hełmy, cesarza i Kronprinza . Pisze też kilka wierszy:

„Czasami zdezorientowany pod promieniem księżyca
Żołnierz wyróżnia się przechylony nad czystą wodą;
Marzy o swojej miłości, marzy o swoich dwudziestu latach! "

W 1919 Antoine nie zdał egzaminu ustnego w Szkole Marynarki Wojennej (jego wyniki w gałęziach naukowych były bardzo dobre, ale w gałęziach literackich niewystarczające ) i zarejestrował się jako wolny audytor z architektury w Państwowej Szkole Sztuk Pięknych Sztuka . Kiedy ciotka Tricaud zmarła w 1920 roku, Marie odziedziczyła Château de Saint-Maurice, w którym się osiedliła. Jej dochody są skromne, zaspokaja potrzeby swoich dzieci, sprzedając przylegającą do zamku ziemię. Antoine korzysta następnie z gościnności swojej kuzynki Yvonne de Lestrange, a także przyjmuje kilka drobnych prac: wraz ze swoim przyjacielem Henrym de Ségogne będzie występował przez kilka tygodni w Quo Vadis , operze Jeana Noguèsa . W 1918 poznał Louise de Vilmorin , która zainspirowała go do napisania wierszy romantycznych.

„Pamiętam cię jako jasny dom,
W pobliżu którego mieszkałem godzinami, nic nie mówiąc
Jak starzy myśliwi zmęczeni świeżym powietrzem
Którzy szturchają, gdy ich biały pies oddycha. "

Okres ten zainspirował go do kolejnych wierszy, w formie sonetów i zespołów czterowierszowych ( Veillée , 1921), ukazując, że przeżywał trudny okres; wtedy znajduje się bez planu życia i bez przyszłości. Niektóre z jego wierszy są wykaligrafowane i iluminowane indyjskimi rysunkami tuszem . Oferuje swojemu przyjacielowi Jean Doat dwa zeszyty poezji . W okresie międzywojennym Louise de Vilmorin stała się jednym z filarów jej grona przyjaciół, w skład którego weszli także Jean Prévost , Hervé Mille, Aimery Blacque-Belair , Jean de Vogüé i jego żona Nelly, Jean Hugo , Léon-Paul Fargue .

W lotnictwie

Przejście w Siłach Powietrznych

W kwietniu 1921 rozpoczął dwuletnią służbę wojskową jako mechanik w 2 e  Pułku Lotniczego w Strasburgu . W czerwcu wziął na własny koszt lekcje pilotażu cywilnego.

9 lipcajego instruktor, Robert Aéby, pozwala mu przejść okrążenie. Sam za sterami swojego samolotu treningowego znalazł się zbyt wysoko, by wylądować. Zbyt gwałtowne zakręcenie przepustnicy powoduje powrót do gaźnika. Wierząc, że silnik się zapalił, nie wpadł w panikę, przejechał drugie okrążenie i wylądował stylowo. Jego instruktor potwierdza jego wyszkolenie. Niemniej jednak pozostawia czasami rozproszoną pamięć lotnika; Przydomek „Spades the Moon” szybko kojarzy się z nim, nie tylko ze względu na jego trąbkowy nos, ale także pewną tendencję do zamykania się w swoim wewnętrznym świecie.

Posiada licencję pilota cywilnego, jest dopuszczony do odbywania kursów pilota wojskowego. Baza lotnicza w Strasburgu nie posiada szkoły lotniczej. 2 sierpnia 1921Został przydzielony do 37 -go  Pułku Lotnictwa w Maroku w Casablance , gdzie otrzymał swoje skrzydła wojskowego,23 grudnia 1921.

W styczniu 1922 przebywał w Istres i awansował na kaprala . Otrzymana w dniu3 kwietnia 1922w zawodach podchorążych rezerwy ( EOR ) odbył szkolenia w Avord , skąd wyjechał do bazy lotniczej w Wersalu , w rejonie Paryża. Leci do Villacoublay . 10 października 1922zostaje mianowany podporucznikiem  ; następnie opatentowany obserwator lotniczy,4 grudnia 1922.

W wolnym czasie szkicuje swoich współlokatorów ołówkiem grafitowym i turkusowym tuszem. Jego rysunki są zebrane w notatniku Les Copains .

W październiku wybrał jego przyporządkowanie do 34 -go  Pułku Lotniczego, w Le Bourget . Na wiosnę 1923 , 1 st  maja, cierpiał na Bourget jej pierwszy samolot awarii w wyniku błędu cenowej na urządzeniu, które nie kontroluje, z bilansem pęknięcia czaszki. Po tym poważnym wypadku został zdemobilizowany,5 czerwca 1923. Jednak nadal planuje wstąpić do Sił Powietrznych , do czego zachęcał generał Joseph-Édouard Barès . Ale rodzina Louise de Vilmorin , która została jego narzeczoną, sprzeciwiła się temu. Zaczął się dla niego długi okres nudy: znalazł się w biurze jako kontroler produkcji w Comptoir de Tuilerie, filii Société Générale d'Entreprises . We wrześniu to właśnie zerwanie zaręczyn z Ludwiką zakwalifikuje ją później, w 1939 r., jako „zaręczyny ze śmiechu”, w zbiorze wierszy. Jednak Antoine de Saint-Exupéry przez całe życie pozostanie zasmucony.

W 1924 r. Saint-Exupéry pracował w Allier oraz w Creuse jako przedstawiciel szwajcarskiej fabryki Saurer , produkującej m.in. ciężarówki (sprzedawał tylko jedną na półtora roku). Męczy się, rezygnuje. W 1924 rozpoczął pracę prozą, Manon, tancerka . W 1925 roku jego wiersz zatytułowany Księżyc pokazuje ekscentryczną inspirację  ; suita poetycka L'Adieu powstała w tym samym roku:

"Jest północ - chodzę dookoła
I waham się zgorszona
Kim jest ten blady szympans
Który tańczy w tej fontannie? "

Pilot w Aeropostale

W 1926 r. został zatrudniony przez Didiera Daurata , dyrektora ds. operacji liniowych w firmie Latécoère (przyszłe Aéropostale ), zgodnie z zaleceniami Beppo di Massimi , i dołączył do lotniska Tuluza-Montaudran, by przewozić pocztę na trasach między Tuluzą a Dakarem . Potem napisał opowiadanie, „ucieczka Jacques Bernis”, z której „The Aviator” została podjęta, tekst opublikowany w Adrienne Monnier przeglądu „s , Le Navire d'Argent (kwiecień emisyjna), gdzie jego przyjaciel pracował. Jean Prevost . W Tuluzie poznał Jeana Mermoza i Henri Guillaumeta . Po dwóch miesiącach był odpowiedzialny za dostarczenie swojej pierwszej poczty do Alicante .

Pod koniec 1927 roku został mianowany kierownikiem stacji w Cap Juby w Maroku z misją poprawy stosunków firmy z mauretańskimi dysydentami z jednej strony iz Hiszpanami z drugiej. Tam odkryje płonącą samotność i magię pustyni. W 1929 opublikował w Gallimard swoją pierwszą powieść Courrier sud , w której opowiada o swoim życiu i emocjach jako pilot.

We wrześniu 1929 dołączył do Mermoz i Guillaumeta w Ameryce Południowej, aby przyczynić się do rozwoju Aéropostale aż do Patagonii . W 1930 r. z biblioteki swojego przyjaciela Paula Dony napisał różne sonety inspirowane innymi poetami, będące przede wszystkim ćwiczeniami ze stylu. W 1931 opublikował swoją drugą powieść, Vol de nuit, która odniosła ogromny sukces; lirycznym stylem przywołuje swoje lata w Argentynie i rozwój linii w kierunku Patagonii . 22 kwietnia 1931, ożenił się w Nicei , po ślubie religijnym w Agay dnia12 kwietnia 1931, z Consuelo Suncin Sandoval de Gómez (zm. 1979 ), zarówno salwadorskim pisarzem, jak i artystą .

Pilot rajdowy i dziennikarz

Od 1932 roku , kiedy firma podważona polityką , nie przeżył integracji z Air France , przeżył z trudem, poświęcając się pisarstwu i dziennikarstwu. Saint-Exupéry pozostał pilotem testowym i rajdowym w tym samym czasie, gdy został dziennikarzem najważniejszych raportów.

Reporter dla Paris-Soir , udał się do Wietnamu w 1934 roku i do Moskwy w 1935 roku . 29 grudnia 1935, w towarzystwie swojego mechanika André Prévota, próbował nalotu Paryż- Sajgon na pokładzie Caudron-Renault Simoun, aby pobić rekord ustanowiony przez André Japy, który kilka dni wcześniej połączył Paryż z Sajgonem w 3 dni i 15 godzin. około 3 nad ranem30 grudniasamolot uderzył w skalisty płaskowyż, podczas gdy Saint-Exupéry dobrowolnie obniżył wysokość, próbując się zlokalizować. Dwaj lotnicy są nienaruszone, ale stracił w libijskiej pustyni , Egipt . Następnie przeżywają trzy dni wędrówki, bez wody i jedzenia, przed niespodziewanym ratunkiem.

W 1936 Saint-Exupéry został wysłany jako reporter do Hiszpanii, aby relacjonować wojnę domową . Następnie ujawnia okrucieństwa popełnione przez hiszpańskich republikanów . Z tych wszystkich podróży gromadzi bardzo ważną sumę wspomnień, emocji i doświadczeń, które służą mu do zastanowienia się nad znaczeniem, jakie należy nadać ludzkiej kondycji . Kulminacją jego refleksji było napisanie Terre des hommes , które ukazało się w 1939 roku . Praca jest nagradzana nagrodą Akademii Francuskiej . To właśnie w tej powieści znajdujemy słynne zdanie wypowiedziane przez Henri Guillaumeta , któremu zadedykował książkę, po jego wypadku w Andach  : „To, co zrobiłem, przysięgam, nigdy żadna bestia by nie zrobiła” .

Potem przyszedł nalot z Nowego Jorku na Punta Arenas , który zakończył się tragicznie gwałtownym wypadkiem w Gwatemali .15 lutego 1938, ze względu na przeciążenie przewożonego przez samolot paliwa, doszło do nieporozumienia między francuską załogą proszącą o objętość w litrach a tankowcami podającymi ją w galonach , czyli prawie czterokrotność wymaganej objętości.

Wojna 1939-1945

Kampania francuska

W 1939 służył jako kapitan w lotnictwie . Po okresie instruktorskim w Toulouse-Francazal , w 101 Batalionie Powietrza, został przeniesiony do eskadry rozpoznania lotniczego, 2/33 zwiadowczej grupy lotniczej . Jednostka początkowo znajdowała się w Orconte , niedaleko Saint-Dizier , zanim ruszyła na linię frontu.

23 maja 1940przeleciał nad Arras, podczas gdy niemieckie czołgi najechały na miasto: chociaż jego samolot Bloch 174 został podziurawiony kulami przez niemieckie DCA , udało mu się wrócić do bazy Nangis ze swoją załogą cały i zdrowy; ten wyczyn przyniósł mu nagrodę Croix de Guerre z palmą i cytowany na rozkaz Sił Powietrznych na2 czerwca 1940. Odcinek zainspiruje go tytułem i fabułą Pilota wojny . Reconnaissance Air Group II/33 będzie krótko bazować na lotnisku Blois - Le Breuil na10 czerwca 1940 podczas jej wycofywania się w kierunku wolnego obszaru.

Został zdemobilizowany w Perpignan , skąd jego eskadra poleciała do Algieru ,20 czerwca 1940, bez niego, bo był odpowiedzialny za odzyskiwanie części zamiennych w Bordeaux . Tam rekwiruje starego Farmana , ładuje części i kilku pasażerów, w tym Suzanne Massu (wówczas Suzanne Torres) i ląduje w Oranie .

Wyjazd do Nowego Jorku w 1940 r.

Po rozejmie z czerwiec 1940, wychodzi w listopad 1940do Nowego Jorku , dokąd przyjeżdża31 grudnia 1940. Dąży do celu doprowadzenia armii Stanów Zjednoczonych do wojny. Uważany przez niektórych za petainistę, ponieważ nie jest gaullistą , Saint-Exupéry ma trudności z usłyszeniem swojego głosu.

Podobnie jak zdecydowana większość Francuzów, początkowo był raczej przychylny rządowi Vichy , który wydawał mu się reprezentować ciągłość państwa i który stanowił formę narodowej spójności dla Francuzów cierpiących z powodu okupacji . Jest więc dość podejrzliwy wobec generała de Gaulle'a , oskarżając go o negowanie militarnej klęski Francji.

W rzeczywistości chciał przede wszystkim chronić Francuzów, a zwłaszcza starał się pogodzić przeciwstawne frakcje; podczas jego rozmowy radiowej z29 listopada 1942z Nowego Jorku, czyli trzy tygodnie po lądowaniu aliantów w Afryce Północnej , ogłasza: „Francuzu, godzimy się służyć”  ; stara się także opóźnić przygotowywane oczyszczanie .

Pozostaje wtedy niezrozumiane, jest już za późno: nadchodzi moment ogólnej konfrontacji. Jednak według amerykańskich archiwów wydaje się, że tajne służby Stanów Zjednoczonych rozważały wypchnięcie go na miejsce generała de Gaulle'a .

W styczeń 1941marszałek Pétain mianowałby go bez ostrzeżenia do Rady Narodowej , zgromadzenia doradczego Vichy. Antoine de Saint-Exupéry opublikował następnie dwa komunikaty prasowe, w których odmówił członkostwa. Wydaje się, że jego nominacja była tylko plotką; jego nazwisko nie figuruje w oficjalnym wykazie opublikowanym przez Dziennik Urzędowy w dniu24 styczniaani na liście publikowanej przez prasę. Z drugiej strony jego nazwisko widnieje na liście członków tymczasowego komitetu Rassemblement pour la Révolution nationale, konkurencyjnego organu francuskiego Legionu Bojowników , który miał zastanowić się nad utworzeniem ruchu masowego, mającego na celu „zapewnienie nowy reżim jego fundamenty i przełamują odradzającą się działalność niektórych organizacji [PCF]”, ale które istniały tylko efemerycznie. Lista opublikowana przez kilka gazet 30 i31 stycznia 1941.

8 grudnia 1941The United States idzie na wojnę . W maju 1942 , w drodze do Stanów Zjednoczonych , został powitany w Kanadzie przez rodzinę De Koninck przy rue Sainte-Geneviève w starym Quebecu . Problemy wizowe przedłużyły jego pobyt w Quebecu o pięć tygodni. Dążąc do wciągnięcia Stanów Zjednoczonych do wojny, publikował w Nowym Jorku w:luty 1942Pilot wojenny . Pokazuje Francję, która nie poddała się, nie prowadząc heroicznej bitwy o Francję . Przy sprzedaży szczytu, książka zrobi wiele dla podnoszenia świadomości w Ameryce Północnej o konflikcie Europejskiej, ale autor jest w ferworze depresji .

Jego tłumacz znajduje mu luksusowe zakwaterowanie u Sylvii Hamilton, dziennikarki, która nie mówi ani słowa po francusku. To właśnie w czasie nawiązanego z nią romantycznego związku lotnik napisał "Małego Księcia" . W następnym roku zdecydował się dołączyć do oddziałów francuskich walczących w armii amerykańskiej. Przed wyjazdem powierzył młodemu dziennikarzowi rękopis swojej opowieści filozoficznej , której pierwsze wydanie będzie anglojęzyczne.

Powrót do sił powietrznych w Afryce Północnej

Myśli tylko o powrocie do działania. Dla niego, podobnie jak w czasach Aéropostale , zeznawać mogą tylko ci, którzy uczestniczą w wydarzeniach. W kwietniu 1943 roku , choć uważany przez aliantów za zbyt starego pilota na samolot bojowy, dzięki swoim koneksjom i naciskom francuskiego dowództwa opuścił Stany Zjednoczone i wznowił czynną służbę w lotnictwie Tunezji .

5 maja 1943Saint-Exupéry przedstawił się w Pałacu Letnim w Algierze przed generałem René Chambe , jego przyjacielem, który został ministrem informacji generała Girauda , i oświadczył mu, zirytowany tym, że nie mógł przybyć natychmiast po lądowaniu aliantów: Obecny na spotkaniu, ale spóźniony pół roku, przepraszam. To wina gaullistów”. Chambe zabiera go do Giraud. Saint-Exupéry wyjaśnia Giraudowi potrzebę przeciwdziałania gaullistowskiej propagandzie, która sprawia kłopoty w armii i ostrzega go przed przybyciem generała de Gaulle'a do Algieru. Dodatkowo, opaleni przez Saint-Exupéry'ego, Chambe i Giraud uzyskują od Eisenhowera, że francuski pilot może „przekształcić się” na amerykański samolot Lockheed P 38 Lightning przed odnalezieniem prestiżowej grupy 2/33 , w której służył w latach 1939-1940. Ten jest teraz zamówiony przez jego byłego towarzysza René Gavoille, o którym wspominał również kilkakrotnie w Pilote de guerre , pracy opublikowanej w Nowym Jorku w 1942 roku i która opisuje jego doświadczenie jako pilota podczas kampanii francuskiej w ramach tego samego rozpoznania Grupa 2/33.

Będąc jeszcze w trakcie zwiadu powietrznego, wykonał kilka misji i uzyskał awans na stopień dowódcy . Ale kilka incydentów umieszcza go „w rezerwie dowodzenia” odSierpień 1943, biorąc pod uwagę jego wiek i zły stan zdrowia, po wypadkach lotniczych. Następnie wrócił do Algieru i zamieszkał ze swoim przyjacielem dr Pélissierem. Kontynuując starania o wznowienie służby, kontynuował pracę na Cytadeli i z coraz większym trudem znosił jej przymusową bezczynność. Wiosną 1944 roku generał Eaker , naczelny dowódca sił powietrznych na Morzu Śródziemnym, upoważnił go do ponownego dołączenia do jednostki bojowej. Znalazł René Gavoille i grupę 2/33 , następnie z siedzibą w Alghero , Sardynia . Zrobił kilka lotów, przerywanych awariami i incydentami.

Ostatni lot 31 lipca 1944 r.

17 lipca 1944 r, 2/33 osiedla się w Borgo , niedaleko Bastii , na Korsyce .

31 lipca 1944 rSaint-Exupéry startuje z pobliskiego lotniska Poretta . Lata za sterami F-5B-1-LO, dwusilnikowego P-38 Lightning w wersji rozpoznawczej . Opuszczając pole o 8  wieczorem  25 rano na misję mapowania, udał się do Doliny Rodanu , a następnie przebył Annecy i wrócił do Prowansji . Jej misja polega na wykonaniu serii rekonesansu fotograficznego w celu sporządzenia dokładnych map kraju, bardzo przydatnych przy kolejnym lądowaniu w Prowansji , planowanym na15 sierpnia. Na pokładzie jest sam, jego samolot jest nieuzbrojony i ma paliwo na sześć godzin lotu. Co 8  h  30 , to wyróżnia się ostatniego echa radarowego. Rozpoczyna się misja. Saint-Exupéry nie wraca; po upływie czasu paliwa brakuje go.

Wspomnienie „Saint-Ex” jest uroczyście obchodzone w Strasburgu dnia 31 lipca 1945. W 1948 uznano go za „  martwego dla Francji  ”.

12 marca 1950, w Dzienniku Urzędowym , komandor Antoine de Saint-Exupéry jest cytowany pośmiertnie na rozkaz Sił Powietrznych za „udowodnienie, w 1940 r., jak w 1943 r. swojej pasji służenia i wiary w przeznaczenie ojczyzny” , oraz „Spotkał chwalebną śmierć 31 lipca 1944 r., wracając z dalekiej misji rozpoznawczej do kraju okupowanego przez wroga” .

Po zniknięciu syna Marie de Saint-Exupéry schroniła się w modlitwie, pisała wiersze, w których opowiadała o swoim synu i starała się o publikację swoich pośmiertnych pism.

Tajemnica jego śmierci

Dawno zaginiony wrak samolotu Saint-Exupéry został zidentyfikowany w 2003 roku, potwierdzając tym samym miejsce jego śmierci. Jednak pomimo tego istotnego odkrycia okoliczności tej śmierci nie udało się wyjaśnić. Najbardziej prawdopodobną hipotezą jest to, że jego samolot został zestrzelony przez niemiecki myśliwiec. Nie jest poparte żadnymi dowodami.

Wielorakie hipotezy dotyczące okoliczności śmierci lotnika, ewoluujące nieprzerwanie od 1944 roku, stanowią tajemnicę regularnie powracającą w prasie i kulturze popularnej, zwłaszcza przy okazji nowych odkryć lub niepublikowanych świadectw. Każde z nowych „rewelacji” rozbudza zainteresowanie „tajemnicą Saint-Ex” zarówno specjalistów, jak i ogółu społeczeństwa.

Identyfikacja Błyskawicy Saint-Exupéry w 2003 r.

W 2000 r. fragmenty jego samolotu - noga lewego podwozia i części kabiny (lewa część jednej z dwóch belek tego samolotu o bardzo szczególnych liniach) - zostały znalezione na Morzu Śródziemnym u wybrzeży Marsylii , zwróconej na północny wschód od wyspę Riou (archipelag o tej samej nazwie) przez zawodowego nurka z Marsylii Luca Vanrella .

Dwa lata wcześniej 7 września 1998, rybak z Marsylii, Jean-Claude Bianco, w asyście swojego zastępcy, żeglarza Habiba Benhamora, szczęśliwie umieścił z powrotem w swoich sieciach utlenioną przez długi pobyt pod wodą srebrną bransoletę, na której wyryto imię Antoine de Saint-Exupéry.

Odkrycia te precyzyjnie lokalizują obszar, w którym zniknął komandor Antoine de Saint-Exupéry.

Wydobyty na powierzchnię poprzez Relikt związku Aero między 1 ul i3 września 2003 r. (po dwóch latach negocjacji z rządem francuskim w celu uzyskania zezwolenia), szczątki bardzo poszukiwanego samolotu zostały formalnie zidentyfikowane w sobotę 27 września 2003 r., dzięki znalezionemu numerowi rejestracyjnemu wygrawerowanemu przez producenta urządzenia ( Lockheed , Kalifornia ).

Części Błyskawicy F-5B # 42-68223 zostały wystawione w Muzeum Lotnictwa i Kosmosu w Le Bourget , na wystawie czasowej poświęconej pisarzowi-lotnikowi. Przedmioty te są obecnie przechowywane w rezerwach Muzeum, ale nie są widoczne dla publiczności (z wyjątkiem oficjalnej pisemnej prośby), ponieważ zawsze ulegają zniszczeniu związanemu z napadami czasu.

Jednak elementy te nie pozwalają na wyciągnięcie definitywnych wniosków co do okoliczności jego śmierci.

Symulacja komputerowa wypadku - z odkształconych części - pokazuje nurkowanie w wodzie, prawie pionowe iz dużą prędkością. Awaria techniczna, złe samopoczucie pilota, atak z powietrza lub inne: przyczyna nurkowania nie została wyjaśniona. Ku rozgoryczeniu bliskich pojawia się nawet hipoteza samobójstwa  ; Saint-Exupéry jest fizycznie osłabiony (nie mógł sam zamknąć osłony swojego aparatu), zdesperowany z powodu nadchodzącego świata. Jego ostatnie pisma potwierdziłyby tę hipotezę swoim szczerze pesymistycznym tonem, na przykład ostatnie linijki listu adresowanego do Pierre'a Dalloza , napisanego dzień przed śmiercią:

„Jeśli zejdę na dół, niczego nie pożałuję. Przeraża mnie przyszły kopiec termitów. I nienawidzę ich cnoty robotów. Zostałem stworzony na ogrodnika. " Niemiecki myśliwy Robert Heichele

W 1950 r. pastor z Aix-la-Chapelle , były oficer wywiadu Luftwaffe , zeznał, że dowiedział się o31 lipca 1944 r, że P-38 Lightning został zestrzelony na Morzu Śródziemnym przez niemieckiego Focke-Wulfa . Następnie, w 1972 roku, „pośmiertny” świadectwo młodego niemieckiego oficera, na aspirant Robert Heichele, który rzekomo ostrzelali Lightning ze swojego urządzenia, o Focke-Wulf 190 , pojawił się w niemieckim czasopiśmie historyczno-fikcyjnej. Około południa, a przede Castellane w departamencie Alpes-de-Haute-Provence .

Heichele z kolei został zastrzelony sierpień 1944, uniknął śmierci, został poważnie ranny podczas próby lądowania w Awinionie, jego samolot stał w płomieniach. Nieszczęsny pilot zginie w końcu w karetce, w której był, ostrzelany przez aliancki myśliwiec podczas odwrotu przez dolinę Rodanu. Chociaż Robert Heichele rzeczywiście istniał, jego rola w śmierci Saint-Exupéry'ego jest definitywnie odrzucona: pseudoświadectwo pochodzi z wyobraźni niemieckiego entuzjasty. Ten ostatni przeprosi wkrótce po ujawnieniu tej teorii w niemieckim czasopiśmie historyczno-romantycznym „Der Landser” nr 124 (Troufion).

Inżynier inżynier Erich Herot

W Listopad 1963, po artykule opublikowanym przez niemiecką gazetę Bild na temat zniknięcia Antoine de Saint-Exupéry, były inżynier inżynier Erich Herot codziennie pisze list zeznania: „Konieclipiec 1944, byłem na wycieczce inspekcyjnej w regionie Marsylii. Sprawdzając jedną z naszych pozycji w Carry-le-Rouet , zobaczyłem samolot lecący nisko nad ziemią nadlatujący z doliny Rodanu. Leciał zgodnie z taktyką „przeskoku przez płotki”, zbliżając samolot do ziemi, gdy tylko przeszkoda została pokonana. Po przelocie nad najwyższą częścią półwyspu, opadł z powrotem na powierzchnię morza, ale ogon dotknął wody, powodując tryśnięcie piany i eksplozję, która rozbiła samolot. Mężczyźni wokół mnie zdążyli zorientować się, że to nie był niemiecki samolot. Nie zaobserwowaliśmy żadnego pożaru DCA ani żadnego ścigającego samolotu. "

Błyskawica Carqueiranne

W latach 90. kolejne świadectwo pojawiło się późno. Mieszkaniec Carqueiranne , pani Simone Boudet, widziała w fatalnym dniu ostatniego lotu zestrzelenie Błyskawicy. Morze wyrzuciłoby wówczas na plażę ciało żołnierza, które zostałoby pochowane anonimowo na gminnym cmentarzu .

Aby wiedzieć, czy to ciało to szczątki Saint-Exupéry'ego, należałoby je ekshumować, aby porównać DNA członków jego rodziny, którzy są mu przeciwni. Zwłaszcza, że ​​według lokalnych zeznań resztki odzieży wojskowej noszonej przez szczątki byłyby niemieckie. W tej zatoce na różnych głębokościach znajdują się co najmniej trzy wraki niemieckich samolotów bojowych. Junkers Ju 87 „Stuka” nurkowania fighter-bomber dosłownie rozpadł się na zderzenia z powierzchni morza na głębokości sześciu metrów na północ / wschód od zatoki, w dwusilnikowego Heinkel He 111 bombowców południu zatoki do zamknięcia 90 metrów od dno i myśliwy Messerschmit Bf 109 na południe od małej wyspy Bagaud o dwanaście metrów. Jeśli archiwalne raporty wspominają o śmierci członków załogi Ju 87 i Bf 109, historia He 111 pozostaje wątpliwa.

Wyznanie niemieckiego myśliwego Horsta Ripperta

W Marzec 2008, Horst Rippert , były Luftwaffe pilot znajduje się w północnych Niemczech historyk Lino von Gartzen. Doświadczony pilot twierdzi (m.in. w prasie (gazeta La Provence ), że zestrzelił samolot typu P-38 Lightning , a dokładnie31 lipca 1944 r, w rejonie, w którym znajdowała się Saint-Exupéry.

Podczas misji znalezienia wrogiego samolotu, który przelatywał nad regionem Annecy , Horst Rippert przez kilka minut krążył nad Morzem Śródziemnym, niczego nie zauważając. Nagle samolot aliancki minąłby go, 3000 metrów pod nim. Horst Rippert następnie rzekomo strzelił i uderzył w drugie urządzenie. Ten ostatni zapaliłby się i spadłby stromo do Morza Śródziemnego.

Horst Rippert, który podziwiał pisarza, powiedział: „Gdybym wiedział, kto siedzi w samolocie, nie strzeliłbym. Nie na tego człowieka. » Po wojnie Horst Rippert, także brat Ivana Rebroffa (zmLuty 2008, to znaczy na krótko przed tym objawieniem), nawrócił się na dziennikarstwo i kierował służbą sportową ZDF .

Żadne materialne dowody nie muszą jeszcze poprzeć ani zaprzeczyć tego zeznania.

Hipoteza śmierci w niewoli po katastrofie Błyskawicy

W 2017 roku czterech autorów rozważa nowy trop: przeżywszy upadek swojego urządzenia, Saint-Exupéry dość szybko umarłby w niewoli. Ten nowy utwór dodaje nowy wariant okoliczności jego śmierci, który bez wątpienia pozostanie na długo bez żadnej pewności. Po opublikowaniu prac tych czterech autorów, konsultowane archiwa amerykańskie dostarczyły niepodważalnego dowodu, że istniała mieszanka informacji i że ta „możliwość” nie miała absolutnie nic wspólnego ze zniknięciem autora „Małego Księcia”.

Pracuje

Jeśli nie są do końca autobiograficzne, to jego prace są w dużej mierze inspirowane życiem pilota poczty lotniczej, w tym The Little Prince (1943) - jego najpopularniejszym sukcesem (od tego czasu sprzedano ponad 134 miliony egzemplarzy na świecie, co plasuje ją na piątym miejscu najlepiej sprzedających się książek na świecie) - co jest raczej poetycką i filozoficzną opowieścią.

Pisał także: Courrier Sud (1929), Vol de nuit (1931), Terre des hommes (1939), Pilot wojenny (1942), List do zakładnika (1944), Pisma wojenne (zebrane w 1982) i Cytadela (pośmiertnie , 1948). Wszystkie jego powieści opowiadały historię jego podróży w formie fikcji i tonu fantazji.

  • Lotnik  : Wydany w 1926 . Pierwszy zredagowany przez Saint-Exupéry'ego tekst, fragment, który wydaje się być fragmentem większej całości, który posłuży jako materiał do Courrier sud .
  • Courrier sud  : Opublikowane w 1929 roku . Poprzez postać Jacquesa Bernisa Saint-Exupéry opowiada o swoich przeżyciach i emocjach jako pilota. Louise de Vilmorin obozuje w postaci Geneviève.
  •  Lot nocny : Opublikowany w grudniu 1931 . To uderzające tragicznie dzieło, poprzedzone przez jego przyjaciela André Gide'a , zdobyło nagrodę Prix ​​Femina dla Antoine'a de Saint-Exupéry'ego i uświęciło go jako literata . Był to ogromny sukces, który dał początek wielu przekładom. Jego filmowa adaptacja była nawet sprzedawana w Hollywood . Główny bohater, Rivière, inspiruje się szefem kuchni Didierem Dauratem . Daje życie przywódcy, który wie, jak popychać swoich ludzi do granic możliwości, aby osiągnąć swoją misję: poczta musi przejść za wszelką cenę, misja przewyższa wartość ludzkiego życia. Wartości, które niesie ze sobą powieść to: prymat misji, znaczenie obowiązku i odpowiedzialność za zadanie do wykonania aż do poświęcenia.
  • Terre des hommes  : Opublikowana w grudniu 1939 roku książka zdobyła Grand Prix du Roman de l'Académie française . To seria opowiadań, świadectw i medytacji opartych na sumie doświadczeń, emocji i wspomnień, które zgromadził podczas wielu podróży. To także hołd złożony przyjaźni i jego przyjaciołom Mermozowi i Guillaumetowi, a szerzej okazja, by oddać klucze do swojego humanizmu. Niektóre fragmenty stały się znanymi cytatami:

„Co do ciebie, który nas ratujesz, Beduinie z Libii, (...) jesteś ukochanym bratem. I (...) rozpoznam Cię we wszystkich ludziach. "

„Kochać to nie patrzeć na siebie, ale patrzeć razem w tym samym kierunku. "

Mówiąc o dziecku, któremu bieda jego otoczenia społecznego pozbawi szans na rozwój:

„To (...) zamordowanie Mozarta. "

  • Pilot wojenny  : Opublikowany w 1942 roku .
  • Mały Książę  : opowieść filozoficzna napisana w Eaton's Neck (Northport, Stany Zjednoczone) i opublikowana w 1943 roku w Nowym Jorku przez Reynal & Hitchcock w dwóch wersjach (angielskiej i francuskiej). We Francji ukazał się dopiero w 1946 roku , dwa lata po jego śmierci. Pilot, prawdopodobnie pocztowy, wylądował na pustyni. Tam spotyka zarówno czułego, jak i zaskakującego: młodego chłopca żyjącego na asteroidzie, który przybył na Ziemię. Ze względów technicznych „autorskie akwarele” reprodukowane w późniejszych wersjach francuskich były jedynie rescreeningiem amerykańskiego wydania, co doprowadziło do znacznej utraty jakości. Ponadto niektóre rysunki zostały w niewielkim stopniu zmodyfikowane. Wydanie Gallimarda, wydane w 1999 roku, wydaje się być pierwszym, które dostarcza ilustracje zgodne z pierwowzorem, o znacznie lepszej jakości technicznej i artystycznej, mimo mniejszego formatu (technika druku postępowała od 1943 roku) .
  • List do zakładnika  : Opublikowany w 1943 roku .
  • Cytadela  : Opublikowana w 1948 . Rozpoczęte w 1936 roku dzieło nie zostało ukończone przez Saint-Exupéry'ego. Opublikowany w pierwszej wersji w 1948 r. z tekstu maszynowego, nie obejmował całości myśli autora. Wszystkie rękopisy zostały udostępnione wydawcom w 1958 r. i pozwoliły lepiej poznać jego intencje. „Cytadela nie jest dziełem skończonym. W umyśle autora powinna być przycinana i przerabiana według rygorystycznego planu, który w obecnym stanie jest trudny do odtworzenia. Autor często podejmował te same tematy, by wyrazić je bardziej precyzyjnie, albo rzucić na nie światło jednym ze swoich obrazów, którego tajemnicę ma. "( Simone de Saint-Exupéry )
  • Listy młodzieży ( 1923 - 1931 )  : Opublikowany w 1953 roku . Nowe wydanie z 1976 roku pod tytułem Listy od młodości do wymyślonego przyjaciela .
  • Zeszyty  : Wydane w 1953 roku . Pełna edycja w 1975 roku . Zestaw notatek przechowywanych od 1935 do 1940 roku w dzienniku i pięć notebooków. Bardzo eklektyczna praca odzwierciedla zainteresowania i ciekawość pisarza dla nauki, religii, literatury i rodzi refleksje i aforyzmy.
  • Listy do matki  : Opublikowane w 1955 . Zbiór korespondencji pomiędzy Saint-Exupéry i jego matki na okres 1910 - 1944 .
  • Un sense to life  : opublikowane w 1956 . Pisma.
  • Pisma War ( 1939 - 1944 )  : opublikowane w 1982 roku . Ten pośmiertny zbiór, zawierający List do generała X , poprzedził Raymond Aron .
  • Manon, tancerka  : Opublikowana w 2007 roku . Krótka powieść ukończona w 1925 roku . To historia miłości między „kurą”, Manon, a czterdziestolatkiem, „poważnym”, smutnym, który szuka sensu w swoim życiu. Gdy tylko się spotykają, nawiązuje się między nimi miłość, mężczyzna czule chroni swoją „biedną dziewczynkę”, którą uważa za tancerkę. Kochają się bez namiętności; wybrać się w podróż. Ale pewnego dnia dowiaduje się od trzech swoich klientów, że Manon jest w rzeczywistości prostytutką. Zrywają, a potem znów się spotykają. Manon rzuca się pod koła ciężarówki i prawie umiera. Ona pozostanie kulawa.
  • Listy do Nieznanego  : Zbiór listów miłosnych do młodego sanitariusza Czerwonego Krzyża, który spotkał się w maju 1943 roku w pociągu między Oranem a Algierem. Listy te są ozdobione rysunkami Małego Księcia, które Saint-Exupéry przemawia za nim. Zostały one ujawnione w listopadzie 2007 roku podczas publicznej sprzedaży i opublikowane przez Gallimard we wrześniu 2008 roku w formie faksymile wraz z transkrypcjami.
  • Antoine de Saint-Exupéry. Du vent du sable et des étoiles , wydanie ustalone i przedstawione przez Albana Cerisier , Gallimard, Quarto, 2018. Zawiera teksty, listy i rysunki, w tym wiele niepublikowanych dokumentów.

Zbiór prac

  • Dzieła Antoine de Saint Exupéry . Trzy tomy. Nouvelle Librairie de France, Paryż, drukarnia królewska, 1963. Wzbogacony oryginalnych litografii przez Georges Feher .
  • Antoine de Saint Exupéry . Prace kompletne (2 tomy). Wydana pod kierunkiem Michela Autranda i Michela Quesnela przy współpracy Paule Bounina i Françoise Gerbod. Kolekcja Bibliothèque de la Pléiade ( n o  98 i 454), Gallimard (1994, 1999).

Tekst dla prasy

Kino

Konkretny

  • Antoine de Saint-Exupéry był także człowiekiem nauki: posiada prawie dziesięć patentów na wynalazki techniczne, a także rozwinął wiele problemów matematycznych, w tym problem faraona opublikowany po jego powrocie z Egiptu.
  • Podczas emisji banknotu 50 franków francuskich z wizerunkiem Antoine de Saint-Exupéry, Banque de France popełnił błąd drukarski na niektórych seriach, wpisując na banknot nazwę „  Antoine de Saint- É xupéry  ”.
  • 29 czerwca 2010, Dokładnie 110 lat po narodzinach autora logo serwisu Google.fr zostało ozdobione ilustracją Małego Księcia .
  • Suzanne Massu domu Torres , szef pielęgniarka z Rochambelles kadrze na 2 nd  Dywizji Pancernej, mówi, że udał się w płaszczyźnie biorąc Saint-Exupéry w Stanach Zjednoczonych w 1940 roku.

Światowa reputacja

Budynki

KU PAMIĘCI

ANTOINE DE SAINT EXUPERY
POETA ROMANTYCZNY LOTNIK
ZAGINIONY PODCZAS MISJI
ROZPOZNAWCZEJ LOTNICZEJ
31 LIPCA 1944 ROKU

Miejsca naturalne

  • Argentyński szczyt nosi jego imię: Aiguille Saint-Exupéry , 2558  m , niedaleko Mount Fitz Roy , niedaleko El Chaltén , prowincja Santa Cruz . Południowa ściana szczytu nazywana jest „Małym Księciem”. Wschodnia ściana sąsiedniej Aiguille Guillaumet (2579  m n.p.m. ) nazywana jest „Terre des hommes”. Wschodni filar pobliskiej igły Mermoz (2732  m ) nazywa się „Vol de Nuit”, a jego północno-zachodnia ściana „Hyper-Mermoz”. Mały Książę jest narysowany stojącego na szczycie Cerro Fitz Roy w rozdziale XX Małego Księcia.
  • Asteroida nosi jego imię: (2578) Saint-Exupéry .

Numizmatyka i filatelistyka

  • Banque de France wydane banknotów noszących jego podobiznę między 1992 i 2002 roku , o wartości pięćdziesięciu franków (około 7,6 euro).
  • Paryska waluta uderzyła w przycisk do papieru, medal, bransoletkę i przetopiła 22 cm statuetkę  z podobizną Małego Księcia .
  • Kilka znaczków pocztowych zostało wydrukowanych na cześć Saint-Exupéry'ego, w tym:
    • AOF  : Airmail, wydany w 1947 (wartość nominalna 8 franków)
    • Francja: Poczta lotnicza, wydana dnia 18 stycznia 1948, rysowany i rytowany przez Pierre'a Gandona (nominał pięćdziesiąt franków)
    • Kamerun: znaczek z 1977 r. (nominał 60 franków)
    • Francja: Airmail, wydany w 1970, zaprojektowany i grawerowany przez Jeana Pheulpina , Antoine de Saint-Exupéry reprezentowany w medalionie z Jeanem Mermozem (nominał 20 franków)
    • Francja: arkusz znaczków opublikowany w 1998 r. na temat Małego Księcia
    • Francja: Poczta lotnicza, wystawiona 26 czerwca 2000 na stulecie jego urodzin (nominał trzy franki / 0,46 )

Posągi

  • Pomnik Antoine de Saint-Exupéry i Małego Księcia , dzieło Christiane Guillaubey , jest wystawiony na Place Bellecour w Lyonie .
  • Posąg Antoine de Saint-Exupéry i Małego Księcia , dzieło Madeleine Tézenas, rzeźbiarki i malarki Air , znajduje się w centrum Jardin Royal w Tuluzie .
  • Popiersie Saint-Exupéry'ego, dzieło Madeleine Tézenas, jest wystawione na placu Santiago-du-Chili w Paryżu . W tym samym mieście na placu Pierre-de-Gaulle znajduje się pomnik ozdobiony rzeźbionym medalionem .
  • Pomnik Małego Księcia , dzieło Winifred S. DeWitt Gantz , został uroczyście zainaugurowany dnia .16 września 2006w North Port (Stany Zjednoczone), mieście, w którym autor napisał swoją kultową książkę w latach 1942-1943 w Bevin House w dzielnicy Eaton's Neck. Posąg znajduje się na dziedzińcu Biblioteki Publicznej North Port, 151 Laurel Avenue, NY 11768.

Ulice i zabytki

  • Tablica pamiątkowa jest przymocowana do n o  15 na miejscu Vauban , Paryżu, gdzie mieszkał od 1934 do 1940 roku.
  • W miejscu w Agay , gdzie mieszkała jego siostra Gabrielle, znajduje się fontanna poświęcona Małemu Księciu .
  • Zbiorowy hołd dla pionierów francuskich lotników Aéropostale, którego jest częścią, pojawia się w steli na lotnisku Jorge Newbery w mieście Buenos Aires , niedaleko Argentine Aviation Museum.
  • Film telewizyjny Saint-Exupéry: Ostatnia misja , wyreżyserowany w 1994 roku dla France 3 przez Roberta Enrico , odtwarza jego życie.
  • Wiele francuskich ulic nosi jego imię, na przykład w Chesnay , w Yvelines .

Promocje

Fundacje lub instytucje

Fundacja Antoine de Saint-Exupéry Młodzieży powstała w 2009 roku pod egidą Fondation de France przez spadkobierców Antoine de Saint-Exupéry. Wspiera projekty skierowane do młodych ludzi we Francji i na całym świecie, niosące wartości Antoine de Saint-Exupéry. W szczególności wspierał szkolenie młodych adeptów mechaniki lotniczej.

W Archiwum Narodowym pod numerem 153AP założona jest kolekcja Antoine de Saint-Exupéry , zawierająca głównie korespondencję adresowaną głównie do jego matki.

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Pomimo reguł typograficznych zwykle stosowanych w języku francuskim, wydaje się, że pisownia nazwiska autora została ustalona bez myślnika na dotyczących go dokumentach stanu cywilnego . Nawet jeśli nie chodziło o stan cywilny, forma z łącznikiem ma przynajmniej wartość powszechnie używanego pseudonimu .
  2. Ten odcinek został przerobiony w rozdziale VII Terre des hommes . 58-stronicowy rękopis, będący oryginalną relacją o przygodzie, został zlicytowany w 2009 roku.
  3. Aby uczcić setną rocznicę jego urodzin i sześć dni przed zmianą nazwy lotniska, kilka wystaw poświęconych jego pamięci zainaugurował w Lyonie Jean-Jack Queyranne , ówczesny sekretarz stanu odpowiedzialny za zagraniczną Francję . Obecny był również Bertrand Piccard , autor pierwszego lotu balonem dookoła świata , a także pilot testowy Hervé de Saint-Exupéry, wnuczek pisarza. W dniu ceremonii29 czerwca 2000 r.ten ostatni przeleciał nad lotniskiem za sterami Mirage 2000 w towarzystwie Patrouille de France . (Źródła: dziennik La Provence z 25 czerwca 2000 r.).

Bibliografia

  1. Philippe Champy , Les Blacque-Belair: wzrost społeczny i zanurzenie w kulturze , Guénégaud, 2007( EAN  9782850231308 ) , str.  110.
  2. Cyfrowe Archiwa miejskie Lyon, „  Świadectwo urodzenia n O  1703 - liczba 2E1847  ” , o wzmiankę w marginesie świadectwa swojego małżeństwa w ładny le22 kwietnia 1931z consuelo suncin (dostęp 11 maja 2019 r . ) .
  3. Paula Hentschel (1883-1965) , antoinedesaintexupery.com .
  4. „  Marie Boyer de Fonscolombe  (1875-1972) ” , w www.antoinedesaintexupery.com (dostęp 21 grudnia 2017 ) .
  5. Thierry Dehayes, „  Le Mans. Lata Le Mancelles Saint-Exupéry  ”, Le Maine Libre ,17 lutego 2017( przeczytaj online ).
  6. „[…] Dużo upierał się przy jednym punkcie, a mianowicie o potrzebie wydostania się z otoczenia, a ten arystokrata z urodzenia opowiadał się za nonkonformizmem. Formuła wracała w jego dyskusjach, wciąż słyszę słowo „nonkonformizm” wibruje mi w uszach! Antoine mimo koperty, pomimo wykształcenia, nie był burżuazją i trzeba było usłyszeć, jak rozmawia z pracownikami Saurera czy mechanikami lotniczymi, aby zrozumieć, jak bardzo chciał zrozumieć ich problemy i jak bardzo chciał móc pomóc im. Ze swojej strony musieli pomyśleć: „On nie jest dumny! „” . (Źródło: André Fonscolombe, cytowany w "Saint-Exupery: Drugi okres od 1930 do 1935, tom 2," Icarus, francuski Przegląd lotnictwo , n o  71, zima 1974-1975, str.  32 ).
  7. Pierwszy lot na stronie antoinedesaintexupery.com.
  8. O chrzcie w powietrzu relacjonuje Alfred Thénoz, bezpośredni świadek posiadający pocztówkę przedstawiającą samolot i podpisaną w 1937 roku przez Antoine'a tymi słowami: „Dla Thénoza, który został ochrzczony na tym samym urządzeniu co ja. " (Źródło: Alfred Thénoz, cytowane w " Saint-Exupéry: Pierwszy okres 1900/30, Tome 1” Icare, Revue de l'lotniczy Francuskiej , n O  69, latem jesieni 1974, str.  78 ).
  9. „  Saint-Exupéry, pierwsze kroki poety  ”, Le Figaro ,30 sierpnia 2007 r.( ISSN  0182-5852 , przeczytane online , skonsultowane 21 grudnia 2017 r. ).
  10. Antoine de Saint-Exupery: rysunki, akwarele, pastele, długopisy i ołówki , Editions Gallimard,2006, s.  58.
  11. Biografia Antoine de Saint-Exupéry zawarta na okładce filmu Roberta Enrico (1994) wznowionego w 2009 roku.
  12. Świadectwo instruktora Roberta Aéby: „Po ostatnim zakręcie,


     zgadza się , dochodzi za wysoko i za szybko. […] Potem robi jedyną rzecz, którą musiał zrobić: dokręca gaz z powrotem… […] Wcale nie wydawał się zrozpaczony drobnym incydentem, którego przed chwilą przeżył i […] wylądował w dobrym stylu […]. - W pewnym momencie silnik się zapalił, powiedział mi, ale od razu zgasł. Wyjaśniłem mu, co się stało. - Nie, silnik się nie zapalił. Zbyt szybko wsadziłeś przepustnicę i spowodowałeś tak zwany odrzut. " (Źródło: Robert Aeby, Revue de l'lotniczy Francaise , nr 69, str.  101 , Icare " St Exupery: Pierwszy okres 1900/30, tom 1”, letni jesień 1974).
  13. "Samolot znaleziony w Marsylii to rzeczywiście samolot Saint-Exupéry" , Le Figaro ,14 października 2007 r..
  14. „  Patent wojskowy w Maroku (1921)  ” , na stronie www.antoinedesaintexupery.com (dostęp 21 grudnia 2017 r . ) .
  15. http://www.antoinedesaintexupery.com/brevet-d%E2%80%99observateur-1922 .
  16. Consuelo, jego żona (1901-1979) .
  17. „  Po trzech wyczerpujących dniach chodzenia w piaskach pustyni: Saint-Exupéry opowiada swoją dramatyczną przygodę  ”, L'Intransigeant , n o  20516,4 stycznia 1936 r, s.  1 ( przeczytaj online ).
  18. "  Saint-Exupéry i Provost uznane za bezpieczne i dźwięk  ", Le Figaro , n O  3,3 stycznia 1936, s.  1 ( przeczytaj online ).
  19. „  Homage to Saint-Exupéry, dziennikarz w cieniu  ”, LE FIGARO ,31 lipca 2014 r.( przeczytaj online , konsultacja 21 grudnia 2017 r. ).
  20. Antoine de Saint-Exupéry, Terre des hommes , Gallimard, rozdz.  2.2, s.  45. Cytat pojawia się również na stronie 52 tej samej książki w następujący sposób: To, co zrobiłem, przysięgam, nigdy by nie zrobiło żadne zwierzę .
  21. "  Saint-Exupéry: lata trzydzieste, lata kryzysów.  » , Na aerostories.free.fr (dostęp 21 grudnia 2017 r . ) .
  22. "  Wystawy - André Prévot (1907-1947), mechanik do Antoine de Saint-Exupéry (1900-1944)  " , na webmuseo.com (dostęp 21 grudnia 2017 r . ) .
  23. 1 galon amerykański = 3,785 411 784  l .
  24. Alban Cerisier „Mały Książę ma 70 lat! », Program W sercu historii w Europie 1 , 22 kwietnia 2013.
  25. Suzanne Massu, Kiedy byłam Rochambelle , s.  11 .
  26. „Pétain i Amerykanie”, Jacques Le Groignec, 1995 .
  27. Eugénie Bastié "Breton / Saint-Exupéry, manifest i ofiara" Le Figaro Magazine , tydzień od 21 lipca 2017, strony 22-25.
  28. „Saint Exupéry”, Tom 2, Bernard Marck, 2012 .
  29. Magazyn Epok , marzec 2000.
  30. Dziennik Urzędowy , 24 stycznia 1941, Wykaz w porządku alfabetycznym .
  31. Le Temps , 31 stycznia 1941 , Le Journal , 31 stycznia 1941 , Le Petit journal , 30 stycznia 1941 , L'Action française , 31 stycznia 1941 , L'Echo d'Alger , 30 stycznia 1941 , Journal des debaty , 31 stycznia 1941 r . W komisji zgromadzenia por. Jean-Paul Cointet, Francuski Legion Bojowników , Albin Michel, 1995, s.  104-111 .
  32. Oficjalna strona miasta Quebec .
  33. „  Sylvia Hamilton Reinhardt  ” na stronie www.antoinedesaintexupery.com (dostęp 21 grudnia 2017 r . ) .
  34. René Chambe, „  Souvenirs sur Saint-Exupéry  ”, Icare nr 96 ,Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden( przeczytaj online ).
  35. Antoine de Saint-Exupéry , pilot wojenny , Gallimard,1976( ISBN  978-2-07-036824-2 i 2-07-036824-6 , OCLC  491025451 , czytaj online ).
  36. „  List od Saint-Exupéry'ego do generała Chambe  ” o René Chambe, pisarzu w ogólności (konsultacja 24 października 2018 r . ) .
  37. https://sites.google.com/site/charlesdegaullebe/extraits-revue-grandeur/De-Gaulle--Saint-Exupery .
  38. Przeglądanie starych zdjęć lotniczych . dane.gouv.fr .
  39. Archimède , „  31 lipca 1944 r. – zniknięcie Saint-Exupéry  ” , w dniu Dzisiaj, efemerydy Archimedesa (dostęp 24 maja 2020 r . ) .
  40. Hołd narodowy dla Antoine de Saint Exupéry .
  41. „  Marie Boyer de Fonscolombe (1875-1972)  ” , na www.antoinedesaintexupery.com (dostęp 27 grudnia 2015 ) .
  42. "Wrak samolotu Discovery Saint-Exupéry" , ina.fr .
  43. Republikańskie Echo Beauce and Perche ,2 grudnia 1963 : „Niemiecki oficer uważa, że ​​widział upadek samolotu Saint-Exupéry”.
  44. JC (lefigaro fr) z Le Figaro Magazine , „To ja zabiłem Saint-Exupéry” , na Le Figaro.fr ,15 marca 2008(dostęp 17 stycznia 2020 r . ) .
  45. „Stary niemiecki kierowca mówi” na tf1.lci.fr .
  46. „  Znaleźli pilota, który zestrzelił Saint-Exupéry  ”, LaProvence.com ,15 marca 2008( przeczytaj online , konsultacja 21 grudnia 2017 r. ).
  47. „Sain-Ex” zestrzelony przez jednego z jego… wielbicieli, Nice-Matin , 16 marca 2008 r.
  48. „  Człowiek, który zabił Saint-Exupéry'ego był wielbicielem  ”, LExpress.fr ,17 marca 2008( przeczytaj online , konsultacja 21 grudnia 2017 r. ).
  49. „  Saint-Éxupéry przeżyłby katastrofę swojego samolotu, mówi książka  ”, ctualitte.com ,12 października 2017 r.( przeczytaj online , konsultacja 21 grudnia 2017 r. ).
  50. Artykuł na lepoint.fr .
  51. „  Dziesięć najlepiej sprzedających się książek na świecie – L'actualité Edilivre  ”, Edilivre ,9 grudnia 2013( przeczytaj online , skonsultowano 27 lutego 2019 r. ).
  52. „Mały Książę” , zauważ BnF .
  53. „  O” list do gen X „  ” , na René chambe, pisarza w ogóle (dostęp 24 października 2018 ) .
  54. Patenty na wynalazek Antoine'a de Saint-Exupéry'ego (daty i numery patentów) .
  55. Kiedy Saint-Exupéry opatentował swoje wynalazki .
  56. Problem faraona na antoinedesaintexupery.com .
  57. Niektóre programy z lat 1992 i 1993 zawierają błąd typograficzny, „E” zawiera akcent („Saint-Éxupéry”). W obiegu pozostawała do 1997 roku, kiedy błąd został naprawiony wydaniem nowej nuty bez akcentu („Saint-Exupéry”).
  58. „Antoine de Saint-Exupéry: Google świętuje rocznicę swoich urodzin” , maxisciences.com ,29 czerwca 2010.
  59. Suzanne Massu , Kiedy byłem Rochambelle , Paryż, B. Grasset,2000( ISBN  978-2-246-14172-3 ).
  60. „  La Base Aérienne 113  ” , na stronie www.saint-dizier.fr (konsultacja 21 grudnia 2017 r . ) .
  61. Luc Bronner i Maxime Vaudano, „  Od Julesa Ferry'ego do Pierre'a Perreta, zdumiewająca lista nazw szkół, kolegiów i szkół średnich we Francji  ” , na lemonde.fr ,18 maja 2015 r.(dostęp październik 2017 ) .
  62. Igły Guillaumet, Mermoz i Saint-Exupéry w Fitz Roy , na argentina-excepcion.com .
  63. "  Mały Książę Brąz Sztuki | Monnaie de Paris  ” , na stronie www.monnaiedeparis.fr (konsultacja 28 stycznia 2021 r . ) .
  64. „  Gabriel Leylavergne: philatelic tributes (Saint-Exupéry)  ” na www.trussel.com (dostęp 21 grudnia 2017 ) .
  65. Strona: Rzeźbiarz, kreacje .
  66. „Madeleine Tézenas du Montcel” , na academie-air-espace.com .
  67. „  Promocje 35 do 64 – Podsumowanie biografii sponsorów promocji Szkoły Powietrznej (EA)  ” , na stronie www.traditions-air.fr (konsultacja 21 grudnia 2017 r . ) .
  68. "  75 lat szkoły lotniczej Salon de Provence | Saint-Exupery  ” , na stronie www.antoinedesaintexupery.com (dostęp 21 grudnia 2017 r . ) .
  69. „  Fundacja na rzecz młodzieży Antoine de Saint-Exupéry rozpoczęła działalność 29 czerwca  ”, Livres Hebdo ,25 czerwca 2009( przeczytaj online , konsultacja 21 grudnia 2017 r. ).
  70. „  Antoine de Saint-Exupéry Youth Foundation  ” , na stronie www.fondationdefrance.org (dostęp 21 grudnia 2017 r . ) .
  71. "  Cornebarrieu. Air Formation CFM 66: partnerstwo lotnicze i humanistyczne  ”, ladepeche.fr ,1 st czerwiec 2012( przeczytaj online , konsultacja 21 grudnia 2017 r. ).
  72. „  Fonds Saint-Exupéry (1911-1944)  ” , o archiwach narodowych .

Załączniki

Infografiki i pliki

Bibliografia

  • Philippe Castellano, Antoine de Saint-Exupéry [Tom 1]: Dziennik śledztwa , La Trinité, Éditions RIC,2013, 216  s. ( ISBN  978-2-9535391-5-8 , zawiadomienie BNF n o  FRBNF43626993 , prezentacja on-line )
  • Philippe Castellano, Antoine de Saint-Exupéry [Tom 2]: A prawda wypływa z głębin morskich , La Trinité, Éditions RIC,2013, 204  s. ( ISBN  978-2-9535391-6-5 , zawiadomienie BNF n o  FRBNF43626999 , prezentacja on-line )
  • Bernard Marck , Antoine de Saint Exupéry - Tom 1: Pragnienie istnienia (1900-1936) , Paryż, L'Archipel,2012, 560  pkt. ( ISBN  978-2-8098-0625-0 , zawiadomienie BNF n o  FRBNF42693326 , Internecie prezentacja )
  • Bernard Marck , Antoine de Saint Exupéry - Tom 2: Gorzka chwała (1937-1944) , Paryż, L'Archipel,2012, 528  pkt. ( ISBN  978-2-8098-0775-2 , zawiadomienie BNF n o  FRBNF42757788 , prezentacja on-line )
  • François Gerber , Saint-Exupéry, pisarz w czasie wojny , Paryż, Jacob Duvernet,2012, 240  pkt. ( ISBN  978-2-84724-419-9 , zawiadomienie BNF n o  FRBNF42803508 , prezentacja on-line )
  • Curtis Cate ( przekład  Pierre Rocheron i Marcel Schneider), Antoine de Saint-Exupéry, oracz nieba [„Antoine de Saint-Exupéry, jego życie i czasy”], Paryż, Editions Bernard Grasset, coll.  "Wnęka" ( N O  14010)1994, 700  pkt. ( ISBN  978-2-253-14010-8 , OCLC  36006693 )
  • Alain Cadix , Saint-Exupéry: Sens życia , Paryż, Le Recherches-Midi, coll.  "Niebo Świata",2002( ISBN  978-2-86274-787-3 , informacja BNF n O  FRBNF43413529 )
  • Jacques Pradel i Luc Vanrell ( pref.  Alain Decaux , postscriptum Xavier Delestre), Saint-Exupéry, ostateczna tajemnica: śledztwo w sprawie zaginięcia , Monako, Rocher, coll.  "Nowy wygląd",2008, 189  pkt. ( ISBN  978-2-268-06362-1 i 978-2-268-06362-1 )
  • Jean-Claude Bianco i Philippe Cousin ( pref.  Patrick Poivre d'Arvor ), Le mystère engouti, Saint-Exupéry , Paryż, Ramsay,2006, 317  s. ( ISBN  978-2-84114-802-8 , OCLC  70165532 )
  • Nathalie des Vallières, Saint-Exupéry: archanioł i pisarka , Paris, Gallimard, coll.  „Odkrycia”,1998, 127  s. ( ISBN  978-2-07-053279-7 i 978-2-070-53279-7 , informacja BNF n O  FRBNF37032606 ).
  • (en) Eric Grode, wyczyny Saint-Exupéry'ego, w pieśni , International Herald tribune ,23 sie 2011, s.  11 .
  • Paul Webster ( tłumacz  Claudine Richetin), Saint-Exupéry: vie et mort du petit prince [„Saint-Exupéry, życie i śmierć Małego Księcia”], Paryż, red. Du Félin,1993, 295  s. ( ISBN  978-2-86645-137-0 i 978-2-866-45137-0 , informacja BNF n O  FRBNF35627587 )
  • Thierry Dehayes , „Pique La Lune”: Śladami Saint-Exupery en Sarthe (1909-1919) , Le Mans, Editions de la Reinette,2001, 143  s. ( ISBN  978-2-913566-08-8 ).
  • Dokument audio: Saint-Exupéry opowiada Jeanowi Renoirowi o Terre des Hommes . Kolekcja CD Gallimard 1999
  • La Gazette des Français du Paraguay: Antoine de Saint-Exupéry, Vol de nuit 1931, Vaincre the impossible - Antoine de Saint-Exupéry, Vuelo nocturno 1931, Superar lo desconocido dwujęzyczny, numer 14 rok II, Wniebowzięcie, Paragwaj.
  • Alain Vircondelet i Martine Martinez Fructuoso (przedmowa), Antoine de Saint Exupéry: historie życia , Paryż, Flammarion,2012( ISBN  978-2-08-125881-5 i 978-2-081-25881-5 , OCLC  813528404 ).
  • Frédéric Smith, „Przejście Antoine de Saint-Exupéry w Quebecu”, Quebec i wojny światowe , przerobiony fragment książki Francja wzywa twoją pomoc ,21 kwietnia 2012, online: http://www.lequebecetlesguerres.org/le-passage-dantoine-de-saint-exupery-a-quebec/ (konsultacja26 czerwca 2014).
  • Alain Vircondelet ( pref.  Martine Martinez Fructuoso), Skarby Małego Księcia: archiwum posiadłości Consuelo de Saint-Exupéry , Paryż, Gründ,2014, 103  pkt. ( ISBN  978-2-324-00840-5 , informacja BNF n O  FRBNF44209522 )
  • Michel Manoll , Saint-Exupéry, książę pilotów , 1961
  • Bernard Bacquié , Pilot australijski, A. de Saint-Exupéry , Éditions Lateral, 2013.
  • Bernard Bacquié , Saint-Ex w Maroku , przedmowa Chakiba Benmoussy , ambasadora Maroka we Francji i François d'Agay, bratanka i chrześniaka Antoine de Saint-Exupéry, Éditions Lateral, 2015.
  • Saint-Ex i Alban Cerisier ( redaktor ), Du vent, du sable et des étoiles: Œuvres , Paris, Gallimard, coll.  "Kwarto",2018, 1680  s. ( ISBN  978-2-07-274242-2 , informacja BNF n O  FRBNF45625808 )

Książki młodzieżowe

  • Carl Norac ( il .  Louis Joos ), Ostatnia podróż Saint-Exupéry'ego: opowieść , Tournai, Belgia, La Renaissance du livre, coll.  „Dobre książki literackie”,2002, 140  pkt. ( ISBN  978-2-8046-0630-5 , OCLC  319762804 )
  • Peter Sís ( tłumacz  Camille Paul), Pilot i Mały Książę: życie Antoine de Saint-Exupéry [„Pilot i Mały Książę”], Paryż, Grasset jeunesse,2014( ISBN  978-2-246-78714-3 i 978-2-246-78714-3 , prezentacja online )
  • Antoine de Saint-Exupéry, będziesz dla mnie wyjątkowy na świecie. mały Książę. dzieło Antoine de Saint-Exupéry dla dzieci , Paris, Fleurus, coll.  "Mały Książę - 3 lata i więcej",2015, 32  pkt. ( ISBN  978-2-215-12826-7 , informacja BNF n O  FRBNF45204788 )
  • Emmanuel Mounier , Nuno Alves Rodrigues (Ilustracje) i Bruno Wennagel (Ilustracje), Antoine de Saint-Exupéry , Paryż, Quelle Histoire Editions, coll.  "Co za historia - 6 lat i więcej",2018, 40  pkt. ( ISBN  978-2-37104-367-1 , informacja BNF n O  FRBNF45429727 )

Komiksy

  • Ph Durant i Claude Laverdure, Biggles opowiada Saint-Exupéry , éditions du Lombard, 2003.
  • PR St Dizier i C. Fernandez, Saint-Exupéry, T-1 Le seigneur des sables , wyd. Glénat, 2014.
  • PR St Dizier i C. Fernandez, Saint-Exupéry, T-2 The Kingdom of stars , edycje Glénat, 2016.
  • Christophe Bec i Patrick A. Dumas, The Aéropostale, legendarni piloci, tom 4, Saint-Exupéry , edycje Soleil, 2016.
  • PR St Dizier i C. Fernadez, Saint-Exupéry, T-3 Towarzysz wiatru , edycje Glénat, 2019.

Filmografia

Muzyka

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne